Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

          ตอนนี้.. ผมมานั่งเฝ้าผู้หญิงบางคน.. คนที่ผมรัก.. หน้าตาเธอเป็นเพลียๆ ผมเห็นแล้วใจไม่ดีเลย ผมทำผิดกับเธอมาก ผมดูแลเธอได้ไม่ดีเลย แต่เธอก็ยังอดทนกับผม.. เธอไม่โกรธผม เธอไม่บ่น เธอไม่ขอเลิกกับผมเลย เธอแสนดีสมกับชื่อของเธอจริงๆ ไอ้พวกคนในโรงเรียนก็อะไรนักหนานะ.. ทำไมต้องคอยมาแกล้งแฟนผมด้วย!! - -

"อืมมม..."

จู่ๆเธอก็พึมพำออกมาเบาๆ.. เธอลืมตาขึ้นมาด้วยสีหน้าที่แสดงไปด้วยความเจ็บปวด! 

"ตื่นแล้วหรอ? ^^"

"อืมมมม.. นี่นายพาฉันมาที่ห้องพยาบาลจริงๆด้วยแฮะ ฮ่ะๆๆๆ"

"เธอเนี่ยย!.. ขนาดเจ็บยังมีอารมณ์มาหัวเราะนะ - -"

"จะให้ทำไงได้ล่ะ!.. เจ็บไปแล้วนี่ เดี๋ยวมันก็หาย นายอย่าไปซีเรียสเลย นายไม่ได้โดนเองหนิ ^^"

"เธอกำลังประชดฉันสินะ! -3-"

"เปล่าซะหน่อย.. ก็มันจริงนี่นา นายไม่ได้โดนหนิ ฉันเป็นคนโดน.. นายน่ะไม่ต้องซีเรียสหรอกนะ ขนาดเจ้าตัวเนี่ย โดนเองยังยิ้มได้เลย.. ถ้าฉันเห็นนายมาทำหน้าซีเรียสเพราะฉันเนี่ย ฉันคงรู้สึกไม่ดีนะ"

"โอเคๆ ฉันจะไม่ซีเรียสแล้ว ^^.. แต่ฉันก็ขอโทษนะ"

"หืมม.. นายจะขอโทษฉันทำไม? นายไม่ได้ผิดซะหน่อย ^^"

"เหอะน่า.. ฉันผิดเพราะฉันดูแลเธอไม่ดีเองแหละ ไหวมั้ย? กลับบ้านกัน"

"ไม่เป็นไร.. ฉันจะนอนพักสักหน่อย นายกลับไปก่อนเหอะนะ ^^"

"งั้น.. ฉันจะไปช่วยงานแม่รอเธอละกัน"

"จ้ะ.. งั้นฉันงีบสักแปปก่อนนะ ^^"

          ฮ้าวววววว!.. ฉันรู้สึกสดชื่นเหมือนได้เกิดใหม่เลยนะ เหมือนเมื่อช่วงแรกฉันไม่ได้โดนตบเลย -,-.. มันไม่รู้สึกเจ็บสักนิด แง่มๆ รู้สึกดีชะมัดด!.. โอ่ยย อยากไปเข้าห้องน้ำจัง ไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า เวลามาอยู่ตอนเลิกเรียนเนี่ย รู้สึกโรงเรียนเงียบสงบขึ้นเยอะกว่าตอนมานั่งเรียนเลย ฮ่าๆ  ทำไมฉันรู้สึกว่าห้องน้ำมันไกลจัง - -'!! รู้สึกว่าเดินนานมากเลย... ถึงห้องน้ำแล้วล่ะ ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องน้ำแล้วรู้สึกว่ามันจะมีเสียงแก๊กๆด้วยนะ! แต่ช่างเหอะ มันคงไม่มีอะไรหรอกน่าา.. เมื่อฉันเข้าห้องเสร็จแล้ว เตรียมเปิดประตูออกแต่ว่า แก๊กๆ แก๊กๆ ทำไมมันเปิดไม่ออกเนี่ยย - - รู้สึกว่าตอนเปิดประตูเข้ามันยังเปิดได้เลยย -3-.. ทำไมมันมาล็อกล่ะเนี่ย !! บ้าที่สุดเลย! ฉันพยายามดันๆ ผลักๆ ดึงดันทำไปทำมา! แต่ว่าฉันดันได้เจอกับตือ ดือ ดึ่งงงง.. ซ่าาาาาาา! แจ็กพอต!! น้ำบ้าอะไรไม่รู้ กลิ่นเหม็นสุดๆ.. มันตกมาที่ตัวฉัน! บ้าที่สุดด! ใครมาทำกับฉันแบบนี้นะ! นี่ฉันโดนตบแล้วยังไม่พอใจอีกละไงกัน?.. ฉันวิ่งออกมาอย่างสุดเลย ตอนนี้ฉันอาย เพราะฉันอยู่ในสภาพที่เปียกโชก สกปรกที่สุด ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย! แสบตาเป็นที่สุด น้ำตาฉันคลอในขณะที่ฉันวิ่งไปเรื่อย.. และฉันก็ชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง! บ้าจริง - - ตอนนี้ฉันยังไม่อยากมองหน้าใครนะ

"ขอโทษค่ะ" 

ฉันรีบก้มหน้าก้มตาขอโทษแล้ว รีบผละตัวออกมา! แต่มือของคนตรงข้ามนั้น จับฉันไว้ 

"เงยหน้าขึ้นมาซิ!"

ห้ะ นี่เขาจะให้ฉันเงยหน้ามองเขาในสภาพแบบนี้เนี่ยนะ!

"ไม่.."

"นี่เธอ!!.. เอ้ะ! แซนดี้หนิ O.o เธอไปโดนอะไรมาน่ะ เลอะหมดเลย!"

ฉันลองพยายามลืมตาขึ้น.. ในสภาพที่ก้มหน้าอยู่ และคนที่ฉันวิ่งชนก็คือซาเวียร์นี่เอง เขาบอกให้ฉันเงยหน้า! แต่ฉันไม่เงย เขาเลยนั่งยองๆแล้วมองหน้าฉันอย่างงี้เนี่ยนะ!!

"เอ้ะ! เธอร้องไห้ด้วยนี่นา! O.o"

"ปล่อย.."

"แซนดี้.. กกลับมาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ! เธอตัวเปียกโชกเลยนะ"

"ฉันบอกให้ปล่อย.."

"แซนดี้.. นี่เธอโกรธฉันหรอ?"

"ฉันบอกให้ปลอยไง!.. ได้ยินมั้ยเล่า!! TT"

ฉันไม่ยอมให้เขาได้ถามอะไรอีกต่อไป.. ฉันรีบผละออกมาอย่างเร็ว ! ฉันไม่มีอารมณ์มาเสวนาอะไรกับเขาแล้ว!!! ฉันโกรธ!!!