My Princess กว่าจะได้รักยัยเจ้าหญิง

          "พี่ดร๊าฟเป็นอะไรไปค่ะ ยะ อย่าเข้ามาน่ะT^Tพี่ลูคัส ฟราซิสช่วยด้วย" พี่ดร๊าฟที่เปลี่ยนไปราวกับว่าเป็นคนล่ะคนทำหน้าหืนเดินเข้ามาหาฉัน

          ตุ๊บบบ  ผัวะ >< "เกิดอะไรขึ้นน่ะ"

        ฉันลืมตาตื้นจากความกลัวก็เจอพี่ลูคสกับฟรานซิสที่มีเเผลเต็มตัวอยู่ตรงหน้าและร่างของพี่ดร๊าฟที่ร่างไปก่องกับพื้น

           "ฮือๆๆๆ พี่ค่ะหนูกลัว ฮือๆๆ พี่ดร๊าฟเขาบ้าไปเเล้ว" ฉันร้องให้อย่างไม่อาย น้ำตาไหลอาบเเกล้ม นี่เป็นครั้งเเรกที่ฉันร้องให้ฟูฟายอย่างนี่

         "ไอ้ดร๊าฟมันบ้าจริงๆๆมันเป็นโรครักซ้ำ(ไม่มีอยู่จริง)โรคนี่นั่นจะเกิดขึ้นกับคนที่เคยผิดหวัดในรักมากๆๆเวลาเจอคนที่หน้าเหมือนคนที่หักอก ก็จะหลงรักเข้าอย่างจังเเละพยายามเอาคนคนนั้นมาเป็นของตัวเองให้ได้" ฟรานซิสอธิบาย

         "ตอนที่พี่ฟัดอยู่กับหมอนี่อยู่เฑียรเข้ามาห้ามเเล้วเล่าเรื่องราวต่างๆๆให้พี่ฟังพี่ก็เลยมาช่วยเราทัน" พี่ลูคัสกระชับอ้อมกอดให้เเน่นขึ้น

            "ทุกคนปลอดภัยน่ะ" พี่เฑียรเเละริรุเดินเข้ามาในห้องพยาบาล

           "คาร่าาา ปลอดภัยน่ะ ฮือๆๆเป็นห่วงเเทบเเย่" ริรุโผลเข้ากอดฉันอย่างจัง 

            "ฉันปลอดภัยเเล้วริรุปลอดภัยเเล้ว" ฉันปลอบริรุที่ร้องไห 

             "เฑียรเเกทำเรื่องลาออกจากโรงเรียนให้ฉันยัง" 

           "อืม จัดการให้เเล้ว"

         "ฉันไม่ยอมให้คนอันตรายอย่างหมอนี่อยู่ใกล้คาร่าหรอก "

        "พี่หมายความว่าไงค่ะ"

        "เราจะกลับประเทศของเรา"

        "o[]o"สีหน้าฉัน ริรุ

        ทั่งๆๆที่ฉันกำลังจะกลับประเทศเเล้วเชียวหมอนั้นยังทำหน้าไร้ความรู้สึกอีกหรอ ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอถึงทำหน้าเเบบนั้นฟรานซิส จริงสิเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวค้องกันนิเเล้วฉันจะมารู้สึกเศร้าทำไมเราเป็นเเค่คนรู้จักกัน