รักร้ายมนตร์สีดำ

มาเรียใครกัน แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนทำไมมันมืดจังเลยร่างกายก็ขยับไม่ได้อากาศก็หนาวทรมานจังเลยใครก็ได้ช่วยด้วย

"มาเรีย"  เอ๊ะ เสียงใครกันแล้วมาเรียคือใคร

"เธอเป็นใคร"  ฉันตะโกนออกไปทั้งๆที่ร่างกายก็ยังคงนอนกองอยู่ที่เดิม

"ลุกขึ้นมาหาฉันสิ"  เสียงคุ้นจังแต่จำไม่ได้ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน

"เธอกำลังจะตายได้โปรดให้ฉันช่วยเถอะ"  เสียงออ่นใสฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นใครแต่เสียงนั้นก็ทำให้ฉันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

"ตามเสียงฉันมา"  ฉันเดินตามเสียงของผู้หญิงปริศนาไปอย่างไม่เกรงกลัว  และในที่สุดฉันก็เห็นแสงสว่างฉันวิ่งเข้าไปในแสงนั้นอย่างดีใจ แต่แสงนั้นทำให้ฉันแสบตามาฉันจึงยกมือขึ้นมาบัง

"เธอปลอดภัยแล้วมาเรีย"   ฉันค่อยๆเอามือลงแล้วหันไปมองต้นเสียงใสๆที่ฉันตามมา ฉันเห็นหญิงสาวหน้าตาเธอน่ารักมากถึงสีผิวเธอจะซีดไปหน่อยแต่เธอก็น่ารัก เธอมองมาทางฉันอย่างเป็นมิตร ตอนนี้เหมือนมีความรู้สึกคุ้นเคยเข้ามาแทรก ฉันเหมือนเคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อนแต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก

"เมื่อกี้เธอ เรียกฉันว่าไงนะ"  ฉันถามขึ้นอย่างงง

"ตามฉันมาสิ"  หญิงสาวไม่ตอบคำถามฉันแต่เธอจับมือฉันแล้วพาฉันเดินไปที่ชิงช้าใต้ต้นไม้ใหญ่

"ฉันขอแนะนำตัวกับเธออีกรอบก็แล้วกันนะ ฉันชื่อโซเฟีย ฉันเป็นผู้พิทักษ์ประจำตัวเธอ"  ฉันหันไปมองโซเฟียอย่างอึ้งๆ

"ไม่แปลกหรอกที่เธอจะจำฉันไม่ได้"  โซเฟียพูดอย่างเศร้าๆฉันสังเกตเห็นหน้าเธอไม่มีความสุข

"ถึงฉันจะจำไม่ได้แต่ฉันก็มีความรู้สึกคุ้นเคย"  ฉันหันไปพูดปกับโซเฟีย เธอหันมามองฉันและก็ยิ้มอย่างดีใจ ฉันเองก็ยิ้มกลับให้เธอ

"เธอรู้สึกยังไงตอนนี้"  ฉันหันไปมองวิวทิวทัศน์รอบข้างก่อนจะยิ้มเหมือนคุ้นเคยกับมันมากๆ

"รู้สึกว่ามีความผูกพันธ์กับที่นี้มาก พอเห็นแล้วน้ำตาจะไหล เป็นความรู้สึกที่ผิดปกติมากๆเลย"  ฉันบรรยายความรู้สึกต่างๆให้โซเฟียฟัง โซเฟียมองฉันและก็ยิ้มออกมาอย่างออ่นโยนฉันเองก็ยิ้มออกมาเช่นกันแต่รอยยิ้มของฉันกลับดูเศร้าหมองลงภายในพริบตา

"โซเฟีย ช่วยอธิบายเรื่องนี้ให้ฉันฟังหน่อยสิว่านี้มันเรื่องอะไรกัน"  ฉันมองโซฟียอย่างวิงวอน

"เข้าใจแล้ว ฉันจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟัง"