Sulfur Love (RE-Write)

บทที่ 13
℃มันส์ๆวันเกิดไอซ์Ⓢ
 
                “มึงเรียกกูออกมาไมเนี่ย วันนี้กูมีเควสล่ามังกรด้วย-_-*”
                “ถ้าไม่สำคัญกูจะกระทืบมึงให้จมเลย-*-”
                “ใจเย็นๆน่า ซัล ไอ้วิว พวกแกก็ฟังไอซ์มันก่อนดิ^^”
                ซอสพูดไกล่เกลี่ยเมื่อเห็นว่าไอ้ไอซ์ทำหน้าเบะเหมือนจะร้องไห้ รัชนกหว่ะ!!(ส่งท้ายแรงเงานิดนึง55+)
                “พวกมึงอ่ะ  วันนี้วันเกิดกูนะเว้ยTOT”
                ไอ้ไอซ์บอกโดยมีไอ้แว่นเทมส์ยืนลูบหัวอยู่ใกล้ๆ  ไอซ์มันไปเป็นหมาบ้านไอ้เทมส์มันตอนไหนหว่า-o-?
                “อ่อ เข้าใจละ”
                ไอ้วิวพูดพร้อมทำหน้าเข้าใจ  ผมก็เข้าใจและรู้ว่าควรทำยังไงดี  วันเกิดมันทั้งทีนี่เนอะ
                “สุขสันต์วันเกิดนะไอซ์!!^^”
                พวกผมสามคนพูดประสานเสียงกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม  แม้แต่ไอ้วิวยังยิ้มเลย  บร๊ะเจ้า!  ได้เห็นรอยยิ้มแม่ง ก่อนตายแล้ววววว
                “งั้นกูไปละ-_-”
                ไอ้วิวพูด  ผมกับซอสก็รีบหันหลังก้าวเท้ายาวๆตามไอ้วิวไปโบกรถกลับบ้าน  กลับไปล่ามังกรดีกว่า-.-
                “”เฮ้ย!!! พวกมึงหยุดก่อนนนน>O<!!”
                พวกผมชะงักขาแล้วหันกลับไปมองไอ้ไอซ์ตะโกนเรียกพ่อมึงหรอดังขนาดนี้-.-;
                “วันนี้วันเกิดกูนะTT” มันพูดต่อ
                “อวยพรแล้วไง ปล่อยพวกกูกลับบ้านได้หรือยัง-o-”ผมพูด
                “พวกมึงช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีจนกูอยากจะเอาขึ้นเมรุจริงๆ^^+!!”
                “กูไม่ชอบที่แคบๆ  มันอึดอัด  กูชอบแบบธรรมชาติ กินลมชมวิว^^”
                “เดี๋ยวกูจะฆ่าหมกป่าแทนแล้วกัน^^+”
                “กูขอแบบติดริมน้ำนะเว้ย^^”
                “ป่าละเมาะหรือชายเลนดีล่ะ^^+”
                “เอาชายเลนดีกว่ากูจะได้ไปสิงปูเสฉวนได้ ฮ่าๆ”
                “พ่อมึงเซ่  ไอ้เชี่ยซัล>O<!!”
                มันถอดรองเท้าปาใส่ผม  ผมหลบเกือบไม่ทันแน่ะ    ไอ้เพื่อนบังเกิดเกล้านี่มึงจะฆ่ากูจริงๆหรือไง ฮ่าๆ
                “อยู่เลี้ยงวันเกิดกูก่อนเถ๊อะ  กูกราบบบล่ะ-/\-”
                มันพูดพลางยกมือไหว้  ตัดอนาคตกูด้วยการไหว้ให้กูอายุสั้นสินะ-_-**
                “เออๆ เลี้ยงพวกกูละ  วันเกิดมึงอ่ะ!”ไอ้วิวพูด
                “เออๆ วันเกิดกู ไอ้เทมส์เลี้ยง^^”
                “ฉันเกี่ยวไรด้วย-_-*”
                เทมส์บ่นแล้วเดินหนีแต่ไอ้ไอซ์ดึงแขนไว้ก่อน
                “เทมส์แค่นี้เลี้ยงกูไม่ได้หรอ-3-”
                “แค่แกก็พอเลี้ยงได้หรอก  แต่ไอ้พวกสี่กระเพาะคงเลี้ยงไม่ไหว”
                ไอ้เทมส์บอก  อ้าว!  หาว่ากูเป็นน้องควายน่ะสิ  ต่อย แม่ ง แว่นแตกเลยซะดีมั้ยเนี่ย-*-!!
                “กูไม่ใช่ควายนะเว้ย!”ผมบอก
                “ฉันหมายถึงวัวต่างหาก  นายกูน่าจะรู้นี่”เทมส์
                “ร้อนตัวนะไอ้ซัล^^” ไอ้ไอซ์
                “กลับล่ะ-o-!”
                “บายๆ ฝันดีนะ^^”
                “ไอ้ซาลลลล กูขอโทษTT”   
                พอไอ้วิวกับซอสได้ยินคำว่าเลี้ยงเท่านั้นมันก็จ้ำเท้าเข้าร้านไปเลย  ไม่ค่อยรีบเลยนะพวกมึง   แล้วมันก็คว้าจานไปตักเนื้อเลย  เฮ้ยยยย!!  จ่ายตังค่อนเซ่>O<!!
                “คืนนี้กูนอนบ้านมึงนะซอส”
                “คืนนี้ไม่ได้หว่ะ-o-?”
                “ไมวะ  พาเมียมาหรือไง”
                “เออ  มึงกลับไปนอนบ้านมึงเถอะ”
                “บ้านกูไม่มีทีสำหรับกูแล้ว”
                “ไอ้เด็กมีปัญหา  พี่มึงไม่ให้นอนหรอวะ”
                “พี่กูแม่งทิ้งขยะเต็มห้องเลย  รองเท้าคู่นี้กูหาแทบตายกว่าจะได้ใส่ออกมา-*-”
                “เป็นกูซื้อใหม่^^”
                “ไอ้บ้านรวย-_-++”
                “เจ็บชิบหายเลยคำนี้ ฮ่าๆ^^”
 
                ซวบ!
 
                ไอ้วิวคีบเนื้อเลือดไหลเยิ้มใส่ปากซอสมัน  โหดดดด!!
                “ถุย!  เดี๋ยวพยาธิแดกปากกู!!”
                “พยาธิบ้านมึงแดกปาก -_-?”
                “มึงจะแดกบ้างมั้ยละ-_-+”
                งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา  ว่าแต่ไอ้ไอซ์มันจะเลิกหอนได้หรือยัง  พวกผมทนฟังมันหอนใส่ไมค์มาจะสองชั่วโมงละ   ฟังหมาหอนยังไพเราะกว่ากันเยอะ  ทรมาณโสตประสาทกู
จริงๆ-_-;
                “ไอ้ไอซ์!! เลิกร้องเถอะกูขอร้องงงง>O<”ผมตะโกน
                “ห๊ะๆ อยากร้องหรอO.o”     มันพูด 
                “ไม่ช่ายยยยยยยย”
                “ไม่ใช่ผู้ชายอ่ะหรอ  เดี๋ยวกูจัดให้^^”
                “บ้านมึงเซ่>O<!!”
                ผมแหกปากเถียงกับมันกรามแทบค้าง  ไอ้วิวกับไอ้ซอสก็นั่งเขมือบเนื้อกันอย่างเมามันส์แล้วก็ลุกไปตักเนื้อมาใหม่   จ่ายแค่ 199 ใจคอพวกมึงจะแด กให้ร้านเขาเจ๊งเลยใช่มั้ยเนี่ย  ไปอดอยากจากที่ไหนกันมาวะ-o-!!
                “เพลงขึ้นแล้วร้องดิ-o-”
                ไอ้ไอซ์พูดพลางยื่นไมค์มาให้ผม   กูเป็นผู้ชายแต่ให้กูร้อง “ไม่ใช่ผู้ชาย”  แล้วโต๊ะใกล้ๆมันจะคิดว่ากูเป็นอะไรวะ--;
                “ร้องสิวะ กูจะได้ร้องบ้าง  ครองไมค์นานไปแล้วนะโต๊ะมึงอ่ะ!!”
                โหดไอ้เหี่ยมโต๊ะข้างหลังตะโกน  ผมหันกลับไปยิ้มเจื่อนๆให้มัน   ยุคนี้ยังมีคนใส่เสื้อลายตารางหมากรุกอยู่อีกหรอเนี่ย  แถมยังไว้หนวดงอเป็นเขาควายด้วย
                “เรื่องของกู!!”
                ไม่ใช่ผมนะครับ  คนข้างๆผมต่างหาก  ไอ้เชี่ยวิวไปหาเรื่องเขาหาพ่อมึงหรอออ   บ้านกูมึงตังค์มึงไม่ต้องหางานมาให้ก็ได้TT
                “ว่าไงนะ  ไอ้เด็กผี!!”
                “กูเชียร์หงส์แดง-_-”
                “กล้ากวนteenกูหรอ ห๊ะ!!”
                “อยากแดกตีนก็ไม่บอกโต๊ะกูมีเพียบเลย^^”
                ไอ้วิวยิ้มท้าทายเหล่าขุนเดชโต๊ะหลัง  เรามี 5 เขามี 10 นับขารวมกัน(+ขาโต๊ะด้วย)ยังไม่เท่าโต๊ะเขาเลยนะเว้ย>O<!!  
                “พูดอย่างนี้มึงจะบวกกับพวกกูใช่มั้ย!!”
                “กูเกลียดคณิต -_-”
                พ่อมึงเถอะ!!  มันแอ๊บโง่ใช่มั้ย  บอกผมทีTT  ผมหันไปทำตาปริบๆใส่ซอส  กูรู้มึงช่วยห้ามทัพได้
                “เฮ้ย! วิว  อย่ามีเรื่องกันเลยวันนี้วันเกิดไอซ์มันนะเว้ย” ซอสพูด
                “เข้ามาเลยดีกว่า  ไม่แน่จริงสิมึงไอ้หัวแดง!!” โต๊ะโน่นพูด
 
                เพล้ง!!
 
ขวดโซดาน้อยๆลอยละลิ่วลงกลางโต๊ะ   แต่ไม่ใช่กลางโต๊ะผม -o-;
                “แน่ไม่แน่ก็ก็เหยียบหน้ามึงอยู่!!”
                ซอสพูด  ผมมองไล่ลงไปที่ปลายเท้ามัน  ใช่ครับ  ไอ้หน้าหนอนลงไปนอนรองฝ่าเท้าซอสมันตอนไหนก็ไม่รู้   ผมว่ามันโหดกว่าไอ้วิวนะ-o-;;
                “ไอ้หนวดแมว  ปากมีไว้แดกข้าวดีๆไม่ชอบนะมึง”
                ไอ้วิวกระโดดไปเสริมทัพพร้อมกระชากคอเสื้อไอ้คนที่มันว่าผม  ไม่นานศึกนองเลือดก็เปิดขึ้น  กูต้องไปร่วมทัพกับพวกมึงมั้ย  แต่กูว่ากูรอหามไอ้พวกเสี่ยวนี่โรง’บาลดีกว่าไอ้เทมส์ถอดแว่นออกแล้วกระโดดไปร่วมแจม  ผมเห็นมันปาวัตถุแปลกๆใส่พวกนั้นด้วย   ลงไปแจมด้วยดีกว่า  ว่าแล้วก็ไปคว้าหัวไอ้เตี้ยโต๊ะโน่นมาโขกลงบนโต๊ะ  ผมหมั่นไส้หัวแม่งจริงๆย้อมซะเหลืองเป็น.....-*- เห็นแล้วแด กอาหารไม่คล่องเลย แล้วตอนนี้ไอ้ไอซ์มันก็....
 
                ตือดือดึ๊ง! ตือดือดึ๊ง! ดึ๊งดึ๊งดึ๊งๆ!
                “บางระจัน!!  บางระจัน!!  บางระจัน!! มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสองงง~”
                โอ๊ยยยย!  ไอ้พยาธิหลินปิง! คนตีกันมึงจะมาร้องบางระจันปลุกใจทำมายยยยย   กะให้พวกกูฆ่ากันตายเลยใช่มั้ย-O-!!!
 
 
                               
                และแล้วพวกผมก็ต้องมานั่งรอพ่อแม่มารับอยู่บนโรงพัก  พ่อผมคงภูมิใจน่าดูที่รู้ว่าผมแมนกินร้อยขนาดขึ้นโรงพักได้เนี่ย   ผมมองใบหน้าเพื่อนๆแต่ละคนถูกระบายไปด้วยจ้ำแดงๆเล็กน้อย(น้อยมากก เมื่อเทียบกับไอ้พวกเสี่ยวนั่นอ่ะ)  ส่วนผมปากแตกหน่อยๆพอประดับใบหน้า  แต่ไอ้ไอซ์งี้นั่งหน้าใสกิ้งเลยเพราะมันร้องบางระจันอยย่างเดียว-*-!!
                “เยี่ยมมากเลยลูกพ่อ  ต้องอย่างนี้สิ^^”
                พ่อพูดพลางชูนิ้วโป้งให้ผม  ผมก็ชูกลับเหมือนกัน
                “นี่คุณจะบ้าหรอ  ซัลจังไปมีเรื่องกันชาวบ้านมานะ” แม่พูด
                “เด็กผู้ชายก็ต้องมีเรื่องต่อยตีบ้างเป็นธรรมดาน่า  ทำได้ดีมากลูก^^”
                พ่อพูดพลางลูบหัวผม  ดีจังครับพ่อสนับสนุนให้ลูกตีรันฟันแทงกับชาวบ้าน  งั้นผมจะหาเรื่องขึ้นโรงพักวันเว้นวันเลยดีมั้ย^^;
                “ซัล!! // ซอส!!”
                ผมหันไปมองที่ประตูแล้วก็ขยับปากถาม “มึงมาทำไม?” กับไอ้โย่งที่ยืนบังประตูอยู่   ข่าวไวจริงๆเลยนะ  พี่มันเดินมาสวัดดีพ่อกับแม่ผมแล้วก็นั่งชั้นเข่าเชยคางผมเพื่อสำรวจใบหน้า
                “ไปมีเรื่องกับใครมาเนี่ย”
                พี่มันถามผม  ผมชี้ไปทางโต๊ะที่ได้พวกเสี่ยวๆนั่ง
                “แม่ก็นึกว่าเซลไปกับซัลจังด้วยซะอีกนะเนี่ย”
                แม่พูด
                “ขอโทษครับ  ผมไม่รู้ว่าซัลจะไปที่ไหนบ้าง-o-”
                ตอบได้กวนมากครับ  แต่ทำหน้าแอบใสซื่อ(มันก็ไม่รู้จริงๆแหละ  ผมไม่ได้บอก)
                “เซลต้องดูแลปกป้องซัลจังดีๆนะรู้มั้ย><”
                จับแต่งงานกันไปเลยมั้ยครับ  ฝากฝังกันซะขนาดนี้อ่ะ  ผมยังงอนมันอยู่นะเนี่ย  ไม่ยอมแต่งด้วยหรอก-*-
                “ลูกเราดูแลตัวเองได้  ไม่ต้องให้ใครมาดูแลหรอก!”
 
                พ่อบอกแล้วก็จูงมือผมเดินออกไป   ผมมองเงาสะท้อนที่ประตูกระจก  ผมเห็นพี่มันยืนนิ่งๆไม่ขยับเลย  สายตาคมเข้มนั่นมองตามผมอยู่    นี่มันไม่คิดจะรั้งผมไว้แล้วพูดประโยคแบบพระเอกละครน้ำเน่าหน่อยหรอ
 
                ตึกๆ!
 
                หมับ!
 
                มือหนาคว้าข้อมือผมไว้  ทำให้ผมต้องหยุดเดิน   ร่างสูงขยับมายืนข้างๆผมพร้อมกำข้อมือผมไว้แน่น
                “งั้นผมขอยืนอยู่ข้างหลังคอยค้ำจุนซัลได้มั้ยครับ” พี่มันพูด
                “อะไรของนาย  ฉันว่าไม่จำเป็นมั้ง  แค่ครอบครัวก็พอแล้วไม่ใช่หรอ” พ่อ
                “ครอบครัวไม่ได้อยู่กับซัลตลอดเวลา  ผมขอแค่เวลาช่วงนั้นให้ผมช่วยดูแลเขาเถอะครับ”
                พ่อยืนนิ่งไม่ตอบอะไร  ผมเงยหน้ามองสายตาอันแน่วแน่ของพี่มัน  มึงจะเท่ไปแล้วนะเว้ย-///-
                “พวกผมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้วครับ  ขอให้พวกผมและพี่เซลช่วยดูและซัลด้วยนะครับ”
                ไอ้วิว ซอส เทมส์และไอ้ไอซ์พูดขึ้นพร้อมกันแล้วก้มหัวให้พ่อผม  พ่อยกมือดันแว่นเล็กน้อยก่อนพยักหน้าอย่างเอือมๆ  แล้วก็เดินไปรอผมที่รถ ส่วนไอ้พวกเพื่อนๆตัวดีก็กระโดดล็อกคอผม   พี่มันก็เดินออกไปยืนข้างๆพี่ต้านอกวง ไกลไปแล้วมั้ง?  ผมยื่นมือไปดึงชายเสื้อให้มันเข้ามาใกล้ๆผม   บอดี้การ์ดต้องยืนใกล้ๆไม่ใช่หรอ-///-
                “อยู่ไกลแบบนั้นจะดูแลได้ไงกันเล่า -////-”