[Yaoi] Beautiful Boy สยบรักราชินีซึนเดเระ {Boy's Love}

Story Chapter 4

การพบเจอในสถานที่ที่คาดไม่ถึงคำเตือน : ตอนนี้เป็นตอนที่ยูกิค่อนข้างจะเอาแต่ใจ สนองแต่ตัวเอง ?

 

            [L-Varl’s Part]

 

~ If you go hard you gotta get on the floor

If you're a party freak then step on the floor

If you're an animal then tear up the floor

Break a sweat on the floorYeah we work on the floor

Don't stop keep it movingPut your drinks up

Pick your body up and drop it on the floor

Let the rhythm change your world on the floor

You know we're running sh*t tonight on the floor

Brazil MoroccoLondon to Ibiza

Straight to LA, New YorkVegas to Africa ~

           

            ฉันมาทำอะไร!!!

 

            ผมเฝ้าถามตัวเองเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ เบื่อจริงๆ สถานที่ที่มีแต่พวกไร้สาระ ที่แบบนี้มันน่าเที่ยวตรงไหนกันนะ เพลงน่ะ เปิดเข้าไป มีดังกว่านี้มั้ย เอาให้หูแตกเลยสิ

 

            ถึงจะมาบ่อย แต่ใช่ว่าจะชินกับมันเสียเมื่อไหร่ หลายคนบอกว่า ผมหยิ่ง เออ…แล้วมันจะทำไม แต่เวลาใครให้อะไรมา ผมก็ไม่เคยทำให้คนๆ นั้น เสียน้ำใจเลยนี่นา ยกเว้นพวกที่มันพยายามจะลวนลามอ่ะนะ

 

            เสยร่วงทุกราย มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองโดยอัตโนมัติ เพื่อนๆ ก็พากันว่าผมมันพวกปากไม่ตรงกับใจ แล้วปากผมมันไม่ตรงกับใจเรื่องอะไรกันล่ะ เท่าที่คบกันมาก็ไม่เคยโกหกเลยนี่

 

            “ไม่เต้นหน่อยเหรอแอล”

 

            “ฉันไม่มีอารมณ์ฟีล่า เปิดห้องวีไอพีห้องหนึ่งครับ” ผมตอบฟีล่า แล้วหันไปสั่งพนักงานจะเรียกให้ถูกก็เป็นพวกโฮสต์นั่นแหละ

 

            “ครับ คุณผู้หญิง”

 

            ไม่ใช่ว่าไม่หงุดหงิดที่โดนเรียกว่าผู้หญิง แต่เขาเรียกกันบ่อยจนชิน

 

            เพียงเวลาไม่นาน ผมกับเพื่อนๆ ก็ย้ายจากที่นั่งน่ารำคาญมาในห้องวีไอพีที่สงบ แต่สงบได้ไม่นานหรอกครับ เมื่อมิลด์เปิดมอนิเตอร์ที่ฉายบรรยากาศข้างนอก ทั้งดีเจ และเหล่าผู้คนที่เต้นกันอยู่ รวมถึงการแสดงบนฟลอร์นั่นด้วย - - แน่นอนว่าเสียงและภาพ เด่นชัดเทียบเท่ากับข้างนอกที่เป็นสถานที่จริงๆ เลยล่ะ

 

            ดีอย่าง คือไม่มีพวกน่ารำคาญ

 

            “แอล เหล้านี้รสชาติเยี่ยม สมแล้วที่เป็นผับของ แรร์นิวน์ แฟนท่อม คิดสูตรเหล้าได้เจ๋งดี ว่ามั้ย ต้องขอบคุณนายเลยนะเนี่ย” ฟีล่าว่าพลางยกเหล้าขึ้นจิบ (คิดว่าเป็นน้ำชารึไง)

 

            ไม่ต้องมาขอบคุณฉัน

 

            “ไม่ต้องมาขอบคุณ”

 

            “เอาน่า เพื่อเพื่อนนิดๆ หน่อยๆ นานๆ ทีจะได้มาผับเนี่ย ต้องขอบใจที่นายถูกลูกชายตระกูลแฟนท่อมจีบ แล้วให้บัตรมาฟรีๆ กินฟรี ดื่มฟรี อีกต่างหาก ท่าทางว่าจะจริงจังกับนายมาก”

 

            “น่ารำคาญน่า”

 

            “มันไม่แรงขนาดที่นายจะเมาแล้วไปยั่วใครหรอกแอล” มิลด์พูด แล้วยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่ม

 

            เออ…รู้แล้วว่าเมาแล้วชอบยั่ว แต่ทำไงได้ มันเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติที่เวลาเมาแล้วต้องยั่วนี่นา แล้วจะทำไม ไม่เคยปล้ำใครหรอก ชิ

 

            “ฉันไม่เคยเมา”

 

            “เถียงหน้าด้านๆ เลยนะ” ลีน่าว่ายิ้มๆ

 

            “ฉันอยากแข่งรถอ่ะ ที่จริงวันนี้กะจะพาแอลไปแข่งสักหน่อย”

 

            โชคดีที่ตัดสินใจมาผับก่อนที่ยูริจะชวนไปแข่งรถ แหงล่ะ ขับรถอย่างกะพายุ ใครจะไปนั่งด้วยล่ะ ไม่เอาด้วยหรอก

 

            เกือบจะตายทุกครั้งที่นั่งข้าง โดยที่มียูริเป็นคนขับ

 

            ~ สวัสดีครับ ผมแรร์นิวส์ แฟนท่อม เป็นเจ้าของผับ วันนี้เป็นวันสำคัญของการตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวในฐานะลูกผู้ชายที่สำคัญที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ล่ะครับ ผมกำลังมีความรัก และคนที่เป็นเจ้าของหัวใจของผมก็อยู่ที่นี่ด้วยสิ เขาเป็นควีนที่แสนสวยและหยิ่งแสนหยิ่ง ตามจีบมานานแล้วด้วย วันนี้ก็เลยอยากได้คำตอบว่าจะยอมคบกับผมรึเปล่า ช่วยกันเรียกหน่อยได้มั้ยครับ ควีน เรียกเขาว่าควีนนะครับ จนกว่าจะมายืนอยู่บนฟลอร์ ~

 

            ควีน ควีน ควีน ควีน ควีน ควีน…

 

            เสียงเรียกดังระงมไปทั่วทั้งผับ

 

            “ฮ่าๆ แอล หมอนั่นอยากได้คำตอบน่ะ” ฟีล่าพูดอย่างสนุกๆ กับสิ่งที่ได้ยิน

 

            “น่ารำคาญชะมัด” ก็ปฏิเสธไปอย่างหนักแน่นแล้วนี่นา ยังจะมาตื๊อเอง

 

            “คงคิดว่านายไม่กล้าปฏิเสธต่อหน้าผู้คนจำนวนมากก็ได้ล่ะมั้ง” ยูริเสนอความคิดเห็น

 

            “ยั่วเสร็จแล้วปฏิเสธเลย สะใจดี ฮ่าๆ”

 

            “ซาดิสซ์” ผมว่ามิลด์

 

            ~ ไม่กล้าล่ะสิ แน่จริงก็มาหาผมที่ฟลอร์สิควีน ~

 

            ความอดทนหมดสิ้น

            ท้าทายงั้นเหรอ แล้วจะเสียใจ แรร์นิวน์ แฟนท่อม!!!

 

            ผมคิดดังนั้น ก็คว้าแก้ววอดก้าจากมือของยูริมาดื่ม…

 

             [Floun’s Part]

 

            “ไอ้บ้านั่นเหรอวะ เจ้าของผับ ทำอะไรปัญญาอ่อนชิบ” ผมพูดพลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

 

            “อยากเห็นหน้าควีนคนนั้นซะแล้วสิ สวยขนาดไหนเชียว”

 

            ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งมองเจ้าของผับปัญญาอ่อนอยู่ในห้องวีไอพี ที่มีมอนิเตอร์จอยักษ์ฉายพฤติกรรมปัญญาอ่อนของมันให้ดูอยู่

 

            วันนี้ผมเซ็งมาเรื่องหนึ่งแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนถูกใจเลยสักคน ก็เลยมานั่งซดเหล้าในห้องวีไอพีดีกว่า แต่ต้องมานั่งมองพฤติกรรมปัญญาอ่อนของมันเนี่ย ไม่สามารถว่ะ

 

            ทั้งผับเงียบ ผมก็ตั้งตารอดูควีนคนนั้น มาแล้วแน่ๆ เหอะ เงียบได้ขนาดนี้  

 

            เจ้าของรูปร่างเรียวบางเดินขึ้นไปบนฟลอร์อย่างไม่เร่งรีบ แต่ดูเชิญชวนในสายตาของผม ผมสั้นดำ ที่ดูยังไงก็ผู้หญิง แต่ไอ้นั่นมันเรียก ‘เขา’ รึว่าเป็นทอม -_- เสื้อเชิร์ตขาวบางปล่อยชายกับกางเกงขาเดฟที่พอดีกับเรียวขา

 

            ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ แต่รูปร่างและทรงผม ดูคุ้นๆ ยังไงก็ไม่รู้สิ

 

            กล้องค่อยๆ แพนไปยังใบหน้าของคนที่เพิ่งจะขึ้นไปยืนเผชิญหน้ากับไอ้เจ้าของผับปัญญาอ่อน แต่แล้วสิ่งที่เห็นทำเอาผมอึ้ง เป็นไปได้ไง…

 

          นิ่งๆ หยิ่งๆ ยิ่งดูเซ็กซี่ ยั่วยวนเข้าไปใหญ่ ผู้ชายแถวนั้นเลือดกำเดาไหลแล้วล่ะมั้ง ถ้าผมเป็นไอ้ปัญญาอ่อนนั่นนะ กระชากมาบดจูบแล้วนะนั่น เฮ้ย!! ไม่ได้ๆ ต้องมีผมคนเดียวสิที่ได้จูบแอลน่ะ

 

            อยากจูบแอลโว้ยยยย….

 

            ไม่ยอมหรอก ว่าที่นายหญิงของแก๊งผมต้องเป็นแอลเท่านั้น แล้วผมก็ต้องเป็นคนที่แอลทั้งรักและหลงคนเดียวด้วย

 

            “เฮ้ย!! ไปไหนวะฟลาวน์”

 

            ผมไม่สนใจแล้วว่าไอ้พวกเพื่อนมันจะเรียกเสียงดังขนาดไหน สนใจอย่างเดียวคือ แอล นายจะต้องเป็นของฉัน ของฉันคนเดียวเท่านั้น…

 

 

            กรอด…

 

            ผมยืนกัดฟันดูแอลที่ยั่วไอ้ปัญญาอ่อนนั่นอย่างอดทน ลางสังหรณ์บอกผมว่าอย่าเพิ่งเข้าไปยุ่ง เพื่อนๆ ของแอลก็ยืนมองอย่างยิ้มๆ

 

            ดีใจ?

 

            ไม่น่าจะใช่ ดูจากหน้าของเดลฟีล่าแล้ว เจ้าเล่ห์ยังไงชอบกล แล้วลีน่าเองก็ยิ้มแบบสมเพชนิดๆ ยูริเองเองก็มีรอยยิ้มแบบสนุกๆ มิลด์ไลน์ก็ยิ้มอย่างสะใจ

 

            หรือว่าผมคิดไปเอง =_=

 

            “คบกับผมนะครับ ควีน ^///^”

 

            แอลไม่ตอบ แต่ยกมือโอบรอบคอของไอ้ปัญญาอ่อนนั่น ยื่นหน้าเข้าไปตรงซอกคอของมัน ไอ้ห่านั่น ยกมือโอบเอวของแอลอย่างรวดเร็ว

 

            ผมโกรธ ที่ผมล่ะบอกให้ปล่อย แต่ไอ้นี่ดันเข้าไปหาเอง

 

            ชิ!!!

 

แอลผละตัวออกจากไอ้บ้านั่น แล้วเดินลงจากฟลอร์มา สบตาเข้ากับผม แอลมีปฏิกิริยาเล็กน้อยคือตกใจที่เห็นผม ผมเงยหน้าไปบนฟลอร์ ไอ้นั่นมีท่าทางช็อก

 

แอลทำอะไร?

 

ผมหันมาสบตาแอลอีกที ความรู้สึกที่อยากบดจูบริมฝีปากของคนที่ช่างยั่วยวนและแสนเซ็กซี่นั่นกลับมาอีกครั้ง เมื่อเห็นสายตาฉ่ำเยิ้ม และหน้าแดงๆ ของคนสวยของผม (อารมณ์ดีแล้วรึไง)

 

ดูจากสภาพของไอ้ปัญญาอ่อนนั่นแล้ว แอลปฏิเสธแน่นอน ^^

 

ร่างกายไวเท่ากับความคิด ในเมื่อเท้าของผมก้าวไปหยุดอยู่ตรงหน้าของคนขี้เมาแล้ว ^^

 

“นาย…” คนสวยครางอย่างแผ่วเบา

 

“หึ!! เจอตัวสักทีนะ คนสวย ไปกับฉัน!!” ผมว่าพลางจับเข้าที่ข้อมือของแอล แล้วทำการลากคนตัวเล็กให้เดินตาม

 

“ปล่อยฉัน ปล่อย!! ชิ!! ไม่น่ากระดก แรงไม่มีเลย” ประโยคหลังๆ คนสวยพึมพำคนเดียวอย่างแผ่วเบา

 

ได้ยินนะคนสวย ^_^ ยิ่งไม่มีแรงนี่แหละเข้าทางฉันเลย

 

ผมลากคนตัวเล็กมาที่โรงรถ เปิดประตูรถเฟอร์รารี่สีแดงคันหรูของตัวเอง จับคนตัวเล็กยัดเข้าไป ไม่มีทีท่าว่าจะต่อต้านนี่ ค่อยน่ารักหน่อย แต่อย่าง่ายกับใครไปทั่วล่ะ กับฉันคนเดียวก็พอ

 

“จะพาฉันไปไหน”

 

“ไม่ต้องกลัวที่รัก หึ!!”

 

ผมขับออกไปจากผับของไอ้ปัญญาอ่อนทันที มุ่งตรงไปยังสถานที่ส่วนตัวของผม นอกจากเพื่อนๆ แล้ว ไม่เคยมีใครได้เหยียบ

 

บ้าน ‘แกรนด์เดโอ’

 

            ผมขำตัวเอง รู้จักเขาก็ยังไม่ดี จูบเขาแค่ครั้งเดียว แต่ติดใจจนถึงวันนี้ หึงและหวง ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันแท้ๆ

 

            “หึ!!! นายทำเสน่ห์รึไงนะ”

 

            ผมมองคนที่หลับไปแล้วอย่างยิ้มๆ

 

            เวลานายเมานี่ไม่พยศเลยแฮะ น่ารัก จนอยากจะเก็บนายครอบครองไว้คนเดียว ไม่คิดเลยว่า เห็นนายเป็นครั้งที่สอง ฉันจะรู้สึกเห็นแก่ตัวได้มากมายได้ขนาดนี้…

 

            แต่ต่อให้เป็นคนเห็นแก่ตัวยังไง นายเท่านั้นแหละที่ฉันต้องได้มาครอง

 

            ขอสารภาพอย่างลูกผู้ชายเลยว่า นี่เป็นครั้งแรก และรู้สึกกับแอลเป็นคนแรก ตอนพ่อเจอแม่ ก็รู้สึกอย่างนี้รึเปล่านะ

 

            ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

 

            แต่ถึงแม้ว่า ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเรียกว่าอะไร แต่ลางสังหรณ์มันบอกแล้วว่าแอลน่ะใช่…

           

 

            ณ บ้าน แกรนด์เดโอ

 

            “เออ!! ว่าไง อืม…อยู่กับฉัน ช่างฉันเถอะน่า บอกพวกเพื่อนของแอลด้วยว่า แอลอยู่กับฉัน ไม่ต้องห่วง อยู่ครบสามสิบสอง เออๆ อยู่บ้าน…จะตกใจอะไรนักหนา บ้านฉันสิโว้ย!! ไฟลน์ แกไม่ต้องรีบกลับก็ได้ พ่อกับแม่ไปสวีทที่ประเทศไทยนู่น กว่าจะกลับก็อีกสองอาทิตย์ เออๆ จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ แค่นี่นะ…” ผมวางสายจากไฟลน์ รำคาญเว้ย ถามอะไรนักหนา

 

            ก็บอกแล้วว่าไม่ได้ทำอะไร แค่ลักจูบสองสามครั้งแค่นั้นเอง

 

            แต่หวานเป็นบ้าเลยว่ะ ตอบสนองได้น่ารักสุดๆ ชักจะหมดความอดทนแล้วสิ แต่ไม่ได้ เราต้องอดทนไว้ก่อน รอเวลาที่เหมาะสมกว่านี้

 

            ที่ว่าเหมาะสมกว่านี้น่ะ ไม่ใช่ว่าผมจะสุภาพบุรุษหรอกนะ หึ!!!

 

 

 

 

--------------------------------------------------

ขอคอมเม้นท์ / แอด Fav. / โหวต / Like Fanpageเลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้ค่ะไม่ว่ากันไม่ทำเลย ก็ไม่ว่ากันค่ะ อิอิตอนที่ 4 เนี่ย เหมือนจะน้อยยังไงก็ไม่รู้แฮะ =_=