Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

          วันนี้.. ฤทธิ์ไข้เริ่มหายไปแล้วล่ะ หายอย่างเร็วเลย เพราะฉันมีความสุข มีความสุขที่ได้กลับมาคบกับเขา วันนี้ต้องไปเรียน.. เขาไม่ได้มารับฉัน เพราะต้องไปรับยัยเคธ! ไม่เป็นไร ฉันไม่โกรธ เพราะว่าตอนที่เขามาขอคืนดีฉัน เขายังไม่บอกเลิกยัยเคธ และเขาบอกว่า.. จะบอกเลิกยัยเคธวันนี้!! ฉันคิดแล้วใจคอไม่ดีเลย ฉันกลัว.. แต่ฉันจะทน เพื่อความสุขของฉันกับนายซาเวียร์ ^^! 
     เมื่อมาถึงโรงเรียน.. ทุกคนก็จ้องมองมาที่ฉันเป็นจุดเดียว! มันแปลกๆนะ จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นล่ะเนี่ยยย!! 
"มาถึงแล้วใช่มั้ยยัยตัวดี!!"
แล้วก็มีเสียงเสียงหนึ่งแวกกลางผู้คนแล้วเดินเข้ามาหาฉัน! ยัยเคธ!! 
"นิ่งทำไม! เห็นฉันแล้วนิ่งทำไม กลัวหรอ? ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกนะ! ก็แค่.."
"หยุดนะเคธ!!"
และแล้ว.. ก็มีอีกเสียงๆหนึ่ง โผล่มาข้างหลังยัยเคธ.. เขาคนนั้นไม่ใช่ใคร ซาเวียร์ไง!
"ซาเวียร์.."
"แพ้แล้วพาลล!!"
"ห้ะ!!/ซาเวียร์!!"
ทุกคนกับฉันร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินประโยคเมื่อกี้!! ส่วนยัยเคธก็ตกใจไม่แพ้กัน เรียกชื่อนายซาเวียร์อย่างดังจนฉันเองก็สะดุ้ง! - -'
"จริงมั้ยล่ะ? เธอไม่ชนะแซนดี้เลย ทั้งความใจดี ทั้งความเป็นมิตร.. เธอก็เป็นแค่สาวฮ็อตของโรงเรียน แม้แต่ฉันที่เธอชอบ.. เธอยังทำให้ฉันชอบเธอกลับไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!"
"ซาเวียร์..."
"ฉันขอโทษนะเคธ.."
"ที่นายพูดเมื่อคืน.. คงเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย ไม่สิ ไม่ใช่เฉพาะเมื่อคืน เมื่อตอนที่เรามาโรงเรียนด้วย ใช่มั้ยซาเวียร์?!"
ตอนนี้หน้าตายัยเคธเริ่มเอ่อไปด้วยน้ำตา.. ฉันรู้สึกผิดจริงๆนะ ฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆที่เห็นคนที่ร้ายตลอดๆ มาร้องไห้เป็นนางเอก เพียงเพราะฉัน! เพียงเพราะฉันคนเดียว.. ฉันว่าฉันเข้าใจความรู้สึกนายซาเวียร์แล้วนะ.. ที่ว่ายังไม่ทันได้ทำร้ายใคร เขาก็เจ็บเพราะฉันซะละ เขาก็ทำให้ฉันเจ็บ โดนคนเกลียด.. เพียงเพราะฉันกับเขาเป็นคู่นั่งกัน ส่วนฉัน.. ก็ทำให้ยัยเคธเจ็บ เพียงเพราะว่าซาเวียร์ยังรักฉันอยู่.. เฮ้ออ! ฉันจะร้องไห้ตามยัยเคธแล้วนะ T^T!!
"แซนดี้.."
ยัยำอริสเรียกฉันและกุมมือฉันไว้..
"งี้แหละนะ.. ถ้าอยากให้ตัวเองมีความสุข มันก็ต้องมีคนที่เจ็บ"
ไอริสพูดต่อ.. ฉันกุมมือไอริสแน่นขึ้นเรื่อยๆ.. และฉันก็ร้องไห้เพราะความสงสาร ยัยเคธยังทรุดตัวนั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าฉันและนายซาเวียร์ ซาเวียร์มองยัยเคธด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ณ เวลานี้เขาเย็นชาสุดๆ บางทีเขาก็ดูน่ากลัวนะเนี่ย.. ฉันยังแอบกลัวเลยย - -'
"ซาเวียร์.. ขอร้องล่ะ อย่าทิ้งฉันไปเลยนะ ฉันรักเธอมากๆนะ ซาเวียร์.. รักเธอมาตั้งหลายปี.."
เคธพูดแล้วก็กอดขานายซาเวียร์เอาไว้.. เฮ้อออ TT
"ฉันรู้.."
และก็เหมือนเดิม ซาเวียร์หน้าตาเย็นชามาก เขาน่ากลัวที่สุดเลยในเวลานี้..
"นายรู้.. แต่นายก็ไม่รักฉัน นายไม่เห็นแก่ความพยายามของฉัน.."
"เธอทำตัวดีให้ฉันชอบแล้วหรอ?.. ฉันไม่ได้รักใครที่หน้าตานะ.. ฉันรักเขาที่จิตใจ.."
"ฉันก็ทำดีกับนายมากมายแล้วนะ!"
"ไม่หรอกเคธ.. นั่นไม่ใช่การทำดี.. ถ้าเธอรักฉันจริง.. ฉันรักใครเธอก็ต้องยินดีด้วย.. ไม่ใช่มาคอยดักทำร้ายเขา เหมือนที่เธอทำกับแซนดี้!!.. เธอน่ะ.. แค่รู้ว่าแซนดี้เป็นคู่นั่งกับฉัน เธอก็ทำร้ายเขาจนพวกเราคบกัน.. นั่นไม่เรียกว่าความรักหรอกเคธ!"
"แล้วฉันต้องทำยังไงล่ะ! นายถึงจะรักฉัน.. ฉันถึงจะดีในสายตานายอ่ะซาเวียร์ ฮือออ TT!"
"ขอโทษนะเคธ.. ตอนนี้ฉันรักแค่แซนดี้คนเดียวเท่านั้น.."
นายซาเวียร์พูดแล้วแกะตัวยัยเคธออกจากขาของเขา และเขาก็เดินตรงมาหาฉัน เมื่อเขาใกล้มากขึ้น.. ไอริสก็ปล่อยมือฉัน แล้วเข้าก็มากุมแทนที่ทันที..
"ดูแซนดี้สิ.. มีเวลาไหนมั้ย? ที่เขาทำให้เธอร้องไห้เหมือนที่เธอทำเขา.. แค่ฉันเลิกกับเธอ.. แทนที่เขาจะสะใจ กลับร้องไห้สงสารเธอ.. ตอนที่ฉันเลิกกับเขาแล้วไปคบกับเธอ.. เขาได้ทำร้ายเธอเหมือนที่เธอทำตอนที่เราคบกันมั้ย?!!"
ซาเวียร์พูดแล้วมองหน้าฉัน.. เขาไม่ได้มองด้วยสายตาเย็นชา แต่เขามองด้วยสายตาที่อ่อนโยน..
"อย่าร้องไห้เลยนะ.. ฉันรู้สึกไม่ดีเลยที่คนที่ฉันรักร้องไห้"
ซาเวียร์พูดอีกแล้วเขาก็มือมาปาดน้ำตาที่เปรอะใบหน้าฉันไปหมด.. ฉันยิ้มให้เขา และเขาก็ยิ้มมาให้ฉัน
"รักกันมากนักใช่มั้ยย? ก็ได้.. ฉันยอมก็ได้! ขอให้มีความสุขมากๆนะ!!"
เคธพูดแล้วก็ลุกขึ้นวิ่งหนีไป.. ฉันกับซาเวียร์มองจนเคธวิ่งไปจนลับตา.. 
"ปะ! ไปกันเถอะ.. ต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น.. เราต้องอดทนกันนะ ^^"
ซาเวียร์พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่สดใส.. ฉันเห็นรอยยิ้มของเขาก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้.. ฉันพยักหน้าตอบเขา.. แล้วฉันกับเขาก็จูงมือกันไปเข้าคลาสสสส \^-^/