Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

          อื้มมม! ถึงสักทีนะ ประเทศไทย.. ตอนนี้ฉันกลับมาที่ไทยแล้วล่ะ ไม่มีใครมารับ เพราะฉันไม่ได้บอกใครเลย... และตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่ที่หน้าบ้านฉันด้วยล่ะ บ้านอย่างเงียบ มีใครอยู่มั้ยเนี่ย? - - ฉันปีนเข้าบ้านเพื่ออไม่ให้ใครรู้ กะจะเซอร์ไพร์สคนในบ้าน >< เมื่อเข้ามาในเขตบ้านฉันก็รีบวิ่งไปที่ประตู กะจะเปิดแต่ดัน... ล็อกซะงั้น แหม่ - -' แผนเซอร์ไพร์สเลยล่มจ้ะ ปกติก็ไม่เห็นล็อกประตูเลยนะ ถึงแม้จะไม่มีใครอยู่น่ะ ช่างเถอะ.. เคาะก็เคาะ! 

ก๊อกก ก๊อกกก! 

ฉันเคาะประตูแล้ว รู้สึกว่าได้ยินเสียงคนเดินมาและประตูก็เปิดออกมา ฉันส่งยิ้มให้คนตรงหน้าไป คนตรงหน้ามีสีหน้าตกใจเล็กน้อย แล้วก็โผเข้ากอดฉัน คงไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้นะว่าใครกอดฉัน พี่ภาคภูมิ พี่ชายของฉันไงล่ะ ^^! 

"แสนดี กลับมาตอนไหนอ่ะ?!"

หลังจากปล่อยฉัน ก็ยิงคำถามใส่เลย 

"ก็ตอนนี้นี่ไง ^^"

"ใครไปรับมา?"

"ไม่มี ขึ้นแท็กซี่มา ส่วนนี่ก็ปีนเข้ามาเอา กะว่าจะเซอร์ไพร์ส ล็อกบ้านทำไมเนี่ยย? -3-"

"พี่ไม่ได้ล็อก แฟนล็อก -.,-!"

อะไรนะ? แฟนล็อกหรอ? แฟนที่เป็นน้องนายซาเวียร์เนี่ยนะ? บ้าจริง.. ฉันล่ะหนีไม่พ้นพวกนี้เลยจริงๆ.. 

"นี่ แฟนพี่ก็อยู่นี่งั้นหรอ?"

"ก็แหงอ่ะดิ ถ้างั้นบ้านก็คงไม่ล็อก แกเซอร์ไพร์สได้อย่างสบายละ มาๆ เข้าบ้าน เดี๋ยวพี่ยกกระเป๋าให้" 

พี่ภาคภูมิยกกระเป๋าให้ เมื่อเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นเธอคนนั้น คนที่เป็นแฟนพี่ชายฉัน คนที่เป็นน้องสาวนายซาเวียร์ 'โซอี้' เธอนั่งอยู่บนโซฟาดูทีวีสบายอารมณ์ เมื่อเธอเห็นฉัน เธอก็ตกใจแล้วทำท่ามองหาใครสักคนอย่างสงสัย

"เขาไม่ได้มาด้วยหรอก สบายใจได้.."

ฉันตอบเธอไปเพื่อไม่ให้เธอสงสัย 

"แล้วทำไมพี่ซาเวียร์ไม่ได้มาด้วยล่ะ?"

"ฉันกลับมาบ้านฉันนะ นี่ไม่ใช่บ้านเขา เขาไม่จำเป็นต้องมา.."

"พวกพี่ทะเลาะไรกันหรือเปล่า?"

"เปล่า.. พี่ภูมิ หนูขอไปพักในห้องละกันนะ ส่วนกระเป๋าเอาไว้ตรงนั้นก่อน เดี๋ยวค่อยออกมาเอา"

พี่ภาคภูมิพยักหน้าแล้วก็เดินไปนั่งกับโซอี้ เธอมองหน้าฉันอย่างสงสัย...

     ไม่ทันแล้ว.. เธอไปแล้ว ป่านนี้น่าจะถึงไทยแล้วล่ะ ส่วนผมก็มานั่งซึมอยู่ที่บ้าน เฮ้ออ แย่ชะมัดเลย.. 

"นี่ ดื่มนมสักหน่อยนะลูก"

แม่เดินเอานมมาให้ผม เธอรู้เรื่องที่แซนดี้กลับไทย เพราะพ่อแม่ไอริสมาทำเรื่องไว้หลังจากที่เธอกลับไปแล้วน่ะ 

"แซนดี้ไม่น่ากลับเร็วเลยเนอะ น่าจะมาเข้าพิธีจบการศึกษาด้วย"

"แม่นี่ก็ขยันพูดให้ลูกรู้สึกแแย่ดีจัง - -"

"อุ้ย! แม่ขอโทษจ้ะ แม่ไม่ได้ตั้งใจ ว่าแต่.. ลูกยังจำที่อยู่แซนดี้ได้มั้ย?"

"ได้ครับ ทำไมหรอ?"

"ก็เนี่ย แม่ยังไม่เอาเอกสารให้แซนดี้เลย ทั้งใบประกาศนียบัตรกับอีกหลายๆอย่างเลย อ้อ! อีกอย่างก็ปิดเทอมแล้ว ก็จะได้ไปเยี่ยมพ่อ ถ้าจำได้แม่ก็กะว่าจะแวะเอาเอกสารไปให้เธอกัน ^^" 

ห้ะ?! จริงสิ จะได้ไปเยี่ยมพ่อที่ไทยแล้ว เดี๋ยวนะ แม่จะเอาเอกสารไปให้แซนดี้ด้วย? ดีล่ะ ผมจะได้ง้อเธอ 

"ดีเลยครับแม่.. ผมจะได้ง้อเธอ ^-^"

"ลูกแม่นี่ ทุ่มจริงๆเลยน้าา แม่ได้กำหนดการเป็นอาทิตย์หน้านะ เตรียมตัว เตรียมคำพูดไว้เยอะๆล่ะ ><"

แม่พูดเสร็จก็กลับเข้าห้องไป.. อาทิตย์หน้างั้นหรอ? อยากให้ถึงเร็วๆจัง 

     "แสนดี! กลับมาเมื่อไหร่ลูก?!"

พ่อแม่กลับมาจากที่ทำงานก็ตกใจใหญ่ วิ่งเข้ามาจับเนื้อจับตัวฉัน 

"มาถึงวันนี้ค่ะ กะจะมาเซอร์ไพร์ส ^^"

"พลอยใสรู้ยังว่าลูกกลับมาแล้ว?"

อ้ออ?! ใช่ ยัยพลอยใส ฉันลืมไปเลย -.,- ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ค่อยไปเซอร์ไพร์ส

"กะจะไปเซอร์ไพร์สพรุ่งนี้น่ะค่ะ ^^"

ตอนนี้ครอบครัวฉันก็กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ทำอาหารชุดใหญ่ต้อนรับฉันเลยย แต่ยังมีส่วนเกินเล็กๆอยู่ที่นี่อยู่นะ โซอี้ เธอยังไม่กลับ แถมยังมาทำตัวทำท่าน่ารักๆกับพ่อแม่ฉันอีก - -' หมั่นไส้..

"ไม่ได้เจอหน้ากันนานเลย เป็นไงมั่งลูกที่นั่นน่ะ?"

"ก็... ดีค่ะ ^^"

ฉันตอบดีๆไปเพื่อให้พ่อแม่สบายใจ ท่านส่งฉันไปทั้งที ถ้าบอกว่าทุกข์ใจมากมาย ท่านคงออยากเอาเงินที่ส่งฉันไปคืน -,-

"ช่วงสงกรานต์ ภาคภูมิบอกว่าลูกกลับมาด้วยล่ะ มีแฟนแล้วด้วย บอกอีกว่าหล่อมาก แม่ไม่ได้เห็นลูกเขยเลยย -3-"

เมื่อแม่พูดจบ ฉันส่งสายตาไปหาพี่ภูมิ เขาทำท่าพนมมือขอโทษ .. กะจะไม่ให้แม่รู้แล้วแท้ๆ - -

"เขาเป็นพี่ชายหนูเองค่ะ ^^"

โซอี้ พูดขึ้นมาด้วยท่าทางที่ดูจะเป็นกันเองกับพ่อแม่ฉันมาก สงสัยเห็นกันบ่อยแล้วสินะ 

"จริงหรอ?! ว้าวว ถ้างั้นก็หล่อสมคำที่ภาคภูมิพูดแล้วแหละ ดูจากหน้าลูกสาวแม่ก็รู้แล้ว"

"ขอบคุณค่ะ ^^ /เอ้ะ? ไรอ่ะแม่? หนูไม่อยู่ไปมีลูกสาวใหม่แล้วหรออ?!!"

ฉันกับโซอี้พูดพร้อมกัน.. ทุกคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะ อะไร?! นี่ฉันเป็นตัวอะไรของคนพวกนี้? -3-

"โธ่ๆ หนูก็ลูกสาวแม่นะ หนูโซอี้ก็ลูกใภ้แม่ ไม่งอนๆน่า ตั้งแต่อยู่นู่นนี่มีงอนพ่อแม่แล้วนะ แหม"

"ก็กลับมาทั้งที.. ก็สนใจแต่คนอื่น -3- เชอะ!"

ทุกคนหัวเราะให้กับท่าทีงอนของฉัน แล้วพวกเราก็กินข้าวและพูดคุยเฮฮากันต่อไป

1 สัปดาห์ ผ่านไป.. ไวอย่างกะสายลมมมม 

     "ตื่นเต้นจังเลยเนอะ จะได้เห็นหน้าน้องละ ><"

"ครับ ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ^-^"

ตอนนี้ผมก็อยู่ที่สนามบินกับแม่ รอเวลาขึ้นเครื่องไปไทยล่ะ !

"นี่! ครั้งนี้ต้องง้อหนูแซนดี้ให้อยู่หมัดล่ะ! ^^"

"จะพยายามครับ แต่จะเป็นไรมั้ยอ่ะ? ถ้าผมจะขอแม่...."

"ขอไรล่ะ? แม่ให้ได้หมดแหละ เพื่อลูกของแม่น่ะ ^^"

"ผม... จะขอต่อมหาลัยที่ไทยน่ะครับ จะเป็นไรมั้ยอ่ะ? แม่โอเคมั้ย?"

เมื่อแม่ได้ยินสิ่งที่ผมขอ ก็ทำท่าครุ่นคิดนิดนึงแล้วให้คำตอบผม..

"ได้สิ แม่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้สร้างปัญหาไรให้แม่ ไปอยู่ที่นู่นแม่ก็สบายใจได้ ^^ พอดีกลับไทยนี่ ไปทำเรื่องสอบกันเนอะ"

"ครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ผมรักแม่ที่สุดเลยยย ><"

ผมกอดแม่แรงๆอย่างดีใจ แม่ใจดีกับผมทุกเรื่อง แล้วผมก็จะไม่ทำให้แม่ผิดหวังในตัวผม.. เสียงประกาศเกี่ยวกับเที่ยวบินของผมดังขึ้น ผมจูงมือแม่ไปที่เกท.. แซนดี้ เราจะได้เจอกันแล้วนะ ^^

[มาทักทายค่าา วันพุธนี้ไรเตอร์ก็จะสอบแล้ววว ไม่อ่านหนังสือแต่ดันมาอัพนิยายซะงั้น.. กะจะมาเพิ่มเรื่องใหม่ด้วย อีกตอนเดียวก็จะจบแล้วน้าา สำหรับเรื่องนี้ จริงๆมันเยอะนะ แต่ไรเตอร์ตัดๆมาแค่นี้พอ แต่งนานเกินไปละ 55 ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องใหม่ด้วยน้าาา ><]