Fall in love story

เปิดเทอมวันแรก 
 
กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง''  เสียงนาฬิกาปลุกตัวจิ๋วแต่เสียงอย่างแจ๋วของสาวน้อยร่างบางดังสนั่นห้อง ไวโอเล็ตคอยๆลืมตาขึ้นเพื่อหยิบนาฬิกาตัวน้อยมากดปิดและลุกขึ้นนั่งเพื่อบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะเดินลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว เพื่อไปโรงเรียนวันแรก เธอเดินไปที่โต๊ะอาหารถึงกับตาโต O.O 
 
''โห วันนี้ป้านวลทำกับข้าวเยอะแยะเชียวยั้งกับจะกินทั้งอาทิตย์ สงสัยกินจนท้องแตกก็ไม่หมด เอ๊ะ!! มีโน็ตด้วย ..ป้าออกไปซื้อของให้คุณนายมื้อเช้านี้สำหรับคุณหนูๆนะคะ..''
''-__-''
ไวโอเล็ตวางโน็ตไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็น 
 
''โว้วววว ผลไม้เต็มตู้เลยอ่า ป้านวลนี่ใส่ใจสุขภาพทุกคนจริงๆเลย''
ฉันบ่นพรึมพรัมคนเดียวก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อนกินข้าวเช้าคนเดียว วันนี้พี่ชายสุดที่รักของฉันเขายังไม่ตื่นสงสัยมีเรียนบ่ายละมั้ง พอฉันกินมื้อเช้าที่ป้านวลเตรียมไว้ให้เสร็จก็ไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปหน้าคอนโดเพื่อจะไปโบกแท็กซี่ไปโรงเรียน 
''ไปโรงเรียนนานาชาติเทล็ร์ค่ะ''
วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยตื่นเต้นกับการเปิดเทอมเพื่อขึ้น ม.4 เลย ฉันต้องมาหาเพื่อนใหม่อีก ตอนนี้ในประเทศไทยฉันยังไม่มีเพื่อนเลยสักกะคน ฉันคิดเพลิน ๆ จนตอนนี้แท็กซี่ขับรถมาถึงหน้าโรงเรียนแล้ว ฉันหยิบตังให้ลุงขับแท็กซี่ก่อนจะเปิดประตูลงไปยืนหน้าโรงเรียนวันนี้บรรยากาศคึกคักมากมีเด็กมาโรงเรียน ต่างจากบรรยากาศคาวก่อนตอนฉันมาสมัครเรียน ฉันสูดสายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเรียน ฉันมองซ้ายมองขวาไม่รู้จะเริ่มเดินไปทางไหนก่อนดี
 
''เธอ ๆ'' 
 
''เอ๊ะ..เหมือนมีคนเรียกเราเลย''
 
ไวโอเล็ตหันไปตามเสียงเรียก สิ่งแรกที่ฉันได้พบคือเด็กผู้หญิงม.ปลายน่าจะรุ่นราวคาวเดียวกับฉัน เขาส่งยิ้มมาให้ฉันแล้วเดินเข้ามาหา 
 
''เธอเป็นเด็กใหม่หรอ ?'' ^^''
 
''อื้มใช่จ้าเธอก็เป็นเด็กใหม่ใช่ไหม'' ^0^
 
''ใช่ แล้วเธอเรียนอยู่ห้องอะไรหรอ''
 
''เราเรียนห้อง......................
 
''จริงดิ่..บังเอิญจัง เราเรียนห้องเดียวกันเลย''
 
''จริงหรออออ ^[]^'' ฉันดีใจมากเมื่อรู้ว่าตอนนี้เจอเพื่อนใหม่แล้ว แถมน่ารักดูเป็นมิตรอีกด้วยนะ
 
''จริงสิ เราชื่อหนูนานะ แล้วเธอชื่ออะไรหรอ''  
 
''ฉันชื่อ ไวโอเล็ต '' 
^__^''
 
'' ไวโอเล็ตเราไปหาห้องเรียนกันเถอะ''
 
หนูนาพูดขึ้นและจูงมือไวโอเล็ตเดินไปด้วยกัน ฉันกับหนูนาเดินหาห้องเรียน กว่าจะเจอนี่เข้าไปแล้วหลายซอกหลายซอย >0< วันนี้คาบแรกก็เจอวิชาอังกฤษ วิชาที่ฉันชอบที่สุดมันดูชิวสำหรับฉันมากตอนฉันเป็นเด็ก ๆ แม่จะให้ฉันเรียนพิเศษภาษาอังกฤษกับภาษาไทยทุกวัน ซึ่งแน่นอนภาษาไทยซุปเปอร์มัมของฉันเป็นคนสอนฉันกับพี่ 
กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง''
เสียงสวรรค์ของเด็กหลาย ๆ คนดังขึ้นถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว ฉันกับหนูนาเดินไปโรงอาหารเพื่อหาโต๊ะนั่ง เด็กที่นี่เยอะมาก แทบหาที่นั่งไม่ได้ โชคดีที่หนูนาตาดีมากเห็นที่นั่งในซอกมุมของโรงอาหาร 
''ไวโอเล็ตไปซื้อน้ำกันไหม''
''อืมไปสิ ร้านข้าวแต่ละร้านแถวยาวเป็นหางว่าวเลย'' o.o
ฉันกับหนูนาเดินไปซื้อน้ำก่อนที่จะมาซื้อข้าวก็หวังว่ามันจะช่วยให้แถวสั้นลงไปบ้าง ในระหว่างที่เราสองคนจะเดินไปที่โต๊ะ ฉันก็เดินไปชนกับรุ่นคนนึง เอ๊ะ!! หรือรุ่นพี่มาเดินชนฉัน
''อุ้ย!! ขอโทษค่ะ ๆๆๆ'' ฉันรีบพูดขึ้นก่อน แล้วค่อย ๆ เงยหน้ามองชายร่างสูงที่ยื่นอยุ่ข้างหน้า ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงผิดปกติ รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว ๆ เอ๊ะ..!! นี่มัน .. พะ พะ พี่เก้า ไอดอลของฉันนี่น่า ฉันแทบอยากจะกรี๊ดออกมาให้ดัง ๆ ซะตงนี้ แต่ความคิดของฉันต้องหยุดลง
 
''นี่เธอ.. ทำบ้าไรเนี้ย เห็นไหมเสื้อฉันเปื้อนหมดแล้ว''
 
''หนู.. หนู ขอโทษค่ะพี่ หนูไม่ได้ตั้งใจ''
 
ตอนนี้อาการใจสั่นหน้าแดงของฉันมันหายไปแต่กลับกลายเป็นน้ำใส ๆ ที่เหมือนมันจะไหลออกมาให้ได้ สายตาของพี่เก้ามองฉันโดยความโกรธ นี่ฉันทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยขนาดนั้นเลยหรอ
''เห้ยไม่เอาน่าเก้า ใจเย็นดิวะ น้องเขาก็ขอโทษแล้วไง''
พี่มิกซ์เพื่อนสนิทและเป็นเพื่อนในวง ที่ยืนดูเหตุการณ์ได้สักพักก็เดินเข้ามาพร้อมกับใจมือตบที่ไหล่เพื่อนเบา ๆ เพื่อเป็นการเตือนว่าให้ใจเย็น ๆ
 
''ขอโทษ แล้วเสื้อฉันมันหายเปื้อนไหมล่ะ''  พอพี่เก้าพูดจบเขาก็เดินไปทันที
 
''น้องครับไม่เป็นไรนะ พอดีเพื่อนพี่มันเพิ่งอกหักน่ะ อารมมันเลยไม่ค่อยดี''
 
''อ๋อ.. อืมค่ะ'' ฉันพยักหน้าให้พี่มิกซ์ ก่อนที่พี่มิกซ์จะเดินตามพี่เก้าไป
 
''เห้ย ไวโอเล็ตเป็นยังไงมั่งเจ็บตรงไหนไหม ไม่เป็นอะไรใช่ไหม''