เกรียนซามะ!!

ต่อจากตอนที่แล้ว
 
ซามะ:คุณหรือว่า!!.........ลูกค้างั้นหรอ
ณ ในห้องนั่งเล่น ยังจะณ อีกอยุ่ใกล้ๆแค่เนี่ย
ชายคนนี้ คาโต้ ซามูไรไร้งานทำ ลูกค้าของงานนี้
คาโต้:ขอแนะนำตัวนะครับกระผมมีนามว่า คาโต้ ขอรับ....พึ่งทำงานเป็นซามูไรเมื่อวานนี้เอง
ซามะ:(กระซิบข้างๆคางูโระ)เฮ้ยๆนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันฟระเนี่ย
คางูโระ:(กระซิบตอบกลับ)มีงานเข้ามาตั้ง2วันติดกันแบบนี้มานไม่น่าเป็นไปได้เลยน่อ
ยูนะ:นะะนะนะนะน้ำชาคะ!!//วางน้ำชาให้(พลาดทำน้ำชาหล่นใส่คาโต้)
คาโต้:จ้ากกก!!ร้อนๆ!!
ยูนะ:ขอโทษนะค่า!!
คาโต้:ไม่เป้นไรครับแต่คือว่า.....
คางูโระ:ถ้าลื่อคิดจะมาล้อเล่นมีเรื่องแน่น่อ!!
ยูนะ:อะไรกันไม่ขอโทษแล้วยังจะไปหาเรื่องเขาอีกหรอ!!
ซามะ:อาแล้วคิดจะจ้างเราทำอะไรล่ะครับ...
คาโต้:อ่าคือว่า..................ผมอยากได้ของที่ทำหายไปคืนมาน่ะครับ...เป็นของสำคัญที่ผมดันทำหลุดมือหายไปน่ะครับ
ยูนะ:คือว่า......แล้วของที่หายไปมันคืออะไรหรอคะ?
คาโต้:ของนั้น.....ถ้ามีเงินสัก10ล้านคงจะซื้อคืนมาได้
คางูโระ://วิ่งไปยกคอเสื้อคาโต้//บอกแล้วไงถ้ามาล้อเล่นมีเรื่องแน่ๆน่อ!!ลืมแล้วหรือไงน่อ
ซามะ:เล่นเกมแท้มันสนุกสิเนอะพอคิดว่ามันสนุกก็เลยซื้อมันจนหลงหัวไม่ขึ้นเลยน่ะสิ
ซามะกล่าวหน้าตายพร้อมกับทำมือเมหือนกำลังจับเมาส์และกดปุ่มwasdที่คีบอร์ด
ยูนะ:เพราะงี้เองหรอ!!ที่เงินมันหายไปจากธนาคารเพราะไอ้ท่านี้เองหรอ!!
คาโต้:ป่าวนะ!!ก็เห็นบอกถ้ามีเรื่องเดือดร้อนให้มาปรึกษาได้!!
คางูโระ:หนวกหูเฟ้ยไอ้เม็งพวกเราก็ไม่มีปัญญาจะซื้อข้าวกิงแล้วเหมือนน่อ!!จะมีหน้าไปดูแลชีวิตคนอื่นได้ไงทำไมไม่รู้จักมาตอนมีเงินละไอ้เม็ง!!
ซามะ:สงบสติอารมย์ก่อนสิ
ว่าแล้วซามะก็ลากคางุโระกลับมา
ซามะ:ว่าแต่คุณจะเอาเงินนั้นไปทำอะไรงั้นหรอ
คาโต้:ก็คือ...........1เดือนก่อนผมลาออกจากแก็งมานิวะจนไม่มีงานทำ
ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:อ่า.......
คาโต้:เมื่อ3สัปดาห์ก่อนโดนพวก17มงกุฏหลอกลวงเอาไปทั้งบ้านและที่ดินโดนยึดหมดน่ะครับ
ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:ฮะ..............
คาโต้:เมื่อ2สัปดาห์ก่อนเมียผมพาลูกชายหนีไปโดยที่ไม่ทิ้งจดหมายลาไว้เลยสักฉบับ
ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:โอ้....!!
คาโต้:เมื่ออาทิตที่แล้ว....
ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:โฮ้....!!!!!
......บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงจะทำให้ซึ้งพวกเอ็งพาเสียหมด
คาโต้:...................................
ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:................................
คาโต้:...................................//หยิบชามาดื่ม
ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:จ้าก//ต่างคนต่างล้มไม่เป้นท่า
ยูนะ:ทำไมต้องหยุดเล่าตอนนี้ด้วย!!!!!!!ค้างคาใจสุดๆเลยทำไมสถานะการณ์ที่ถูกบีบทำไมต้องมาหยุดเอาตอนอาทิตที่แล้วด้วย!!
คางูโระ:แล้วเมื่ออาทิตที่แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่น่อ!!!
คาโต้:อยากฟังต่องั้นหรอครับ
 
ตัดฉากไปทันใด
 
ณ นอกบ้าน ทำไมต้อง ณ ด้วยฟระ!!
 
คางูโระ:จะเล่าต่อหลังเสร็จงานแล้วมันคืออะไรกันแน่น่อ...
ยูนะ:แบบนี้ก็เหมือนกับว่างานนี้ไม่มีทางทำสำเร็จได้อะสิ..
คาโต้:........เออคือแล้วจะไปไหนกันงั้นหรอครับ
ซามะ:อ่าวอะไรกันถ้าอยากได้เงิน ต้องไปหางานทำไม่ใช้หรือไง
พูดเสร็จซามะก็เลื่อนประตูที่ร้านอะไรสักอย่างแห่ง1
สาวน้อยปริศนา:ยินดีต้อนรับค่าาาาา...อ่าวอะไรกันพงกนายเองหรอกหรอ
คุณคามินะเป็นเจ้าของคลับคามินะและจำของบ้านที่ร้านรับจ้างโครตสารพัดของซามะที่ซามะเช่าอยู่ เห็นตัวเล็กเท่าเด็กม.ต้นแล้วหน้าตาน่ารักแบบนี้ตัวจริงโหดร้ายสุดๆ
คามินะ:อืมมม.....อย่างงั้นเองหรอเนี่ย
ชายปริศนา:จะบ้าหรือไงพวกแกถ้ามีวิธีแบบนี้โลกก็มีคนคนจนออกมาแล้วเจ้าพวกโง่ปัญญาอ่อนเอ่ย!!
คางูโระ:ลื่อเอ็งก็เป็นหัวขโฒยมาก่องไม่ใช้หรอไงน่อ!!
ยูนะ:จริงๆด้วยนะคะ
อเล็ก พนักงานในคลับแห่งนี้มาที่เมืองนี้เพื่อทำงานคัดดอก ถึงชื่อจะเป้นฝรั้งแต่หน้าตารับไม่ได้
คามินะ:แหม่......จะว่าไปก็มีวิธีอยุ่นะ
 
และสุดท้ายก็ตัดฉากมาที่คลินิกมืด
คุณหมอเถือน:เอาละคุณลุกค้าเลือกแบบไหนดีละครับ
พูดเสร็จก็ชี้ไปที่ป้ายที่เขียนว่าไต1ข้าง
คาโต้:เออ......แบบนี้มัน...
คามินะ:มีตั้ง2ข้างเหลือข้างเดียวก้ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนิเป็นลูกผู้ชายเรื่องแค่นี้สบายมาก
ยูนะ:แบบนี้มันไม่ไหวหรอกคะ- -
ณ นอกคลินิกมือ อย่าพูดณ นะเฟ้ยไอ้บ้า
ซามะ:อะไรกันไม่เห็นได้อย่างที่ปากว่าเลย ถ้าไม่แน่จริงแล้วอยากเป็นเศรษฐีมันไม่ได้หรอกนะ
ยูนะ:ไอ้แบบนั้นไม่มีใครทำได้หรอกคะ- -อะ!!?
จู่ๆก็มีอะไรบางอย่างตกลงมาบนพื่น มันคือ................แว่นตาเนี่ยนะ
ทุกคน:อ่า!!??
พอครางเสร็จก็มองด้านบนพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
หญิงสาวปริศนา:อ่าวทุกคนบังเอิญจังเนอะ
ซารุโทกิ อาซาเมะชื่อเล่นซารุจัง อตีดเป็นยอดนินจาสาว ถ้าไม่ได้ใส่แว่นจะมองอะไรไม่ชัดเลยแม้แต่นิด
ซารุจัง:เอ๋?........วิธีที่จะได้งเงินแบบเร่งด่วงอย่างงั้นหรอ
ยูนะ:ซารุจังคะรีบๆใส่แว่นดีกว่านะ- -แบบนี้คนอื่นเค้าจะเดือดร้อนเอานะคะ
คางูโระ:อั๊วว่าแค่เสียคาแลคเตอร์หน่อยก็บ่เป็ยหยังหรอกน่อ
ซารุจัง:พูดเรื่องอะไรกันหน่ะคนอย่างพวกเธอฉันไม่ได้สนใจแม้แต่นิดเดียวนะ.ที่ฉันสนใจก็คือ...
พูดเสร็จซารุจังก็ไปรีบคางของคาโต้สะงั้น
ซารุจัง:คุณเพียจคนเดียวเท่านั้นนะคะคุณซามะค่าาา
ยูนะ:ก็บอกแล้วไงว่าให้ใส่แว่นสะยายนี้!!
ณ นอกร้าน ณ อีกแล้วหรอทำไมต้องณ ฟระ!!
ซารุจัง:อ่าวเงินที่ว่านั้นไม่ใช้เงินที๋ฉันกับคุณซามะจะไปสร้างรังรักกันงั้นหรอ
ซามะ:ถ้ากับเธอละก็ไม่ต้องพูดถึงรังรักเลยแค่ให้เธอไปนั่งตามร้านข้างทางยังไม่อยากเลยนิ- -*
ซารุจัง:ยังเย็นชาไม่เปลี่ยนละนะ....แต่ว่าถ้าแค่นี้ละก็ฉันไม่มีวันท้อแท้หรอกคะ
ซามะ:จะว่าไปเอาชีสเน่ามาทำอะไร.....ถ้าคิดว่าถือแล้วสวมคาแลคเตอร์ละก็ผิดมหันต์แล้วละ
ซารุจัง:ตายแล้วที่คิดว่าฉันทำแบบนี้ฉันชอบมันมากนักหรือไง
ซามะ:เลิกพร่มได้แล้วเว้ย!!หาทางทำอะไรกับชีสเน่านั้นสะทียายผู้หญิงชีสเน่า!!
ซารุจัง:ว้าย!!
จู่ๆยายนี้ก็สะดุดอะไรบางอย่างจนล้มชีสเน่านั้นแปะที่หัวของซามะจัง
ซารุจัง:เอาสิอย่างงั้นแหละด่าฉันเยอะๆอย่างงั้นเลยสิคะ
ซามะ:....................//ชักของขึ้น
ยูนะ:อะไรเนี่ยเหม็นชะมัดเลย-y-
คางูโระ:นี้มันกลื่นชีสเน่าหรือว่ากลิ่นพวกซาดิสน่อ-y-
ซาโต้:เฮ้ยเหนื่อยใจจริง อะ!?
 
สิ่งที่คาโต้เห็นคืออะไรกันแน่โปรดติดตามตอนต่อไปเถอะ ง่วงนอนเว้ย!!!(ค่อยมาต่อพรุ่งนี้)
 
ซามะ:คนเขียน!!
ยูนะ:มัน!!
คางูโระ:ขี้เกียจโครตๆน่อ
คนเขียน:หนวกหูเฟ้ย!!เดียวก็มาต่อพรุ่งนี้ไงฟระแถมเรื่องเก่าด้วยะนเฟ้ยเอาให้จบไปเลย!!
ซามะ:เถอะถึงจะพูดแบบนั้นแต่แกก็ทำไม่ได้อยู่ดีนั้นแหละคงคิดจะลงนิยายเรื่องนี้ให้เสร้จและนิยายเรื่องเก่าลงสักครึ่งบทละสิ!!
คนเขียน:จะ!!เจ้านี้มันอ่านแผนการเราออกงั้นหรอ!!?
 
จบเถอะโยม