ปริศนาพฤษา13 โรงเรียนหลอน

9.4

เขียนโดย ละอองฟอง

วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.33 น.

10 chapter

32 วิจารณ์

15.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.10 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ครืน!!

เปรี้ยง!!! ซ่าาาาา ซ่าาาา! เปรี้ยง!!

ฝนตก. ฉันเกลียดฝนที่สุด ฝนทำให้ทุกอย่างดูหนาวๆชื้นๆ ฉันนั่งมองหยาดฝนที่เทกระหน่ำตกลงมาไม่ขาดสาย ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ในห้องนอนตัวเองแน่นอนว่าฉันกำลังนั่งฟังเพลงอย่างสบายอารมณ์ ฉันเคาะนิ้วกับโต๊ะตามจังหวะเพลง แอร์ในห้องเย็นมาก แต่ขอโทษสำหรับคนอื่นมันอาจจะเย็นแต่สำหรับฉันปกติ ฉันมองออกไปข้างนอกหน้าต่างห้องอย่างเพลินๆ

"เฮ้ย!!"

แต่มันจะไม่เพลินก็ตอนเนี๊ย!

ฉันขยี้ตาตัวเองอีกครั้งอย่างไม่เชื่อสายตาทำไมฉันเห็นไอ้เพื่อนตัวแสบทั้งสี่คนกำลังยืนกางร่มอยู่หน้าประตูรั้วบ้านฉัน ดูเหมือนว่าพวกมันจะเกี่ยงกันอยู่น่ะเนี่ย แต่ก็ดูเหมือนว่าจะตัดสินใจเข้าไปเคาะประตูบ้านฉัน มีลางสังหอนแบบแปลกๆ

ตึก ตึก ตึก

ฉันเดินลงบันไดไปหาเพื่อนตัวแสบทั้งสี่ตัวที่กำลังยืนชะเง้อมองหาฉัน แม่ของฉันเอาน้ำส้มมาให้ทุกคนก่อนจะบอกให้นั่งลง

"พวกแกมาทำอะไรบ้านฉันเนี่ย"

ฉันเดินออกไปเผชิญกับพวกมัน ยัยเชอร์ลินที่เห็นฉัน ก็วางแก้วน้ำส้มก่อนจะพุ่งถลามาหาฉันแล้วดึงตัวให้ไปนั่งด้วยกันกับพวกมัน

"พวกแกมีอะไร?"

"พวกเรามีแผน"

ยัยวิ้งพูดขึ้นก่อนจะขยับแว่นตาสีดำของมัน พร้อมกับก้มหยิบอะไรซักอย่างในกระเป๋าแล้วเอาออกมาโชว์ให้ฉันดู

"ดูซ่ะวันนี้วันที่เท่าไร?"

ที่แท้ก็ปฎิทินมันเป็นปฎิทินเดือนตุลาคม ฉันมองไปที่วันที่ ศุกร์13 ที่ถูกวงกลมด้วยปากกาสีแดง

"ศุกร์ ...13"

"ถูกต้องงงงงและพวกเรามีแผน"

"และแผนพวกแกคือ..."

"พิสูจน์หารักแท้!"

ยัยขนมปังพูดด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น

รักแท้อะไร....??

"รักแท้อะไรของพวกแก"

"รักแท้แพ้ใกล้ชิด...อุ๊บ!"

ยัยชาหอมพูดขึ้นมาด้วยสีหน้ากวนตีน ก่อนจะถูกเชอร์ลินเอามือปิดปากไว้ ยัยชาหอมเป็นผู้หญิงที่สวยมากอันนี้ฉันขอยอมรับและเป็นผู้หญิงที่ ไม่มีความเป็นผู้หญิง เอาซ่ะเลย

"เราจะกลับไปโรงเรียน ในวันนี้ตอนเที่ยงคืนพร้อมกับแอปเปิ้ลสีแดงหนึ่งทำการหาเนื้อคู่ของเรา" เชอร์ลินพูด พร้อมกับโชว์แอปเปิ้ลผลสีแดงสุกน่ากิน

"และสถานที่ที่เราจะไปก็คือ...ตึกพฤษาชั้น13"

"แกว่าไงน่ะ"

ตึกพฤษาเป็นตึกเก่าที่สุดของโรงเรียนเป็นอาคารเรียนของรุ่นพี่ ม.6 มีถึง13ชึ้นเพราะแยกห้องต่างๆไว้เยอะมากมายและชั้นที่13ก็เคยมีนักเรียนหญิงฆ่าตัวตายที่ห้องนาฎศิลป์เก่าและไฮไลต์ของห้องนี้คือมีกระจกร้อมลอบทุกทิศทางเคยมีนักเรียนไปลองของแบบพวกสี่ตัวนี้หลายครั้ง บางคนก็บอกว่าเห็นเงาสะท้อนของตัวเองเป็นนักเรียนหญิงที่ฆ่าตัวตาย บ้างก็บอกว่าจู่ๆกระจกก็แตกเป็เสี่ยงๆแต่พอส่งยามขึ้นไปดูก็ไม่เห็นมีอะไร ฉันตัวฉันไม่ชอบเรื่องแบบนี้เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะฉันกลัวผีน่ะเซ้!

"บ้าไปแล้วเหรอฉันไม่ไปกับพวกแกหรอกอยากจะทำอะไรก์ทำฉันขอบาย"

"ไม่ได้ถ้าไม่มีแกมันก็ไม่คบห้าสาวผจญภัยรอบโรงเรียนสิ"

ยัยวิ้งพูดขึ้นแต่สายตามัน บังคับกันชัดไ

"ไม่คบก็ไม่เป็นไรพวกแกไปพิสูจน์กันเองแล้วกัน"

"ทำไมฟางปฎิเสธอ่ะ ขนมปังเสียใจน่ะ"

ดราม่าตลอด!...

"ไปเหอะ!เรื่องมันจะได้จบๆ"

ชาหอมพูดขึ้น

"ถึงแกไม่ไปก็ต้องไปยัยฟาง!"

ฉันกำลังถูกดขี่จากพวกเพื่อนเหล่านี้ เฮ้อ...เอาก็เอาว่ะ

"ก็ได้จะทำอะไรก็ทำ"

"ดีมาก!"