Pretentious รักนาย..คุณชายขี้เก๊ก

   ความแค้น. 

   ยามบ่ายอันสดใสฉันมองออกไปนอกหน้าต่างมองไปเรื่อยๆแล้วสายตาฉันตาก็ไปสะดุดที่ผู้ชายที่กำลังเล่นฟุตบอลอยู่ 'บัตเตอร์'เขาหล่อเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวได้รูป พอฉันเห็นเขาก็ทำให้ฉันคิดถึงเหตุการณ์นั้น...
"ฉัน..ฉันชอบนาย...เราคบกันได้ไหม"
"ไม่!! ฉันไม่ชอบคนอย่างเธอ"
ฉันยังจำเหตุกาณ์นั้นได้ดี นี่ก็ผ่านมา3 ปีแล้วนะ หึฉันยังไม่ลืมเรื่องนั้นหรอก เรื่องที่นายปฏิเสธฉันรู้ไหมฉันอายมากเลยย นายกล้าปฏิเสธฉันได้ยังไงนะ บัตเตอร์ นายรู้ไหมว่าฉันเจ็บปวดมากขนาดไหน หึ!! ฉันจะแก้แค้นให้สาสมกับที่นายทำกับฉันเอาไว้ แอลคนนี้จะทำให้นายรักฉันจนหัวปักหัวปำแล้วฉันก็จะทิ้งนา
"โป๊กกก"เสียงแปรงลบกระดานกรทบกับหัวฉัน
"โอ๊ยยยย"
"นี่ สิรินญา เธอนั่งเหม่อมองอะไร ทำไมไม่ตั้งใจเรียนฮ่ะ!! "
"เอ่อ..."
"ฉันจะทำโทษเธอ! ไปยืนขาเดียวหน้าห้องจนกว่าจะหมดคาบ!!"
"แต่.."
"ไม่มีแต่ ไปเดี๋ยวนี้"
"ค่ะๆๆๆ"

โอ้ยยยย ทำไมโลกช่างโหดร้ายนักนะแล้วเมื่อไหร่จะหมดคาบเนียะ เมื่อยไปหมดแล้ว คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเขาก็พากันหัวเราะฉันกันหมดเลย
"คนที่ยืนกระต่ายขาเดียวคนนั้นน่ะ". เสียงใครล่ะนั่นน่ะ แล้วใครยืนกระต่ายขาเดียว เออ..ก็ฉันนี่..งั้นก็หมายถึงฉันล่ะสิ
"ว่าไงสาวน้อย"
"บะ..บะ..บัตเตอร์"
"นี่เธอรู้จักฉันด้วยหรอ?" เหมือนหมอนี่จะจำฉันไม่ได้แฮะ
"เอ่อ...ก็นายออกจะฮอตนี่ ใครไม่รู้จักนายก็เชยแล้ว"
"เวอร์ไป -'-"
"แฮะๆ"
"เธอนี่น่าสนใจดีน่ะ" เขาพูดก่อนจะจับตางฉันเชยขึ้น เขาจะทำอะไรฉันน่ะ อย่านะ ฉันหลับตาด้วยความกลัว -///-
"เธอเป็นอะไร คิดว่าฉันจะจูบเธอหรอ"
"เอ่อ..ปะ..เปล่า"
"ถึงฉันจะเจ้าชู้แต่ฉันก็มียางอายนะจะให้จูบเธอต่อหน้าคนที่เดินผ่านมาผ่านไปเนียะนะ"
" -///-"
"นี่พวกเธอ ไม่เรียนกันรึไง มายืนคุยกันอยู่นั่นแหละกลับห้องไปได้แล้วไป๊ ส่วนเธอ! สิรินญา ฉันสั่งให้เธอทำอะไร"
"ยืนกระต่ายขาเดียวค่ะ (_ _) (- -)"
"รู้แล้วก็ทำสิ อย่ามัวแต่คุยย!!" โธ่ มิสแมรี่ใจร้ายยย
"เราคงได้เจอกันอีกนะ^^"นายนั่นพูดกับฉัน
"-////-" โอ้ยยย! แค่นี้ฉันก็หวั่นไหวแล้ว แล้วฉันจะแก้แค้นนายสำเร็จไหมเนียะ ฮือออออ :(