>.<คุณชายตัวร้ายยัยหญิงจอมซื่อ>.<

''ปันปันตื่นได้เเล้ววันนี้หลานจะต้องไปที่คฤหาสน์ตระกูลเมราฮันเน่นะ''

''......''ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

''ปันปัน!!''

''ค่าาา...ขออีก5นาทีนะค๊า''ให้ตายสิไม่อย่ากให้เช้าเลยT^T

''เดี่ยวนี้!!''

''ค่ะ''ยายนี้ดุตลอดเลยว่าเเต่วันนี้จะใส่ชุดอะไรไปที่ตระกูลมาเรฮันเน่ดีนะ

''อืม...เอาชุดนี้ละกัน''ฉันเลือกชุดเดรสสีฟ้าทะเลสั้นเลยหัวเข่าไปนิดหน่อยโดยที่ไม่ลืมคำของยายว่าหญิงเราต้องไม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้อายสายตาผู้อื่น

     หลังจากที่เเต่งตัวเเต่งหน้า(นิดหน่อยนะ)เสร็จเเล้วฉันก็เดินลงมาที่ห้องคุณยายเพื่อที่จะลาคุณยายก่อนไป

''ยายคะหนูไปเเล้วนะคะ''(จริงๆไม่อย่ากไปเลยนะเนี้ย)

''ไปดีมาดีนะขอให้อยู่ด้วยกันนานๆ''

''ยายยังไม่ถึงงานเเต่งเลยอ่าทำมั้ยพูดเหมือนคนกำลังเเต่งงานเลยอ่า''

''เถอะน่า ป่ะไปได้เเล้วรถมารับเเล้วนั้น''

''งั้นหนูไปเเล้วนะคะ''หลังจากที่ไหว้คุณยายเสร็จพอเดินออกมาก็มีรถม้ามารับที่หน้าบ้านพอดี

  '' พิมพิกา  เมตารอส ใช้มั้ยครับ''คนขับรถกล่าวถามขึ้น

''ค่ะ''คงสงสัยกันสินะว่าทำมั้ยนามสกุลเราถึงเเปลกก็ตอนเราเกิดนะสิเเม่เราดันไปอ่านเจอชื่อเเปลกๆนี้จากหนังสือเลยเอามาตั้งเป็นนามสกุลสะเลย

''เชิญขึ้นรถครับ''

   หลังจากที่ขึ้นรถของตระกูลเมราฮันเน่เเล้วรถก็เคลือนตัวออกจากหมู่บ้านพอผ่านไปสัก15นาที่วิวทีทัศก็เปลี่ยนไปเป็นตึกอาคารมากมายหลายชั้นซึ่งเเตกต่างจากหมู่บ้านเพษามากหลังจากที่มองไปเพลินๆรถก็ได้มาจอดหน้าคฤหาสน์ยักใหญ่สีครีมกุหลาบมากมายล้อมรอบตัวคฤหาสน์มันเหมือนบ้านในฝันของหญิงทุกคนเลยละ

''โห้สวยจังเลย''

''พิมพิกา  เมตารอส ใช้มั้ยครับ''

''ค่ะ''

''ผม เอเคอร  เมราฮันเน่ เรียกผมว่า พู นะครับ''กรี๊สๆๆหล่อคะหล่อมากหล่ออะไรอย่างนี้โอ๊ยใจจะละลายเเต่ไม่ได้ๆต้องสุภาพไวก่อนคุณยายสอนไวอิอิอิ

''คะงั้นเรียกฉันว่าปันปันนะคะ''

''ครับปันปัน''ใช้ได้นินึกว่าจะน่าตาเหมือนกบสะอีกค่อยยังชั่วอย่างน้อยถ้ามีลูกคงไม่น่าเกลียดว่าเเต่ว่าที่เจ้าสาวเราสวยใช้ได้นะเนี้ยเอวเป็นเอวก้นเป็นก้นเลยฮ่าๆ

''เชิญข้างในครับปันปัน''

''ค่ะ''ฉันจับมือพูเข้าไปในคฤหาสน์เเหม่นายพูเห็นหน้าหนิ่งๆเเบบนี้เจ้าเล่ห์เหมือนกันนี้หน่ามาถึงก็มองเอวมองก้นเลยนะเนี้ย

    ภายในคฤหาสน์ก็สวยเหมือนกันนะเนี้ยเเต่งออกมาเหมือนบ้านเจ้าหญิงในฝันของทุกๆคนเลยว่าเเต่นายพูใช้เกยอ่ะป่าวหว่าเห็นเนียบไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียเเถมเเต่งบ้านสะ

''เอ่อขอเรียกคุณว่าพี่พูได้มั้ยคะ''

''ได้ครับงั้นผมขอเรียกคุณว่าน้องปันนะครับ''

''ค่ะ''สงสัยกันใช้มั้ยล่าพอดีว่าพี่พูอายุมากกว่าเรา3ปีนะพี่เขา28เรา25เองก็เลยต้องเรียกเเบบนั้น

'' มาเเล้วหรอจ๊ะหนูปันปัน ''คุณนายไมร่า

''ค่ะ''เเม่นายพูนี้สวยจังเลยไม่น่าละลูกเลยเกิดมาหล่อขนานนี้

''มาคุยเรื่องงานเเต่งกันก่อนดีกว่านะ''

''ครับ ค่ะ''

''เเม่อย่ากให้จัดงานเเต่งในอาทิตหน้าเเม่เหลือเวลาไม่มากเเล้วก่อนจะตายเเม่อย่ากอุ้มหลานสักคนพวกหนูทำให้เเม่ได้มั้ย''

''ครับถ้าผมเเต่งงานกับน้องเขาเเล้วผมจะรีบทำให้คุณเเม่สมหวังครับ''

''o-oนี้คือน่าตาฉันตอนนี้''พูดออกมาได้ยังไงนะว่าจะรีบให้คุณเเม่สมหวังถามกันบ้างสิว่าฉันโอมั้ยT^T

''เเล้วหนูทำให้เเม่ได้มั้ยจ๊ะ''

''เอ่อ....เอ่อ....ก็ได้คะ''อายๆๆๆอายเป็นบ้าเลยเเต่ดูนายพูสิทำหน้าเหมือนไม้กระดานเลยไม่เเสดงออกสักนิด

''ถ้าทั้งสองตกลงกับเเม่อย่างงี้เเม่ค่อยมีกำลังใจต่อไปหน่อยเอาละเเม่ไม่รบกวนเเล้วเชิญคู่บ่่าวสาวทำความรู้จักกันนะ''

''......''ฉัน

''......''เขา

''เอ่อ....''

''ครับ''

''เอ่อ...ถ้าจะมีลูก....''

''ถ้าจะมีลูก...อะไรหรอครับ

''เอ่อ...''

''...''

''ถ้าจะมีลูกต้องทำยังไงคะ!!'' ให้ตายสิฉันถามออกไปเเล้วช่วยไม่ได้นิก็ฉันไม่รู้จริงๆอ่า

''o.o''

''ก็ฉันกลัวนี้คะเเละก็ไม่รู้ด้วยว่าจะต้องทำยังไง''

''เอ่อเรื่องนั้นปล่อยให้มันเป็นธรรมชาติไปครับ''ให้ตายสิเจ้าสาวผมจะใส่สือไปถึงไหนถามผมเเบบนี้เเถมเอาคิดคำตอบไม่ทันเลยฮ่าๆน่ารักจริงๆเลย

''ค่ะ''ฉันก้มหน้าลงด้วยความอาย

''ไม่ต้องกลัวนะเด็กน้อยถึงเวลาผมจะสอนคุณเอง''

เอ่ๆๆๆๆสอนงั้นหรอ เข้าเคยทำเรื่อง..เเบบนั้นด้วย!!o.0

555คงสงสัยกันสินะคะที่ทำมั้ยชื่อตัวละครถึงเเปลกๆพอดีตอนนี้คนเเต่งบ้าเรื่องเทพนิยายเลยตั้งชื่อตัวละครตามความคิดเเปลกๆของตัวเองนะยังไงก็ติชมกันบ้าง