Sulfur Love (RE-Write)

บทที่ 24

℃งานโรงเรียน (1) Ⓢ

 

[Sulfur]

                จะตื่นเต้นดีมั้ยเนี่ย  พรุ่งนี้ก็ต้องแสดงละครเวทีแล้ว  ว้ากกกก  น่าอายมากกว่านะ  ก็ผมต้องใส่ชุดกระโปรงง่า- o-

                “ซ้อมแค่นี้แหละ  ใครจะไปกินอะไรก็ไปได้เลย  แต่ระวังพุงออก-_-!”

                พี่ซีพูดพลางส่งขวดน้ำให้ผม  อ่า  วันนี้ผมต้องค้างที่โรงเรียน  พวกชมรมการแสดงก็ด้วย  เพราะยังมีฉากที่ยังจัดไม่เสร็จอีกเยอะเลย 

                “เสร็จแล้วผมไปเดินเล่นได้มั้ยอ่ะ”  ผมถาม

                “ในโรงเรียน?  ตอนมืดๆเนี่ยนะ?”  พี่ซีถาม

                “ก็...จะไปดูซุ้มห้องด้วยน่ะครับ  ผมไม่ได้ไปช่วยทำซุ้มเลยอ่ะ”

                “งั้นเดี๋ยวพี่ถือไฟฉายไปส่งนะ”

                “ไม่เป็นไรๆ  เดี๋ยวไปเอง ><”

                “จะไปหาแฟนหรอ-_-?”

                แหมๆ รู้ทันอีกนะ >///<  พวกผู้ชายม.4 5 6 บางส่วนก็นอนเฝ้าซุ้มที่โรงเรียนเหมือนกัน   กลัวของหายละมั้ง  แต่เด็กโรงเรียนนี้มีตังค์กันทั้งนั้นไม่น่ามาขโมยอะไรกระจอกๆในซุ้มหรอกนะ  ผมว่า-o-;

                “เดี๋ยวผมรีบกลับมานะครับ>.<~” ผมบอก

                “ถ้าบอกว่าไม่ให้ไปละ...”

                เสียงนิ่งเรียบเอ่ยลอยๆ  แต่ผมกลับรู้สึกขนลุกซู่จนต้องเงยหน้ามองพี่ซี    มือหนาเอื้อมมาจับไหล่ผมก่อนจะดึงร่างผมเข้าไปแนบกับลำตัวพี่มัน  ปลายคางแหลมกดลงบนไหล่ผมแล้วกระชับอ้อมแขนกอดไหล่ผมไว้แน่น  งงสิครับมันอะไรกันละเนี่ยOoO!!

                “พะ..พี่ซี”

                “..........”

                ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก  กรุณาหยอดตังค์เพิ่ม-o-!  

                “พี่ซี!!”

                “ตัวนิ่มจังเลยนะ”

                มันใช่ประเด็นมั้ยครับนั่น-o-!  ผมเริ่มแงะตัวออกจากหนวดปลาหมึกออกจากตัว  แต่มันยิ่งรัดผมหนักกว่าเดิมอีก  จะท้องแล้วนะคร้าบบบ>O<!!

                “ปล่อยซิ”

                “หวงตัวจังเลยนะ  พี่กอดไม่ได้หรอ”

                “ผมรำคาญอ่ะ-o-!”

                พี่ซีนิ่งไปก่อนคลายผมออกจากอ้อมแขน  พูดแรงไปมั้ยนะ-o-;;

                “คือว่า....”

                “ไม่ต้องพูดหรอกซัล  พี่รู้  ขอโทษนะที่ทำให้รำคาญ”

                ร่างสูงหันหลังให้ผมก่อนก้าวเท้าออกไป  แต่ผมดึงแขนเสื้อพี่ซีไว้ก่อน  อย่างอนดิๆ  ทำตัวแหมือนอีพี่เซลเลยนะ

                “จะกอดก็ได้”  ผมบอก

                ร่างสูงหันมาหาผมอีกทีพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม  บ้านถูกหวยหรอครับ-o-!

                “กอดได้จริงหรอ”  พี่ซีถาม

                “ได้ซิครับ  พี่น้องกันทำไมจะกอดกันไม่ได้ละ”

                ต้องพูดว่าลูกพี่ลูกน้องกันถึงจะถูกสินะ   พี่มันเจื่อนยิ้มหน่อยๆ  ผมกางแขนยืดอกให้พี่มันซบเต็มที่   ร่างสูงโถมตัวกอดผมพลางสูดกลิ่นฟุดฟิดๆข้างคอผม  มันจั๊กกะจี๋นะ>O<~

                “เหม็นจังเลย-.-”  พี่มันบ่น

                “ผมอาบน้ำแล้วนะ  ปะแป้งแล้วด้วย>///<”  ผมโต้กลับทันที

                “มีแต่กลิ่นเหงื่อ”

                “มั่วแล้วๆ  ผมทาแป้งเด็กแล้วนะ  หอมจะตายยย>O<”

                “อืม  หอมจริงๆด้วย”

                ผมรู้สึกว่าจมูกโด่งๆมันมาชนต้นคอผมเบาๆ  นี่แอบไซ้คอผมหรอเนี่ย  เป็นพี่ที่น่ากระทืบมากเลยอ่ะ-*-  พี่มันถอยตัวออกไปก่อนยื่นไฟฉายอันเล็กมาให้ผม

                “รีบไปรีบกลับนะ^^”  พี่ซีบอก

                “พูดเหมือนแม่เลย-o-” ผมบ่น

                “ก็คุณน้าบอกให้ฝากดูแลซัลนี่”

                “ชิ!  ไม่ต้องก๊อบกันมาก็ได้  ปล่อยๆผมบ้างเหอะน่า”       

                “ถ้าปล่อยให้ไกลสายตานานๆ  อาจจะเกิดเรื่องเลยเถิดก็ได้นะ”

                “..................”

                “ถ้าไม่ระวังตัว  ซัลก็จะโดนเอาเปรียบรู้มั้ย”

                อะไรกันอยู่ๆก็มาเทศน์ผมแบบนี้  เรื่องเลยเถิดอะไร  โดนเอาเปรียบอะไร  พี่เซลไม่ได้เอาเปรียบผมซะหน่อย   ผมพยักหน้าส่งๆให้พี่ซีแล้วรีบเดินออกมา  เงาสะท้อนที่กระจกรถทำให้ผมเห็นว่าพี่มันยังมองผมไม่วางตาเลย  เรียกว่าจ้องเลยดีกว่ามองตามทุกฝีก้าวแบบนี้น่ะ   มันทำให้ผมอึดอัดนะ  กะอีแค่ไปหาแฟนมันจะยุ่งยากอะไรนักหนา  แม่ผมยังไม่ว่าอะไรเลยนะ -3-

 

 

 

 

                หลอดไฟที่ส่องแสงมาจากเต็นน์ขนาดใหญ่ทำให้ผมพอมองเห็นทางที่จะไปซุ้มห้องได้  แต่ผมไม่ได้ไปซุ้มห้องตัวเองหรอกแต่เดินไปซุ้มที่ตรงข้ามกับซุ้มห้องผม    ผมมองไปยังร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นแบบสบายๆที่นอนหลับอยู่บนเปล   ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อหวังจะถ่ายรูปน่าเกลียดๆเอาไว้ประจานพี่มันซักรูป    แต่มันผิดกลับที่ผมคาดไว้  แอบหมั่นไส้พี่มันจริงๆ  คนอะไรวะตอนหลับยังหล่อเลย  หัดนอนน้ำลายยืดเหมือนผมซะบ้างซิ  นอนให้มันทุเรศกว่านี้หน่อย>O<

               

                หมับ!

 

                “จะลักหลับหรอ”

                แขนแกร่งคว้าตัวผมลงไปนอนกอด  เดี๋ยวเปลขาดดดด  น้ำหนักรวมกันมันเกินร้อยนะไอ้พี่เซล-o-;  เชอะ! 

“หลงตัวเองจังเลยนะ  อย่างพี่จะมีใครเขามาลักหลับ หึ!”  ผมบอก

“มีไม่มี  ซัลก็เป็นคนที่5ที่ย่องมาหาพี่ละ ฮ่าๆ”

คนที่ห้าหรอ  แล้วก่อนหน้านี้ละ-*-    ใครมันเป็นใคร

“หน้ามุ่ยเชียว  ล้อเล่นน่า^^”

พี่เซลพูดต่อ  เหอะๆ  อย่าให้จับได้นะว่ามีจริงๆ  ผมจะเฉือนดุ้นพี่มันทิ้งแน่  ไว้ใจไม่ได้ปล่อยไว้นานๆเดี๋ยวมีใครมาลากลงน้ำไป-*-

“พี่เซลจะย่างอะไรกินหรอ”

ผมมองไปที่เตาย่างสีเงินที่บรรจุถ่านก้อนสีดำไว้แน่น 

“อย่าว่าแต่ย่างเลย  จุดเตาพี่ยังจุดไม่ติดเลย  ยุ่งยากชะมัด-_-*”

“เอาไฟแช็กมาดิเดี๋ยวซัลทำให้”

“อย่าเลยเดี๋ยวเลอะป่าวๆ  แต่งตัวมาน่ากดขนาดนี้><”

                “อย่ามาทำหน้าหื่นนะ  ขนลุก-o-~”

                “หื่นตรงไหนไม่ทราบ”

                “ถามซัลเนี่ย  คิดก่อนยังห๊ะ-o-?”

                “พูดหมายความว่าไงเนี่ย หือ~”

                “พี่อ่ะหื่นทุกตรงเลย>O<”

                “ทุกตรง!  งั้นตรงนี้เลยละกัน!!”

                พี่มันกระดกหัวขึ้นพลางไล่หอมแก้มผมซ้ายทีขวาที  ผมก็เบี่ยงหลบสุดฤทธิ์สิครับ  ทั้งดิ้นแล้วอะไรแล้วแต่ก็ยังโดนหอมไปหลายทีแถมพี่มันยังกอดผมซะแน่นเลย

                “ฮ่าๆ อ๊ะ พี่เซล ฮ่าๆ อย่าซิ”

                ยิ่งว่ามันยิ่งชอบใจ  ถ้าผมด่ามันๆคงยิ่งชอบเข้าไปอีก  จมูกโด่งๆซุกไซ้ซอกคอแกล้งให้ผมจั๊กกะจี๋เล่น  เขี้ยวคมๆกัดลงบนคอขาวของผมเบาๆ  เจ็บนะเว้ยๆ-*-   มันดึงทึ้งหัวพี่มันจนกระเซิงเป็นรักนก  แค้นเว้ย!  มากัดกูทำไมเนี่ย!

มือใหญ่ปัดป้องมือเล็กๆของผม   มันพยายามจะรวบข้อมือผม  ดิ้นสิครับ  ไม่ยอมหรอก  ต่างคนต่างดิ้นไปมาบนเปลเล็กๆ  คิดว่ามันจะเกิดอะไรตามมาละ...

 

                กึด!

 

                ตุ้บ!

 

                เซอร์ไอแซคนิวตันบอกว่า วัตถุทุกอย่างจะตกลงสู้พื้นโลกเสมอ  เพราะโลกมีแรงโน้มถ่วง    รู้ซึ้งถึงกฎแรงโน้มถ่วงก็วันนี้แหละ  แต่คนที่ซึ้งกว่าน่าจะเป็นไอ้คนที่ผมทับอยู่นะ

                “กูว่าแล้ววววว”

                พี่เซลลากเสียงยาว  มือก็ลูบท้ายทอยไปมา  อีกมือนึงก็ถูๆไปมาบริเวณริมฝีปาก   ตอนตกลงมาหัวพี่มันกระแทกพื้นครับ(คอนกรีตร้าวอ่ะ-o-;)  แถมหัวผมยังไปกระแทกปากมันอีก  คนอะไรจะซวยได้ขนาดนี้เนอะ  ไปทำบุญร้อยวัดเลยดีกว่าผมเหมารถให้ -o-;;

                “เจ็บป่าว”  ผมถาม

                “ทั้งเจ็บทั้งหนักเลย  ลุกไปดิ”

                ชิ!  ทีเมื่อกี้ยังกอดเค้าจนแทบจะกลืนเป็นร่างเดียวกันเลย  พอเปลขาดนะรีบไล่เค้าเลยนะ-3-  ลุกก็ได้วะ!

                “ไอ้เซล  มึงจุดเตาได้ยัง” 

                พี่ต้าเดินหิ้วถุงผักพะรุงพะรังมากับซอส   ดวงตาสวยมองไปที่เตาย่างไร้ควันแล้วก็ถอนหายใจเฮือกนึง  ก่อนถามพี่เซล

                “มึงจุดเตาเป็นมั้ยเนี่ย”

                “ห๊ะ-o-!”

 พี่เซลทำหน้าตกใจหน่อยๆ  ประมาณว่าทำไมพี่ต้าถึงถามพี่มันอย่างนี้ละ

“จุดให้กูดูหน่อยดิ๊ -_-”  พี่ต้าบอก

“โห่  จะหาว่ากูจุดไม่เป็นอ่ะดิ  เดี๋ยวกูทำให้ดู-o-!”

พี่เซลพูดจบก็นั่งยองๆหยิบถ่านมาสองอัน  แล้วก็.....เอามาถูๆกัน-o-;;

มันเป็นการจุดไฟสมัยไหนกันครับ  เอาถ่านมาถูๆกันเนี่ย  มันจะมีไฟติดให้มั้ยเนี่ย>O<

                “จุดอย่างนี้ชาติหน้าพวกกูจะได้แดกหมูเต๊ะป่าววะเนี่ย-*-”  พี่ม.5 อีกห้องนึงบ่น   

                “ไปเข้าค่ายลูกเสือกี่รอบละ  มึงยังจุดไฟไม่เป็นอีกหรอวะไอ้เซล”

                “ไปกี่รอบพวกผู้หญิงแม่ ง ก็ให้กูไปเก็บฟืน  พอกลับมาพวกแม่ งก็จุดไฟกันเสร็จละ  แล้วให้กูเข้าป่าไปเก็บฟืนมาทำพระแสงสมัยกรุงศรีอยุธยาหรือไงวะ!”

                พี่มันบ่นยาวแล้วก็ปาถ่านทิ้ง  แต่มันกระเด็นโดนขาผมนะ-_-;

                “กูคิดผิดจริงๆที่ให้มึงทำ  แล้วเวลาจุดเตาบาร์บีคิวมึงทำยังไงวะ” พี่ต้าถาม

                “กูใช้เตาไฟฟ้า-o-” พี่เซลตอบ

                “ไอ้บ้านรวย ทำหา(+l)ไรไม่เป็นเลยดิมึง--;”

                “เจ็บสัสคำนี้><”

                พี่เซลพูดจบก็ลากตัวผมไปซบ  ทำหน้าอย่างกับจะร้องไห้  ไอ้บ้านี่เพี้ยนขึ้นทุกวันนะเนี่ย  เริ่มรั่วละ-o-;;

                “พี่เซล มีคนมองอยู่นะ”  ผมกระซิบบอก

                “พี่นี่มันไม่ได้เรื่องเลย  แค่จุดไฟยังจุดไม่เป็นเลยแล้วอย่างนี้จะดูแลซัลได้ยังไงละเนี่ย”

                พี่มันกอดผมแน่นขึ้น  จมูกโด่งก็เริ่มเล็มๆข้างคอผม  อยู่กับมันแล้วเปลืองตัวจริงๆ-o-;   แค่จุดไฟไม่เป็นไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกครับ  มีเงินเลี้ยงผมตลอดชีพก็พอแล้วละ อิ อิ^^

                “เรื่องแค่นี้เองช่างมันเถอะ  แค่พี่ไม่ทำให้ผมร้องไห้ก็พอแล้วละ^^” ผมบอก

                “น่ารักที่สุดเลย”

                พี่มันก้มฉกแก้มผมหนึ่งทีแล้วก็ยืนลูบไล้ข้างแก้มผมเบาๆ  ท่ามกลางพวกเพื่อนๆพี่ๆที่ยืนอ้วกเป็นแบร็กกราวน์ให้  เขินจังเลย>///<

                “ฮ่าๆ พี่ไปเตรียมของก่อนนะ^^”

                พี่มันยิ้มนิดๆก่อนเดินไปหยิบเสื่อมาปู   พี่ต้าชี้นิ้วมาทางผมเหมือนจะพูดอะไร  แต่ไอ้ซอสเอามือปิดปากไว้ก่อน  ผมเดินไปนั่งที่เสื่อ(จองที่ๆ-.-)  ซักพักพี่ต้ากับไอ้ซอสก็ถือถาดใส่เนื้อหมูเนื้อไก่มาวาง

                “หน้าซัลนี่ตลกจังเลยนะ^^”  ซอสบอก

                “เอ๊ะ! หรอ ยังไงอ่ะO.o”  ผมถาม

                “ก็หน้าซัลน่ะ..อุ๊บ!”

                ไอ้ซอสเอามือปิดปากที่ต้าอีกรอบแล้วกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูจากนั้นก็รีบลากพี่ต้าออกไปเลย

                “ไปยกผักก่อนนะ^^”

                ซอสบอกแล้วก็เดินออกไป

 

                ตึง!

 

                หม้อน้ำซุปถูกกระแทกลงใกล้ๆผม  ถ้ามันกระฉอกใส่หน้าผมจะทำยังไงเนี่ย  อาบน้ำแล้วนะ-o-*

                “ไอ้เชี่ยวิว! เดี๋ยวกระเด็นน้ำโดนกู” ผมบอก

                “นั่งรอแด กอย่างเดียวเลยนะมึง  ไปยกของดิ-_-*” มันบอก

                “อ้าว  ไม่บอกนี่”

                “มึงนี่ไม่เคยรู้อะไรเลยสินะ-_-;”

                “โทษทีกันโง่-3-”

                “จริง!  โง่มากโดนถ่านป้ายหน้ายังไม่ไปล้างออกอีก  แด กหญ้าแทนหมูกระทะเหอะมึงอ่ะ-_-;”

                “เอะอะอะไรก็ไล่กูไปแด กหญ้า  เดี๋ยวกูจะลากมึงไปกินด้วย-*-”

                “ตามสบายเหอะกูไม่อยากแย่ง”

                “เออ  อย่ามาแย่งกูแด กละกัน--*-”

                “ไปตักน้ำชะโงกดูหน้าตัวเองก่อนไป  มอมแมมยังกับลูกหมา-_-”

                แรง!  ซักวันผมจะเอาสปาร์ต้ามาเฉาะหัวมัน--*-!!!   จะเลาะฟันแม่ ง

ออกมาปดทำปูนซีเมนต์ด้วย ><~  ผมเดินกระแทกเท้าเหยียบขามันไปทีเพื่อความซะใจ  แล้วเดินไปล้างหน้าที่อ่างล้างหน้า  หน้าเปื้อนจริงๆด้วย  เหมือนหลินปิงเลย

เพราะอีพี่เซลน่ะแหละ-*-  ล้างหน้าเสร็จผมก็เดินกลับไปนั่งที่เดิม  มาทันพี่พี่ๆเตรียมของเสร็จพอดีเลยแหะ^O^ 

                “นายจ่ายนะลังนี้อ่ะ  ฉันไม่หารด้วยหรอกนะ-_-”  พี่ต้าบอก

                “ครับ  แค่ไม่กี่ตังค์ผมเลี้ยงเมียได้อยู่แล้ว”  ซอสบอก

                “ใครเป็นเมียแกไม่ทราบ ห๊ะ-o-!!”

                “ฮ่าๆ  พูดแล้วยังไม่รู้ตัว  ต้องให้จูบเตือนความจำมั้ยครับ^^”

                “ไปนั่งไกลๆเลยไป๊>O<”

                พี่ต้าผลักไอ้ซอสให้เขยิบออกไปแต่มันกลับกระชากตัวพี่ต้ามานั่งตักแทน  พี่ต้างี้ดิ้นใหญ่เลย  พวกพี่ๆคนอื่นก็พยายามทำเป็นเมินไม่สนคนสวีทกัน

                “เอาราวน์ขวด”

                พี่ต้าพยักหน้าหงึกๆก่อนหยิบน้ำสีขาวๆในขวดปิดฉลากมาให้พี่เซล  มันคือไวน์สินะนั่น-o-!   สรุปได้เรื่องเฝ้าซ้งเฝ้าซุ้มนี่มันคือข้ออ้างมานั่งกินไวน์สินะ

                “กินไวน์ในโรงเรียนได้หรอ-o-”  ผมถาม

                “เคยได้ยินมั้ยน้อง  กฎมีไว้ให้แหก”

                “ถ้าอยากแด กก็ต้องแหกครับน้องฮ่าๆ”

                พี่สองคนเสริมให้  กฎโรงเรียนมีไว้ประดับหน้าประตูแค่นั้นเองหรอเนี่ย

               

                แจ๊บๆ

 

                ผมหันมองไอ้คนข้างๆที่นั่งกินเลย์เสียงดังอย่างไม่เกรงใจ  และที่สำคัญ  กินหมดไปแล้วห่อนึงมันก็ยังไม่คิดจะเรียกผม-*-           

               

                ผลั๊วะ!

 

                “แค่กๆ อ่อก ไอ้เชี่ยซาลลล  ตบกูไมอ่ะ -o-”

                แค่ตบหัวมันยังน้อยไปด้วยซ้ำนะเนี่ย  ดู๊...ดูยังมีหน้ามาถามอีกนะไอ้เพื่อนเลว   -*-

                “กินไม่แบ่ง!” ผมบอก

                “กูจะไปตรัสรู้หรอว่ามึงอยากกินอ่ะ-o-”  ไอ้ไอซ์บอก

                “มึงดูหน้ากูดิ -_-;………*o*”

                “หมดแล้วอ่ะ^^”

                มันคว่ำถุงพลางส่ายไปมาให้ดูว่าไม่หลงเหลือแม้แต่เศษซากใดๆทั้งสิ้น

กินซะเกลี้ยงขนาดนี้ฉากถุงออกมาเลียต่อกูก็ไม่ว่าหรอก  ตามสบายเลย-o-;

 

                ผลั๊วะ!

 

                “กินไม่แบ่ง สองถุงเลยนะมึง><”  ผมบอกหลังตบหัวมันไปอีกที

                “ตบหัวกูอยู่ได้แสส  ตบแล้วบ้านมึงมีเลย์แด กหรอ-o-!!”

                “พ่อมึงดิ!!”

 

ผลั๊วะ!

 

มือใหญ่ตบเข้ากลางหัวผมจนหน้าผมแทบจะพุ่งไปอะโลฮ่ากับหมูบนเตา

ถ้าพี่มันไม่กระชากคอเสื้อผมไว้  มาตบกูทำไมเนี่ย>O<!!

                “ด่าพ่อคนอื่นอีกแล้วนะ  สอนไม่เคยจำ-_-*”  พี่เซลบ่น

                “ซัลไม่ได้ไปด่าพ่อพี่นี่-*-”

                “จะพ่อใครก็ไม่ให้ด่า!  เข้าใจมั้ย!!”

                “ง่า-o-;”

                “ถ้ามว่าเข้าใจมั้ย!!!”

                “เข้าใจแล้วครับT-T”

                อย่าดุดิกูกลัว  หน้าโคตรโหดเลยอ่ะ  แอบเสียวสันหลังวาบๆเลย-o-;;

ร่างสูงกระดกขวดจรดริมฝีปากหลายอึก  ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าไอ้ไวน์นี่มันอร่อยจริงหรอ  เห็นกินกันหมดไปหลายขวดแล้ว  อยากกินบ้าง><

                “ขะ...ขอกินบ้างดิ*o*”

                ผมยื่นมือไปจับขวดพี่มันที่กำลังจะกรอกเข้าปาก  พี่มันกระตุกคิ้วหน่อยๆก่อนกระดกเข้าปากไปไม่ฟังผม-o-!!

 

                หมับ!

 

                จ๊วบ!

 

                ริมฝีปากเรียวปรักบลงผมปากผมพลางส่งน้ำหวานๆซ่าๆเข้ามาภายในปาก  ลิ้มอุ่นๆตวัดเลียริมฝีปากผมเบาๆแล้วหันไปกระดกกินเจ้าน้ำขาวๆนั่นต่อ

ไม่ได้อยากกินแบบนี้ซะหน่อยอ่า-///-

                “กินอีกมั้ย?”  พี่เซลถาม

                “ไม่เอาแล้ว-///-”

                ผมหันหน้าหลบรอยยิ้มกรุ้มกริ่มนั่นไปสนใจเนื้อย่างบนเตาแทน  ผมพลิกเนื้อไปมาแก้เขินเล่น   ทำไมมันชอบทำอะไรประเจิดประเจ้อแบบนี้ละ  ผมอายนะ  แต่พวกพี่ๆเขาดูจะชินกับเรื่องแบบนี้มากนะ  ไอ้การสวีทโชว์เนี่ย  อย่าบอกนะว่าตอนคบกับยัยเนยก็จูบโชว์เพื่อนแบบนี้อ่ะ-*-!!    นึกถึงยัยนั่นทีไรผมละของขึ้น

ต้องกินแก้เครียดแล้ว>O<~

               

                เกี๊ยบ!

               

                ตะเกียบสองคู่ประสานงากัน  ผมเงยหน้ามองเจ้าของตะเกียบที่ขมวดคิ้วไม่พอใจเหมือนผม

                “กูเป็นคนวางหมูลงบนเตานะเว้ยไอ้ซัล-*-”  ไอไอซ์พูด

                “แต่กูเป็นคนพลิกเว้ย –o-!!”  ผมเถียง

                ผมแยกเขี้ยวใส่มันพลางใช้ตะเกียบปัดตะเกียบมันออก  มันก็ไม่ยอมแพ้ครับพยายามจะจิ้มตะเกียบไปที่เนื้อ  แง๊ง!!  ชิ้นนี้ของกู>O<!!

 

                ซวบ!

 

                ง่ำ!

 

                “แย่งกันอยู่ได้  กูแด กแทนให้ละจบป่ะ  ง่ำๆ -)o(-”

                ไม่น่าทะเลาะกันเลย  เพียงแค่0.00001 วินาทีเท่านั้น  ไอ้เชี่ยวิวก็จกเนื้ออันล้ำค่าของผมไปแล้ว  ย้ากกกก>O<!!!  ไอ้เลวววว

                “กูอุส่าห์เลือกย่างชิ้นที่ดูน่าอร่อยที่สุดแทนๆ(_ _)”

                ไอ้ไอซ์ก้มหน้าเขี่ยเสื่อไปมาพลางพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วเบาโหวงจนน่าใจหาย  ไอ้เทมส์ที่นั่งอยู่ใกล้ๆเห็นท่าทางหมาหงอยของมันก็เลยป้อนเนื้อให้แต่มันไม่กินกลับนั่งซบเข่าตัวเองเบาๆ  แค่เนื้อชิ้นเดียวถึงกับบ้าไปเลยเพื่อนกู   ไอ้วิวเคี้ยวเนื้อช้าลงๆ  เหมือนจะแอบสำนึกผิดหน่อย  ผมทำมั่งดีกว่า ฮ่าๆ

                “กูอุส่าห์นั่งจับเวลาไม่ให้เนื้อมันไหม้  แต่สุดท้ายกูก็ไม่ได้กินหรอเนี่ย ฮึก!”

                ผมขยี้จมูกตัวเองให้แดงๆเหมือนคนจะร้องไห้พลางเอียงหัวซบไอ้ไอซ์

ไอ้ไอซ์ก็รับมุกด้วยการลูบหัวปลอบผม

                “ไม่เป็นไรนะไอ้ซัล  แค่หมูชิ้นเดียวเราเสียสละให้วิวไปเถอะนะ ฮึก!”

                มันทำเสียงกระซิกๆตามผม  ไอ้วิววางตะเกียบลงแล้วทำหน้าหน่ายๆ

                “พูดซะกูดูเป็นคนร้ายขโมยหมูกินเลยนะ-_-;” ไอ้วิวพูด

                “แล้วมึงไม่ได้ทำหรอ-o-!/แล้วมึงไม่ได้ทำหรอ-o-!” ผมพูดพร้อมไอซ์

                “เออๆ กูสำนึกผิดละกูขอโทษ  ให้กูขะย่อนออกมาให้พวกมึงมั้ยละ”

                “ไปตายซะ -o-!/ไปตายซะ -o-!”

                “พวกมึงเลิกพูดพร้อมกันซะทีได้มั้ย  พวกมึงตัวใดตัวหนึ่งพูดตัวเดียวกูก็รู้สึกผิดมากละ   พอพูดพร้อมกันกูรู้สึกเหมือนกูไปฆ่าใครตายเลย-_-;;”

                “มึงมันเลวมากกกก><!/มึงมันเลวมากกกก><!”

                “เลิกพูดพร้อมกันซักที กูจะบ้าตายแล้วววววว>O<”

                “ตายๆซะ>O<!/ตายๆซะ>O<!”

                “ว้ากกกก  หุบปากเดี๋ยวนี้>O<!!”

                “ไม่-3-!/ไม่-3-!”

                “กูไหว้ละ พอเหอะๆหลอนสัส -o-”

                ผมกับไอ้ไอซ์หัวเราะกันคิกคักๆ  ไอ้วิวทำท่าปวดประสทพลางอุดหูตัวเอง

เพิ่งรู้ว่ามันรำคาญเรื่องง่ายๆแบบนี้  ไว้จะแกล้งมันอีก ฮ่าๆ  แต่จะว่าไปเสียงผมรวมกับไอ้ไอซ์ฟังแล้วหลอนๆเหมือนเสียงกุมารทองเลยอ่ะ บรึ๋อ~

                “ไปตักสุกี้ให้หน่อยสิ”

                พี่เซลพูดแล้วยื่อถ้วยเล็กๆมาให้ผม 

                “ไปตักเองซิ  ซัลไม่ใช่คนรับใช้นะ-3-”

                “มานี่มาๆ”

                ว่าจบพี่มันก็ดึงตัวผมให้เดินตามไปก่อนจะดึงให้ผมนั่งลงใกล้ๆหม้อสุกี้

จะกินก็มาคนเดียวสิ  ลากผมมาทำไมละเนี่ย

                “เอาลูกชิ้นมั้ย”  พี่มันถาม

                “จะตักให้ซัลหรอ  ซัลเอาลูกชิ้นกุ้งเยอะๆนะ”  ผมบอก

                พี่มันก็ตักลูกชิ้นใส่ให้  แล้วก็ผัก-o-!

                “ไม่เอาผัก”

 ผมบอก  แต่มันไม่ฟัง  ยิงตักผักใส่ถ้วยใหญ่เลย  ผมเข้าไปดึงถ้วยมาวางหลบพี่มัน  พี่มันขมวดคิ้วเตรียมจะดุผม

“เพราะไม่กินผักไงถึงได้ตัวกระจิดริดแบบนี้ไง”

“ไม่ต้องมาเทศน์เลย  ก็ซัลไม่ชอบนี่-3-”

“เด็กดื้อ!”

“ไม่ใช่เด็กซะหน่อย><~”

“เด็ก!”

“เงียบเลยนะ>O<”

มือใหญ่คว้าตัวผมไปนั่งบนตักกว้างก่อนจะล็อกคอผมไว้  กูหายใจไม่ออก>O<!!  ผมจิกตีคนตัวใหญ่ที่กำลังรังแกผมอยู่  นิ้วเรียวยาวจิ้มเข้าข้างลำตัวผมพลางสะกิดไปมาเบาๆ  ทำแบบนี้กับคนบ้าจี๋ได้ไงอ่ะ  ฮ่าๆ

“พะ..พี่เซล ฮ่าๆ อ๊ากก พอแล้ว ฮ่าๆ”

“ต้องทำโทษเด็กไม่ยอมกินผัก”

“ฮ่าๆ ไม่อ๊าวว ”

ผมดิ้นหยุกหยิกไปมา  ตัวงอเป็นกุ้ง  หน้าท้องนี่แข็งโป๊กเลยกล้ามขึ้นแน่ๆ

“ไอ้เชี่ยเซลพอละ  ตีนแฟนมึงจะลงหม้อกูอยู่ละ-_-;”

เพื่อนพี่มันทำหน้าเอือมๆ  พี่มันก็หัวเราะหน่อยๆแล้วลากผมกลับไปนั่งที่เดิม    พี่มันคอยย่างหมูๆให้ผมแล้วก็ตักโน่นนี่มาบริการตลอด  ผมแทบจะพุงออกแล้วตอนนี้  ผมมองดูคนรอบๆที่กินกันอย่างสนุกสนาน  ทั้งร้องเพลง  เล่นดนตรีดูครื้นเครงดีจังเลย  ทั้งที่โรงเรียนตอนกลางคืนบรรยากาศน่ากลัวแท้ๆ  แต่ผมกลับไม่รู้สึกกลัวอะไรเลย  หรือเพราะมืออุ่นๆนี่ที่กุมมือผมไว้  ทำให้ผมไม่กลัวอะไร  พร้อมฝ่าฟันอุปสรรคไปได้ตลอด  ผมเอนหัวซบแขนแกร่งเบาๆพร้อมหลับตาพริ้ม  เริ่มง่วงแล้วละ เฮ้อ~

“จะสี่ทุ่มแล้ว  เดี๋ยวพี่ไปส่ง”  เสียงทุ้มๆบอก

“วันนี้ซัลค้างที่ห้องชมรมการแสดงนะ  ไม่ได้กลับบ้าน” 

                “อืมรู้แล้ว  ลุกสิ”

                “อุ้มหน่อยสิ  ง่วงแล้วอ่ะ”

                “หึๆ  ขี้อ้อนจังเลยนะ”

                “คิกๆ  ล้อเล่นน่า  เหวอ~”

                ตัวผมลอยวูบขึ้นจากพื้นทันที   ผมลืมตาโพงมองหน้าคนตัวใหญ่ที่ขำท่าทางเหวอๆของผม   เอาอีกละนะ  ต่อหน้าประชาชายเลยอ่ะ-///-

                “พาเมียไปนอนหรอวะ”

                “อย่าหักโหมนะมึง  พรุ่งนี้ตื่นเช้า ฮ่าๆ”

                “พาไปส่งเข้านอนเฉยๆเว้ย-///-”

                ปากก็บอกส่งเข้านอน  แต่ทำไมหูพี่มันแดงแบบนี้ละ  อย่าบอกนะว่าเขินที่เพื่อนพี่มันเรียกผมว่า เมีย

                “คุณสามีครับ  ง่วงแล้วอะ ><”

                “ครับๆ  จะไปส่งเดี๋ยวนี้แหละครับ-///-”

                ร่างสูงก้าวเท้าออกมาจากวงแล้วเดินตามแสงหลอดไฟที่ส่องระหว่างทาง    ข้างแก้มพี่มันยังแดงระเรื่อไม่หายเลย  น่ารักชะมัด>///<   อยากถามจังเลยว่าไม่หนักหรออุ้มผมไว้แบบนี้  แต่กลัวมันจะบอกว่าหนักแล้วปล่อยผมลงกลางทางน่ะสิ

                “นี่ๆ  เดินไปกลางสนามหน่อยสิ”  ผมชี้บอก

                “มันมืดนะ”  พี่มันบอก

                “ก็อยากดูดาวนี่-3-”

                “ครับๆ คุณหนู”

                พี่มันโค้งตัวนิดๆเหมือนท่านเซบาส  อยากจะกรี๊ดให้แต๋วแตกจริงๆ  ท่าเมื่อกี้เหมือนมากเลย  ถ้าพูดว่า Yes,My lord ด้วยนะโฮกกก  ผมจะลงไปดิ้นจริงๆนะ  อ่อย~ โรคคลั่งเซบาสเตียนกำเริบ-///-  ร่างสูงปล่อยผมลงบนพื้นแล้วก็ยืนกอดอกแหงนมองฟ้า  ทำอย่างงั้นคงได้ปวดคอตายละ  ผมเลยดึงตัวพี่มันลงมานอนข้างๆก่อนพลิกตัวไปทับพี่มันอีกที

                “หนัก-_-”  มันบ่นๆ

                “แค่นอนทับนิดหน่อยเองบ่นหรอ”

                “บ่นดิ  จะดูดาวไม่ใช่หรอ”

                “ก็อยากดูหน้าพี่ด้วยอ่ะ-o-”

                “หน้าพี่มีอะไรให้ดูละ”

                “ก็จมูกโด่งๆ  ตาสวยๆ  ขนตายาวๆ ปากเสียๆ โอ้ย!”

                มือใหญ่สับลงบนหัวผม  ไอ้บ้านี่-*-

                “ปากเสียๆน่ะ ซัลต่างหาก-_-”

                “ทำไมมาว่าซัลอย่างนี้อ่ะ-3-”

                ใบหน้าหล่อขยับยิ้มเล็กน้อย  แต่มันเท่มาก-///-  มือใหญ่กดหัวโน้มใบหน้าผมให้เข้าไปใกล้   ลำแขนหญ่โอบรอบรั้งเอวผมไว้  ดวงตาคมมองลึกเข้ามาในดวงตาผม  ซึ่งผมก็ไม่อาจต้านทานสายตาที่ทอดมาจากพี่มันได้เลยต้องปิดเปลือกตาลงรอรับสัมผัสอบอุ่นที่ริมฝีปาก

                “ซัล! ดาวตกละ”

                เสียงทุ้มปลุกผมขึ้นจากภวังค์  ผมดันตัวขึ้นเงยหน้ามองท้องฟ้ามือสนิทที่ระบายไปดวงแสงแวววับเต็มท้องฟ้า   แสงสีขาวเงินเปล่งขึ้นกลางท้องฟ้าก่อนจะโคจรหายไปจากขอบฟ้า  ผมขอพรทันมั้ยเนี่ย><~

                “พี่เซลได้ขอพรหรือป่าว”  ผมถาม

                “อืม  แล้วซัลละ”

                “ขอสิ”

                “ว่า?”

                “ให้พี่เซลรักผมมากๆไง^///^”

               

                พรึ่บ!

 

                ร่างสูงกระชากตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่น  ใบหน้าหล่อซบลงบนเส้นผมของผม  ก่อนจะละออกไปเพื่อประทับริมฝีปากหน่วงหนักลงมา  ปลายลิ้นร้อนแทรกสอดเข้ามาในโพรงปาก   ตวัดตอบโต้กับปลายลิ้นเล็กของผมไปมา  มืออุ่นลูบไล้ข้างแก้มของผมอย่างแผวเบาแล้วถอนรีบฝีปากออกไป

                “...แค่นี้ก็รักจนจะบ้าตายอยู่แล้ว...”

                ผมคลายยิ้มหวานให้พี่มัน  มันตื้นตันมากจนบอกไม่ถูกอยู่ดีๆก็ยิ้มออกมา  จะหาว่าผมบ้าก็ได้นะที่แค่ได้ยินแบบนี้แล้วหลุดยิ้มออกมาง่ายๆ   แต่มันเหมือนชองว่างในหัวใจมันถูกเติมเต็ม  เต็มจนล้นออกมาเลยละ 

                “แล้วพี่ละ ขอว่าอะไร^///^”

                “ขอให้ผ่านอุปสรรคได้ทุกอย่าง”

                “ไม่เห็นมีซัลอยู่ในนั้นเลยอ่ะ-o-”

                โห่~  ทีผมยังนึกถึงพี่มันก่อนเลยนะตอนขอเนี่ย  ดูพี่มันดิไม่มีนึกถึงผมอ่ะ-3-  ผมนอนตะแคงตัวหลบ  งอนเว้ย! 

                “งอนอีกละ”

                พี่มันบ่น  รู้ว่างอนก็ง้อสิ  ง้อสิเว้ยยย>O<

                “ถ้าผ่านอุปสรรคไปได้ทุกอย่างมันก็ดีไม่ใช่หรอ  เราจะได้อยู่ด้วยกันไง”

                อยู่ด้วยกัน?  ผมขยับตัวหันมามองคนตัวใหญ่ที่นั่งเท้าแขนแหงนมองดวงดาวบนท้องฟ้า  สายตาที่แน่วแน่ทอดมองไปไกล  คนตัวใหญ่ที่เริ่มรู้ตัวว่าถูกจ้องมองอยู่หันหน้ามาสบตาผมทันที  นัยน์ตาสีดำส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างมาให้ผม   ซึ่งผมก็รับรู้แล้วและตอนนี้หัวใจของผมก็เต้นแรงมากด้วย   สายตาที่เต็มไปด้วยความรัก  ความห่วงใยนี่น่ะหรอ  ที่พี่ใช้มองผมเสมอมา  ผมไม่เคยสังเกตเลย

พอรู้แบบนี้แล้วตัวมันเบาหวิวอย่างบอกไม่ถูกเลย

                “ไม่มีคำว่า ซัล แต่มีคำว่า เรา ได้มั้ย”

                “ตามใจพี่สิ  มันคำขอของพี่นี่-///-”

                ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมีชัย     หล่อเกินไปแล้วนะ  ทำไมชอบทำให้ใจเต้นแรง  หัวใจมันทำงานหนักต้องสูบฉีดเลือดมาเลี้ยงใบหน้าเนี่ย

อย่ามาทำเป็นยิ้มไปหน่อยเลยนะไอ้พี่เซล  เลิกยิ้มเลยนะ!  นี่ผมเริ่มจะบ้าไปแล้วสินะ  บ่นอะไรอยู่เนี่ย><  ให้ตายเหอะ  คนที่รักจนจะบ้าตายน่ะ  ทางนี้ต่างหากละ

รู้ตัวบ้างหรือป่าวนะ?