Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

          เมื่อเธอเดินออกมา.. สภาพเธอโทรมมาก หน้าซีด ตัวซีด เธอคงเสียใจเพราะผมมาก เธอเดินออกมาตรงระเบียงเธอมองตรงอย่างเดียวไม่ได้มองลงมาข้างล่าง ผมจ้องกิริยาของเธอไปอย่างเงียบๆ เธอทำหน้าสงสัย แล้วควานสายตาไปมาเหมือนหาอะไรสักอย่าง ฮ่าๆ ขนาดป่วยแล้วยังน่ารักนะเนี่ยย ><  เมื่อสุดท้ายเธอมองลงมา.. เธอจ้องพร้อมอย่างโกรธปนตะลึง.. - -* แล้วเธอก็เหมือนจะหลับตาอยู่รอมร่อ จนสุดท้าย..... เธอสลบลงตรงระเบียงต่อหน้าผม O.O เธอเป็นอะไรมากมั้ยน่ะ ผมเป็นห่วงเธอนะ!! บ้าจริง!! ยัยไอริสยังไม่มาเปิดประตูบ้านให้ผมเลย! เฮ้!! ผมจะชักแล้วนะเนี่ยยยย!!

"เดี๋ยวนะ!.. ฉันอุ้มแซนดี้ไปไว้ที่เตียงก่อน เดี๋ยวไปเปิดประตูให้"

ยัยไอริส เมื่อเห็นว่าแซนดี้สลบลง เธอจึงรีบวิ่งมาดูแซนดี้และบอกผม 

เมื่อไอริสพาแซนดี้ไปที่เตียงแล้วเธอก็รีบวิ่งลงมาเปิดประตูให้ผม!

"ขอบใจนะ!.. แซนดี้เป็นไรบ้าง? O.O"

เมื่อเปิดประตู ผมก็รีบโพล่งถามไอริสทันที!

"ฮ่าๆ อย่าซีเรียสไปเลย.. แซนดี้แค่เป็นไข้น่ะ แซนดี้สลบไปเพราะปวดหัวมาก"

เมื่อไอริสตอบผมแล้ว.. ไอริสก็พาผมขึ้นมาหาแซนดี้ที่เตียง และปล่อยให้ผมกับเธอที่ยังหลับไม่ตื่นอยู่กันสองคน

          ฉันรู้สึกว่าหนักหัวมาก... แล้วนี่ฉันสลบไปหรอ? บ้าจริง! แล้วซาเวียร์ล่ะ? เขาไปหรือยัง? - -

"ตื่นแล้วหรออ?"

เอ๋? นี่เสียงของเขานี่นา.. แล้วฉันก็รู้สึกถึงมือใหญ่ที่กำลังกอบกุมมือของฉันไว้อยู่

"นายมาทำไม?"

"โธ่.. ทำไมเธอเย็นชางี้อ่ะ"

"- -*... ฉันก็แค่ถาม.."

"ฉันมาหาเธอ ^^"

"มาหาทำไม?.. เพื่ออะไร? จะมาเยาะเย้ยสภาพฉันตอนนี้หรอ?!!"

"บ้าหรอ! ฉันจะมาเยาะเย้ยเธอทำไม? - -"

"ก็นายมีแฟนใหม่ก่อนฉันนี่!!"

"เกี่ยว? - -?" 

"ไม่รู้ล่ะ!!.. กลับไปเหอะ ฉันจะนอน"

"ไม่เด็ดขาด!!"

"ถ้างั้นมีไรก็พูดมา... ฉันปวดหัว.."

"ฉันขอโทษ..."

"เรื่อง? - -?"

"ฉันไม่ได้... อยาก.. ทิ้งเธอไปเลยนะ"

ตอนนี้... น้ำตาของเขากำลังคลอเบ้า.. หน้าตาเค้าดูจริงจังปนเสียใจสุดๆ

"เหอะน่า.. ฉันเข้าใจนายนะ.. นายทำเพื่อฉันนี่นาา"

"ไม่นะ!.. ฮึก! สิ่งที่ฉันทำน่ะ มันโง่มาก! ถ้าไม่รักกันจริง ฮึก เขาคงไม่ทิ้งกันไปหรอก มีความสุขด้วยกัน ผ่านพ้นอุปสรรคด้วยกันน่าจะดีกว่ามาทำแบบนี้...."

"นั่นสิ..."

"ฉัน.. อยากมาขอโอกาสอีกครั้ง.."

"......."

"ฉันพูดจริงนะ... ฉันรักเธอจริงๆ ฉันรู้สึกขาดเธอไปไม่ได้ TT"

"......."

"แซนดี้... ขอร้องล่ะ ฉันจะไปเลิกกับเคธ.."

"นาย.... อย่าไปทำร้ายความรู้สึก..... ของคนที่รักนายเลยนะ....."

"แล้วเธอไม่รักฉันหรอ??... ฉันทำร้ายความรู้สึกเธอเหมือนกันนะ"

"........"

"เคธ.. คงไม่ได้รักฉันจริงหรอกนะ..."

"........"

"ถ้าเธอรักฉันจริง.. เธอก็ต้องยินดีที่ฉันกับเธอไปกันได้ดีสิ.. ไม่ใช่มาทำตัวแย่งชิงแบบนี้!"

"........"

"ฉันรู้นะ.... ว่าเธอน่ะรักฉันจริง.. เพราะเธอไม่ได้แย่งชิงเหมือนที่เคธทำ เธอกลับยินดี.. แสดงว่าเธอก็รักฉัน... ใช่มั้ย?"

"........"

"ก็ได้... สิ่งที่ฉันพูดไป มันคงไร้ประโยชน์... เธออาจไม่ได้รักฉั...อุ้บ! O.o"

ฉันไม่ปล่อยให้เขาพูดบ้าอะไรมากมายแล้ว!.... ฉันเผลอเข้าจูบเขา.. ฉันไม่อยากฟังไรเส้ราๆจากเขาแล้ว ฉันใจอ่อนตั้งแต่ตอนที่เขาจะร้องไห้แล่ว!! ฉันทำซะขนาดนี้ ถ้าเขาไม่รู้... ก็แล้วแต่จะเป็นไปเหอะ -///-

"นายมันบ้า! บ้าที่สุดเลย.. จนขนาดนี้นายพึ่งมารู้.. นายพึ่งรู้หรอไงห้ะ! ห้ะ! T^T"

"ฉันขอโทษ....."

"ไอ้บ้า!! นายต้องรับผิดชอบเลยนะ.. ฉันป่วยเพราะนา.."

"จุ้บ!"

บ้าจริง! เขาทำไรฉันนนน - -* เขาหอมแก้มฉันหรอ! บ้าที่สุดเลย หึยยย -3-!!

"ฉันรักเธอ.. -//-"

"เออ.. ฉันรู้แล้ว -////-"

"กลับมาคบกันนะ ^^ ขอโอกาสอีกครั้ง.. จะดูแลให้ดีที่สุดเลยย ถ้าเธอเปิดโอกาส..อ่ะนะ"

"........."

"ว่าไง? จะเปิดใจให้ผู้ชายคนี้อีกมั้ยครับ? ^-^/"

"........."

"เฮ้ออ.. เงียบแฮะ.. สงสัยคงหมดหวังละมั้ง.. งั้นฉันจะกลั..."

"จะทำไรก็ทำเหอะ -//-"

ฉันรั้งเขาไม่ให้ไป... เขามาหาฉันแล้ว ฉันไม่ได้ไปล้มลุกคลุกคลานหาเขานะ เขามาเองนะ ฉันจะไม่ทิ้งคนที่รักให้ไปลงเอยกับคนอื่นหรอกนะ >//< เอ้ะ! แล้วฉันใบ้งี้.. เขาจะรู้มั้ย? ว่าฉันยอมเขาแล้วน่ะ!

"ห้ะ... เธอบอกว่าเปิดโอกาสให้ฉันหรออ? *0*"

"เออ.. แค่นี้แหละ.. กลับไปได้ละ.. ฉันจะนอน ง่วง -//-"

เฮ้ออ.. ฉันหวังว่าครั้งนี้มันคงจะไม่มีอะไรเลวร้ายเหมือนแต่ก่อนหรอกนะ - -'

"ฉันไม่ไป! ^^"

"เอ้ะ! นายชักจะดื้อไปละ!.. เห้นมั้ยเนี่ยว่าฉันกำลังไม่สบาย เป็นไข้.. เพราะนาย!! เพราะงั้นนายกลับไปได้ปล้ว อย่ามาซน! ฉันปวดหัวนะ ฉันจะนอน! -3-"

"ใครกัน.. ที่บอกว่าให้ฉันรับผิดชอบอ่ะ? ^^"

"โว้ะ!.. - -' พูดมาก.. จะนอน!"

เอ้ะ! ฉันว่าพิษไข้ทำให้ฉันขี้วีนไม่น้อยเลยนะ เง้อออ! -0-

"ฉันจะรับผิดชอบอย่างแรกเลยคือนั่งเฝ้าเธอนะดาร์ลิ้ง ^-^/"

"แอวะ! จะอ้วกก! -3-! จะทำไรก็ทำเหอะ!.. ฉันนอนนะ!"

"เชิญครับองค์หญิง กระผมจะดูแลองค์หญิงให้ดีที่สุดเลยครับ!"

"- -*..."

ฉันเหมือนจะรำคาญเขาใช่มั้ยล่ะ? มันเหมือนนะ.. แต่จริงๆมันไม่ใช่ ในใจฉันดีใจมากที่ได้คืนดีกับเขา >< แต่ตอนนี้ฉันไม่สบาย พิษไข้ทำร้ายฉัน.. ฉันขอนอนก่อนละกันนะ....... ZzZzZz.........