Boy be absurd ซื่อบื้อนัก รักซะเลย !

     ย้อนกลับมาที่คฤหาสน์หลังใหญ่อีกครั้ง คฤหาสน์ที่เด็กสาวเรียกว่า 'กรง' คฤหาสน์ที่ทำให้เธอต้อง 'หนี' ออกมา คฤหาสน์ของตระกูลเจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ที่ซึ่งยังไม่รู้ว่า ลูกสาวแท้ๆของเขาเพียงผู้เดียวได้หนีออกจากบ้านไปเรียบร้อย

     แต่ก็ใช่ว่าคุณหนูขี้โวยวายออกไปแล้ว คฤหาสน์หลังนี้จะเงียบสงบ ยังคงมีเพียงเสียงทุ้มต่ำซึ่งแสดงถึงอารมณ์โหดที่ยังตะโกนสั่งลูกน้องด้วยความหงุดหงิดอยู่ในคฤหาสน์

"เฮ้ย! บอกแล้วไงว่าให้ตรวจดีๆ!!" คนๆนั่นก็คือ ทีน บอร์ดี้การ์ดคนสนิทของเด็กสาวนั่นเอง ตั้งแต่ที่เด็กสาวหนีไป เขาเดินไปปลุกเจ้านายตามปกติ แต่แล้วความไม่ปกติก็เกิดขึ้น เจ้ซินหายไป!! ความคิดของเขาในตอนนั่นกระวนกระวายเป็นอย่างหนัก ในหัวมีเพียงแค่ว่า 'ต้องตามหานายเหนือหัวให้เจอ' ความใจร้อนของเขาทำให้ทีนทรุดโทรมลงอย่างมาก ในทุกๆวันเขาต้องรวมพลทหารจำนวนไม่น้อยตามสืบหาที่อยู่และร่องรอยการมีชีวิตของเด็กสาว ใจหนึ่งก็ทำตามหน้าที่ แต่อีกใจหนึ่งเนี้ยสิ มันเผลอตัวแอบชอบรอยยิ้มของเจ้านายไปได้ไงก็ไม่รู้ แต่พอวันหนึ่งเธอหายไป ความเสียใจมันก็เริ่มแทรกซึมเข้ามาในชีวิตของเขา..

     และในวันนี้ก็มาถึง.. มีมาเฟียจากกลุ่มหนึ่งติดต่อมาที่สำนักงานใหญ่ ซึ่งก็คือตระกูลเอมม่าแพนธ์ ในระหว่างที่เขากำลังนั่งสูบบุหรี่ยี่ห้อดั้งเดิม อยู่ที่ระเบียงหน้าต่างของนายเหนือหัวในห้อง ก็มีลูกน้องคนสนิททั้งหลายวิ่งหน้าตั้งตรงมาที่เขา พร้อมด้วยข่าวดีที่จะทำให้เขายิ้มไม่หุบ..

"พี่ครับๆๆๆ!!" เสียงบอร์ดี้การ์ดคนสนิทอีกคนวิ่งตรงมาหยุดที่ทีน

"ว่าไงเฟล" ทีนตอบรับแบบคนหมดอาลัยตายอยาก เขาไม่มีอารมณ์พอจะมาตบมุขใครในตอนนี้

"ข่าวดีครับ!!หัวหน้าาา!" ผู้ชายตัวบิ๊กเบิ้มเบียดคนตัวเล็กแบบเฟลให้ตกเวทีไป

"ไอ้โฮม!! อย่าแย่งซีนดิว่ะ!" นายเฟลตะโกนใส่เสียงดัง พร้อมกับมีเสียงคนที่สามแทรกเข้ามา

"พวกนายอย่าแย่งกันพูดได้ไหม.. คืองี้ครับคุณทีน" คนที่สามเดินมาอย่างช้าๆพร้อมกับพูดห้ามทัพ แต่มันดูเหมือนจะยิ่งทำให้สงครามร้าวฉ้านยิ่งขึ้น

"ไอ้ซิกกกก!! ไอ้เตี้ยแว่นให้ฉันบอกเถ๊อะ!" นายเฟลพูดขัดขึ้นอีก โดยมีเจตนาอยากจะเป็นคนพูดข่าวดีนี้แทน

"ว่าใครเตี้ยแว่นหะ ไอตุ๊ด!" นายซิกก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ยังคงเถียงกันต่อ

"อ้าวเห้ย ทะเลาะกันไปเถอะ..เรื่องมีอยู่ว่า.." นายโฮมกำลังจะชิงพูดเช่นกันแต่ก็ถูกทั้งสองคนขัดโดยการชกเข้าที่หน้า

ทีนที่ยืนดูการทะเลาะไร้สาระอยู่นาน เริ่มมีความสงสัยว่าข่าวดีที่ว่าคืออะไร?

"ตกลงว่ายังไง ใครจะพูด" ทีนทำเสียงเข้มเพื่อให้พวกที่ยืนทะเลาะกันอยู่ตรงหน้า บอกสิ่งที่อยากจะพูดสักที

ครั้งนี้นายเฟลขยั้นให้นายซิกบอก แต่นายซิกก็เกี่ยงบอกให้นายโฮมพูด ทีนเห็นยึกยักไม่ทันใจ เขาเลยต้องถามย้ำอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ

"ข่าวดีคืออะไร!" ทั้งสามสะดุ้งแล้วหลุบสายตาลงต่ำโดยสัญชาตญาณ

"มีข่าวจากมาเฟียแถวทะเลฝั่งใต้ของจังหวัดติดต่อมาว่ามีคนพบเห็นตัวเจ้ซินครับ" นายซิกพูดขึ้นอย่างห้าวหาญ ทีนได้ฟังแบบนั่นก็ใจหวิวไม่น้อย หัวใจของเขาเต้นสั่นระรัวด้วยความดีใจ พลันรอยยิ้มแสนบาดใจของสาวๆก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มทำให้ลูกน้องทั้งสามคนพลางยิ้มตามไปด้วย

"ส่งข่าวมาว่าอะไร แถวไหน" ทีนถามอย่างใคร่รู้

"ส่งข่าวมาว่า เจอเจ้ซินที่ริมทะเล เจ้าตัวก็เลยพูดรหัสลับไปเพื่อให้แน่ใจว่าใช่ตัวจริง แต่เจ้ซินวิ่งหนีไปซะก่อนก็เลยยังไม่แน่ใจว่าเป็นเจ้จริงๆรึเปล่า แถวๆที่คุณ 'แซลม่อน' อยู่น่ะครับ" ซิกอธิบายต่อ ทีนขมวดคิ้วทันที

"แซลม่อน? นายที่ชอบเลียนแบบเจ้ซินน่ะหรอ" ทีนทำหน้านิ่วแบบบรรยายไม่ออก

     แซลม่อนคือหัวหน้าแก็งมาเฟียที่ครอบครองพื้นที่บริเวณฝั่งใต้ของจังหวัด ซึ่งเป็นสมุนทั้ง 4 ทิศของเฮียใหญ่[พ่อของซิน] เขาได้รับสมญานามว่า ตัวร้ายแห่งทิศใต้ ไม่มีการปราณี ไม่มีความเมตตา ลักษณะนิสัยพวกนี้ นายแซลม่อนได้บอกออกมาว่า 'ผมอยากมีอิมเมจแบบคุณซินของเฮียบ้างน่ะครับ' การพูดแบบนี้ในสถานการณ์นั่นเกือบทำให้เฮียใหญ่ไล่ฟันนายนี้ เพราะการพูดถึงชื่อลูกสาวของนายใหญ่เป็นเสมือนกฎข้อบังคับ ใครไม่มีสิทธิ์ ไม่ควรพูดถึง คิดมาถึงนี้ทีนก็เริ่มฉุกคิดอะไรดีๆขึ้นมาได้

"เฮ้ยพวกนาย ไปเตรียมรถ" ทีนออกคำสั่งแล้วเดินนำหน้าออกไป ทั้งสามคนมองตามอย่างงงๆ พวกเขาคิดว่าเจ้านายของพวกเขาเพี้ยนไปแล้วรึเปล่า แล้วนี้เขาจะทำอะไร ?

"พี่จะไปไหนหรอครับ?" เฟลถามขึ้นเมื่อขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย ทุกคนนิ่งเงียบรอฟังคำตอบ

"ก็ไปหาเจ้ของพวกเราน่ะสิ" ทีนตอบอย่างสบายอารมณ์ แล้วเอ๊ะใจขึ้นมาได้

"ซิก โทรบอกเลขาเนก้าร์ด้วยว่าฉันจะไปพบหัวหน้าทิศใต้ในวันนี้" ทีนสั่งการเสร็จเขาก็ออกตัวเพื่อมุ่งหน้าไปพบคนสำคัญ

     อีกด้านหนึ่ง.. วินและซินโบกมือลาแซลม่อนด้วยรอยยิ้มเบิกกว้างกับความช่วยเหลือของเขา พวกเขานั่งรถกลับไปแล้วเรียบร้อย แซลม่อนยิ้มบางๆแล้วตำหนิกับตัวเองเล็กน้อย

"หึ.. ให้ตายสิเรา ดันยื่นมือไปช่วยซะได้ รู้นะคุณซิน.. ว่าหนีออกมาจากบ้านน่ะ" แซลม่อนยิ้มให้กับตัวเองเล็กน้อยแล้วกลับไปทำธุระเหมือนเดิม หลังจากเขานั่งได้ไม่นานก็มีเลขาสาวสวยเดินมาที่โต๊ะของเขา

"มาสเตอร์ค่ะ มือขวาของนายใหญ่กำลังเดินทางมาเพื่อพบตัวมาสเตอร์คะ" เลขาคนสวยกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

"เขาอยากพบผมเรื่องอะไร" แซลม่อนที่นั่งเอาเท้าเทียบโต๊ะอย่างสบายอารมณ์ถามขึ้น

"ดูเหมือนจะมาคุยเรื่องเบาะแสของคุณซินน่ะค่ะ"

"ห้ะ!!" ต่อจากนั้นก็เป็นเสียงดังโครม! แซลม่อนหงายหลังตกเก้าอี้ไปซะแล้ว เลขาคนสวยหัวเราะหน่อยๆด้วยอารมณ์ขำ แซลม่อนหน้าแดงก่ำด้วยความอายก่อนจะลุกขึ้นแล้วกระแอ่มเสียงดังให้คุณเลขาคนสวยหยุดหัวเราะ

"เข้าเรื่องต่อนะ เขาจะมาเมื่อไหร่?" แซลม่อนเปลี่ยนเรื่องเพื่อแก้เขิน เลขาพนักหน้าตอบนิดหน่อยแล้วบอกว่าจะมาในอีกไม่ช้า  แซลม่อนเริ่มเคืองหน่อยๆที่ลูกน้องปากโป่งโทรไปบอกก่อนไม่ได้รับอนุญาติ แต่เขาก็สบายใจขึ้นเมื่อได้ซ้อมลูกน้องคนนั่นอย่างเต็มที่ และเผาศพไม่เหลือเพื่อความสะใจ ลูกน้องทุกคนที่ทำงานด้วยกันรู้ดีว่าแซลม่อนคลั่งซินมากแค่ไหน ก็มีแต่เจ้าตัวนั่นแหละที่ไม่รู้ และเขาก็ดูออกด้วยว่า ไอ้คุณทีนมือขวาของนายใหญ่ แอบชอบคุณซินของเขาอยู่ไม่น้อย ก็สวยซะขนาดนั้น ใครไม่ชอบก็เป็นโครตตุ๊ดแล้ว

     ในเวลาต่อมา ทีนได้มานั่งอยู่ตรงหน้าของแซลม่อนกับพรรคพวกอีกสามคนที่ติดตามมาด้วย หรือเขาลากมานะ? ช่างมันเถอะเรื่องแบบนี้อย่าเอามาคิดให้รกสมองก่อนอื่นเลย ต้องตั้งสมาธิแล้วถามรายละเอียดทุกอย่างจากคนตรงหน้าเสียก่อน

"ว่าไง คุณมือขวา มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ" แซลม่อนเปิดประเด็นในการคุย เขายิ้มแป้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทีนไม่รู้ว่าชายคนนี้มีเล่เหลี่ยมอะไรบ้าง แต่เขาแน่ใจว่ายังไงเจ้านี้ก็ไม่มีวันทำร้ายเขา ถ้าเขายังคงอยู่ในตำแหน่งมือขวาของนายใหญ่

"ผมจะมาถามเรื่องของเจ้.. เรื่องของนายหญิง.." ทีนยังพูดไม่จบคนตรงหน้าก็พูดขัดขึ้น

"เธอหนีออกจากบ้านใช่มั้ย" แซลม่อนมองตรงไปที่ดวงตาของทีน มันฉายแววตกใจแวบหนึ่ง แล้วก็กลับมาเป็นสายตาที่นิ่งเฉียบเหมือนเดิม นิ่งซะให้พอนะ.. คุณมือขวา

"คุณรู้ได้ไง" ทีนถามนิ่งๆ ในใจกระวนกระวายอยู่ไม่ใช่น้อย อย่าบอกนะว่าเจ้านี้เจอเจ้ซินแล้ว!

"ผมเดาเอา ถ้าแค่หนีมาเที่ยวกับเพื่อน พวกคุณคงไม่ต้องยกโขยงมาทั้งแก็งแบบนี้" เขาไล่นิ้วไปทีละคนแล้วพูดต่อ "มีแต่นักสู้ยอดฝีมือซะด้วย คงไม่ได้จะมาถล่มฐานผมหรอกนะ" แซลม่อนหัวเราะเบาๆในลำคอ แต่ทีนไม่สนใจแล้วถามถึงจุดหมายต่อ

"คุณเป็นคนเห็นนายหญิงเองรึเปล่า" ทีนถามเพื่อความแน่ใจ แซลม่อนเอาแต่กรอกตาไปมาอย่างคนกวนประสาท

"อืม... ผมก็ไม่ได้เห็นหรอกนะคุณมือขวา ถ้าถามถึงคนเห็น เขาไม่อยู่แล้วล่ะ" ทีนขมวดคิ้วเข้าหากันจนจะผูกเป็นโบว์อยู่ร่อมล่อ เขาไม่เข้าใจคำพูดจองแซลม่อน

"แล้วเขาไปไหน" แซลม่อนยิ้มเยาะออกมานิดหน่อย แล้วหันไปหาคุณเลขาที่ยืนอยู่หลังโซฟาพร้อมกลับหลังหันให้

     หลังจากที่แซลม่อนสั่งการคุณเลขาไปแล้ว เธอเดินออกไปแล้วปิดประตูเสียงเบา ทีนงงเล็กน้อยว่าเขาจะทำอะไร รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของแซลม่อนตลอดตั้งแต่เขาเข้ามา เขาไม่ไว้ใจแซลม่อนถึงแม้เขาจะเป็นมือขวาก็เถอะ แต่ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายเจ้าเล่ห์แบบนี้ จะไม่คิดลอบวางกับดักเขา.. ผ่านไปสักพัก เลขาคนเดิมเดินมาพร้อมกับถุงผ้าสีแดง พรรคพวกของทีนทั้งหมดมึนงงกับถุงผ้านั่น และเตรียมตัวต่อสู้ตลอดหากเขาเล่นตุกติก

"เปิดดูสิครับ" แซลม่อนเลื่อนถุงไปตรงหน้าทีน ทีนเปิดดูช้าๆ และพบว่า! มันเป็นขี้เถา แซลม่อนที่เห็นทีนทำหน้างงอยู่นาน เขาเลยเฉลย

"ก็นั่นไง คนที่เห็นคุณซิน" เขาหัวเราะเบาๆเมื่อได้เห็นสีหน้าของมือขวานายใหญ่และพรรคพวก นายทีนเอะอะโว้ยวายว่าทำแบบนี้ทำไม แต่นายแซลม่อนก็ได้แต่เลี่ยงจะตอบและมันก็ยิ่งทำให้ทีนหงุดหงิดมากขึ้น เขาจึงขับรถกลับมาที่คฤหาสน์ตามเดิม โดยที่ไม่ได้อะไรกลับไปเลย รู้แค่ว่านายหญิงของพวกเขาเคยไปที่ทะเลนั่น และก็น่าจะพักอยู่แถวนั่นด้วย

ทีนตัดสินใจกับเฟล โฮม และซิกไว้ว่า ไม่ว่ายังไง..เขาก็ตามหาตัวเจ้ซินให้เจอ !