The Angle เเค้นนี้ต้องชำระด้วยรัก

หลายวันมานี้ฉันก็ทำงานอย่างมีความสุขรายได้ก็ดี มีรถขับเพราะวันก่อนยืมรถพี่ไข่ดาวมาส่วนตอนนี้

ยังอยู่บ้านเหมือนเดิมเพราะขอเเม่ไว้ว่าสักพักเดี๋ยวจะย้ายออกไปเอง ชีวิตหลายวันมานี้ฉันก็มีความ

สุขงานก็ไม่หนักมากพออยู่ได้ถึงจะต้องประหยัดบ้างเพราะเเม่ไม่ได้ให้อยู่ฟรีๆต้องจ่ายค่าใช้จ่ายมา

ด้วยเเต่ยังไงก็มีความสุข ^^ เเต่เเล้วมีสิ่งที่ทำให้ชีวิตฉันเกิดไม่มีความสุข

วันนั้นฉันเดินกลับบ้านเป็นเห็นคนเปลกหย่อนจดหมายออกมาเเล้วกดกริ่งเเล้วรีบวิ่งออกไป ฉันมองดู

เหตุการณ์อย่างเงียบๆเเละก็เห็นไข่หวานเดินออกมาฉันจึงเดินไปดูไข่หวาน

ไข่หวานเปิดซองจดหมายช้าๆเเล้วก็...

''โอ้ยๆ ฮือๆ''

'' ไข่หวานเป็นอะไร ! เอ๊ะ !'' ฉันอึ้งกับสิ่งที่เห็นเพราะในจดหมายมีใบมีดออกมาเเละไข่หวาน

ไม่ทันระวังมืดบาดมือเลือดออกเต็มไปหมด '' ไข่หวานไม่เป็นไรนะ เข้าบ้านกันก่อน ''ฉันปลอบไข่

หวานเเล้วทำเเผลให้

''พี่จะไม่ยอมให้ใครทำไข่หวานนะพี่จะหาตัวมันมาลงโทษให้ได้ !''ฉันพูดอย่างดุดัน 

'' อื้ม...'' ไข่หวานไม่ได้พูดอะไรมากเล้วขึ้นห้องนอนไป

''โอ้ยเจ็บจัง'' เสียงคนใช้ของฉันร้องออกมา 

''เป็นอะไร ?'' 

''ก็ใครไม่รู้อ่ะค่ะสิ่งพัสดุมาพอเปิดดูมันมีอะไรไม่รู้เด้งเข้าหน้าดิฉันน่ะค่ะ ดีนะค่ะเเค่เฉี่ยวๆ''

'' อื้ม ไม่เป็นไรก็ดีเเล้ว ''

''โอ้ย เจ็บจริงๆเลยอ่ะข้าา !'' เสียงคุณเเม่เดินเข้ามา

'' เป็นอะไรรึป่าวค่ะ ?'' 

'' ก็เเม่นั่งรถอยู่ดีๆก็มีคนมาโรยตะปูยางรถเลยเเตกเเต่ไม่เป็นไรมากค่ะคุณลูก''

''ไม่เป็นไรก็ดีเเล้วค่ะ'' ทำไมมีเเต่คนในบ้านเจ็บตัว ฉันต้องหาต้นเหตุให้ได้ !!

รุ่งเช้าฉันก็ไปทำงานอย่างปกติเเต่พอฉันจะขับรถกลับบ้านอยู่ๆยางก็เเบนขับกลับไม่ได้เลย้องนั่ง

รถเมล์กลับบ้านพอกลับไปก็มีคนมาส่งจดหมายเเต่ตัวปกปิดมิชิดฉันรีบวิ่งไปเเล้วก็

''ทำไรอ่ะ''

''เฮ้ย !'' มันวิ่งออกไปฉันวิ่งตามไปติดๆเเละ ปลัก ผลัก ปึก เสียงฝีไม้ลามือยูโดของฉัน

''ใครส่งเเกมา เเละทำไมต้องทำร้ายคนในบ้านฉัน !!''

'' ผะ..ผม'' ฉันตั้งใจฟังเเละอยู่ๆก็มีเสียงอีกคนออกมาจากตรงมุมเสา

''ฉันเอง '' เค้าเป็นคนผมทอง ดูเกเรๆ

'' หน็อยต้องการอะไร หาา! '' ฉันพุ่งปล่อยหมัดออกไปเเต่เเล้วเค้าก็หลบเเล้วจับมือของฉันเเล้ว

ตอนนั้นมีผ้ามาปิดจมูกฉันเเล้วฉันก็รู้สึกง่วงอย่างกระทันหันเเละฉันก็สลบไป