เส้นทางฝันของสาวน้อยขนมหวาน

เมื่อฉัน(ฮิคาริ)

 

ได้ถูกแนะนำจากอาจารย์มาเช่ให้เข้าไปเรียนสถาบันเซนมารีย์

 

ฉันไม่รอช้ารีบรับตกลงทันที

 

นับจากวันนั้นวันที่ฉันก้าวเข้าสู่สถาบันเซนมารีย์

 

เรื่องราววุ่นๆก็ก่อตัวขึ้นมีทั้งทุกข์ทั้งสุข

 

ฉันมีเพื่อนๆอย่าง คุโชว์ เรียว เคนตะ คอยช่วยเหลือทุกเรื่อง

 

ยังไงก็ให้กำลังใจฉันกันด้วยนะค่ะ

 

ติดตามชมได้ใน

 

“เส้นทางฝันของสาวน้อยขนมหวาน”

 

 

 ***************************************************

 

บทนำ

 

คำเชิญของอาจารย์มาเช่

 

“คุณแม่ค่ะหนูไปเดินเล่นแปบนะค่ะเดี๋ยวจะซื้อขนมหวานของโปรดคุณแม่มาฝากนะค่ะ”

 

ฉันพูดกับคุณแม่ที่อยู่ในรูปกำลังยิ้มยืนมองฉันในสวนสตอเบอร์รี่ แม่ของฉันจากไปนาน

 

แล้วละค่ะฉันอาศัยอยู่กับคุณพ่อและพี่ชายค่ะ

 

ฉันส่งยิ้มให้รูปของคุณแม่ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป วันนี้ใกล้ๆบ้านฉันโรงแรมเซนมารีย์

 

พราวเออร์จัดงานปาร์ตี้ขนมหวานละ ฉันกับคุณแม่ชอบมากๆเลย

 

ฉันขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นหกอย่างคุ้นเคยเนื่องจากงานปาร์ตี้ขนมหวานจะจัดขึ้นทุกปีฉันจึงมา

 

ทุกครั้งจนกว่างานจะหมดเลยละค่ะก็คนมันชอบนี่เนอะ

 

 “ว้าว น่าทานทั้งนั้นเลย” ทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องโถงขนาดยักษ์ใหญ่ที่สามารถ

 

บรรจุขึ้นได้ถึงหกพันคน ขนมหวานหน้าตาน่าทานกำลังระยิบระยับสดใส

 

ผู้คนมากมายต่างหยิบขนมเหล่านั้นไปทานกันอย่างมีความสุข ฉันไม่รอช้ารีบหยิบขนม

 

หวานห้าชิ้นไปที่โต๊ะทันที

 

“มี บาเบลอร์น บลาวนี่ โดนัท แครมบูเล่ แล้วก็....ไดฟุกุ” ฉันหยิบบาเบลอร์นขึ้นมาทาน

 

ก่อน

 

“อ๊ะ...อร่อยเหมือนได้ล่องลอยอยู่ในอวกาศที่แสนงดงามเลย แป้งข้าวโพดที่ให้

 

บรรยากาศหอมกลิ่นข้าวโพดที่กรอบนอกนุ่มใน น้ำผึ้งที่ทำให้ขนมชิ้นนี้หวานจนไม่

 

อยากจะให้มันละลายออกจากลิ้นเลย”

 

ฉันหลับตาเคี้ยวแก้มตุ่ยรสชาติของเค้กชิ้นนี้อร่อยมากเลยละ อร่อยจนฉันอยากจะเอาไป

 

ฝากคุณแม่จัง

 

“ใช้แล้วครับเค้กนี้มีชื่อว่าอวกาศคุณเป็นคนแรกเลยนะที่รู้ทั้งที่ผมยังไม่ได้บอกชื่อนี้แท้ๆ”

 

ผู้ชายหน้าตาดีลูกครึ่งละมั้งผมซะสีทองเปล่งประกายขนาดนั้น

 

“เอ๊ะ...เอ่อ...คือ...” ฉันอ้ำอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเพราะหน้าตาที่หล่อเหลาจนฉันอยากจะ

 

งับร่างกายของเข้ามาทานแทนขนมหวานเหล่านี้ =_=

 

“ผมอาจารย์มาเช่ เดวิดครับ เป็นคนทำขนมหวานชิ้นนี้” ชื่อมาเช่งั้นหรอ อืม...หน้าตาก็

 

หล่อ ชื่อก็เพราะ

 

“หนูเมงุมิ ฮิคาริค่ะ” ฉันแนะนำตัวแบบมารยาทญี่ปุ่น อืม...ดูๆไปฉันก็เป็นคนดีเหมือนกัน

 

นะเนี้ย โฮะๆๆ

 

“ต่อมรับรสของเธอดีมากเลยละ ฉันอยากจะให้เธอลองมาเข้าเรียนที่สถาบันเซนมารีย์

 

สาขาญี่ปุ่นดูน่ะ” ว่าเสร็จอาจารย์มาเช่ก็เดินหายลับไปกับฝูงคนมากมายที่ต่างทยอยกัน

 

มาทานขนมหวานชั้นเลิศเหล่านี้อาจารย์มาเช่เป็นคนแรกเลยละที่ชมฉัน เขินอ๊ะ -///-

 

 

สวัสดีค่ะ มิโกะ(นามแฝง)

 

เป็นนักเขียนหน้าใหม่นะค่ะ

 

อาจจะมีคำผิดบ้าง

 

ก็ขอ อภัย ณ ที่นี้เลยนะค่ะ

 

คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้มิโกะกันด้วยนะค่ะ

 

ฝันหวานค่ะ จุ้บ จุ้บๆ

 

ปล.ถ้าไม่ชอบแนวนี้ก็ X ออกไปเลยนะค่ะ

 

 

ขอบคุณค่ะ