>.<คุณชายตัวร้ายยัยหญิงจอมซื่อ>.<
9.5
เขียนโดย เจ้าตัวกลม
วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.58 น.
9 ตอน
29 วิจารณ์
14.35K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 11.39 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) กฏ-การเเต่งงาน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ หมู่บ้าน เพษา เป็นหมู่บ้านที่มีอายุเก่าเเก่ถึง 497 ปีโดยบรรพบุรุษที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นี้ได้ตั้งกฏไวว่า
(ลูกสาวหัวหน้าหมู่บ้านทุกคนจะต้องเเต่งงานเมื่ออายุครบ 25 ปีบริบูรณ์โดยจะต้องเเต่งงานงานกับลูกชายของตระกูล เมราฮันเน่ ซึ่งเคยมีบุญคุณกับบรรพบุรุษรุ่นเเรกซึ่งกฏนี้ถ้าบุตรของเเต่ละคนเกิดเป็นเพศเดียวกันคนที่จะต้องเเต่งงานคือหลานของหัวหน้าหมู่บ้านหรือตระกูลนั้นๆ)
''เเละเเก่ทำมั้ยถึงไม่ยอมทำตามกฏนี้ห่ะ''
''โถ่ยายกฏเเบบนั้นสมัยนี้เขาเลิกใช้ไปนานเเล้ววว''เชอะ อะไรกันหนักหน่าเเค่กฏเก่าๆของบรรพบุรุษเองทำเครียดไปได้
''เเต่ไม่เคยมีใครเกล้าปฏิเสธกฏนี้เเละที่เเม่เเก่ไม่ต้องเเต่งก็เพราะรุ่นที่เเม่เเก่เกิดมานั้นดัดเกิดมาเป็นเพศเดี่ยวกันเเละรุ่นนี้จึงจำเป็นต้องเเต่งกับตระกูล เมราฮันเน่ ''ยายยังคงไม่มีถ้าทีที่จะยอมหลานหัวดื่อคนนี้
''เเต่ยา...''
''ไม่ต้องมาเเต่!!เเก่เตรียมเก็บของได้เเล้วเดี่ยวพรุ้งนี้จะมีคนมารับเเก่ไปที่คฤหาสน์ เมราฮันเน่''
''ยายยยย''
''ไปเก็บของเดี่ยวนี้!!''ยายนะยายไม่สงสารหลานคนนี้บ้างเลยไม่รู้ว่าพรุ้งนี้จะเจอกับอะไรบ้างของเวลาอีกสักหน่อยก็ไม่ได้เชอะไม่รู้ด้วยเเล้ว
ณ ตระกลู เมราฮันเน่ ภายในคฤหาสน์สีครีมเนื้อที่กว่าร้อยไร่เต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีเเดงเเละการตกเเต่งอย่างลงตัว
''ครับ''
''พรุ้งนี้เเก่จำเอาไวนะว่าที่เจ้าสาวเเก่จะย้ายมาอยู่กับเราเเก่ต้องทำตัวดีๆอย่าเย็นชามากนัก''
''ครับ''ผมตอบได้เพียงเเค่นั้นจริงๆเเล้วผมก็คิดอยู่นะว่าว่าที่เจ้าสาวผมจะสวยมั้ยอย่ากให้ถึงพรุ้งนี้เเล้วสิ
''ฉันไปทำงานก่อนละกันส่วนเเก่พรุ้งนี้ต้องมารับว่าที่ภรรยาเเก่ด้วยตัวเองห้ามบอกว่าไม่ว่างหรือติดงานทั้งสิน''
''ครับพ่อ''
หลังจากนั้นก็ถึงเวลาที่ทุกคนภายในบ้านเเยกย้ายกันทำงานจนหมดเว้นเเต่ พูที่นั้งคิดน่าตาของว่าที่เจ้าสาวจนเวลารวงเลยมาดึกขนานนี้
(ลูกสาวหัวหน้าหมู่บ้านทุกคนจะต้องเเต่งงานเมื่ออายุครบ 25 ปีบริบูรณ์โดยจะต้องเเต่งงานงานกับลูกชายของตระกูล เมราฮันเน่ ซึ่งเคยมีบุญคุณกับบรรพบุรุษรุ่นเเรกซึ่งกฏนี้ถ้าบุตรของเเต่ละคนเกิดเป็นเพศเดียวกันคนที่จะต้องเเต่งงานคือหลานของหัวหน้าหมู่บ้านหรือตระกูลนั้นๆ)
''เเละเเก่ทำมั้ยถึงไม่ยอมทำตามกฏนี้ห่ะ''
''โถ่ยายกฏเเบบนั้นสมัยนี้เขาเลิกใช้ไปนานเเล้ววว''เชอะ อะไรกันหนักหน่าเเค่กฏเก่าๆของบรรพบุรุษเองทำเครียดไปได้
''เเต่ไม่เคยมีใครเกล้าปฏิเสธกฏนี้เเละที่เเม่เเก่ไม่ต้องเเต่งก็เพราะรุ่นที่เเม่เเก่เกิดมานั้นดัดเกิดมาเป็นเพศเดี่ยวกันเเละรุ่นนี้จึงจำเป็นต้องเเต่งกับตระกูล เมราฮันเน่ ''ยายยังคงไม่มีถ้าทีที่จะยอมหลานหัวดื่อคนนี้
''เเต่ยา...''
''ไม่ต้องมาเเต่!!เเก่เตรียมเก็บของได้เเล้วเดี่ยวพรุ้งนี้จะมีคนมารับเเก่ไปที่คฤหาสน์ เมราฮันเน่''
''ยายยยย''
''ไปเก็บของเดี่ยวนี้!!''ยายนะยายไม่สงสารหลานคนนี้บ้างเลยไม่รู้ว่าพรุ้งนี้จะเจอกับอะไรบ้างของเวลาอีกสักหน่อยก็ไม่ได้เชอะไม่รู้ด้วยเเล้ว
ณ ตระกลู เมราฮันเน่ ภายในคฤหาสน์สีครีมเนื้อที่กว่าร้อยไร่เต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีเเดงเเละการตกเเต่งอย่างลงตัว
''ครับ''
''พรุ้งนี้เเก่จำเอาไวนะว่าที่เจ้าสาวเเก่จะย้ายมาอยู่กับเราเเก่ต้องทำตัวดีๆอย่าเย็นชามากนัก''
''ครับ''ผมตอบได้เพียงเเค่นั้นจริงๆเเล้วผมก็คิดอยู่นะว่าว่าที่เจ้าสาวผมจะสวยมั้ยอย่ากให้ถึงพรุ้งนี้เเล้วสิ
''ฉันไปทำงานก่อนละกันส่วนเเก่พรุ้งนี้ต้องมารับว่าที่ภรรยาเเก่ด้วยตัวเองห้ามบอกว่าไม่ว่างหรือติดงานทั้งสิน''
''ครับพ่อ''
หลังจากนั้นก็ถึงเวลาที่ทุกคนภายในบ้านเเยกย้ายกันทำงานจนหมดเว้นเเต่ พูที่นั้งคิดน่าตาของว่าที่เจ้าสาวจนเวลารวงเลยมาดึกขนานนี้
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ