My Princess กว่าจะได้รักยัยเจ้าหญิง

23.30
 ฉันก้มมองนาฬิกาอีครั่ง นี้จะเที่ยงคื่นเเล้วสินะเป็นเวลาที่ฉันจะขึ้นเครื่องกลับไปยังประเทศที่จากมาลาก่อน ริรุ เพื่อนที่ดีที่สุด ลาก่อนพี่เฑียร์ พี่ชายที่เเสนดี เเละขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ฟรานซิส คนที่รักที่สุด
"น้องหญิงค่ะ ถ้าไม่อย่ากไปก็บอกนะก่อนที่มันจะสายเกินไป" พี่ลูคัสถามด้วยสีหน้ากังวน
 
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ชาย น้องตัดสินใจเเล้ว" ฉันตอบ
 
"น้องคิดดีเเล้วหรอ พี่ไม่อย่าให้น้องเจ็บปวดอย่างนี้หรอ" ทั้นที่ที่่พี่ชายพูดจูบฉันก็ซบหน้าลงกับอกแกร่งของพี่ชายทั้นที่ ความอัดอั้นตันใจมาจุกที่อกจนฉันต้องปล่อยโฮออกมา อย่างไม่อายใคร
 
"เจ้าพี่น้องไม่อยากไป ฮือๆๆๆๆ เจ้าพี่น้องๆๆๆรักรัก อึกๆๆฟรานซิสเพคะน้องรักฟรานซิส" พี่ลูคัสลูบฉัวฉแันอย่างเอ็นดู
 
"หือ ถ้าน้องรักมันน้องก็รอสิ รอมันมาตามหัวใจตัวเองไง" พี่ลูคัสพูดจบ ฉันก็มองด้วยความสงสัยหมายความว่าไงกัน
 
"หมายความว่าไงเพคะ"
 
"ก่อนหน้านี้พี่โทรไปบอกไอลูคัสว่าถ้าอย่ากได้หัวใจคืนให้มาที่สนามบินก่อนเที่ยงคืนก่อนที่มันจะไม่ได้หัวใจมันคืนอีกต่อไป" พี่ลูคัสพูดหน้านิ่ง
 
"เขาไม่มาหรอค่ะ" ฉันตอบหน้าเศร้า
 
ตึง ตึงตึ๊งงงงง เสียงสัญญาณประชาสัมพันธ์ดังขึ้น
 
~~ขออภัยทุกท่าน ผมเจ้าชายฟรานซิส เเห่งอาตร์ทริส ขออภัยทุกท่านเป็นอย่างยิ่งที่ผมได้มาเป่าประกาศตามสายเช่นนี้ ผมเเค่ต้องการหาคนๆๆหนึงที่ทำกบตไว้กับผมเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กผมสีน้ำตาลดวงตากลมโต สิ่งที่เธอทำผิดกับผมมีหลายประกานมากอย่างเเรกเเรกเธอกล้ามีเรื่องกับผมโดยไม่เกรงกลัวผมเราเจอกันอีกครั้งเธอกลับเป็นคนทำเเผนผมเสียนับครังไม่ทวนเเละที่ร้ายเเรงที่สุด.........เธอทำให้ผมรักเธอเเล้วเธอกำลังจะจากผมไปผมขอร้องให้ท่านทั้ง 2,000 ช่วยเจ้าชายต่างเเดนคนนี้เอาเธอคนนั้นกลับมาคังที่ใจผมด้วย~~ เสียงประชาสัมพันธ์ดับลงทุกคนต่างซุบซิบกันซึ่งต่างจากฉันที่กำลังอึ่ง อ฿งจริง เมื่อกี้เป็นเสียงของลูคัสเขามาเขามาจริงๆๆๆ อึก ฮือๆๆๆๆ
 
"อย่าพึ่งร้องให้สิครับเจ้าหญิงน้อยโปรดรับรักจากเจ้าชายเกเรคนนี้ด้วย" ฟรานซิสที่วันนี้เเต่งตัวเต็มยศ(ชุดเจ้าชาย)เดินมาตามพรมเเดงที่ถูกปูไว้(เมื่อไรว่ะ)พร้อมดอกกุหลาบสีขาวในเมือ เเสงเเฟตจากกล้งถ่ายรูปถ่ายรั่วไม่ยั้งมาที่เราสองคน
 
"ฟรานซิส อึก" ฉันอึ่งเเละกลั้นเสียงสะอึกเอาไว้
 
 
"เจ้าชายคนนี้ไม่มีทางปล่อยให้หัวใจตัวเองไปไหนหรอก "
 
"ในนามเจ้าชายเเห่งอาตร์ทริสข้าขอสัญญาว่าข้าจะมอบใจให้เเก่เจ้าหญิงคาร่าเเห่เเห่งเนอร์เวอร์ไลน์เเต่เพียงผู้เดียวเเละตลอดไปตราบจนชั่วชีวิตได้โปรดเจ้าหญิงรับรักเเละเเต่งงานข้าด้วยเถอะ" ฟรานซิสไม่ปล่อยโอกาสให้ฉันได้พูดเขายืนมอมาเหมือนรอการตอบรับจากฉัน
 
"เเต่งเลย เเต่งเลย" เสียงโฮ่จากคนทั่งสนามบินโอ่ร้องขึ้นพร้อมกัน
 
"^_^อืม" ฉันตอบพร้อมยื่นมืนไปจับมือฟรานซิส
 
"สัญญาว่าจะไม่พูดคำว่าลาก่อนแม้ความตายมันพรากเราจากกัน"
 
"ฉันสัญญา"