Chocolate of love
9.0
เขียนโดย Bean958
วันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.11 น.
4 chapter
4 วิจารณ์
7,270 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 กันยายน พ.ศ. 2556 19.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) My love Chocolate...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ บ้านของฉัน
หลังจากที่ฉันไม่สบายต้องไปนอนบ้านแบค(?)พอฉันหายก็ขอให้แบคมาส่งที่บ้านแต่ก็พบว่าพ่อแม่ยังไม่กลับบ้าน แต่ไม่เป็นไรหรอก เอ้อ!! พรุ่งนัเช้วันวาเลนไทน์นี่นา...ทำช็อคโกแลตดีกว่า...ขณะที่ฉันทำช็อคโกแลต...ตาบ้าแบคก็ก่อกวนฉันตลอดเวลา..เฮ้อ..
50 นาทีผ่านไป
" เสร็จแล้ว! " ฉันพูดขณะเอาช็อคโกแลตเข้าตู้เย็น ถ้าแบคไม่กวนนะฉันทำเสร็จไปนานแล้ว
วุ้ย!! ช่างเหอะ..
วันต่อมา...
ฉันต้องไปโรงเรียนแล้ว!!และอย่างที่บอกวันนี้วัน วาเลนไทน์ เย้!! ฉันเห็นคนในโรงเรียนเดินกันเป็นคู่ๆ แม้กระทั่งคุณครู!! ดูมีความรักกันจังนะ! ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีคู่นะ ก็มีแบคอ่ะ..คู่กัด..ไม่ใช่คู่รักย่ะ!
ถึงจะบอกเริ่มรักเขาแล้วก็เหอะ...แต่ก็ไม่เท่าที่ฉัน...อ๊าก!!! -///- เขิน... 'พี่เลน'
ฉันไม่เคยบอกสินะ..พี่เลนคือพี่ที่เรียนชั้นเดียวกับแบค!กับพี่โปยและพี่มิ้นท์ด้วย!!สนิทกันด้วยล่ะ >//< พี่เขาเป็นคนหล่อ...เท่ห์ สุขุม น่ารักอ่ะ! กรี๊ดดด! (.////.)
ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง ฉันนั่งอยู่กับเพื่อนพร้อมกับช็อคโกแลตที่ฉันทำเมื่อวาน..ฉันรอจะให้พี่เลนอ่ะ >< อุ้ย! เขิน!
และแล้วฉันก็เห็นพี่เขาเดินลงมาพร้อมกับแบค กำลังคุยกันหนุกหนานเยย!! ถือโอกาสตอนที่พี่เลนไปซื้อข้าวดีกว่า!! กรี๊ด!!
แล้วก็เป็นไปตามแผน(?) พี่เลนเดินไปซื้อข้าว แต่! แบคอ่ะดิ! เดินมาหาฉัน! เฮ้ย!!! อย่ามานะเฟร้ยยย !! มันผิดแผน!!
" โก้!!! หายดียัง " แบคเดินมาหา(เรื่อง)ฉันจริงๆด้วย
" เฮ้ย!!! มาไมเนี่ย!! " ฉันตอบแบคอย่างรำคาญก่อนจะลุกพรวดทำเอาเพื่อนที่นั่งข้างๆพ่นข้าวออกมาเบย..=w=" ฉันหยิบช็อคโกแลตแล้วเดินไปหาพี่เลนทันทีโดยมีแบคเดินตามมาด้วย...
ฉันรวบรวมความกล้า..แล้วเดินไปอยู่ตรงน้าพี่เลน..
" พ...พ..พี่เลนคะ!! " ฉันเรียกพี่เขาด้วยความเขิน..
" ฮะ? อ้าว!! โก้!! ว่าไงๆๆ " พี่เลนตอบอย่างสนิทสนม เอร๊ย!! เขิน!! ฉันรู่้สึกได้ถึงรังสีอมหิตรอบๆตัวฉันซึ่งมาจากสาวๆทั้วโรงเรียนนี่เอง...แง! แอบชอบคนฮอตมันแย่จริงๆ!! ช่างเหอะ! ปกติพี่เลนเขาจะคุยกับคนอื่นอีกแบบเช่นถ้าพี่เขาไม่รู้จักแล้วเรียกพี่เขาแบบที่ฉันเรียกพี่เขาก็จะตอบประมาณว่า 'มีไรหรอ..พี่ไม่ว่างน่ะ' อะไรประมาณนี้ ><
" น..หนูให้ค่ะ!! " ฉันยื่นช็อคโกแลตรูปัวใจในกล่องรูปหัวใจผูกโบว์น่ารักๆในพี่เขา "นูทำเองค่ะ" ฉันพูดต่อ
" อ๋อ 555 เก่งนี่โก้..ขอบคุณนะ พี่กินแน่ๆ มานั่งกินข้าวด้วยกันสิ " พี่เขาตอบเราทำเอาเขิน!พลางลูบหัวฉันเหมือนเด็กๆ
ฉันนั่งตรงข้ามพี่เขาและข่้างๆพี่เขามีแบค ซึ้งตอนนี้เหมือนไม่มีตัวตนเลยด้วยซ้ำ..ฉันมองแต่พี่เลน! กรี๊ด! >//3//< จุ๊บๆๆ!
เลิกเรียน...หน้าโรงเรียน...
" เฮ้ย! แก! กลับก่อนน้า!! " แนตบอกลาฉันแล้วเดินไปกับแฟนของมัน! ที่ชื่อ เอ่อ...ก๋วยเตี๋ยวกะหล่ำปลีผีหลอกหรืออะไรสักอย่างนี่แหละนะ
" อือ!บาย! " ฉันตอบกลับไป
15 นาทีผ่านไป...
" ทำไมพี่เลนยังไม่มานะ.. " ฉันมองนาฬิกาพลางพูดกับตัวเอง...ฉันกำลังรอพี่เลนอยู่ซึ่งพี่เขาน่าเลิกเรียนแล้วนี่นา...
" อ้าว!! ยัยโก้!! " เสียงนี้...แบค...นายตลอดอ่ะ! ทำไมไม่เป็นพี่เลนบ้างนะ " ทำไรอยู่ " แบคถาม
" ยืนค่าาาา " ฉันตอบกวนประสาท
" รอเค้าอ่อ ตะเอง 555 " แบคพูดเสียงทะเล้น
" จะบ้าหรอ!! " ฉันดุเขาเหมือนเด็ก
" เธอ..รอพี่เลนสินะ...ชอบพี่เลนหรอ.. " แบคถาม..น้ำเสียงเขาดูเย็นชาและเศร้าๆ..
เฮ้ย!! อย่าดราม่านะเฟร้ยยยย " คิดดีแล้วหรอ.. " แบคพูดต่อ
แบคพูดอย่างงี้ทำให้ฉันงงมาก.......และทำให้ฉันรอพี่เลนไม่ไหวและต้องกลับบ้านในที่สุด..
ณ บ้านของฉัน
ฉันนั่งครุ่นคิดกับสิ่งที่แบคพูดอยู่บนห้องจนหลับไป....ในท่านั่งกอดเข่า...
'นายพูดแบบนั้นทำไม'
'นายต้องการบอกอะไร'
'นายหมายความว่ายังไง'
คำถามต่างๆค่อยๆผุดขึ้นมาในสมองทำเอาปวดหัวไปหมด...
----------------------------------------------------------------------------------
เป็นไรบ้างคร๊าาาาาา
ติดตามกันด้วยน้า
แนะนำ ติชมหน่อยนะคะ
#ToBeContinue
#Bean Wrtter
หลังจากที่ฉันไม่สบายต้องไปนอนบ้านแบค(?)พอฉันหายก็ขอให้แบคมาส่งที่บ้านแต่ก็พบว่าพ่อแม่ยังไม่กลับบ้าน แต่ไม่เป็นไรหรอก เอ้อ!! พรุ่งนัเช้วันวาเลนไทน์นี่นา...ทำช็อคโกแลตดีกว่า...ขณะที่ฉันทำช็อคโกแลต...ตาบ้าแบคก็ก่อกวนฉันตลอดเวลา..เฮ้อ..
50 นาทีผ่านไป
" เสร็จแล้ว! " ฉันพูดขณะเอาช็อคโกแลตเข้าตู้เย็น ถ้าแบคไม่กวนนะฉันทำเสร็จไปนานแล้ว
วุ้ย!! ช่างเหอะ..
วันต่อมา...
ฉันต้องไปโรงเรียนแล้ว!!และอย่างที่บอกวันนี้วัน วาเลนไทน์ เย้!! ฉันเห็นคนในโรงเรียนเดินกันเป็นคู่ๆ แม้กระทั่งคุณครู!! ดูมีความรักกันจังนะ! ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีคู่นะ ก็มีแบคอ่ะ..คู่กัด..ไม่ใช่คู่รักย่ะ!
ถึงจะบอกเริ่มรักเขาแล้วก็เหอะ...แต่ก็ไม่เท่าที่ฉัน...อ๊าก!!! -///- เขิน... 'พี่เลน'
ฉันไม่เคยบอกสินะ..พี่เลนคือพี่ที่เรียนชั้นเดียวกับแบค!กับพี่โปยและพี่มิ้นท์ด้วย!!สนิทกันด้วยล่ะ >//< พี่เขาเป็นคนหล่อ...เท่ห์ สุขุม น่ารักอ่ะ! กรี๊ดดด! (.////.)
ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง ฉันนั่งอยู่กับเพื่อนพร้อมกับช็อคโกแลตที่ฉันทำเมื่อวาน..ฉันรอจะให้พี่เลนอ่ะ >< อุ้ย! เขิน!
และแล้วฉันก็เห็นพี่เขาเดินลงมาพร้อมกับแบค กำลังคุยกันหนุกหนานเยย!! ถือโอกาสตอนที่พี่เลนไปซื้อข้าวดีกว่า!! กรี๊ด!!
แล้วก็เป็นไปตามแผน(?) พี่เลนเดินไปซื้อข้าว แต่! แบคอ่ะดิ! เดินมาหาฉัน! เฮ้ย!!! อย่ามานะเฟร้ยยย !! มันผิดแผน!!
" โก้!!! หายดียัง " แบคเดินมาหา(เรื่อง)ฉันจริงๆด้วย
" เฮ้ย!!! มาไมเนี่ย!! " ฉันตอบแบคอย่างรำคาญก่อนจะลุกพรวดทำเอาเพื่อนที่นั่งข้างๆพ่นข้าวออกมาเบย..=w=" ฉันหยิบช็อคโกแลตแล้วเดินไปหาพี่เลนทันทีโดยมีแบคเดินตามมาด้วย...
ฉันรวบรวมความกล้า..แล้วเดินไปอยู่ตรงน้าพี่เลน..
" พ...พ..พี่เลนคะ!! " ฉันเรียกพี่เขาด้วยความเขิน..
" ฮะ? อ้าว!! โก้!! ว่าไงๆๆ " พี่เลนตอบอย่างสนิทสนม เอร๊ย!! เขิน!! ฉันรู่้สึกได้ถึงรังสีอมหิตรอบๆตัวฉันซึ่งมาจากสาวๆทั้วโรงเรียนนี่เอง...แง! แอบชอบคนฮอตมันแย่จริงๆ!! ช่างเหอะ! ปกติพี่เลนเขาจะคุยกับคนอื่นอีกแบบเช่นถ้าพี่เขาไม่รู้จักแล้วเรียกพี่เขาแบบที่ฉันเรียกพี่เขาก็จะตอบประมาณว่า 'มีไรหรอ..พี่ไม่ว่างน่ะ' อะไรประมาณนี้ ><
" น..หนูให้ค่ะ!! " ฉันยื่นช็อคโกแลตรูปัวใจในกล่องรูปหัวใจผูกโบว์น่ารักๆในพี่เขา "นูทำเองค่ะ" ฉันพูดต่อ
" อ๋อ 555 เก่งนี่โก้..ขอบคุณนะ พี่กินแน่ๆ มานั่งกินข้าวด้วยกันสิ " พี่เขาตอบเราทำเอาเขิน!พลางลูบหัวฉันเหมือนเด็กๆ
ฉันนั่งตรงข้ามพี่เขาและข่้างๆพี่เขามีแบค ซึ้งตอนนี้เหมือนไม่มีตัวตนเลยด้วยซ้ำ..ฉันมองแต่พี่เลน! กรี๊ด! >//3//< จุ๊บๆๆ!
เลิกเรียน...หน้าโรงเรียน...
" เฮ้ย! แก! กลับก่อนน้า!! " แนตบอกลาฉันแล้วเดินไปกับแฟนของมัน! ที่ชื่อ เอ่อ...ก๋วยเตี๋ยวกะหล่ำปลีผีหลอกหรืออะไรสักอย่างนี่แหละนะ
" อือ!บาย! " ฉันตอบกลับไป
15 นาทีผ่านไป...
" ทำไมพี่เลนยังไม่มานะ.. " ฉันมองนาฬิกาพลางพูดกับตัวเอง...ฉันกำลังรอพี่เลนอยู่ซึ่งพี่เขาน่าเลิกเรียนแล้วนี่นา...
" อ้าว!! ยัยโก้!! " เสียงนี้...แบค...นายตลอดอ่ะ! ทำไมไม่เป็นพี่เลนบ้างนะ " ทำไรอยู่ " แบคถาม
" ยืนค่าาาา " ฉันตอบกวนประสาท
" รอเค้าอ่อ ตะเอง 555 " แบคพูดเสียงทะเล้น
" จะบ้าหรอ!! " ฉันดุเขาเหมือนเด็ก
" เธอ..รอพี่เลนสินะ...ชอบพี่เลนหรอ.. " แบคถาม..น้ำเสียงเขาดูเย็นชาและเศร้าๆ..
เฮ้ย!! อย่าดราม่านะเฟร้ยยยย " คิดดีแล้วหรอ.. " แบคพูดต่อ
แบคพูดอย่างงี้ทำให้ฉันงงมาก.......และทำให้ฉันรอพี่เลนไม่ไหวและต้องกลับบ้านในที่สุด..
ณ บ้านของฉัน
ฉันนั่งครุ่นคิดกับสิ่งที่แบคพูดอยู่บนห้องจนหลับไป....ในท่านั่งกอดเข่า...
'นายพูดแบบนั้นทำไม'
'นายต้องการบอกอะไร'
'นายหมายความว่ายังไง'
คำถามต่างๆค่อยๆผุดขึ้นมาในสมองทำเอาปวดหัวไปหมด...
----------------------------------------------------------------------------------
เป็นไรบ้างคร๊าาาาาา
ติดตามกันด้วยน้า
แนะนำ ติชมหน่อยนะคะ
#ToBeContinue
#Bean Wrtter
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ