เส้นทางฝันของสาวน้อยขนมหวาน

เมื่อฉัน(ฮิคาริ)
 
ได้ถูกแนะนำจากอาจารย์มาเช่ให้เข้าไปเรียนสถาบันเซนมารีย์
 
ฉันไม่รอช้ารีบรับตกลงทันที
 
นับจากวันนั้นวันที่ฉันก้าวเข้าสู่สถาบันเซนมารีย์
 
เรื่องราววุ่นๆก็ก่อตัวขึ้นมีทั้งทุกข์ทั้งสุข
 
ฉันมีเพื่อนๆอย่าง คุโชว์ เรียว เคนตะ คอยช่วยเหลือทุกเรื่อง
 
ยังไงก็ให้กำลังใจฉันกันด้วยนะค่ะ
 
ติดตามชมได้ใน
 
“เส้นทางฝันของสาวน้อยขนมหวาน”
 
 
 ***************************************************
 
บทนำ
 
คำเชิญของอาจารย์มาเช่
 
“คุณแม่ค่ะหนูไปเดินเล่นแปบนะค่ะเดี๋ยวจะซื้อขนมหวานของโปรดคุณแม่มาฝากนะค่ะ”
 
ฉันพูดกับคุณแม่ที่อยู่ในรูปกำลังยิ้มยืนมองฉันในสวนสตอเบอร์รี่ แม่ของฉันจากไปนาน
 
แล้วละค่ะฉันอาศัยอยู่กับคุณพ่อและพี่ชายค่ะ
 
ฉันส่งยิ้มให้รูปของคุณแม่ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป วันนี้ใกล้ๆบ้านฉันโรงแรมเซนมารีย์
 
พราวเออร์จัดงานปาร์ตี้ขนมหวานละ ฉันกับคุณแม่ชอบมากๆเลย
 
ฉันขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นหกอย่างคุ้นเคยเนื่องจากงานปาร์ตี้ขนมหวานจะจัดขึ้นทุกปีฉันจึงมา
 
ทุกครั้งจนกว่างานจะหมดเลยละค่ะก็คนมันชอบนี่เนอะ
 
 “ว้าว น่าทานทั้งนั้นเลย” ทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องโถงขนาดยักษ์ใหญ่ที่สามารถ
 
บรรจุขึ้นได้ถึงหกพันคน ขนมหวานหน้าตาน่าทานกำลังระยิบระยับสดใส
 
ผู้คนมากมายต่างหยิบขนมเหล่านั้นไปทานกันอย่างมีความสุข ฉันไม่รอช้ารีบหยิบขนม
 
หวานห้าชิ้นไปที่โต๊ะทันที
 
“มี บาเบลอร์น บลาวนี่ โดนัท แครมบูเล่ แล้วก็....ไดฟุกุ” ฉันหยิบบาเบลอร์นขึ้นมาทาน
 
ก่อน
 
“อ๊ะ...อร่อยเหมือนได้ล่องลอยอยู่ในอวกาศที่แสนงดงามเลย แป้งข้าวโพดที่ให้
 
บรรยากาศหอมกลิ่นข้าวโพดที่กรอบนอกนุ่มใน น้ำผึ้งที่ทำให้ขนมชิ้นนี้หวานจนไม่
 
อยากจะให้มันละลายออกจากลิ้นเลย”
 
ฉันหลับตาเคี้ยวแก้มตุ่ยรสชาติของเค้กชิ้นนี้อร่อยมากเลยละ อร่อยจนฉันอยากจะเอาไป
 
ฝากคุณแม่จัง
 
“ใช้แล้วครับเค้กนี้มีชื่อว่าอวกาศคุณเป็นคนแรกเลยนะที่รู้ทั้งที่ผมยังไม่ได้บอกชื่อนี้แท้ๆ”
 
ผู้ชายหน้าตาดีลูกครึ่งละมั้งผมซะสีทองเปล่งประกายขนาดนั้น
 
“เอ๊ะ...เอ่อ...คือ...” ฉันอ้ำอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเพราะหน้าตาที่หล่อเหลาจนฉันอยากจะ
 
งับร่างกายของเข้ามาทานแทนขนมหวานเหล่านี้ =_=
 
“ผมอาจารย์มาเช่ เดวิดครับ เป็นคนทำขนมหวานชิ้นนี้” ชื่อมาเช่งั้นหรอ อืม...หน้าตาก็
 
หล่อ ชื่อก็เพราะ
 
“หนูเมงุมิ ฮิคาริค่ะ” ฉันแนะนำตัวแบบมารยาทญี่ปุ่น อืม...ดูๆไปฉันก็เป็นคนดีเหมือนกัน
 
นะเนี้ย โฮะๆๆ
 
“ต่อมรับรสของเธอดีมากเลยละ ฉันอยากจะให้เธอลองมาเข้าเรียนที่สถาบันเซนมารีย์
 
สาขาญี่ปุ่นดูน่ะ” ว่าเสร็จอาจารย์มาเช่ก็เดินหายลับไปกับฝูงคนมากมายที่ต่างทยอยกัน
 
มาทานขนมหวานชั้นเลิศเหล่านี้อาจารย์มาเช่เป็นคนแรกเลยละที่ชมฉัน เขินอ๊ะ -///-
 

 
สวัสดีค่ะ มิโกะ(นามแฝง)
 
เป็นนักเขียนหน้าใหม่นะค่ะ
 
อาจจะมีคำผิดบ้าง
 
ก็ขอ อภัย ณ ที่นี้เลยนะค่ะ
 
คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้มิโกะกันด้วยนะค่ะ
 
ฝันหวานค่ะ จุ้บ จุ้บๆ
 
ปล.ถ้าไม่ชอบแนวนี้ก็ X ออกไปเลยนะค่ะ
 

 
ขอบคุณค่ะ