รักใสๆกับนายมาเฟีย

"หนะ...หนะ...นี้ฉันอยู่ที่ไหน"เธอพูดตะกุกตะกัก
"ฟื้นแล้หรอ"เสียงชายปริศนาถาม
"อ๊ะ!...ทำไม"เธอขยับตัวไม่ได้
"เธอหนีไปไหนไม่ได้หรอกสาวน้อย...หึหึ"เสียงชายคนนั้นค่อยดังขึ้นมาเรื่อย
ตึก...ตึก เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นเรื่อยๆ   ผ่าง!!!
"อ๊ะ...ลุงสุพจน์"เธออึ้งทันที
.
.
.ณ บ้านของเพื่อนเธอ
.
.
.
"พ่อ...พ่อเหรอ"เขาถาม
"อือ..ว่า"พ่อเขาตอบ
"พ่อเอาตัวฟ้าใสไปที่ไหน"เขาตะคอกใส่
"หึหึ...โกดังลับที่ย่ารสุขุมวิท"พ่อของเขตอบโดยไม่ลังเล
"เค...ขอบคุณ"เขารีบตอบ
ฟ้าใสฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้ เธอช่วยรอฉันหน่อยนะ
"เราต้องไปเครื่องบินแล้วหล่ะ"เพื่อนเขาบอก
"เออนี่ ฉันซื้อตั๋วไว้แล้วหล่ะ"เพื่อนของเขายื่นตั๋วให้เขา
"งั้นไปกันเลย"เขาบอก
"อือ"เพื่อนของเธอบอก
.
.
.
.ผ่านไป 2ชั่วโมง
.
.
.
"เอ้าไปสุขุมวิทครับ..."เขาบอกแท็กซี่อย่าเร่งรีบ
"งั้นไปเลยนะครับ"คนขับแท็กซี่บอก
.
.
.
.
.
.
"แฮ่กๆ"เขาก้าวลงจากรถแท็กซี่
"ที่นี้สินะ"เพื่อนของเธอบอก
"งั้นเขาไปกันเลย"เพื่อนเธอบอกด้วยนํ้าเสียงที่หดหู่
แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงประตูดังขึ้น
"มาแล้วหรอ"ลุงของเธอพูดเบา
"ฟ้าใสฉันมาช่วยแล้วรอหน่อยนะ"เขาพูดในใจแล้ววิ่งต่อไป
"กรี๊ดดดด!!!!!"เธอกรีดร้องด้วยความกลัว
"อ๊ะ..ฟ้าใส"เขาหยุดชะงัก
"หึหึ...มาแล้วหรอ"ลุงของเธอถาม
"แต่มันก็สายเกินไป"ลุงของเธอเอาปืนจ่อที่เอวของเธอ
แกร๊ก! เสียงปืน
"อย่านะ!"เขาตะโกนใส่
"หึหึ..ยังไงพวกแกก็ไม่รอดอยู่แล้ว"ลุงของเธอบอก
"หนอย~~"เธอกัดเข้าไปที่แขนของลุงเธอ
"โอ๊ย!"ลุงของเธอเอามือที่ถือปืนจับแขนเอาไว้
เธอกำลังวิ่งไปหาเขา
ปัง!!! เสียงของปืนดังขึ้น
อึก!! ฟุบ
เธอลงไปนอนกองกับพื้นเขาวิ่งเข้าไปหาเธอ ลูกกระสุนอยู่กลางหลังของเธอ ตอนนี้เธออู่ในอ้อมกอดของเขา เธอเงยหน้าแล้วพูดว่า
"ฉะ...ฉัน...ระ...รัก"เธอพูดตะกุกตะกักก่อนที่จะสลบไป
 
                                   TO BE  COMTINUE