The Angle เเค้นนี้ต้องชำระด้วยรัก

"นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกอไผ่ ไหนลองเล่ามาให้เเม่ฟังสิ ว่าลูกสาวของเเม่ที่เเม่ฝากให้เราดูแลทำเป็นอย่างนี้จัะ ฮือๆๆๆๆ"เสียงของคนเป็นเเม่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ดังไปทั่วโรงพยาบาล

"ใจเย็นก่อนนะคะ คุณหญิงเเม่ ไหนเราลองเล่ามาสิ กอไผ่ ว่าน้องของฉันถึงเป็นเเบบนั้น เรื่องมันเป็นมายังไง" เสียงของพี่สาวเอ่ยเรียบเเต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง

"เอ่อ คุณเเม่ครับ คุณพี่ไข่ไก่ด้วย คือว่าเรา ทะเลาะกันนิดหน่อย เเต่ว่า.. ผมตามไปง้อ เเต่เธอกลับวืิ่งหนี คือ ผมผิดเองเเหละครับที่ดูเเลไข่เจียวไม่ดีผมน่าจะเผ็นคนโดนรถชนเเทนเธอ ที่เราทะเลาะกันก็เพราะ ผมไปเเกล้งเธอ ผม ฮึก ผมผิดเอง ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง คือ ไม่ต้องให้อภัยผมกะ..."ก่อนที่ร่างเเกร่งจะพูดอะไรมากกว่านี้ เสียงของผู้อวุโสดังขัดมาก่อน

"อย่าร้องเลยกอไผ่เเม่เข้าใจ ฮึกๆ ฮือๆ เรามาภาวนาดีกว่านะ ให้ลูกไข่เจียวของคุณเเม่ ปลอดภัยก็พอ"พูดพร้อมสะอื้นไห้

"นั่นสินะ เเล้วก็อย่าลืมดูเเลน้องฉันเป็นการไถ่โทษหละ ทำเเค่นั้นก็พอเเล้ว เรื่องของคนสองคน ทางเราก็เข้าใจดีอยู่เเล้ว เราไม่ใช่พวกตัวร้ายในละครที่จะทำอะไรโดยไม่รู้สึกถึงความรู้สึกคนอื่น อีกอย่างฉันรู้ว่านายรักน้องฉันมาก ดูแลดีๆหล่ะ"พูดจบคนเป็นพี่ก็ยิ้มหวานถึงเเม้ในใจจะกังวลมากก็ตาม

"ขอบคุณนะครับ ต่อไปนี้ผมจะดูแลเธอดีๆ ผมจะไม่ทำตัวอ่อนแอนะ "พูดจบมือเเกร่งก็ปราดน้ำตาลูกผู้ชายออก

"ดีมาก"มือบางของคนเป็นพี่เอื้อมไปแตะไหล่เบาๆ

เพื่อให้กำลังใจ ยังไง ก็ต้องเจออีกพายุนึงเเหละน่า

"ดีตรงไหนกัน เธอทำให้น้องฉันเข้าICUเนี่ยนะ ดีหรอพี่ไข่ไก่"เสียงโวยวายมาเเต่ไกล นี่สิ พายุอรกลูก ถ้าเขารักน้องของเธอจริง เขาต้องเอาชนะทุกอย่างของครอบครัวนี้ 

     .... เเต่

ดูเหมือน จะเอาชนะ       ... ง่ายๆ สะได้

"ใจเย็นๆน่าไข่ดาว เขารีกของเค้า เราไม่มีสิทธิ์ขักขวาง มันเป็นเรื่องของคนสองคน"ไข่ไก่ที่เป็นผู้ใหญ่กว่าพูดอย่างประณีประนอม

"เเต่นั่น น้องเรา"ไข่ดาวโวยวาย

"เเล้วลูกฉันหละ ไปไหน ห้ะ"ไข่ไก่พูดเสียงเรียบเเต่เเฝงความเป็นห่วง

"พี่ไข่ไก่อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ เห้อ อยู่กับสามีพี่นั่นเเหละ กำลังหาอะไรมาทานเล่นน่ะ เเต่ว่าพี่!"ไข่ดาวก็ยังไม่ยอมหยุดโวยวาย เเต่มีเสียงนึงที่สามารถทำให้ไข่ดาวหยุดได้ พูดขึ้นสะก่อน

"หยุดโวยวาย"เสียงน้องเล็กของไข่หวานที่เดินมาอย่างเงียบๆ พูด เธแเป็นคนไม่ค่อยพูดเเต่เนื่องนี้กลับ... พูด ขึ้นมาได้ นับว่าเป็นปฎิหารย์ ที่นานๆทีจะได้ยินเสียงของน้องสุดท้อง

"ไข่หวาน"

"ไข่หวานน่ะพูดถูกนะ ไข่ดาวเธอน่ะหยุดโวยวายสักที อย่านึกว่าพี่ไม่รู้ว่าเราน่ะ ไม่ชอบกอไผ่เค้าเพราะ เรื่องนั้น เรื่องพี่น้องของฝั่งเรากับฝั่งของกอไผ่ ถึงเค้าเคยคิดทำร้ายพี่เหมือนกัน แต่เค้าก็ปรับตัวเเล้วนะ " 

"หยุดพูดเรื่องนี้เถอะค่ะ ไข่ดาว..ดาวขอโทษ"

"จริงๆ มันก็ผิดที่ผมนั่นเเหละ"ใบหน้าอมทุกข์พอพูดถึงเรื่องนี้ มันก็ยิ่งทุกข์ใจไปกันใหญ่ ในอดีต เขายอมรับว่า ทำผิดพลาด เเต่ว่า ไม่คืิดว่าเรื่องจะเป็นเเบบนี้

"ฮึกๆ เลิกดราม่ากันเถอะลูกๆ นี่หมอยังไม่ออกมากันอีก"พูดจบก็ปราดน้ำตาไป

"พึ่งคิดหรอไงว่าที่นี่โรงพยาบาล"ไข่หวานบ่นอุบอิบ ก่อนจะเดินไปหน้ากอไผ่ "

"....."สายตาของไข่หวานสามารถบอกเราได้ทุกอย่าง รวมถึง การขอคุย ไม่จำเป็นเลยที่เธอจะต้องพูด กอไผ่ก็เข้าใจเเลเวเดินตามมาอย่างว่าง่าย

อัพอีกตอน คิกๆ มีคนขอไว้ว้่า 5 ตอน เจอกันตอนหน้า 

#2อย่างอนเค้าเลย เต้าขอโทษ