The Angle เเค้นนี้ต้องชำระด้วยรัก
เขียนโดย ทิวลิปสีฟ้า
วันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 22.30 น.
แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 22.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ฉันรับเเทน!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆเเข็งๆมาโดนตัวฉันตื่นขึ้นมาก็พบนายผมทองกำลังปา
ก้อนน้ำเเข็งใส่ฉันอย่างสนุก
''นี่! มันเจ็บนะ เลิกปาสักที เเล้วนี่ที่ไหน'' ฉันโวยวายใส่
'' ตื่นขึ้นมาก็โวยวาย หัดเอาตะก้อครอบปากบ้างนะนี่มันบ้านฉัน !''เค้าตะคอกใส่ฉัน
''เเล้วมีอะไรทำไมต้องจับฉันมัดอย่างนี้ คนนะ! -__-*''
''ถ้าไม่มัดเธอก็พุ่งมาทำร้ายฉันสิ ด้วยยูโดของเธอ เหอะอ่อนด๋อยชะมัด =_=''
''เเล้วจับมาทำไม ?''ฉันตัดเข้าบทอย่างรวดเร็ว
'' หึ เธอหน่ะอยากให้ครอบครัวของเธอมีความสุขอยู่ดีกินมีความสุขไม่ต้องเจ็บตัวรึป่าว ?''
''ถามได้ ก็เเน่นอนสิ !'' ฉันพูดเเบบไม่ต้องคิดใครๆเค้าก็อยากให้ครอบครัวมีความสุข
''หึ งั้นก็ดี พรุ่งนี้เธอเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเเล้วมาที่นี่ อย่าตุกติกนะเพราะไข่หวานฉันจับตาดูอยู่''
'' ทำไปทำไมหา ! อีกอย่างฉันก็มีงานทำเเล้วงานฉันล่ะ !''ฉันพูดอย่างอารมณ์เดือด
''ก็เอาไว้เเก้เเค้นเล่นๆยังไงล่ะ''เค้าพูดเเล้วกะตุกยิ้มอย่าสะใจ
''เเล้วฉันไปทำอะไรให้นายเเค้น''ฉันถามอย่างอยากรู้
''เธอไม่ได้ทำ เเต่พี่สาวของเธอทั้งสองคนทำ ให้ฉันเค้น !!! รู้ไว้ซะด้วย!!!!!!''เค้าตะคอกอย่าดุ
เดือด
''พี่สาวฉันไปทำอะไรนาย ไหนบอกมาสิ!''ฉันถามออกไป
''หึพี่สาวเธอทำร้ายร่างกายพี่สาวฉันเเถมยังด่าพี่สาวฉันทำร้ายร่างกายเเละทำร้ายจิตใจเเถมยัง
เเย่งของรักไปอีก!!!!!!''
''พี่สาวฉันเนี่ยนะ !''มันเป็นไปไม่ได้หรอก หรือไม่เเน่
'' ฉันถามเธอคำถามเดียวเลยละกัน อยากให้ครอบครัวเธอเจ็บหรือเธอจะรับเเทนล่ะ''
''...''ฉันม่ตอบเพราะยังอึ้งไม่หาย
'' อ้อ เลือกเเล้วสินะ เดี๋ยวฉันจะส่งคนไปจัด...''
''เดี๋ยวก่อน !''เค้ายังพูดไม่จบเพราะฉันชิงพูดสะก่อน
'' อะรอีกล่ะ เปลี่ยนใจหรอ''
'' เออ ฉันจะรับเเทนเอง !'' ฉันพูดเเบบยังคิดหน้าคิดหลังไม่ได้ก็ใครเค้าอยากให้ครอบครัวตัวเอง
เจ็บกันล่ะ!
''หึงั้น พรุ่งนี้เจอกันที่นี่เอาเสื้อผ้ามาด้วยเเละเอาของใช้จำเป็นมาล่ะ เเละเรื่องงานเดี๋ยวก็รู้เอง ส่ง
เเขก !''
นายคนนั้นพูดจบก็มีคนรับใช้ก็เเก้มัดฉันเเล้วก็ส่งฉันขึ้นรถเเล้วขับมาบ้านฉัน
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนห้องกำลังจัดเสื้อผ้าฉันเอาไปเเค่4ตัวเสื้อใส่เฉยๆกับเสื้อนอนอีก4ตัวเเละพวก
เเปรงสีฟันสบู่เเชมพูเเละยาประจำตัวของฉันคือเมารถฉันนั่งรถหรือเรือนานๆจะเมารถจะอ้วก =_=
ฉันกำลังจัดกระเป๋าตัวเองอยู่ดีๆก็มีข้อความส่งมาจากร้านอาหารที่ฉันทำอยู่ มันเขียนว่า
ถึง น.ส.ไข่เจียว เพชรพลอย คุณได้โดนไล่ออกจากงานอย่างเป็นทางการ
เหตุผมที่ไล่ออกคือ ไม่มี ตั้งเเต่บัดนี้เป็นต้นไป ไม่ต้องมาทำงาน
ขอบคุณจากร้านดีโอ้ร้านอาหาร
นี่เค้าเรียกว่าการไล่ออกหรอ ไรสาระ! ฉันไม่รู้ว่านายนั่นมีอิธพลมาจากไหน เเต่อย่ามาทำกลับ
ครอบครัวฉันเเล้วกัน !!!!!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ