Fall in love story

"อาหารเช้าพร้อมแล้วนะคะคุนนาย"

ป้านวลพูดขึ้นในขณะที่กำลังรินน้ำใส่แก้วใบใสป้านวลเป็นแม่บ้านที่แม่ของฉันจ้างมาเองเพราะว่า แม่เลี้ยงฉันกับพี่คนเดียวเลยไม่มีเวลาดูแลบ้านเป็นไงล่ะแม่ของฉันน่ะซุปเปอร์มัมเลยนะ

"จ้าขอบใจมากจ้ะป้า ป้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ" 

"พี่อเล็กซ์บ้าเอาของหนูคืนมาเลยนะ หนูจะฟ้องแม่''

''ไม่ให้ ๆ "

เสียงไวโอเล็ตกับอเล็กดังลงมาถึงข้างล่าง

"พี่น้องคู่นี้ทะเลาะกันอีกละสิ"

... ตึก ตึก ตึก อเล็กซ์วิ่งลงมาข้างล่างพร้อมกับไวโอเล็ตพอนิกะเห็นลูกทั้งสองก็พูดขึ้นมา 

"ไวโอเล็ตเดินดี ๆ หน่อยสิลูกหนูเปนผู้หญิงนะ" 

''ค่าาาคุณแม่ที่รัก" 

ลูกสาวพูดจบก็เดินมาหอมแก้มซุปเปอร์มัมของเธอหนึ่งฟอด

"รักแม่นะ" 

"จ้าแม่ลูกสาวอ้อนแบบนี้จะเอาไรล่ะ"

นิกะพูดเหมือนรู้ใจลูกสาว ไวโอเล็ตยิ้มหน้าตาแจ่มใส พร้อมกับส่ายตัวไปมาเหมือนมีความลับ 

"หู๊วววว..วันนี้ข้าวต้มกุ้งของโปรดหนูเลย" 

"งั้นก็กินเยอะๆละกัน" 

"เอิ่มแม่คับและวันนี้แม่ไม่ไปทำงานหรอ เห็นปกติไม่ทันเห็นแม่ตอนเช้า"  อเล็กซ์เอ่ยขึ้น 

"ไม่นะ วันนี้แม่ปวดหัวขอลาพักสักวัน" 

"อ่อฮะ" 

พอกินข้าวเช้าเสร็จไวโอเล็ตก้อออกไปเพื่อสมัครเรียนต่อเข้า ม.4 โรงเรียนนานาชาติเทร็ลล์ ไวโอเล็ตเดินออกมาโบกแท็กซี่หน้าบ้านอีกไม่นานแท็กซี่ก็ผ่านมา 

''ไปโรงเรียนนานาชาติเทร็ลล์ค่ะ''

ในระหว่างทางเธอก็เห็นนิตยาสาร I Like เสียบอยู่เบาะคนขับ ไวโอเล็ตหยิบขึ้นมาอ่าน 

"ลุงคะนี่เล่มล่าสุดใช่ไหม" ? 

"อ่อใช่แล้วหนูของลูกสาวลุงพึ่งซื้อมาอ่าน"

"งั้นหนูขอยืมอ่านระหว่างทางนะคะ" 

ลุงแท็กซี่พยักหน้าและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร 

''มีไหนน๊า มีไหน ๆ'' ไวโอเล็ตเปิดหนังสือไปมาๆเพื่อหาไอดอลของเธอนั่นเอง

''กรี๊ดดดดดดดด เจอแล้วพี่เก้า>0<'' มือเบสของวง Light น่ารักจังเลยๆ ''

อ้อ..พี่เก้าเขาเป็นมือเบสของวง Light ที่ตอนนี้กำลังดังมาก ๆ ในประเทศไทยและดังไปถึงฝรั่งเศษเลยนะ ฉันชอบวงนี้มาก ๆ ชอบพี่เก้ามาตั้งแต่เรียน ม.2 อยู่ที่ฝรั่งเศษแล้ว  

ผ่านมา 30 นาที ก็ถึงโรงเรียนนานาชาติเทร็ลล์ ไวโอเล็ตหยิบตังขึ้นมาจ่ายก่อนจะเปิดประตูไปลงไปยืนอึ้ง O.O 

''หู๊ววววว ..ที่นี่อะหรอที่แม่จะให้เรามาเรียน'' O.O

ไวโอเล็ตมองไปรอบ ๆ บริเวณโรงเรียนที่สะอาด และกว้างใหญ่มาก เธอหยิบกระดาษใบเล็ก ๆ สีขาวที่แม่จดโน็ตไว้ให้ขึ้นมา่อ่าน 

''ไปหาครูที่ชื่อ Jacob สอนภาษาอังกฤษ ม.4 ที่ตึกอำนวยการ''

''-__-''

ไวโอเล็ตเริ่มเดินเข้าไปในโรงเรียนแล้วตรงไปที่ตึกแรกเพราะเธอมั่นใจว่าตึกแรกนั่นแหละตึกอำนวยการ ก็โรงเรียนไหนๆส่วนมากตึกอำนวยการก็อยู่หน้าสุดนะ 

''มาติดต่ออะไรคะ''

ในระหว่างที่ฉันกำลังเดินใกล้จะถึงตึกอำนวยการละ ก็มีผู้หญิงคนนึงแต่งตัวสุภาพมาก ๆ ดัดผมลอน ใส่แว่นด้วยเดินเข้ามาคุยกับฉันต้องเป็นครูแน่ ๆ ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า

''สวัสดีค่ะ คือว่าหนูมาสมัครเรียน และมาหาครู Jacob ค่ะ''

'' อ๋อจ่ะ ถ้าจะสมัครเรียนให้หนูเดินไปที่ตึกนี้ และเลี้ยวซ้ายนะจ๊ะจะเจอครูผู้ชายนั่งอยู่นั่นแหละจ่ะคือคนที่หนูกำลังตามหา''

พอครูพูดจบก็ยิ้มให้ฉัน ก่อนจะเดินไปอีกทาง ไวโอเล็ตไม่รอช้ารีบเดินไปตามทางที่ครูบอก เธอถึงหน้าห้องสมัครเรียนแล้วเป็นห้องกว้างขวางมีกระจกใสทั้งหมด โซฟาสีฟ้า ตกแต่งได้สบายตามาก ๆ ฉันเดินตรงเข้าไปและยกมือไหว้ผู้ใหญ่ด้านหน้าอีกครั้ง

''สวัสดีค่ะ ครูJacob ใช่ไหมคะ'' 

''ใช่ครับหนูมาสมัครเรียนหรอครับ'' 

ว้าวครูเป็นคนฝรั่งแต่ว่าพูดไทยชัดมอง รูปร่างสูงใหญ่ ดูภูมิฐานสุด ๆ

''ใช่ค่ะ''

''อ๋อเชิญนั่งก่อนเลยครับ''

ในระหว่างนั้นอาจารก็ให้ฉันกรอกรายละเอียดมากมายพร้อมจ่ายค่าเล่าเรียนก่อนเลยฉันทำทุกอย่างเสร็จภายในเวลาไม่นานก่อนจะลาอาจารกลับ ฉันเดินออกมาจากห้องสมัครเรียนและก่อนจะก้มดูนาฬิกาข้อมูลสีชมพู๊ชมพูลายลูกไม้ 

''ห๊ะ!!เพิ่ง10โมงเองหรอเนี้ย'' 

ไวโอเล็ตเดินตรงออกไปนอกโรงเรียนและโบกแท็กซี่กลับบ้านถึงจะมีเวลาเหลือเยอะแยะ แต่ด้วยความที่พึ่งย้ายมาจากฝรั่งเศษยังไงก็เลยไม่รู้จะไปไหนดี

....

''อ่าว..เก้าจะออกไปไหนหรอลูกแต่งตัวซะหล่อเชียวนะวันนี้'' 

''ออกไปซ้อมดนตรีกับเพื่อนอะครับแม่ วันนี้ไม่ต้องรอกินข้าวนะผมว่าจะกลับดึกหน่อย พอดีว่าวันเกิดไอ่มิกซ์มันน่ะ'' 

เก้าพูดจบก็เดินควงกุณแจรถมอไซร์สุดเท่ของเขาออกไป 

''ขับรถดี ๆ ล่ะเก้า''

''ครับแม่''

เก้าเดินมาถึงรถเขานึกขึ้นได้ว่าต้องโทรบอกมิกซ์ก่อนว่าเขาจะออกไปแล้วเก้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะต่อสายไปเบอร์ปลายทาง 

''ฮัลโหล..''

''เห้ยมิกซ์ กูกำลังจะออกไปละนะมึงอยู่ไหนเนี้ย''

''กูยังอยู่บ้านอยู่เลยอะ แม่กูดิไปไหนไม่รู้ไม่ทิ้งตังให้กูเลย''

''อ่าวหรอ..เชี้ยจะ 10.30 ละนะ นัดกับพวกไอ่เคเอาไว้เอางี้งั้นเดี๋ยวมึงยืมกูก่อนละกันและเดี๋ยวกูจะไปรับที่บ้านนะ''

''โอเคครับ''

''ครับๆ''

เก้ารีบขี่รถออกไปอีกไปนานก็ถึงบ้านมิกซ์เพราะอยู่ในซอยเดียวกัน เก้าเดินลงไปกดกริ่งเพื่อเตือนเจ้าของบ้านว่ามารอแล้ว พอมิกซ์ได้ยินเสียงกริ่งก็รีบเก็บของและออกมา

''เห้ยเชี้ยโทษทีว่ะที่ต้องให้มึงมารับ''  มิกซ์เอ่ยอย่างรู้สึกผิดนิดหน่อย 

''เห้ยไม่เป็นไรมึงทางผ่านด้วยนะเนี้ยทำหน้าเศร้าเชี้ยไรครับ ไปเหอะเดี๋ยวสาย''

 *** อ่านแล้วฝากคอมเม้นด้วยนะคะชอบ หรือ ไม่ชอบยังไง ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ^^''