รักใสๆกับนายมาเฟีย

กริ๊ง....กริ๊ง....เสียงนาฬีกาของฉันเอง
"ไม่อยากตื่นเลย"เสียงของฟ้าใสบ่น ท่าทางดูหมดกําลังใจ
วันนี้วันจันทร์ วันที่2ของสัปดาห์ วันนี้ฉันไม่ค่อยอยากไปเรียนสักเท่าไหร่ เพราะเหตุการณ์ในวันนั้น
"นันนภัสท์...นี่!เธอนั่งเหม่อเหรอหะ!"
"อ๊ะ...เอ่อ...คือ...ว่า...เอ่อ"นํ้าเสียงของเธอดูสั่นๆ
"อํ้าอึ้งอยู่ได้ เอ้านั่งลง"เสียงคุณครูเบญจพรนั่นเอง ท่าทางดูโกรธมาก
"นี่ๆ ฟ้าเราของยืมลิคควิดหน่อยสิ"เสียงพฤกษ์หล่อกินใจมากทำให้ฉันเคิ้ลมไปสัก1นาที
"แต่...ชิคิดเหรอว่าจะให้ยืม"เธอพูดในใจ
"นี่...เธอ..."
"ไม่! ไม่มีทาง"เธอพูดเสียงแข็ง
"ก็....ได้"เขาพูดด้วยนํ้าเสียงที่ดูหมดหวัง
   ณ  ตอนกลางวัน
"ลั้ล ลา ลั้ล ลา"เสียงของเพื่อนเธอร้องเพลงอย่างมีความสุข
"นี่...ยายแพรเลิกร้องเพลงได้แล้ว"เธอพูดด้วยนํ้าเสียงที่รําาญ
"อืม...ก็ได้...ว่าแต่แกจะลองดูอีกรอบไหม เพื่อมันจะไม่สายเกินไป"เพื่อนของเธอบอกด้วยความหวังดี
"ก็ดีนะ ถ้ามันยังไม่สายเกินไป"เธอพูดด้วยนํ้าเสียงที่มีความหวัง
ในตอนนี้ฉันยังพอมีความหวังอยู่บ้าง ถ้ามันไม่สายเกินไป
"ฟ้า...ฟ้า...ฟ้า"เพื่อนของเธอเรียก
"อะ...หึ๊"เธอทําสีหน้าที่ดูตกใจ
"ฟ้าตอนเย็นว่างป่าว"เพื่อนของเธอถาม
" อะ...เอ่อ...ว่างสิ ทำไมเหรอ"เธอตอบด้วยความสงสัย
"อ๋อ...เอ่อ...คือว่า กะว่าจะพาไปดูกระต่ายหลังโรงเรียนสักหน่อยอ่ะ"เพื่อนเธอตอบอย่างดูกังวล
"อื้อไปก็ได้"เธอตอบด้วยความเป็นมิตร
ณ ตอนเบรค
"เฮ้..พฤกษ์เย็นนี้ว่างปะ กะว่าจะให้ไปช่วยติวคณิตหน่อยอะ"แพร เพื่อนของฟ้าถาม
"อ่อ..ได้สิ แล้วจะให้ไปติงที่ไหนเหรอ"เขาถามด้วยความสงสัย
"อ่อ...หลังโรงเรียนตรงสวนกระต่าย"เพื่อนของฟ้าตอบ
ณ หลังโรงเรียน ตอนเย็น
"เฮ้อเมื่อไหร่จะมานะ"เธอพูดอย่างอารมณ์เสีย
"อ๊ะ...อ่าว..ฟะ..ฟะ..ฟ้าใส"เขาพูดอย่างตกใจ
"อ่าว...นาย"เธอก็ตกใจเหมือนกัน
"สงสัยพวกเราคงโดนหลอกแล้ว"พฤกษ์พูดอย่างหงุดหงิด
"งั้นไปก่อนนะ"เขาพูด
"ดะ...เดี๋ยวก่อน...หนะ...หนะ...ไหน...กะ...กะ...ก็แล้ว...ฉะ...ฉะ...ฉัน...ย่ะ...ย่ะ...อยาก...จะ...จะ...จะ...บะ...บอก...ว่ะ...ว่า"เธอก้มหน้าลง
"ว่าอะไรเหรอ"เขาสงสัย
"กะ...ก็...ฉะ...ฉะ...ฉันรักนาย!!!!!" 
    To Be Comtinue