ป่วนหัวใจรัก นายรุ่นพี่ตัวแสบ

                              ปั่งๆๆๆ!!!!!
     โอ๊ย!! คนกะลังหลับสบาย ><" ใครมาทุบประตูห้องฉ้านนนนนนนน!!
                    
                    "โซ่ๆๆ!! ตื่นได้แล้วลูก เจ็ดโมงครึ่งแล้วนะลูกเอยยยยยยย"
 
     โถ่เอ๊ยก็นึกว่าเรื่องอะไร  ก็แค่..............   ห่ะ!!! 0[]0 เจ็ดโมงครึ่ง 
     ว๊ายๆๆๆๆ!!!  สายแล้วเรา
 
                    "จ้าแม่ๆๆ!!"
 
     จากสภาพที่นอนโทรม อยู่ บนเตียงม่ะกี๊
     ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพนักเรียนเรียบร้อยและ(ไวไปป่ะ?)
 
                              อุ๊ย!!  ตุบๆๆ ปั่งๆๆ ตึ๊ง!!  โครมๆ
 
                    "โอ๊ยๆๆ!!"
                    "อ้าว โซ่ เป็นไรมากไหมลูกกกกกกกกกก"
                    "โอ๊ยๆ นิดหน่อยค่ะแม่"^__^"
                    "ซุ่มซ่าม จริงๆเลยนะเราเนี๊ย  ไปลุกขึ้นไปกินข้าวได้แล้ว"
     
     แม่พะยุงตัวฉันให้ลุกขึ้น
     โถ่เอ๊ย!! ก็ไอ้เมื่อกี๊ฉันดันรีบไปหน่อย ก็เลยวิ่งสะดุดขาตัวเอง ล่วงปันใด ซ่ะงั้น>__<"
 
                    "ข้าวน่ากินจังเลยนะค่ะแม่  เอ๋?แต่ทำไมวันนี้แม่ปลุกหนูสายจังค่ะ"
                    "ก็แม่.................ลืมนะจ๊ะ"
                    "ฮ่ะ!! แม่ลืม  โอ๊ยแม่ทีหลังอย่าลืมอีกนะค่ะ" =___="
                    "แล้วไม่เป็น ไรแน่นะ"
                    "ค่ะไม่เป็นไรมาก  แค่เจ็นนิดๆหน่อยๆนะค่ะ"
 
     ฉันกินข้าวไปบ่นไป ก็เพราะความขี้ลืมของแม่แท้ๆเลย ต้องทำให้ฉันไป โรงเรียนสาย
     และที่สำคัญกว่านั้น ทำให้ฉันต้องตกบันใดเจ็บตัวฟรีๆ 
 
                    "แม่ค่ะ ไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ"
                    "อ้าวจะไปแล้วหรอ"
                    "ค่ะๆ"
 
     ฉันตอบแม่ไปสั้นๆ   ยังจะมาถามอีก  ก็ต้องรีบไปนะสิ เพราะตอนนี้มันจะ สองโมงแล้ว
     โรงเรียนฉันขึ้นสองโมงครึ่ง ฉันต้องรีบวิ่งไปต่อรถ แล้วก็เดินต่อไปอีกประมาณ หนึ่งกิโลเมตร
     โอ้เหนื่อยชะมัดยากเลย!!!!
 
                    "เฮ้ โซ่ทำไมวันนี้มาสายจังล่ะ"
 
     โอ๊ยยัยซินเพื่อนรัก><แกอย่าพึ่งถามอะไรฉันตอนนี้เลย ฉันเหนื่อยอยู่ได้โปรดจงเข้าใจ!!!!
 
                    "อ้อ เรื่องมันยาวนะ">o<
 
     ทุกคนยืนรอฉันอยู่หน้าโรงเรียน เพราะพวกเราจะเข้า โรงเรียนพร้อมกันอย่างนี้เป็นประจำ
 
                    "ไหนๆ ก็มากันครบแล้วก็เข้าโรงเรียนกันได้แล้ว"
 
     ยัย วิวลี่รีบช่วยพวกเราเข้าโรงเรียนใหญ่เลย คงจะกลัวโรงเรียนขึ้นแล้วไม่ได้อ่านหนังสือล่ะสิถ้า
     ตอนนี้พวกเราก็เดินมาถึงหน้าห้อง สมุด และ เพื่อนที่จะพายัยวิวลี่มาอ่านหนังสือ
     ยัยเนี๊ยขอให้พวกเราพามาที่นี้ทุกเช้า พวกเราก็เห็นแกความเป็นเพื่อนนะเนี๊ยถึงพามา
 
                    "เออฉันไปเล่นคอมก่อนนะ"
                    "โถ่เอ๊ย ยัยโซ่แกเข้ามาทุกวันแกไม่เคยอ่านหนังสือบ้างเลย เอาแต่เล่นคอม"
 
     นี้แหละเหตุผลที่ฉันพายัยวิวลี่มา 
 
                              กริ๊งๆ!กริ๊งๆ!
     โถ่เอ๊ยโรงเรียนทำไมขึ้นไวจัง พึ่งเล่นได้แค่แปปเดียวเอง T_T
 
                    "ไปเข้าแถวกันเหอะ"
     ยัยมินิคนสวยชวนพวกเราไปเข้าแถว    ok ไป
     พวกเราทุกคนก็เดินมาเรื่อยๆ ยกเว้นฉัน ฉันไม่ได้เดิน................................
     แต่ฉันวิ่ง   วิ่งอย่างเดียวไม่พอวิ่งถอยหลังด้วย ^^" 555 ก็ฉันมันเก่ง!!!
 
                              อุ๊ย!!!!!!!!
     ฉันไปสะดุดกะอะไรเข้าก็ไม่รู้  ทำให้ตัวฉันล้มลงนั่งทับใครสักคนอยู่
 
                    "โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!"
 
     เสียงผู้ชายนี้หว่า????????
 
                    "เจ็บโว๊ย ใครนั่งทับตัวฉันเนี๊ย!!!"
 
     ฉันรีบลุกขึ้นแล้วหันไปมองหน้าไอ้ผู้ชายคนนั้นทันที
 
                              ตะลึง!ตะลึง! 0[]0"
 
                    "นี้เธอเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือไงเนี๊ย ชนคนอื่นเค้าไปทั่ว
                    ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ"
 
     เงียบ!!!ฉันกำลังตกอยู่ในสภาวะขั้นสูงสุดของกานตะลึงๆ
 
                    "นี้เธอเป็นใบ้รึไงฮ่ะ"
                    "นี้มันจะมากเกินไปแล้วนะฉันไม่ได้เป็นใบ้ซ่ะหน่อย"
                    "อ้าวหรอก็เห็นไม่พูด ไหนๆก็พูดได้แล้ว ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้"
                    "ไม่ขอโทษ ฉันไม่ผิดนายต่างหากที่ผิด"
                    "ฉันผิดตรงไหน เธอเป็นคนเดินมาชนฉันนะแถมยังนั่งทับฉันอีก
                    ตัวก็หนักอย่างกะช้าง" 
                    "นี้นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน ฉันไม่ได้หนักขนาดนั้น T^T โว๊ยๆๆ"
 
     ไหงเดินหนีไปซ่ะง่ายๆ  นายนั้นยังฟังฉันพูดไม่จบเลย
 
                    "นี้แกพี่คนนั้นที่แกชอบไม่ใช่เอ่อ"
                    "เออใช่ แต่ตอนนี้ถ้าทางจะไม่ชอบซ่ะแล้ว"
 
     ผู้ชายอะไรปากเสียชะมัดเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
     ไม่ต้องสงสัยฉันจะสารยายให้ฟัง  ก็ไอ้หมอนั้นมันเป็นคนคนเดียวกะคนที่ฉันหลงทางอยู๋ใน
     หัวใจเขาอะดิ      โถ่เอ๊ย!! ภายนอกออกจะดูดี แต่ภายในนี้สิไม่มีความหล่อ เท่ แมน
     อยู่เอาซ่ะเลย T[]T
 
                    "นักเรียนขึ้นชั้นเรียนได้แล้วค่ะ"
                    "ค่ะ"
      
     เสียงครูและนักเรียน พูดขึ้น