my prince! เจ้าชายคนนี้ ขอรักทีเถอะนะ!

" หวา~ หิวจังเลย ถ้ามีเจ้าชายมาอยู่ด้วยก็ดีน่ะสินะ " ฉันตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว

อ้อ!!! ลืมแนะนำตัว...ฉันชื่อ 'น้ำหวาน' จ้า สาวน้อยแสนเพ้อเจ้อ เตี้ย (165 ซม ) ซึน 

ติ๊งต่อง....ติ๊งต่อง....ติ๊งต่อง [เสียงกดกริ่ง]

อะไรๆๆๆๆ อะไรกันเนี่ย!! คนยิ่งหิวๆอยู่!! เดี๋ยวเอาตะหลัวฟาดหน้าเลยนี่!!! มารบกวนแต่เช้าเลยนะ!!

ติ๊งต่อง....ติ๊งต่อง....ติ๊งต่อง (ฉันอยู่คอนโดคนเดียวน่ะนะ)

"ค่าๆๆๆๆๆๆ มาแล้วค่ะ " ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย...

"ไง! ยัยน้ำเน่า!!! " เสียงที่แสนจะคุ้นเคยพูดขึ้นมา...

"ฉันชื่อน้ำหวานย่ะ!! " 

" 555 "

" มาทำไมย่ะ!!!!! " 

" ยัยหวาน...ฉันขออยู่ด้วยคนสิ! "

" ได้...ฮ...เฮ้ย!!...ด..ด..เดี๋ยว..เดี๋ยวนะ!! ขออยู่บ้านงั้นหรอ ?? " 

นายโปสเตอร์สุดหล่อ...จะมาอยู่บ้านฉันหรอเนี่ย!!! กรี๊ดดดดดดดด

"งั้นฉันขอเข้าไปเลยนะ....  " โปสเตอร์เอาข้าวของมาไว้ในห้องของฉันและจัดอย่างเรียบร้อย...

"เออ.....เห็นว่าหิวอ่ะนะ...ทำอาหารไม่เป็นใช่ป่ะ...ฉันจำได้..เดี๋ยวทำให้นะ "

"อ...อื้อ...."

รู้สึกเกร็งนะ...แต่ก็มีความสุข :) 

" ในตู้ฉันไม่มีอะไรหรอกนะ...แต่อุปกรณ์..พร้อม!! " 

" ไม่เป็นไร...ฉันเก่งพอน่าาาาา " 

" หลง...ตัว...เอง.. " ฉันพูดออกมาทำให้เขาแสยะยิ้ม...เอ้อ! ลืมบอกไป..โปสเตอร์น่ะ..เป็นเพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ 

15 นาที่ผ่านไป...

"เสร็จแล้วคร้าบบบ " โปสเตอร์ตะโกนเรียกฉันซึ่งนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น..

"ถ้าฉันกินไปแล้ว...จะท้องเสียมั้ยอ่ะ " ฉันทำหน้ากวนประสาท..

"อย่าดูถูกกันเซ่!! " เขานำมือที่แสนอบอุ่นของเขามาเขย่าหัวฉันไปมา...

" ถ้าไม่กินจะมีปัญหามั้ยคะ " ฉันทำหน้ากวนประสาทใสเขา....ทันทีที่ฉันพูดจบ..เขาก็เอามือมาจับไหล่ของฉันฉันจึงรับถอยหลังหนีจนติดผนัง.. เขาโน้มตัวลงมาหาฉัน (ฉันเตี้ย!! ) ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอยู่ใกล้ใบหน้าของฉัน

"ลองกินสิ....จะได้รู.. " 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ฉันถีบเขากระเด็น(ย้ำว่้าถีบจริงๆ) 

งั่มๆๆๆๆๆ 

" 5....4.....3.....2......1 " 

" เฮ้ย!!! อร่อยมากอ่ะ !!! " 

" เชื่อฉันรึยังล่ะ ยัยน้ำเน่า... " เขายิ้มโลกละลาย...ทำเอาสาวแสนเพ้ออย่างฉันยิ่งเพ้อเจ้อกันไปใหญ่..

สรุปว่า..เขาจะมาอยู่กับฉันจริงๆหรอเนี่ย !!!!!!