รักใสๆกับนายมาเฟีย

"วันนี้ไปเที่ยวสวนส้มกันใช่ปะ"เพื่อนเธอถาม

"ก็...แหงแหละ"เธอทำหน้าแบบเซงๆ

.

.

.

.

.

5นาทีผ่านไป

.

.

"ฮ้าววววว"เพื่อนเธอบิดขี้เกียจ

"แยกย้ายกันไปก็แล้วกัน"เพื่อนเธอพูด

"อะ อือ"เธอพยักหน้า

สวนส้มแห่งนี้เป็นสวยส้มที่โรแมนติกที่สุดเท่าที่ฉันเคยมาเลยหล่ะ เธอเดินเข้าไปเก็บผลส้มในล็อกที่3

"ชั้นถือให้นะ"เขาเดินมาพร้อมกับจับมือเธอ

"อะ อึก"เธอหน้าแดงไปหมดเลย

"เดี๋ยวฉันมานะ"เขาเดินไปที่หน้าร้านขายนํ้า

"สาวน้อย ไม่ได้เจอกันานเลยนะ"เสียงชายลึกลับคนหนึ่ง

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!"เสียงของเธอดังลั่น

"อะ...ฟ้าใส!"เขารีบวิ่งมา

"เฮ้ยพฤกษ์...แล้วฟ้าใสหล่ะ"เพื่อนเธอถาม

"ไม่รู้สิ..อยู่ๆก็ร้องขึ้นมา..หายไปไหนแล้วเนี่ย"เขาพูดอย่างโมโห

"งั้นเราออกตามหากันเถอะ"เพื่อนเธอเสนอ

ฟ้าใส....ยัยฟ้า...พี่ฟ้า ทุกคนตะโกน

วิ้ว~วิ้ว~วิ้ว~เสียงลมพัดอันเหน็บหนาว

แปะ มีอะไบางอย่างมาแปะหน้าเขา

"เฮ้!มาดูนี่สิ"เขาตะโกนเรียก

               " เจ้าพฤกษ์ ฟ้าใสอยู่กับฉัน"

อาจเป็นเพียงข้อความที่สั่นๆ แต่มันก็มีความหมาย

กรอด!"หนอย~~"เขาลุกขึ้นทำสีหน้าที่ดูหงุดหงิด

.

.

.

.

.

.

"อะ...อื้อ"เธอหรี่ตา แล้วค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆ

"เป็นไงบ้างสาวน้อย"เสียงชายลึกลับ

"น่ะ...น่ะ...นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย"เธอรู้สึกปวดหัว

                    TO BE CONTINUE

แพรค่ะ ช่วงนี้อัพนิยายอาจจะช้าไปหน่อยค่ะ เพราะ การบ้านเคียลไม่ทัน งามเยอะ กว่าจะได้อัพก็ต้องหาโอกาศเหมาะๆค่ะ