รักสุดใจ นายดีไซเนอร์ที่รัก

"hey"นั่นคือเสียงเเรกของเช้าวันสดใสวันหนึ่ง เด็กสาวหันไปตามเสียง
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณมินนา"เด็กสาวส่งยิ้มให้เพื่อนรัก
"เเอปเปิ้ลพรัม!!"เพื่อนสาวตะโกนใส่เด็กสาว
"ค้ะ0_o"เด็กสาวสะดุ้งตกใจ
"เลิกเรียกฉันห่างเหินเเบบนั้นได้เเ้ล้วน่ะฉันบอกให้เธอเรียกว่า'มินนา'เชยๆไม่ใช่'คุณมินนา'เรา2คนเป็นเพื่อนรักกันน่ะเเล้วเวลาตอบน่ะตอบว่าจ้ะก็พอไม่ต้องค่ะเราไม่ได้ห่างเหินกันขนาดนั้นสักหน่อย"เพื่อนสาวบ่นเด็กสาวยกใหญ่ก็ถูกเเล้วล่ะตั้งเเต่คบกันมาเด็กสาวไม่เคยเรียกเพื่อนรักของตนเองอย่างสนิทสนมเลยสักครั้งเพดราะเพื่อนสาวมักจะมกตัวอยู่กับตำราเรียน
"ค่ะเอ้ยจ้ะ"เด็กสาวยิ้มเห่ยๆเธอล้วงกระเป๋าขึ้นมาเเ้ล้วเริ่มหาของ
"เธอหาอะไรน่ะ"
"เอ่อ..หาตำราเรียนวิชาฟิซิกส์น่ะค่ะ"เด็กสาวยิ้มเห่ยๆ
"พอได้เเล้ว"เพื่อนสาวจับข้อมือของเด็กสาวมาในทันที"เธอเอาเเต่หมกตัวอยู่กับหนังสือเรียนน่ะ"
"เอ่อ..เเต่ว่า"
"บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ไงเล่า!!"
"ค่า"เด็กสาวตอบในทัน
  เอาล่ะได้เวลาเเนะนำตัวเเ้ล้วสิน่ะฉันชื่อ'เเอปเปิ้ลพรัม'ค่ะ^^ฉันเป็นนักเรียนเฉิ่มๆค่ะไม่เป็นจุดเด่นเหมือนมินนาหรอกก็เพราะว่าหล่อนเเป็นถึง'star girl'ของโรงเรียนยังไงล่ะคว้าที่1มาครองได้ทุกๆปี
"ว้าก/กรี๊ด"ฉันกับมินนาส่งเสียงออกมาพร้อมกันเพราะอยู่ๆก็มีลูกบอลถูกเขวี้ยงมาทางนี้
"ขอโทษครับ"เด็กชายผมทองวิ่งมาทางพวกเรา
"อ้าวหนึ่ง"มินนาตกอกตกใจเล็กน้อย
"อ้าวคุณมินนา"คนที่ชื่อหนึ่งชี้หน้ามินนา
"เอ่อ..นายไม่ไปเก็บบอลเเ้ล้วเหรอ"มินนาบอกหนึ่ง
"เอ่อ..ลืมโทษทีไปน่ะ"คนที่ชื่อหนึ่งวิ่งออกไปเก็บลูกบอล
"มินนาเธอดูไม่สบายใจน่ะ"ฉันถามเพื่อนรัก
"นิดหน่อยน่ะไปกันเถอะ"
"อืม"ฉันพยักหน้าตอบตกลง
ณ โรงเรียนเบล็กเบอร์รี่สคูล(ชื่อโรงเรียนเนี่ยเหมือนยี่ห้อโทรศัพท์เลยเนาะ-_-;)
"เอ้ยนั่นมันคุณมินนานี่นาพกวเราไปหาคุณมินนากันเถอะ"อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาทุกๆคนหันมามองกันเป็นตาเดียวเเล้ววิ่งเข้ามาหามินนา
"ว้ายตายเเ้ล้ว"มินนาร้องเพราะเธอถูกเบียดตัวไปมาส่วนฉันน่ะเหรอกระเด็นออกมาจากตัวมินนาเเล้ว-_-;
"มินนาฉันไปก่อนน่ะ"ฉันส่งเสียงร้อง
"จ้าไปได้เลย"
 เฮ้อ~ฉันเบื่อเเ้ล้วก็เซ็งมากๆด้วยฉันอยากดังเหมือนมินนามั้งจังบอกตามตรงน่ะฉันอิจฉามินนาอ่ะเเต่ก็ช่วยไม่ได้เธอสวยจริงๆฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่เเ้ล้วจึงหยิบตำราเรียนขึ้นมาอ่าน
"โอ้ย/ว้าย"ฉันล้มลงไปนอนกับพื้น
"นี่เธอเดินยังไงไม่ดูทาง"เด็กหนุ่มพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเขาเกาหัวไปมา
"ขอโทษด้วยน่ะค่ะ"ฉันพูดเเต่ตอนนี้ฉันกำลังหาเเว่นอยู่
"อืมไม่เป็นไรหรอก...อ่ะนี่เเว่นเธอ"เขาส่งเเว่นมาให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะ"ฉันหันไปหาเขาพร้อมกับส่งยิ้ม
"เธอ!!"ชายหนุ่มชี้หน้ามาทางฉัน
"อะไรเหรอค่ะ"ฉันสะดุ้ง
"เฉิมชะมัด"กรี๊ดดดดดดดเขาว่าไงน่ะ
"เอ่อ..."ฉันไม่พูดอะไรเเต่น้ำตาของฉันค่อยๆไหลรินเรื่อยๆ
"เฮ้ยๆอย่าร้องสิ"เขารีบพยุงตัวฉัน
"...."ฉันไม่ตอบ
"เอาอย่างนี้ไหม"เขายิ้มให้ฉัน"ฉันมีข้อเสนอมาให้เธอ"
"อะไรเหรอค่ะ"ฉันถามน้ำตายังคงไม่หยุดไหล
"ฉันจะทำให้เธอสวยขึ้นเเต่เธอจะต้องชนะstar girlประจำปีนี้ให้ได้"ฉันอึ้งนิดๆไม่มีทางหรอกไม่มีทางที่คนอย่างฉันจะสวยได้
"ค้ะ?"
"น่ะ"
"เอ่อ..."คิดๆูเเ้ลวถ้าสวยขึ้นเราก็จะกลายเป็นคนดัง"ตกลงค่ะ"
"โอเคถ้างั้นตอนเลิกเรียนเจอกันน่ะฉันจะไปรอที่หน้าประตูโรงเรียน"
"เอ๋?"
"เเล้วก็อย่าเฉื่อยล่ะเพราะฉันรีบ"
"ค่ะ"ฉันตอบไปในทันทีนี่ฉันจะสวยขึ้นจริงๆเหรอ