รักร้ายมนตร์สีดำ

เสียงฝีเท้าปริศนายังคงดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆฉันมองหาที่ซ่อนอย่างเหงื่อตก
"ตู้~"  เสียงนามิดังขึ้นข้างหูของฉัน ยอมรับว่ามันขนลุกนิหน่อย ฉันหันไปมองที่ตู้ใบใหญ่อย่างลังเล
เพราะรอบๆตู้มีแต่รอยไหม้เต็มไปหมด แล้วข้างในมันจะขนาดไหนเนี่ย
ตึก ตึก เสียงฝีเท้ายังคงดังเข้ามาเรื่อยๆ และยังคงเข้ามาใกล้เต็มที ตอนนี้ไม่มีเวลาตัดสินใจแล้ว
ฉันรีบวิ่งไปที่ตู้และเปิดประตูเข้าไปทันที ข้างในตู้ยังมีสภาพดีอยู่นิดหน่อยไม่ไหม้มาเกินไป
'ครืดดดดด'    เสียงประตูถูเลื่อนออก ด้วยความอยากรู้ว่าเป็นใครฉันจึงแง้มประตูตู้ออกไปดูฉันก็พบนักเรียนชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้าในห้องสีหน้าเขาดูเศร้าสร้อยมาก หรือว่ผู้ชายคนนี้คือแฟนของนามิกันนะเมื่อปีก่อนก็มีข่าวลือออกมาว่าประธานมีแฟนเป็นหนุ่มฮอตประจำโรงเรียน น่าสงสารเขาจังคงจะรักนามิมากสินะ
"นามิ ฉันเชื่อว่าคดีนี้ต้องไม่ใช่อุบัติเหตุแน่ เพราะเธอไม่เชื่อฉันตั้งแต่แรกเรื่องมันถึงบานปลาย"
คดีนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุจริงๆด้วยสินะ ต้องหาคำตอบให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
"วันนี้ฉันต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวพวกนักสืบบ้านั้นจะมาไล่อีก บายนามิ"  ไปเร็วๆสิฉันร้อนจะตายอยู่
'ครืดดดดด'  ไปซะที เฮ้อ ฉันเดินออกมานอกตู้ก่อนจะจัดการเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและวิ่งออกไปทันทีแต่ยังไม่ทันถึงห้องเรียนฉันก็โดนดักซะก่อน แง เจ้าพวกนี้มาช้ากว่านี้ก็ไม่ได้ ฉันหันหน้าไปมองโซระที่กำลังเดินเข้ามาหาฉันอย่างโกรธจัด
"ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำ เธอนี้มันจริงๆเลย"  โซระโวยวายก่อนจะกระชากต้นแขนฉันอย่างเอาเรื่อง
"กะ ก็ เมื่อวานนี้นายโดนผีเข้าสิง วันนี้ฉันก็เลยอยากทำเรื่องแบบนี้คนเดียวน่ะเดี๋ยวนายจะเดือดร้อนอีกไง นี้ฉันทำเพื่อตัวนายเองเลยนะ จะโกรธฉันมันก็ไม่ถูกนะ"  ฉันโวยวายกลับใส่โซระ เขาเองก็ถึงกับผงะไป 
"ครั้งนี้ฉันจะยกโทษแต่อย่าให้มีอีกก็แล้วกัน"  ฉันมองหน้าโซระอย่างงงทำไมเขาต้องยกโทษให้ทำไมต้องทำเหมือนเป็นห่วงฉันนะ ฉันนี้บ้าจริงๆเลยนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไรสาระนะต้องคิดเรื่องคดีให้มากกว่านี้สิ โซระสะกิจที่แขนฉันเบาๆฉันหันไปมองเขาอย่างงง
"มีอะไร" ฉันถาม
"อย่าให้เรื่องนี้เป็นเหตุทำให้เธอต้องเครียด ฉันขอให้เธอช่วยถ้าวันหนึ้งเธอไม่ไหวจริงๆก็บอกฉันเข้าใจไหม" โซระทำหน้าเป็นห่วงฉัน ฉันเองก็มองเขาอย่างประหลาด หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเวลามองเขาตอนนี้