Sulfur Love (RE-Write)

 

 
บทนำ
 
“เพราะนะ...น่ะ...นาย คนเดียว”
 
เสียงเล็กแหลม ของเด็กสาวสั่นเครือเล็กน้อย  ดวงตาของเธอมองตรงมายังใบหน้าหวาน ดวงตาเธอจ้องมองดวงตากลมโตของคนตรงหน้า เล็บยาวแหลมจิกลงบนหัวไหล่บอบบางของคนตรงหน้าแล้วเขย่าคนตรงหน้าไปมา
“ส้ม เราเจ็บ”
หนุ่มน้อยเอ่ยขึ้น เขาพยายามดึงมือที่จิกไหล่เขาอยู่ออก แต่ไม่มีท่าทีว่าผู้หญิงตรงหน้าจะยอมปล่อยง่ายๆ ดวงตาของเด็กสาวตรงหน้ามองจ้องเขาอย่างน่ากลัว  จนเขาแอบหวั่นกลัว
“กร กรเขาบอกว่าคบกับฉันไม่ได้ เพราะเขาชอบนาย”
ดวงตาของเด็กหนุ่มเบิกกว้างขึ้นทันที ผู้ชาย มีผู้ชายมาชอบเขางั้นหรอ ไม่จริงน่า แถมผู้ชายที่ว่ายังเป็นรุ่นพี่คนสนิทของเขา  ที่เด็กสาวแอบชอบอยู่ด้วย เขาแค่ไปขอเบอร์รุ่นพี่คนนี้มาให้ตามคำขอร้อง โดยไม่ได้คิดอะไร แต่เขาก็ไม่คิดว่า รุ่นพี่ที่ว่านี่ดันชอบเขา
 
“นายมันน่ารังเกรียจ หน้าตาเหมือนผู้หญิง น่ารังเกรียจที่สุด!!”
 
 
 
 
 
 
            “เฮือก !”
                ให้ตายเถอะฝันถึงเรื่องนี้อีกแล้ว  ไม่อยากจะจำมันเลยแฮะเรื่องไม่ดีแบบนี้  มันเป็นเรื่องอดีตที่ฝังใจผมมากเลยล่ะ  อ่อ ผมชื่อ “ซัลเฟอร์”ครับ  ไม่ต้องสงสัยเลยทำไมพ่อแม่ถึงตั้งชื่อลูกด้วยของอันตรายแบบนี้  พ่อกับแม่ผมเขารักกันมาตั้งแต่มัธยมเรียนสายวิทย์-คณิตมาด้วยกันคิดชื่อไม่ออกหันไปเจอขวดกำมะถันเข้า  เลยเอามาตั้งเป็นชื่อผมซะเลย ผมเงยหน้ามองนาฬิกาบนหัวนอน
                “หกโมง เฮ้อ อยากนอนต่อจังเลย~
                ผมลากสังขารเดินไปยังห้องน้ำ ผมมองร่างสะท้อนของตัวเองบนกระจกที่ผนัง ใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่รับกับเส้นผมสีน้ำตาลที่ซอยยาวปะไหล่  ริมฝีปากบางอมชมพูจนเกือบแดง ดวงตากลมโตสีน้ำตาล ผิวขาวอมชมพู  ไหล่เล็กแคบ เหมือนจะมีสะโพกหน่อยๆด้วย ไม่แปลกเลยที่ใครจะมองว่าผมเหมือนผู้หญิง ยิ่งส่วนสูง 164 เซนฯนี่อีก โอ้ยยยย >o<!! จะโทษผม
ไม่ได้นะต้องโทษที่พ่อกับแม่ พ่ออยากให้ผมเป็นผู้ชายจะได้เป็นเพื่อนเล่นกับลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้ชาย ส่วนแม่อยากให้ผมเป็นผู้หญิงเพราะลูกพี่ลูกน้องผมมีแต่ผู้ชาย  แล้วทั้งสองก็ดูจะตั้งใจกันมาเลยออกมาเป็นผมทุกวันนี้นี่ไง 2in1 อ๊ากกกกกกกกก!!
                “ไปแล้วนะครับพ่อแม่ สวัสดีครับ”
                ผมหันไปยกมือไหว้พ่อกับแม่ก่อนออกจากบ้าน แต่...หาได้สนใจผมไม่  เอาแต่จุ๊บแก้มกันอยู่ได้ ไม่สนล่ะไปดีกว่า
                “อ้าว ซัลลูกไปแล้วหรอ โชคดีนะลูก”
 
 
 
                ผมปั่นจักรยานมาจนถึงโรงเรียน  ที่นี่จะเป็นที่เริ่มต้นชีวิตที่ดี(?)แห่งใหม่ของผม โรงเรียนมันดูอลังการมากๆเลยอ่ะ ตึกเรียนใหญ่โต  รู้สึกจะมีโรงยิม สระว่ายน้ำด้วยนะ ตื่นเต้นชะมัดเลย  กว่าจะเข้าโรงเรียนนี้ได้ต้องใช้เส้นสุดๆเลย เพราะที่นี่รับเฉพาะเด็กที่เรียนม.ต้นมาจากที่นี่เท่านั้น แต่พ่อผมเส้นใหญ่เลยยัดผมเข้ามาได้   รู้ตัวอีกทีผมก็มาอยู่ที่หน้าห้องแล้ว แหะๆ^^;
                “มาแล้วหรอ นายกำมะถัน ฮ่าๆชื่อแปลกดีนะ”
                ครูที่ยืนอยู่หน้าห้องเอ่ยถามผม
                “สวัสดีครับ”
                ผมก็ไหว้เขาตามมารยาท
                “เอ้าๆ มาแนะนำตัวตรงนี้ นักเรียนวันนี้เรามีนักเรียนเข้ามาใหม่ ฝากดูแลด้วยนะ”
                ผมก้าวขายาวๆไปยังหน้าชั้นเรียนตรงตำแหน่งที่ครูชี้  แล้วทุกคนก็มองมาทางผมเพียงจุดๆเดียว  เวลาถูกคนจ้องแบบนี้แล้วหายใจไม่ออกยังไงก็ไม่รู้สิ
                “ดีครับ ผมซัลเฟอร์ เรียกซัลเฉยๆก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ^^”
                “น่ารักเนอะ-.,-”
                “เป็นผู้ชายจริงๆหรอวะ จอร์ชO.o”
                “ยัยพวกผู้หญิงในห้องชาติคงหาแฟนไม่ได้แหงมๆ ฮ่าๆ”
                เสียงซุบซิบๆดังขึ้นในห้อง  แต่ผมได้ยินพวกมันพูดทุกประโยคเลยล่ะ หวังว่าย้ายโรงเรียนมาต่อที่นี่ ผมคงไม่เป็นศัตรูกับพวกผู้หญิงอีกนะ ผมไม่อยากถูกมองเป็นคู่อริอ่ะ
                “เลิกแซวเพื่อนได้แล้ว  ไปนั่งตรงที่ว่างริมหน้าต่างตรงโน่นไป”
                ผมเดินไปยังที่นั่งริมหน้าต่าง พร้อมยิ้มทักทายให้เพื่อนๆในห้อง บางคนก็ยิ้มตอบผม  บางคนก็เมินผม เฮ้อ ซะงั้น
                “เริ่มเรียนได้ เปิดหนังสือได้แล้ว เอามากันหรือป่าว”
 
                เสียงครูถามขึ้น
                “อยู่บ้านครับ มันหนักอ่ะครู”
                “งั้นเก็บไว้ให้พ่อแกเรียนแล้วกัน”
                “แรงอ่ะครู”
                แล้วเสียงหัวเราะก็ดังก้องขึ้นทันที ฮ่าๆ ผมเองก็อดหัวเราะไม่ได้เลยแฮะ ครูตอบได้โดนใจผมมากเลยอ่ะ
 
 
 
                พวกผู้ชายในห้องเอาโต๊ะมาต่อกันเป็นวง  ผมอยากเข้าไปกินข้าวกันพวกเขาด้วยจังเลยวันนี้ผมเอาข้าวกล่องมาด้วยนะ ไม่ได้ตามเทรนด์เด็กญี่ปุ่นนะฮ่าๆ(มันไม่ใช่ปิ่นโตอ่ะ แค่กล่อง)
                “เอ่อ เราขอนั่งกินด้วยได้มั้ย”
                พวกผู้ชายเงยหน้าขึ้นมองผมเป็นตาเดียว  หน้าผมมีอะไรแปลกหรอ --;
                “ไปยกโต๊ะกับเก้าอี้มาดิ-o-”
                “มึงจะบ้าหรอ แขนแค่นั้นให้ไปยกโต๊ะ เดี๋ยวแขนหลุดขึ้นมาทำไงวะ-.-”
                พวกนั้นพูด เอ่อ...ถึงผมจะดูอ่อนแอก็เถอะ แต่ กูไม่ได้เป็นปอลิโอนะเว้ย >O<! ผมก็เลยโชว์ยกโต๊ะให้พวกมันดูเป็นขวัญตา ของแค่นี้จิ๊บๆเว้ย
                “เก่งนี่ ฮ่าๆ”
                “มากินข้าวกับพวกเราทุกวันเลยก็ได้นะ เวลากินไปมองหน้านายไปเหมือนกำลังเดทอยู่กับแฟนเลยอ่ะ>//<  โอ้ย!”
                “โทษทีนะ ซ้อมมันหลุดมือน่ะ^^++”
จงใจเลยละ ไม่ได้หลุดหรอก ผมปากซ้อมไปโดนแขนมัน  เดทกับแฟนงั้นหรอ ผมเป็นผู้ชายแท้ๆนะ
                “บ่ายนี้ต้องหาชมรมเข้านะรู้มั้ยเจ้าเด็กใหม่”
                ชมรมหรอ? น่าสนใจดีนี่เหมือนในการ์ตูนญี่ปุ่นเลยอ่ะ อยากเข้าชมรมเคนโด้จังเลยอ่ะ มีมั้ยเนี่ย บาสก็ได้
                “ไอ้วิว มึงอยู่ชมรมบาสเหมือนเดิมอ่ะดิใช่ป่ะ-o-”
                คนหัวตั้งๆ ท่าทางทะเล้นๆพูดขึ้น มันชื่อซอสใช่บ่ แล้วมันก็หันไปคุยกับไอ้หน้าโหด
                “กูเป็นนักกีฬาโรงเรียนจะให้กูไปอยู่ชมรมฟุตบอลกะมึงหรอไอ้ซอส -.-;”
                “ซัลเฟอร์ถ้าไม่รู้จะเข้าชมรมอะไร มาชมรมเคมีมั้ย^^”
                หนุ่มแว่นในกลุ่มหันมาคุยกับผม
                “เหวอออ อย่าไปนะซัล ไม่งั้นนายอาจโดนจับไปทดลองอะไรแปลกๆก็ได้>.<”
                คนตัวเล็กๆพอๆกับผมพูดขึ้น ถ้าจำไม่ผิดชื่อ ไอซ์นะแล้วเจ้าแว่นก็เทมส์
                “ตอนม.ต้นเอาขนมบ้าอะไรก็ไม่รู้กินเข้าไปแล้วอ้วกแตกเลย>.<~”
                “อ่อ พอดีว่าคราวนั้นผสมสารผิดอัตราส่วนน่ะ -_-;”
                “แกยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าเอาสารเคมีมาทำขนมให้ฉันกิน!”
                “ของทุกอย่างก็เกิดจากการรวมตัวของสสารทั้งนั้นแหละน่า”
                “มันรวมแล้วกินได้ แต่ของแกมันกินไม่ได้โว้ยยยย!!”
                ผมนั่งฟังไอซ์กับเทมส์ทะเลาะกัน  เศษข้าว ขนมกระจัดกระจายเต็มไปหมด ไอ้พวกนี้มันจะทำสงครามอาหารกันหรือไงฟะ เสียของหว่ะ
                “พวกมึงหยุดเลย ไอซ์ข้าวราดแกงมึงราดอยู่บนหัวกู--+”
                วิวพูดแถมส่งสายตาจิกแทงไปทางไอซ์
                “ข้าวของกูแต่เทมส์มันปา ไปด่ามันดิ-3-”
                “--++”
                “โทษกูคนเดียวอ่ะ ไอ้เถื่อนวิว T3T”
                “ไปหาชมรมสมัครกันได้แล้ว ป่านนี้ตั้งซุ้มรับสมัครกันเสร็จแล้ว”
 
 
 
                ผมเดินตามวิวลงมาข้างล่าง ผมอยากจะเข้าชมรมบาสเกตบอลบ้างจังเลยอ่ะ  พ่อบอกว่าเล่นบาสมันทำให้สูงได้  ผมเชื่อว่ามันจริง ดูวิวน่าจะสูงซัก 180 อัพ  ม.4เหมือนผมแท้ๆแต่มันสูงนำผมไปลิบลิ่วเลยอ่ะTT
                “ไอ้เตี้ย เมื่อไหร่จะเลิกเดินตามเนี่ย”
                มันหันมาพูดกับผมครับ
                “ฉันอยากเข้าชมรมบาสน่ะ^^”
                แล้วมันก็ส่งสายตาประมาณว่า หน้าอย่างมึงเข้าไม่ได้หรอก อ่านใจออกน่ะเฟ้ย>.<!
                “ตามใจ”
                ซักพักก็เดินมาถึงโต๊ะรับสมัคร เมื่อเช้ายังดูเงียบๆอยู่เลยแต่ตอนนี้มีคนเดินไปมาเต็มสนามหญ้าเลยล่ะ แถมมีโต๊ะรับสมัครเข้าชมรมมาตั้งเต็มเลยด้วย ผมมุ่งตรงไปยังโต๊ะรับสมัครชมรมบาสทันที
                “ผมมาสมัครเข้าชมรมบาสครับ”
                พวกรุ่นพี่ที่ประอยู่โต๊ะรับสมัครเงยหน้ามองผมแล้วก็ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า  เอ่อ ไม่เห็นต้องมองขนาดนั้นเลยเน้อ-o-;
                “โทษทีนะตัวเล็กแต่ ปิดรับสมัครแล้วล่ะ^^”
                พูดจบพี่มันก็เอานิ้วไปลบสระเอที่อยู่บนไวท์บอร์ดออกจาก “เปิดรับสมัคร” กลายเป็น“ปิดรับสมัคร”เนียนไปมั้ยเนี่ยพี่ ผมยิ้มแหงๆก่อนจะเดินออกไปจะเข้าชมรมอื่น แล้วผมก็ต้องชะงักเท้าตัวเอง
                “เอ๋ ชมรมบาสปิดรับแล้วหรอ-3-?”
                “อ่อยังครับน้อง(หันไปเต็มสระเอ) เปิดครับ ลงชื่อเลย^^”
                แง~ สองมาตราฐานอ่ะ ผมแค่เตี้ยกว่ามันเองอ่ะ เจ็บใจชะมัด คอยดูจะสูงซัก30เซนฯอ่า...มันจะเป็นไปได้เมื่อไหร่ละเนี่ยTT
 
 
 
                ผมเดินไปสมัครชมรมฟุตบอล
                “ตัวเล็กไปหน่อยนะ”
                ชมรมคาราเต้
                “ไม่ไหวหรอกนายน่ะ”
                ชมรมว่ายน้ำ
                “นายเหมือนผู้หญิงมากเลยอ่ะ ถ้ารับเข้ามาฉันคงไม่กล้าเข้าห้องเปลี่ยนชุดพร้อมนาย-//-”
                ไม่ว่าชมรมไหนๆก็ไม่รับผมเข้าเลย ผมหมายถึงชมรมแบบแมนๆอ่ะนะ หรือจะต้องไปชมรมเคมีจริงๆ ไม่อ่ะ ขนลุกกก
                “นี่ๆ น้องตรงนั้นน่ะ หาชมรมเข้าอยู่ใช่มั้ย”
                ผมมองไปยังต้นเสียง รุ่นพี่ผู้หญิงกำลังเรียกผมอยู่
                “ครับ”
                “ชื่อไรละ”
                “ซัลเฟอร์ครับ”
                “ชื่อจริงล่ะ”
                “กำมะถัน  พิริยะจิตรกุล” (ปล.ถ้าไปโดนนามสกุลใครขออภัยด้วย)
                “อื้มเรียบร้อย ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชมรมคหกรรมนะจ๊ะ พรุ่งนี้อย่าลืมมาเข้าชมรมล่ะ^^”
                เอ๋ ผมยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะเข้าคหกรรมน่ะ พี่แกเล่นกรอกชื่อผมลงไปเฉยเลย  เวรกรรม  ทำไมผมโชคร้ายแบบนี้  ชมรมสาวน้อยแบบนี้ไม่อาววว
                “พี่ครับ คือผมไม่ดะ..”
                “ถ้าคิดจะออกจากชมรมละก็ ข้ามศพฉันไปก่อน--++”
                เหวอออ พ่อแม่ครับ ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ช่างดูโหดร้ายแบบนี้  ยัยรุ่นพี่พวกนี้มันปีศาจชัดๆเลย
 
 
 
                หลังเลิกเรียน
            ~sore demo hitotsu no ai no katachi wo sagasu♪
                ฟังเพลงนี้ทีไรนึกถึงท่านเซบาสเตียนทุกทีเลยอ่ะ ผมกดรับสายล้วกรอก
                “โมชิโมชิ”
                (ดีจังที่แกรับสายย น้องรักช่วยพี่ซักอย่างได้มั้ย)
                ลูกพี่ลูกน้องผม พี่พีคน่ะ
                “ช่วยไร”
                (ช่วยแต่งหญิงที)
 
                ติ๊ด
 
                ผมกดวางสายทันที ไอ้พี่โรคจิตอยู่ดีๆจะให้ฉันไปแต่งหญิงหรือบ้าหรือป่าว
 
                พรึ่บ
 
                ตัวผมถูกกระชากเข้าไปในรถเบนซ์คันงาม โดยฝีมือไอเจ้าพี่ตัวดี นี่มันมาดักรอที่หน้าโรงเรียนเลยหรอเนี่ย
                “เจ้าซัลกล้าตัดสายใส่พี่หรอห๊า!”
                “ใครใช้ให้พี่พูดอะไรโรคจิตใส่ผมก่อนล่ะ”
                “ขอร้องล่ะช่วยพี่หน่อยเถอะ”
                “-_-**”
                “แกจะปล่อยให้พี่ชายสุดหล่อถูกสาวโรคจิตคาบไปกินหรอ ใจร้ายยยTT”
                “สมน้ำหน้า”
                “ง่ะTOT”
                “ช่วยก็ได้ แต่...5ร้อยต่อนาที”
                “ไอ้หน้าเลือด-o-!!”
 
 
 
                มันลากผมมาที่ไหนซักแห่งในสภาพที่ผมแต่งตัวเป็นผู้หญิงแล้ว  วิกนี่มันคันชะมัดเลยอ่ะเหมือนมีมดกัดหัวอยู่ตลอดเวลาเลย ผมถูกจับให้ใส่เดรสกระโปรงพริ้วๆ ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจนะว่าทำไมผู้หญิงถึงชอบใส่กระโปรง  ทั้งที่มีหวิวๆเหมือนลมลอดขาอยู่ตลอด -o-;
                “พีค!”
                ผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งมองมายังผมและพี่พีค  ตาใสๆเริ่มมีหยดน้ำร่วงหล่นลงมาสงสัยกูจะถูกผู้หญิงเกลียดอีกแหงมๆเลยTT
                “เนย พี่ขอโทษด้วยนะ พี่คบกับเธอไม่ได้จริงๆ นี่ซันนี่แฟนพี่”
                พี่มันพูดแล้วก็เอาแขนมากอดผมไว้ ล่วงเกินหว่ะ คิดตังค์เพิ่ม
                “เนยไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนพี่”
                “พี่กลัวเนยไม่เชื่อ ให้จูบโชว์มั้ยล่ะ^^”
                ผมมองหน้าพี่มัน ไอ้บ้า ถ้ามึงจูบนะ....ตายยย แล้วพี่มันก็โน้มหน้าเข้ามาหน้าผมเรื่อยๆ เฮ้ย เอาจริงดิ -O-;
 
                พรึ่บ
 
                พลั่ก
 
                มีใครบางคนมากระชากพี่พีคออกจากผมแล้วตันหน้าพี่มันซะกระเด็นไปร้อยเมตรเลย  ผมเงยหน้ามองแขกผู้มาเยือน ร่างสูงโปร่ง ผมสีดำเข้ม ดวงตาเล็กเรียว ไอหมอนี่มันหล่อซะจนผมเผลอหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว ว้ากกกก
“แค่นี้เนยก็ร้องไห้มาพอแล้ว นายยังจะทำร้ายจิตใจเนยอีกหรอ!!”
                “เซลพอเถอะอย่าทำอะไรพี่พีคเลยนะ”
                หมอนั่นทำท่าจะพุ่งเข้ามายำพี่พีคอีกรอบแต่ถูกมือของคนชื่อเนยรั้งไว้ก่อน  เนยดูโรคจิตตรงไหนเนี่ย  ก็ดูรักพี่พีคดีออกนี่
                “กลับเถอะเซลพอแล้ว พอ”
                นายเซลยอมเดินถอยไปแต่โดยดี สายตาของเขาจ้องตรงมายังผม แววตาคมกริบนั่นสะกดผมเอาไว้  ผมไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้เลย ทำไมกันนะ
                เฮ้อ ต้องไปเรียนอีกแล้วๆๆๆ เบื่อจังเลยอ่ะเมื่อไหร่จะปิดเทอมเนี่ย  ผมว่าเตียงมันต้องมีพลังงานมืดแอบแฝงอยู่แน่เลย เพราะเวลาจะลุกออกจากเตียงมันเหมือนมีครฉุดรั้งไว้ให้นอนต่อ แต่ผมก็ต้องลากตัวเองไปโรงเรียนจนได้ล่ะนะ แถมวันนี้มีเข้าชมรมด้วย บ้าที่ซูดดดดด  ผมต้องนั่งอดทนอยู่ในห้องเรียนหลายชั่วโมง เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านนะ
                “ไงเจ้าเตี้ย อยู่ชมรมไร”
                วิวถามผม เรียกชื่อได้มั้ยวะ เรียกเตี้ยมันจี๊ด>.<~
                “ช่างฉันเหอะ”
                ผมตอบปัดมันไป
                “อย่าบอกนะว่าอยู่คหฯ”
                “O.O”
                มันรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่คหกรรมน่ะ แสนรู้เกินไปแล้ว
                “ซัลอยู่คหฯจริงดิ^O^”
                ซอสพูดบ้าง เงียบไปเลยไป๊
                “เหมาะกับซัลดีออกนะฉันว่า”
                ผมหันไปค้อนใส่เทมส์
                “ไอแว่น อย่าไปพูดแบบนั้นสิ เดี๋ยวก็แว่นแตกหรอก อย่าลืมทำขนมมาฝากนะ”
                ไอซ์พูด สนับสนุนซัดมันให้แว่นแตกไปเลย
                “ไปเข้าชมรมแล้วอ่ะ เตี้ย อย่าลืมทำขนมมาให้กินด้วยล่ะ^^”
                ไอโหดหันมาบอกผมแล้วรีบเดินหายลับไป อยากกินนักใช่มั้ย เตรียมล้างท้องรอยาเบื่อหนูได้เลย-_-**
 
 
                ผมเดินไปยังห้องคหกรรม  ถ้าไม่กลัวว่าจะโดนรุ่นพี่คนเมื่อวานฆ่าผมคงไม่มาหรอก  เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ในชมรมนี้มีแต่ผู้หญิง คงมีผมคนเดียวซินะที่เป็นผู้ชาย บางทีผมอาจจะพลิกวิกฤติเป็นโอกาส  บางทีที่นี่อาจจะเป็นฮาเร็มของผมก็ได้นะ คิดในแง่ดี^^
                “มาแล้วหรอซัล^^”
                รุ่นพี่ที่ดูน่ากลัวครั้งที่แล้วเอ่ยทักผมขึ้น ผมก็ยิ้มๆตอบเธอไป
                “ว้าวว น่ารักจังเลย ฉันเป็นผู้หญิงแท้ๆยังน่ารักไม่เท่านายเลยอ่ะ>.<~”
                “นั่นผู้ชายจริงอ่ะ น่ารักเวอร์”
                ผมละเกลียดไอ้คำว่าน่ารักจังเลย ฮือๆ ชมผมว่าหล่อแทนได้มั้ย
                “จริงซิเพื่อต้อนรับสมาชิกทั้งหน้าใหม่และเก่าวันนี้เรามาทำวุ้นกันดีกว่า”
                ว่าแล้วทุกคนก็ทำหน้ามุ่งมั่นตั้งใจยังกับจะไปออกรบ รุ่นพี่ส่งผ้ากันเปื้อนลายคิตตี้มาให้ผม อ่า...เอาแบบไม่มีลายได้มั้ยTT ผมถูกยัดเยียดหน้าที่เทเจลใส่แท่นพิมพ์ แท่นก็เล็กนิดเดียวแต่เหยือกนี่มันปากกว้างชะมัดเลย
 
                ฟ้าว~
 
                พลั๊ก!
 
                อะไรซักอย่างลอยเข้ามาให้หน้าต่าง ปะทะกับถาดที่มีเจลเยลลลี่อยู่ แล้วน้ำเหนียวก็กระเด้งสาดใส่หน้าผมเต็ม  แล้วลูกบาสยังกระดอนเข้าหน้าผมอีก  ผมเลยอดไม่ได้ที่จะต้องนอนหงายท้องแอ้งแม้งอยู่บนพื้น อ่ะ ลูกบาสหรอ มาได้ไงวะ><
                “โทษทีนะ มีใครเป็นไรหรือป่าว อ่ะO.o”
บุรุษแปลกหน้าโผล่หัวเข้ามาทางหน้าต่าง ใบหน้าหล่อเหลาเจ้าของเรือนผมสีดำใน ชุดนักบาสแขนสั้น  มันอยู่ชมรมบาสหรอเนี่ย โชคดีที่ผมไม่ได้อยู่ชมรมนั้น TT  ผมจำหน้ามันได้ มันคือคนที่ต่อยหน้าพี่   ผมเมื่อวานเซล!! ตายละมานี่ได้ไงละเนี่ย ผมมองหน้ามันอย่างอึ้งๆเหมือนที่พี่มันมองหน้าผมอย่างอึ้งๆเหมือนกัน
                “เหอะ เธอเองหรอ ไม่สินาย เป็นผู้ชายงั้นสิ”
                “ใช่น่ะสิ”
                ผมตอบมันไป มือพลางคลำหน้าผากตัวเอง ดีนะไม่โน ดั้งไม่หัก
                “คราวที่แล้วยังเห็นแต่งหญิงอยู่เลย แถมตอนนี้นายยังอยู่ชมรมสาวน้อยซะด้วย”
                พวกผู้หญิงหันมามองหน้าผมอย่างอึ้งๆ แล้วก็ทำหน้าประมาณว่า อยากเห็นจังเลย ผมดูจากประกายวับวาบที่ดวงตาพวกเธอน่ะ เหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นไม่มีผิด -_-;
                “ละ..แล้วมันหนักส่วนไหนของนาย”
                แต่งเพราะโดนไอ้พี่บ้ามันบังคับ ผมก็แค่รับเงินแค่นั้นเอง
                “พูดจาให้มันดีๆหน่อย ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ”
                “ครับๆ”
                ผมตอบประชดมัน ชิ๊ อย่าเอาเรื่องแต่งหญิงมาแฉดีวะ
                “ช่างเถอะๆ บางทีตุ๊ดอย่างนายคงจะกระดากปากถ้าจะให้พูดคำว่าครับ”
                ไอ้บ้านี่ กล้าดียังไงมาหาว่าผมเป็นตุ๊ดเนี่ย ไอ้คำเนี่ยผมเกลียดที่สุดเลย
                “กล้าดียังไงมาหาว่าผมเป็นตุ๊ด ไม่ใช่ซะหน่อย!!”
                “แล้วผู้ชายปกติเขาเอาชุดผู้หญิงมาใส่หรือไง ประสาท”
                “บอกว่าไม่ใช่ตุ๊ด”
                “ยอมรับซะเถอะ”
                “ไม่!!!”
                ผมรีบวิ่งหนีมันออกจากห้อง ผมไม่ชอบให้ใครมาล้อผมแบบนี้เลย แค่รู้ว่าตัวเองรูปร่างหน้าต่างเหมือนผู้หญิงก็สมเพชตัวเองจะแย่แล้ว แย่จริงจู่ๆน้ำตาก็ปริ่มๆที่ขอบตาผมซะงั้น
 
                หมับ!
 
                “จะไปไหน”
                ไอเซลมันกระชากตัวผมให้หันไปหามัน แล้วมันก็ผลักผมเข้ากับกำแพง เจ็บนะเว้ย
                “มีอะไรกับฉันอีก”
                “ไม่อยากมีหรอก จริงๆก็ไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับพวกตุ๊ดอยู่แล้ว”
                “งั้นก็ไปให้พ้น”
                “ไม่ หึ อะไรกันแค่พูดความจริงว่านายเป็นตุ๊ดแค่นี้ร้องไห้หรอ”
                “ฉันไม่ชอบให้ใครมาล้อฉันแบบนี้”
                “ก็นายเป็นจริงๆนี่”
                “พ่องสิเป็น”
                มันชะงักครับ มันตวัดสายตามองผมราวกับจะฉีกผมออกเป็นชิ้นๆ  ถึงตามันจะดูน่ากลัวแต่ผมคงไม่เกรงใจมันแล้วล่ะ ไอ้หมอนี่ เกลียดที่สุด!!
                “มี้กี้พูดว่าไรนะ”
                “กูบอกว่า พ่อมึงสิเป...อุ๊บ!”
                จู่ๆมันก็ทาบริมฝีปากลงมา แถมยังสอดลิ้นเข้ามาอีก ลิ้นเปียกชื้นตวัดไปมา ผมพยายามเบี่ยงหน้าหนี  มันก็ใช้มือจิกหัวผมให้เงยหน้ารับจูบจากมัน มันกดเม้มริมฝีปากผมอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บไปหมด ผมพยายามผักตัวมันออกแต่มันไม่ขยับเลยซักนิด น้ำตาผมไหลลงมาเรื่อยๆ ทั้งรู้สึกเจ็บที่ปากและที่มันว่าผม มันค่อยๆเปลี่ยนมือจากที่จิกหัวผมเป็นช้อนหัวผม ผมรู้สึกตัวเบาหวิวอย่าบอกไม่ถูก ผมเบี่ยงหน้าหายใจแต่มันไม่ยอมให้ผมมีจังหวะหายใจซักนิดมือของมันเริ่มลูบไล้แผ่นหลังผมแล้วเปลี่ยนเป็นกอดเอวผมไว้  ทุกครั้งที่หมอนั่นตวัดลิ้นในโพรงปากผม ผมุรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นเข้ามายังเท้าผม ผมไม่มีแรงที่จะยืนเลยต้องไขว่คว้าแขนเสื้อคนตรงหน้าไว้  ลำแขนแกร่งโอบกระชับที่เอวผม เราจูบกันอยู่เนิ่นนาน จนผมแทบจะขาดใจตาย มันถึงถอนริมฝีปากออกไป
                “อย่าปากดีอีกนะเจ้าเด็กบ้า!”
                พูดจบมันก็เดินหนีไปทิ้งให้ผมนั่งทรุดตัวหอบอยู่ตรงนั้น เข้าใจความรู้สึกของปลาที่ขาดน้ำเลยแหะ มันเหนื่อยขนาดนี้เลย ทำไมๆๆ ต้องจูบผมด้วย มันบอกว่าไม่ชอบตุ๊ด ดูเหมือนจะเกลียดมาซะด้วย แล้วทำไมถึงมาจูบ(คนที่มันหาว่าเป็น)
ตุ๊ดอย่างผมด้วย และอีกอย่างนั่นมันจูบแรกของกูนะเฟ้ยยยยยยย!!!!