ป่วนหัวใจรัก นายรุ่นพี่ตัวแสบ
เขียนโดย 
fufresh
วันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 13.12 น.
แก้ไขเมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2556 17.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ปะทะคารม..กันครั้งแรก!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปั่งๆๆๆ!!!!!
โอ๊ย!! คนกะลังหลับสบาย ><" ใครมาทุบประตูห้องฉ้านนนนนนนน!!
"โซ่ๆๆ!! ตื่นได้แล้วลูก เจ็ดโมงครึ่งแล้วนะลูกเอยยยยยยย"
โถ่เอ๊ยก็นึกว่าเรื่องอะไร ก็แค่.............. ห่ะ!!! 0[]0 เจ็ดโมงครึ่ง
ว๊ายๆๆๆๆ!!! สายแล้วเรา
"จ้าแม่ๆๆ!!"
จากสภาพที่นอนโทรม อยู่ บนเตียงม่ะกี๊
ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพนักเรียนเรียบร้อยและ(ไวไปป่ะ?)
อุ๊ย!! ตุบๆๆ ปั่งๆๆ ตึ๊ง!! โครมๆ
"โอ๊ยๆๆ!!"
"อ้าว โซ่ เป็นไรมากไหมลูกกกกกกกกกก"
"โอ๊ยๆ นิดหน่อยค่ะแม่"^__^"
"ซุ่มซ่าม จริงๆเลยนะเราเนี๊ย ไปลุกขึ้นไปกินข้าวได้แล้ว"
แม่พะยุงตัวฉันให้ลุกขึ้น
โถ่เอ๊ย!! ก็ไอ้เมื่อกี๊ฉันดันรีบไปหน่อย ก็เลยวิ่งสะดุดขาตัวเอง ล่วงปันใด ซ่ะงั้น>__<"
"ข้าวน่ากินจังเลยนะค่ะแม่ เอ๋?แต่ทำไมวันนี้แม่ปลุกหนูสายจังค่ะ"
"ก็แม่.................ลืมนะจ๊ะ"
"ฮ่ะ!! แม่ลืม โอ๊ยแม่ทีหลังอย่าลืมอีกนะค่ะ" =___="
"แล้วไม่เป็น ไรแน่นะ"
"ค่ะไม่เป็นไรมาก แค่เจ็นนิดๆหน่อยๆนะค่ะ"
ฉันกินข้าวไปบ่นไป ก็เพราะความขี้ลืมของแม่แท้ๆเลย ต้องทำให้ฉันไป โรงเรียนสาย
และที่สำคัญกว่านั้น ทำให้ฉันต้องตกบันใดเจ็บตัวฟรีๆ
"แม่ค่ะ ไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ"
"อ้าวจะไปแล้วหรอ"
"ค่ะๆ"
ฉันตอบแม่ไปสั้นๆ ยังจะมาถามอีก ก็ต้องรีบไปนะสิ เพราะตอนนี้มันจะ สองโมงแล้ว
โรงเรียนฉันขึ้นสองโมงครึ่ง ฉันต้องรีบวิ่งไปต่อรถ แล้วก็เดินต่อไปอีกประมาณ หนึ่งกิโลเมตร
โอ้เหนื่อยชะมัดยากเลย!!!!
"เฮ้ โซ่ทำไมวันนี้มาสายจังล่ะ"
โอ๊ยยัยซินเพื่อนรัก><แกอย่าพึ่งถามอะไรฉันตอนนี้เลย ฉันเหนื่อยอยู่ได้โปรดจงเข้าใจ!!!!
"อ้อ เรื่องมันยาวนะ">o<
ทุกคนยืนรอฉันอยู่หน้าโรงเรียน เพราะพวกเราจะเข้า โรงเรียนพร้อมกันอย่างนี้เป็นประจำ
"ไหนๆ ก็มากันครบแล้วก็เข้าโรงเรียนกันได้แล้ว"
ยัย วิวลี่รีบช่วยพวกเราเข้าโรงเรียนใหญ่เลย คงจะกลัวโรงเรียนขึ้นแล้วไม่ได้อ่านหนังสือล่ะสิถ้า
ตอนนี้พวกเราก็เดินมาถึงหน้าห้อง สมุด และ เพื่อนที่จะพายัยวิวลี่มาอ่านหนังสือ
ยัยเนี๊ยขอให้พวกเราพามาที่นี้ทุกเช้า พวกเราก็เห็นแกความเป็นเพื่อนนะเนี๊ยถึงพามา
"เออฉันไปเล่นคอมก่อนนะ"
"โถ่เอ๊ย ยัยโซ่แกเข้ามาทุกวันแกไม่เคยอ่านหนังสือบ้างเลย เอาแต่เล่นคอม"
นี้แหละเหตุผลที่ฉันพายัยวิวลี่มา
กริ๊งๆ!กริ๊งๆ!
โถ่เอ๊ยโรงเรียนทำไมขึ้นไวจัง พึ่งเล่นได้แค่แปปเดียวเอง T_T
"ไปเข้าแถวกันเหอะ"
ยัยมินิคนสวยชวนพวกเราไปเข้าแถว ok ไป
พวกเราทุกคนก็เดินมาเรื่อยๆ ยกเว้นฉัน ฉันไม่ได้เดิน................................
แต่ฉันวิ่ง วิ่งอย่างเดียวไม่พอวิ่งถอยหลังด้วย ^^" 555 ก็ฉันมันเก่ง!!!
อุ๊ย!!!!!!!!
ฉันไปสะดุดกะอะไรเข้าก็ไม่รู้ ทำให้ตัวฉันล้มลงนั่งทับใครสักคนอยู่
"โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!"
เสียงผู้ชายนี้หว่า????????
"เจ็บโว๊ย ใครนั่งทับตัวฉันเนี๊ย!!!"
ฉันรีบลุกขึ้นแล้วหันไปมองหน้าไอ้ผู้ชายคนนั้นทันที
ตะลึง!ตะลึง! 0[]0"
"นี้เธอเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือไงเนี๊ย ชนคนอื่นเค้าไปทั่ว
ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ"
เงียบ!!!ฉันกำลังตกอยู่ในสภาวะขั้นสูงสุดของกานตะลึงๆ
"นี้เธอเป็นใบ้รึไงฮ่ะ"
"นี้มันจะมากเกินไปแล้วนะฉันไม่ได้เป็นใบ้ซ่ะหน่อย"
"อ้าวหรอก็เห็นไม่พูด ไหนๆก็พูดได้แล้ว ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้"
"ไม่ขอโทษ ฉันไม่ผิดนายต่างหากที่ผิด"
"ฉันผิดตรงไหน เธอเป็นคนเดินมาชนฉันนะแถมยังนั่งทับฉันอีก
ตัวก็หนักอย่างกะช้าง"
"นี้นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน ฉันไม่ได้หนักขนาดนั้น T^T โว๊ยๆๆ"
ไหงเดินหนีไปซ่ะง่ายๆ นายนั้นยังฟังฉันพูดไม่จบเลย
"นี้แกพี่คนนั้นที่แกชอบไม่ใช่เอ่อ"
"เออใช่ แต่ตอนนี้ถ้าทางจะไม่ชอบซ่ะแล้ว"
ผู้ชายอะไรปากเสียชะมัดเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไม่ต้องสงสัยฉันจะสารยายให้ฟัง ก็ไอ้หมอนั้นมันเป็นคนคนเดียวกะคนที่ฉันหลงทางอยู๋ใน
หัวใจเขาอะดิ โถ่เอ๊ย!! ภายนอกออกจะดูดี แต่ภายในนี้สิไม่มีความหล่อ เท่ แมน
อยู่เอาซ่ะเลย T[]T
"นักเรียนขึ้นชั้นเรียนได้แล้วค่ะ"
"ค่ะ"
เสียงครูและนักเรียน พูดขึ้น
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
