Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

          หลังจากที่ผ่านสงกรานต์ไปแล้ว.. พวกเรามีเวลาว่าง พวกเราก็เลยไปที่อื่นนิดหน่อย เช่น ไปนิวยอร์ค.. แล้วก็กลับมาเตรียมเรียนเทอมสุดท้ายแล้ว เฮ้ออออ คิดแล้วก็เศร้าจัดด :( 

"เด็กๆ.. มาทานข้าวได้แล้วจ้าา" 

ตอนนี้คุณเฮเลนก็เรียกพวกเราให้ไปทานข้าว.. ฉันกลัวว่าจะคิดถึงอาหารฝีมือของพวกเขาจัง!

"นี่! แซนดี้.. ฉันแอบได้ยินมาว่ายัยน้องสาวของซาเวียร์น่ะ ขัดขวางเรื่องของพวกเธอหรอ?"

ยัยไอริสทักขึ้นมา.. เธอไปแอบได้ยินจากที่ไหนล่ะเนี่ย? - -'

"อืม.. เธอก็แค่อยากทดสอบน่ะ! ว่าเราจะไปกันได้มากแค่ไหน ^^"

"เฮ้อออ.. ลางสังหรณ์ฉันไม่ค่อยดีเลย เธอไหวหรือเปล่า?"

"ฉันไหวอยู่แล้ว.. เลิกกัน ฉันว่าเจ็บกว่าไอ้เรื่องที่ต้องเจอแน่นอน! ^^"

"ไม่ล่ะ! ฉันว่าเธอต้องเจ็บนักย่งกว่าเลิกกันแน่ๆ สายตายัยคนนั้นมันฟ้อง!"

"เธอคนนั้นชื่อโซอี้นะไอริส โซอี้น่ะ โซอี้ - -"

"ก็ฉันไม่อยากจำนี่ -3- จำไปทำไมกันล่ะ! โอ๊ะ! เฮนรี่โทรมาเดี๋ยวไปรับก่อนนะ ขอให้กินข้าวให้อร่อย เตรียมตัวดีๆไว้ล่ะ!"

ยัยไอริสขอลาจากโต๊ะอาหารเพื่อไปคุยกับนายเฮนรี่ แหงล่ะ! ฉันก็งงอยู่ว่าเขาไปปิ๊งปั๊งกันตอนไหน? -3- เหอะ! ช่างเถอะ!!

ในที่สุดตอนนี้ก็มาโรงเรียน.. สำหรับเทอมสุดท้ายของฉัน เวลาเข้าคลาสเนี่ย.. รู้สึกว่าทุกคนจะสนใจฉันเป็นพิเศษเลย.. ฉันไม่หลงตัวเองนะ เขาเข้ามาทักฉันประมาณว่า 'ใกล้กลับแล้วหรอ? ฉันไม่อยากให้เธอกลับเลย' อะไรประมาณนี้.. ยัยเคธี่ก็ดูสดใส น่ารักๆ ไม่เหมือนแต่ก่อนเลย.. เธอไม่เข้ามาทักฉันล่ะ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกฉันก็ไม่ค่อยอยากจะสุงสิงกับเธอซักเท่าไหร่

          .. ตื๊ดด ตื๊ดด ตื๊ดด..

"โอ๊ะ โทรศัพท์ฉันมาน่ะเดี๋ยวไปรับก่อนนะ ^^"

"โอเคจ้ะ รีบมาละกันนะเคธี่ ฉันอยากฟังเธอเม้าท์ต่อน่ะ"

"ได้เลย.. ฉันจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด! ^^"

"ใครโทรมากันนะ - -"

{Zoe} 

ห้ะ! น้องโซอี้โทรมาหาฉัน? น้องของซาเวียร์โทรมาหาฉันเนี่ยนะ!! โอ้ พระเจ้า >< มันตื่นเต้นสุดๆไปเลยยย

"ฮัลโหล"

[หวัดดีพี่เคธ.. พี่คงรู้นะว่าหนูเป็นใครน่ะ]

"พี่รู้อยู่แล้วล่ะจ้ะ ^^ ว่าแต่.. โทรมาหาพี่มีอะไรเอ่ยย?"

[หนูมีเรื่องจะวานพี่เคธให้ช่วยน่ะ]

เอ๋? นี่น้องนายซาเวียร์ไว้ใจฉันขนาดจะให้ฉันช่วยเลยหรอ? โอ้พระเจ้าาา ><

"เรื่องไรล่ะจ้ะ? เพื่อโซอี้น้องสาวของพี่ พี่ทำได้ทุกอย่าจ้ะ ^^"

โอกาสนี้ล่ะ.. มัดใจคนน้องให้ได้ >< ว้าววว!

[ก็เรื่อง....@^#&%&(()$^&_(_+... พี่พอจะช่วยโซได้ใช่มั้ย?]

"ฮึฮึ ง่ายแค่นี้ พี่ช่วยได้อยู่แล้วค่ะ ^^"

[งั้นก็ขอบคุณมาก.. หวังว่าเราคงจะได้เจอกัน อีกครั้งนะ]

"จ้ะ ^^"

แล้วน้องโซอี้ก็วางสายไป...

คราวนี้ล่ะ! ยัยแซนดี้ เธอโดนดีแน่ ฮึฮึ!!

          เฮ้อออ.. ตอนนี้ก็พักเที่ยงแล้วล่ะ ที่นี้มันก็ไม่ค่อยมีไรนะเมื่อเวลาใกล้ปิดเทอมน่ะ เพราะดูๆมันก็แบบว่า.. จะกิจกรรมของคลาสอื่นเยอะกว่า แล้วพพวกที่ไม่มีกิจกรรมก็ว่างสิคะงานนี้ ว่างซะจนไม่มีไรทำเลยล่ะ -3-

"เธอหิวน้ำมั้ย?"

"อืมม ก็นิดหน่อยน่ะ"

"'งั้น.. เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำให้นะ! รออยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหนนะ"

"จ้ะ ^^"

เมื่อซาเวียร์วิ่งออกไปซื้อน้ำให้ฉัน ฉันก็ได้นั่งอยู่คนเดียว.. รู้สึกว่าบริเวณทั่วๆโรงอาหารผู้คนส่นมากจะมองไปที่จุดๆหนึ่ง ฉันเลยมองตาม.. แล้วฉันก็เห็นว่า มีแก๊งค์ผู้หญฺงกลุ่มหนึ่งกำลังเดินมาทางฉัน! ให้ตายเถอะ... พวกหล่อนจะเดินมาหาฉันทำไมกัน? ไม่น่าจะใช่หรอก!!

"หวัดดี.. แซนดี้"

แต่ว่า.. มันก็ไม่ได้เป็นอย่างี่ฉันคาดไว้ เพราะพวกหล่อนเดินมาหาฉันและทักฉัน! ให้ตายเถอะ!! ฉันอยู่คนนเดียว ฉันยิ่งกลัวนะเนี่ย!

"จ้ะ หวัดดี ^^"

ฉันพยายามเป็นมิตรกลับไป.. แต่ในใจนี่ อยากมุดลงพื้นหรือหายวับไปเลยก็ได้

"เธอ... เป็นแฟนกับซาเวียร์หรออ?!"

"จ้ะ.. ทำไมหรอ?"

ฉันก็รู้สึกว่าฉันเป็นแฟนนายซาเวียร์นานพอควรแล้วนะ.. ทำไมพวกเธอพึ่งจะมาถาม!

"หรอ?.. แต่ทำไมซาเวียร์บอกพวกเราว่าเขาโสด แถมยังจะหาผู้หญิงมาเดทด้วยล่ะ"

"เอ๋?.. ฉันว่า ไม่น่าจะใช่นะ!"

"ไม่จริง!.. เมื่อกี้ฉันไปถามเขามาแล้ว!"

"อย่างงั้นหรอ?..."

จริงๆหรอ?.. เขาพูดงั้นจริงๆหรอ? เฮ้ออ :(

"งั้นก็แสดงว่าเธอ.. ไม่ใช่แฟนของซาเวียร์สินะ เหอะ หลอกลวง!"

"ไม่จริง! ฉันไม่ได้หลอกลวงนะ!"

"นี่! คนเขารู้กันหมดแล้วว่าเธอน่ะหลอกลวง! อย่ามาแสดงว่าคบกับเขาหน่อยเลย!! เขาไม่ได้ชอบเธอ!"

"ไม่จริงนะ!!"

"นี่!..."

"อ๊อกก.. ป..ปล่อย น..นะ"

จู่ๆ.. ผู้หญิงคนนี้ก็พุ่งเข้ามาบีบคอฉัน.. ตอนนี้น้ำตาฉันไหลรินแล้ว.. เพราะฉันไม่ไหว ฉันรุ้สึกเหมือนกับจะไม่มีลมหายใจ...

"พูดมากนักใช่มั้ย? เสแสร้งนักใช่มั้ย!! พวกเรา... จัดการร! อ้อ!.. แล้วใครที่คิดจะมาช่วยน่ะ ตายแน่!!"

พูดจบเธอก็ปล่อยมือจากการบีบคอฉันออก แล้วพวกของเธอก็มาจับไว้ แล้วเธอก็.. เพี๊ยะ! ตบน่าฉัน.. แล้วมันก็ตามมาด้วยเสียงโห่ร้องของคนบริเวณโรงอาหารนี้.. แต่ไม่มีใครเข้ามาช่วยฉันซักคน ถ้าไอริสพักพร้อมฉันนะ! อย่างน้อย.. ก็มีเธอคนหนึ่งล่ะที่จะเสี่ยงมาช่วยฉัน! 

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ...

ถ้าตบหน้าฉันหลายครั้งจนตอนนี้เลือดกลบปากฉันละ.. ฉันรู้สึกหน้าชาไปหมดเลย

แล้วนายซาเวียร์ไปไหน?... เวลาที่ฉันเจ็บแบบนี้ เขาไปอยู่ไหนกัน? 

"นี่!.. หยุดนะ! พวกเธอทำอะไรกับแฟนฉันน่ะ!!"

โอ้ ขอบคุณเสียงสวรรค์! เขามาช่วยฉันแล้ว.. เขายังบอกว่าเขาเป็นแฟนฉัน ยัยพวกนี้โกหกให้ฉันเสียใจและเจ็บตัวล่นอย่างงั้นหรอ?!!

"ซ..ซาเวียร์ O.O"

"ปล่อยแฟนฉันเดี๋ยวนี้นะ!! นี่แฟนฉันไปทำไรให้! พวกเธอถึงมาทำกับแฟนฉันแบบนี้ ห้ะ!!"

"ซาเวียร์! ฉันก็แค่ปกป้องนาย!"

"ปกป้องบ้าอะไร! ปกป้องฉันด้วยการทำแบบนี้กับแฟนฉันนี่นะ !!"

"บ้า! นี่แฟนนายหรอ?!! ไหนมีคนไปถามนายแล้วนายบอกว่าโสดล่ะ!"

"ห้ะ! ใครกันที่บอกพวกเธอ!!"

"ฉันบอกนายไม่ได้.. แต่ยัยนี่เป็นแฟนนายจริงๆหรอ?"

"ก็เออน่ะสิ!.. เลิกยุ่งกับแฟนฉันได้แล้วนะ! ไปเลยย! ไปไกลๆจากฉันและแฟนฉันซะ ไปป!!"

เมื่อซาเวียร์ไล่พวกนั้นเสร็จ.. เขาก็มาประคองฉัน.. บอกเลยว่าสภาพฉันตอนนี้ดูไม่ได้เลย ผมยุ่ง หน้าแดง[เพราะโดนตบนะ ไม่ใช่เขิล -,- 55] ทั้งคอแดงจากการที่ยัยนั่นมาบีบคอ! เลือดออกจากปาก เสื้อผ้าก็ยับ เฮ้ออออออ..!!

"เธอเป็นไรมากมั้ยแซนดี้? ให้ฉันพาไปโรง'บาลมั้ย?"

"ไม่ต้องไปถึงโรง'บาลหรอก.. แค่ห้องพยาบาลก็พอ ฉันไม่ไหวแล้ว..."

"เฮ้ยย!! แซนดี้!!"

ฉันไม่ไหวแล้ว.. แล้วฉันก็สลบไป เสียงสุดท้ายที่ได้ยินก็คือเขาเรียกฉัน... แล้วสติฉันก็หมดไป ไม่ได้รับรู้อะไรทั้งนั้น...