Class Room ห้องเรียนอลวนกับรักอลเวง

บทที่ 7
การต่อสู้อลวนกับห้องเรียนอลเวง 2
(บททดสอบสุดท้าทาย)
 
                 "เอาละนะทุกคน เริ่มการทดสอบได้!!"
 
         หลังจากสิ้นเสียงของอาจารย์ก็มีนาฬิกาทรายขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น และทุกคนในห้องก็ทำการจดจ่อกับการให้พลังไข่อย่างเต็มที่
 
         แล้วเราจะเอาไงดีละ อืม...ไข่ที่มีรอยด่างสีม่วงงั้นเหรอ ไข่.....สี...ม่วง...สีม่วงมันหมายถึงอะไรน้า ฉันจังตัดสินใจเอื้อมมือไปหยิบไข่ใบนั้นมาอุ้มไว้ในมือ
 
  ว๊าบ!!
 
         ทันใดนั้นจู่ๆรอบตัวฉันก้ปรากฏแสงสีขาวโพลน และภายในไม่กี่อึใจรอบๆตัวฉันนั้นมันก็เต็มไปด้วยเลือด เสียงอาวุธที่ฟาดฟันกัน เสียงกรีดร้องที่โหยหวนและเจ็บปวดเข้ามาในโสทประสาทฉันอย่างไม่หยุดหย่อน อะไร! นี่มันอะไรกัน!! แล้วทุกคน ห้องเรียนละ หายไปไหนกันหมด
 
                  "กรี๊ดดดด ช่วยฉันด้วย!!!"
                  "ไม่อย่าฆ่าฉันน๊าาาาาา"
 
   เคร้ง เคร้ง!!!
 
   ปัง! ปัง!........ตูม!!!!
 
                   "ไม่พอ!!! พอสักที หยุดสู้กันสักที๊!!!!"
 
          ฉันกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง นี่มันอะไร ความรู้สึกที่เศร้า ทุรนทุราย และความเจ็บปวดที่มันกัดกร่อนหัวใจเราอยู่ตอนนี้ มันคืออะไรกัน ไม่สิ นี่ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่ หรือว่าถึงมันจะเป็นเรื่องจริงแต่....มันก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวกับฉันสักหน่อย
 
                    "ไม่!!ฉันจะไม่ยอมให้สิ่งพวกนี้มาขัดขวางฉันเด็จขาด ฉันมาที่นี่เพื่ออะไร ฉันทำทั้งหมดเพื่อใคร แน่นอนว่าคำตอบที่ตอบได้ตอนนี้คือ ฉันไม่รู้!! แต่..ฉันเชื่อในพรมลิขิต ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ฉันก็จะไม่ยอมแพ้"
 
          ใช่แล้ว!! ความหมายของสีม่วง สีม่วงจะช่วยดูแลและปลอบโยนความทรู้สึกโศกเศร้าและสูญเสีย ฉันรู้แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นบททดสอบนี่เอง เมื่อทบทวนความคิดทั้งหมด ฉันจึงยืนขึ้น มองไปรอบๆที่มีแต่เลือด สงคราม ความโศกเศร้า ความสูญเสีย ทั้งหมดนี้ ฉันนี่แหละที่จะทำให้มันหายไปด้วยมือของฉันเองไม่ว่าฉันจะเจออะไร ต้องอดทนต่ออะไร ไม่ว่าจะมากแค่ไหนก็ตาม ฉันจะทน ฉันจะทนและจะไม่อ่อนแอแบบนี้อีกแล้ว!!
 
                    "สงคราม เลือด ความเจ็บปวดทั้งหลาย หึ เสียงร้องพวกนี้ฉันจะจำมันเอาไว้ ฉันจะไม่ลืมมัน เพราะฉะนั้น ออกมาสิ ไฟของฉัน!!!"
 
          สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าฉันคือห้องเรียน ตอนนี้ทุกคนต่างพากันหยุดนิ่งแน่นอนว่าในมือนั้นถือไข่อยู่ ถ้าให้ฉันเดา พวกเขาอาจจะเจอบททดสอบอะไรของไข่ละมั้ง ฉันหันไปมองอาจารย์ที่มองฉันอย่างทึ่งๆ อาจารย์เดินเข้ามาใกล้ฉันและพูดคำพูดที่ทำเอาฉันแทบจะช็อกตาย!!
 
                     "ดีใจด้วย เธอคือผู้สอบผ่านคนแรก เอาละขอให้เธอลองใช้ไฟในมือแล้วเปลี่ยนรูปร่างเป็นอะไรก็ได้ แต่ต้องเห็นของชิ้นเล็กๆเท่านั้นนะ"
                     "ค่ะ อาจารย์"
 
          ฉันลองทำตามที่อาจารย์บอกดู ฉันลองจิตนาการถึงสิ่งที่ฉันอยากให้ไฟดวงนี้เป็น แน่นอนว่าในหัวฉันนั้นมีของมากมาย เล่นเอาฉันหัวหมุนไปหมดเลยละฮ่าๆๆๆ แต่เพียงไม่นานสิ่งที่ฉันคิดมันก็ปรากฏอยู่บนฝ่ามือของฉัน ฉันเลยเดินและเอามันไปให้อาจารย์ดู และสิ่งที่ได้มาคือสายตาตกตะลึงของอาจารย์อีกครั้ง
 
                     "ธะ....เธอ คิดถึงกระจกเนี่ยนะ!"
                     "ค่ะอาจารย์ ความจริงๆหนูคิดหลายอันเลยนะคะ แต่ว่าจู่ก็คิดถึงไอนี่ขึ้นมาน่ะค่ะ"
                     "เอิ่ม...งั้นก็โอเค เป็นอันว่าพวกเธอทั้ง6คนสอบผ่าน!!"
 
         ฉันค่อนข้างตกใจและมองไปรอบๆ แล้วก็ได้เห็นในมือของทุกคน มือของพราวปรากฏกุญแจดอกสีฟ้า ของกริฟฟรินเป็นลูกแก้วสีแดง ของอีตาปากเสียเป็นนาฬิกาสีดำ(เป็นแบบกลมๆเหมือนพวกขุนนางสมัยก่อนใช้)ของอีตาขี้หลีเป็นแวนสีเหลือง ของอีตาเงียบขรึมเป็น กำไล และสิ่งที่น่าตกใจก็คือของของพวกเราทุกคนจะมีลวยลานเหมือนกันหมดทุกคนมันคือลวดลายเป็นรูปเมืองๆหนึ่ง ซึ่งฉันก็ไม่รู้ด้วยว่ามันเป็นที่ไหน
 
    แปะๆๆ
 
                     "เอาละๆ นับว่าพวกเธอเก่งกันมากนะ เอาละงั้นครูจะบอกเวลาที่ใช้ไปของทุกคนให้นะ ก่อนอื่นที่หนึ่งของตอนนี่คือ โอฮาน่า ใช้เวลาไป 5 วินาที ที่สองคือ คาโซคุ ใช้เวลาไป 6 วินาที ที่สาม กริฟฟริน ใช้เวลาไป 10 วินาที ที่สี่ พราว อาซูล่า และควิน ทั้งสามคนใช้เวลาไป 15 วินาที ถือว่าเสมอกัน เอาละทุกคนกลับไปนั่งที่"
 
         สิ้นเสียงของอาจารย์พราวและกริฟฟริน ก็เดินเข้ามาหาฉัน เพื่อนั่งโต๊ะ ทางพวกผู้ชายก็เช่นกัน
 
                     "พราวเธอเก่งมากเลยนะ"
                     "นั่นสิฉันได้ตั้งที่สามแหนะ"
 
         พวกเราทั้งสามคุยกันยังไม่ทันขาดคำก็เจอสายตาพิฆาตของอาจารย์เข้าเต็มๆเลยทำให้ต้องหยุดคุยกันในฉับพลัน
 
                     "เอาละ ก่อนอื่นฉันต้องขอชื่นชมพวกเธอจากใจจริงละนะ ไม่เคยมีใครผ่านการทดสอบโดยใช้เวลาไม่ถึง20วินาทีด้วยซ้ำ นับว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดมาก แต่นั่นก็แสดงให้เห็นว่าพวกเธอนั้นมีความสามารถ และพวกเธอน่าจะได้เจอกับการทดสอบของไข่แล้วสินะ แน่นอนว่ามันเป็นสิ่งที่พวกเธออาจจะรับได้หรือไม่ได้ แต่การที่พวกเธอสามารถจุดไฟได้แบบนี้ ฉันเดาว่าพวกเธอน่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างบ้างละนะ ฉันจะไม่ถามว่าพวกเธอเจออะไรกันมาบ้าง แต่สิ่งที่ฉันจะบอกพวกเธอต่อไปนี้คือการบ้านชิ้นสุดท้ายของวันนี้ นั่นก็คือ"
                     "ฉันขอให้พวกเธอใช้สิ่งที่เธอได้นำสิ่งที่ได้มาจากไฟของพวกเธอในวันนี้ ไปทำยังไงก็ได้ให้ไข่มันฟักตัว เอาละหมดคาบเรียนแล้วไปได้"
 
         และแล้วอาจารย์ก็หายตัวลงไปในดินอีกเช่นเคย ไม่รู้ว่าอาจารย์ชอบขุดดินรึเปล่าเนี่ย      = =:; พวกเราเตรียมตัวจะลุกไปแต่แล้ว..
 
                      "เธอชื่อโอฮาน่าสินะ"
 
          เห นายนี่มันอีตาปากเสียนี่
 
                      "ใช่ แล้วนายจะทำไม"
                      "ไม่มีอะไรมากก็แค่มาแสดงความยินดีแค่นั้นเอง แล้วก็ฉันเห็นว่าพวกเราควรจะรู้จักชื่อกันสักหน่อยแค่นั้นเอง"
                       "โอฮาน่าฉันว่าที่เขาพูดก็ถูกนะ อย่างน้อยพวกเราคงอยู่ด้วยกันอีกนานการรู้จักชื่อกันบ้างก็ดีนะ"
 
        พราวที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้มาแสดงออกความเห็น แถมยังพา     กริฟฟรินมาอีกด้วย
 
                       "แล้วกริฟฟรินละว่าไง เอ่อคือ....โอ้ย!...เอ่อโอฮาน่า ฉันว่ามันก็ดีนะ"
 
        ฉันมองกริฟฟรินอย่างงงๆ สองคนนี้ไปเจอบททดสอบแบบไหนมานะ แต่ก้ยอมทำตามและลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับ3หนุ่ม
 
                       "ฉันมีชื่อว่าโอฮาน่ายินดีที่ได้รู้จัก"
                       "ฉันชื่อพราวยินดีที่ได้รู้จักนะจร๊ะ"
                       "ฉัน....เอ่อ...ชื่อกริฟฟริน ยินดีที่ได้รู้จัก"
 
          ผู้ชายสามคนมองตากันสักพักแล้วก็ยิ้มออกมา คนแรกคืออีตาปากเสีย คนที่สองคืออีตาขี้หลีและคนที่สามคืออีตาเงียบกริบ
 
                       "ฉันชื่อ คาโซคุ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการเสียที"
 
          อีตาปากเสียหรือคาโซคุยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แต่ฉันว่านะมันคือรอยยิ้มเจ้าเลห์ชัดๆ!
 
                       "ฉันชื่อควิน ยินดีที่ได้รู้จักนะ สาวน้อยทั้งหลาย"
 
           อีตาขี้หลีหรือนายควินยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง นั่นทำให้พราวหน้าแดงอย่างจัง และดูเหมือนเขาจะชอบใจด้วยสิ = =;
 
                       "ฉันชื่อ อาซูล่า ขอโทษเรื่องเมื่อครั้งก่อนด้วยนะ"
 
          คนสุดท้ายอีตาเงียบกริบ เมื่อพูดเสร็จเขาก็เดินจากไปทันทีทันใด//เอิ่มเรียกได้ว่าว๊าบไปดีกว่านา เหอๆ
 
                       "เอาละเอาเป็นว่าพวกเรารู้จักกันแล้วนะ"
                       "ก็คงเป็นงั้นแหละ หวังว่าการเรียนพรุ่งนี้นายจะทำการบ้านมาอย่างดีนะ"
 
        และยังไม่ทันฟังคำตอบฉันก็รีบลากเพื่อนทั้งสองกลับทันที ทันทีที่มาถึงห้องพวกเราทั้งสามคน ต่างอยู่ในความคิดของตัวเอง ไข่และของที่ได้มานี่....แล้วมันใช้ยังไงกันหว่า สิ่งที่ฉันได้มาคือกระจก แล้ว....กระจกมันจะทำให้ไข่ฟักได้ไงละเนี่ย ไข่....กระจก....ไข่....กระจก.....กระจก....ไข่.....กระจก....เอ๊ะ! หรือว่า!!
 
#และแล้วก็มาถึงบทที่7แล้วนะคะ ก่อนอื่นขออธิบายสำหรับคนที่ไม่เข้าใจนะคะ กุญแจสำคัญของการทำให้เกิดไฟคือ ความหมายของสีของแต่ละคนหรือไข่แต่ละใบที่ไได้รับค่ะ โจทย์ก็คือ สีกับความรู้สึก(ใครอยากรู้ความหมายลองไปพิมคำว่าสีกับความรู้สึกดูสิคะ แล้วเพื่อนก็อาจจะเข้าใจ)ในที่นี้ก็เหมือนกับโอฮาน่า สีม่วงนั้นหมายถึงการดูแลปลอบโยนและสร้างความอดทนต่อจิตใจที่สั่นคลอนค่ะ ซึ่งสีอื่นๆก็จะเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ความหมายของสีแต่ละสีนั้นก่อให้เกิดการทดสอบของไข่แต่ละใบค่ะ ^^
    ปล.หวังว่าเพื่อนๆจะชอบนะคะ
     ปล.2 ของฝากผลงานใหม่ด้วยนะคะ ชื่อว่าโอมมะลึกกึ๊กกึ๋ยรักครั้งนี้จงสมหวังเพี้ยง ลองอ่านดูนะคะ
ขอฝากตัวอีกครั้งนะคะ ^^