วิมานบ้านสวน

             
ณ คอนโดฯของทรายงาม
ทรายงามย้ายเข้ามาอยู่ในคอนโดฯที่เมืองไทย ตอนนี้เธอกำลังจัดวางข้าวของในห้อง โดยให้คนงานมาช่วยยกโน่นยกนี่"คุณผู้หญิงครับ""มีอะไรหรอ?""กรอบรูปนี่เอาตั้งไว้ตรงไหนดีครับ?" คนงานถือกรอบรูปเล็กๆมาให้ทรายงามดู จนหญิงสาวแทบช็อค มันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง!?! ฉันเผาทิ้งไปหมดแล้วนี่ ! มันเป็นรูปของเธอกับผู้ชายคนหนึ่งถ่ายรูปคู่กัน "เอามานี่! จัดของเสร็จแล้วก็กลับไปได้" เธอสั่งคนงานพากันออกจากห้องไป ทรายงามปัดเศษฝุ่นที่รูปแล้วจ้องมองรูปที่ทำให้เธอนึกถึงวันวานก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง.............................................................................................."ยัยเนตรเป็นไร?เหม่ออยู่ได้!ฟังที่ฉันพูดอยู่รึเปล่ายะ?" อนันต์จิกเพื่อนสาวที่นั่งข้างๆกัน จนม่านเนตรสะดุ้งแล้วยิ้มแหยๆตอบเพื่อนๆ"พวกแกๆ เย็นนี้ไปช้อปปิ้งกันนะ!" ดวงดาวพูดชักชวนเพื่อนๆ "ก็ดีเหมือนกันนะ ไปผ่อนคลายบ้างก็ได้" ข้าวเจ้าเห็นด้วย"อืมๆ ฉันไปด้วย!" เตาผิงก็เห็นด้วย"ไปด้วยก็ได้" อนันต์บอก"แล้วเธอล่ะ ... ม่านเนตร?" เตาผิงสะกิดม่านเนตรที่ไม่รู้จะไปดีไหม"ตะ..ตกลงจ้ะ" ม่านเนตรพยักหน้า "กรี๊ดดดด!!!""อะไรอีกยะ?ยัยอุ๋งอิ๋ง" ดวงดาวถามสาวประเภทสองจอมโวยวายก่อนจะหันไปมองตามสายตาของอนันต์ แล้วทุกคนก็หันไปมองตาม"นั่น!พอร์ช!" ข้าวเจ้าเรียกชื่อ ทำให้ พิพัฒน์ที่เดินผ่านม้าหินอ่อนแลเห็นม่านเนตร หญิงสาวคนเดียวที่เขาสนิทด้วยมากที่สุดจึงเข้ามาทักทายสาวๆกลุ่มนี้"อ้าว!คุณเนตร" พิพัฒน์ทักทาย"รู้จักกันด้วยหรอ?เชอะ!!!" อนันต์อารมณ์เสียเมื่อชายที่หมายปองไม่ทักทายเธอบ้างเลย"รู้จักกันครับ แล้วพวกคุณเป็นเพื่อน...." พิพัฒน์พูดไม่ทันขาดคำ"ดวงดาวค่ะ" สาวไฮโซรีบแนะนำตัว"ข้าวเจ้าค่ะ" สาวญี่ปุ่นแนะนำบ้าง"ฉันเตาผิงนะคะ ส่วนนี่ก็ม่านเนตรกับอนันต์" เตาผิงแนะนำเพื่อนด้วยการผายมือไปที่เพื่อนสาวทั้งสอง"แล้ว...พวกคุณกำลังจะไปไหนกันครับ?" พิพัฒน์เอ่ยปากถาม"ไปช้อปปิ้งค่ะ แล้วพอร์ชล่ะคะ?" ข้าวเจ้าเป็นฝ่ายตอบและถามกลับ"ดีเลย! ให้ผมไปด้วยนะครับ" พิพัฒน์รีบชิงโอกาสใกล้ชิดกับม่านเนตร"จะดีหรอคะ?" ม่านเนตรถามคำถามที่ขัดหูเพื่อนๆทุกคนโดยเฉพาะอนันต์"ดีสิยะ! ไปกันหลายคนสนุกจะตาย~" อนันต์รีบบอกพลางหยิกต้นแขนม่านเนตรจนหญิงสาวอุทาน"งั้นก็...ขึ้นรถผมไปดีกว่านะครับ" พิพัฒน์ผายมือไปที่รถเก๋งสีดำของตนก่อนที่สี่สาวจะวิ่งกรูไปกระโดดขึ้นเบาะหลังเรียบร้อย เหลือแต่ม่านเนตรที่อ้อยอิ่งเพราะเกรงใจพิพัฒน์จึงจำต้องนั่งข้างคนขับ"ตามสบายนะครับทุกคน...""พอร์ชเนี่ยใจดีจริงจริ๊ง!" อนันต์ชม"ไม่เป็นไรครับ ดีซะอีก ผมจะได้มีเพื่อนๆไปเที่ยวด้วยกัน" พิพัฒน์บอก
@ Shopping mall
"แกๆๆ ฉันจะไปดูกระเป๋าน่ะ" ดวงดาวบอกเพื่อนๆ ก่อนจะกระพริบตาให้ข้าวเจ้าและอนันต์ พวกเดียวกัน"งั้นฉันไปด้วย" ข้าวเจ้าตอบ"ฉันไปกับแกก็ได้" อนันต์หงุดหงิดเพราะอยากไปกับพิพัฒน์"ฉันจะไปซื้อหนังสือน่ะ งั้น...แยกกันไปก็แล้วกัน มาเจอกันตรงนี้นะ" เตาผิงเด็กเรียนบอกเพื่อนๆก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไป เหลือแต่พิพัฒน์กับม่านเนตรที่ไม่รู้จะไปไหน"เอ่อ...คุณเนตรอยากไปไหนครับ?" พิพัฒน์ถาม"เนตร...เอ่อ...คือ..." ม่านเนตรกระอึกกระอักไม่รู้จะไปไหนดี"เราไปทานไอศกรีมกันนะครับ" พิพัฒน์ชวน"ก็ได้ค่ะ" เนตรตกลง. ทั้งสองเดินไปทานไอศกรีมกัน"คุณเนตรครับ" "คะ?""อยู่เฉยๆนะครับ..." พิพัฒน์ค่อยๆเอื้อมนิ้วเข้าไปเช็ดขอบปากอวบอิ่มสีชมพูของหญิงสาวที่เปื้อนไอศกรีมอย่างนุ่มนวลจนเขาอยากจะลองชิมเรียวปากของเธอดูสักครั้ง"เลอะน่ะครับ"พิพัฒน์บอก"ตายจริง!เนตรไม่รู้เลยว่ามัน...""ไม่เป็นไรหรอกครับ น่ารักดีออก" "...." ม่านเนตรเขินจนพูดไม่ออกใบหน้าขาวจิ้มลิ้มฝาดเลือดจนออกเป็นสีชมพูอย่างเขินอายจากนั้นพวกเขาเดินชมห้างไปเรื่อยๆจนม่านเนตรสะดุดตากับชุดกระโปรงสีหวาน"สวยจัง..." เนตรเผลอพูดออกมา"คุณเนตรอยากได้หรอครับ?""ค่ะ แต่มันแพงน่าดู" "ผมซื้อให้มั้ยครับ""อย่าค่ะ..เนตรรบกวนคุณมามากแล้ว""เถอะครับ ผมยังไม่เคยให้อะไรคุณเนตรเลย ถือซะว่าเป็นของขวัญก็แล้วกันนะครับ""เอ่ออออ....""เอาชุดนี้ครับ!" พิพัฒน์บอกพนักงาน จ่ายเงินเรียบร้อย"นี่ครับเนตร!""ขะ...ขอบคุณนะคะ" ม่านเนตรรับถุงที่ใส่ชุดของเธอไว้ ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนตามใจเธอมากขนาดนี้มาก่อน ยิ่งเขาดีกับเธอมากเท่าไหร่ ม่านเนตรยิ่งรู้สึกว่าใจเธอเต้นแรงมากขึ้น หรือว่าฉัน...จะชอบเขากันนะ!?! ม่านเนตรนึกในใจ ใบหน้าเริ่มแดงขึ้นอีกรอบ"คุณเนตรเป็นอะไรครับ? ร้อนหรือเปล่า?""ทะ..ทำไมหรอคะ?""หน้าคุณแดงมากเลย" พิพัฒน์ท้วงหญิงสาว"จริงหรอคะ?" ม่านเนตรใช้มือแตะทั่วใบหน้าของเธออย่างลนลาน จนกระทั่งมีโทรศัพท์ดังขึ้น"ฮัลโหล..." ม่านเนตรพูดสาย(ฉันเตาผิงนะ.พวกเราสี่คนจะไปดูหนังน่ะ แกกับพอร์ชกลับก่อนเลยก็ได้) "อะ...อืม" เตาผิงวางสาย บรรยากาศเริ่มอึดอัดมากขึ้นไปอีก เมื่อเพื่อนๆของม่านเนตรวางแผนให้เธอกับพิพัฒน์อยู่ด้วยกันสองต่อสอง"พวกเพื่อนๆฉันไปดูหนัง..." ม่านเนตรอธิบาย"งั้นผมไปส่งคุณก็แล้วกัน นี่ก็ค่ำแล้วด้วย""กะ...ก็ได้ค่ะ" พิพัฒน์อาสาไปส่งม่านเนตรที่บ้านอีกครั้ง
ณ บ้านสวนชิโนรส
วิลาวัลย์เดินออกมาเปิดประตูรั้วให้ม่านเนตร"เนตร พาเขาเข้ามาบ้านเราก่อนสิ" ผู้เป็นแม่บอกลูกสาว"อะไรนะคะ? พิพัฒน์น่ะ..."ม่านเนตรกระอึกกระอัก"สวัสดีครับคุณแม่" พิพัฒน์เปิดประตูรถลงมาไหว้วิลาวัลย์ ทำให้ม่านเนตรทำอะไรไม่ถูก"ผมพิพัฒน์ครับ""เข้ามาข้างในก่อนสิจ๊ะ" "ผมเกรงใจครับ เดี๋ยวผมกลับก่อนดีกว่า สวัสดีครับ""งั้นก็ไม่เป็นไร ขับรถดีๆนะจ๊ะ" หลังจากพิพัฒน์กลับไป...."คราวหลังชวนเขามาทานข้าวบ้านเรานะเนตร" วิลาวัลย์เห็นว่าพิพัฒน์มีกิริยาสุภาพนอบน้อม หน้าตาดีแต่งตัวดูสะอาดอ้าน จึงถูกชะตากับพิพัฒน์มาก"ค่ะ..." ถึงม่านเนตรจะรับคำแต่เธอก็อึดอัดน่าดู เฮ้อออ...เป็นทั้งเพื่อนทั้งแม่เลย ชอบจัดบรรยากาศให้ฉันกันนัก! ม่านเนตรบ่นในใจ