เกรียนซามะ!!

ต่อจากตอนที่แล้ว

 

ซามะ:คุณหรือว่า!!.........ลูกค้างั้นหรอ

ณ ในห้องนั่งเล่น ยังจะณ อีกอยุ่ใกล้ๆแค่เนี่ย

ชายคนนี้ คาโต้ ซามูไรไร้งานทำ ลูกค้าของงานนี้

คาโต้:ขอแนะนำตัวนะครับกระผมมีนามว่า คาโต้ ขอรับ....พึ่งทำงานเป็นซามูไรเมื่อวานนี้เอง

ซามะ:(กระซิบข้างๆคางูโระ)เฮ้ยๆนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันฟระเนี่ย

คางูโระ:(กระซิบตอบกลับ)มีงานเข้ามาตั้ง2วันติดกันแบบนี้มานไม่น่าเป็นไปได้เลยน่อ

ยูนะ:นะะนะนะนะน้ำชาคะ!!//วางน้ำชาให้(พลาดทำน้ำชาหล่นใส่คาโต้)

คาโต้:จ้ากกก!!ร้อนๆ!!

ยูนะ:ขอโทษนะค่า!!

คาโต้:ไม่เป้นไรครับแต่คือว่า.....

คางูโระ:ถ้าลื่อคิดจะมาล้อเล่นมีเรื่องแน่น่อ!!

ยูนะ:อะไรกันไม่ขอโทษแล้วยังจะไปหาเรื่องเขาอีกหรอ!!

ซามะ:อาแล้วคิดจะจ้างเราทำอะไรล่ะครับ...

คาโต้:อ่าคือว่า..................ผมอยากได้ของที่ทำหายไปคืนมาน่ะครับ...เป็นของสำคัญที่ผมดันทำหลุดมือหายไปน่ะครับ

ยูนะ:คือว่า......แล้วของที่หายไปมันคืออะไรหรอคะ?

คาโต้:ของนั้น.....ถ้ามีเงินสัก10ล้านคงจะซื้อคืนมาได้

คางูโระ://วิ่งไปยกคอเสื้อคาโต้//บอกแล้วไงถ้ามาล้อเล่นมีเรื่องแน่ๆน่อ!!ลืมแล้วหรือไงน่อ

ซามะ:เล่นเกมแท้มันสนุกสิเนอะพอคิดว่ามันสนุกก็เลยซื้อมันจนหลงหัวไม่ขึ้นเลยน่ะสิ

ซามะกล่าวหน้าตายพร้อมกับทำมือเมหือนกำลังจับเมาส์และกดปุ่มwasdที่คีบอร์ด

ยูนะ:เพราะงี้เองหรอ!!ที่เงินมันหายไปจากธนาคารเพราะไอ้ท่านี้เองหรอ!!

คาโต้:ป่าวนะ!!ก็เห็นบอกถ้ามีเรื่องเดือดร้อนให้มาปรึกษาได้!!

คางูโระ:หนวกหูเฟ้ยไอ้เม็งพวกเราก็ไม่มีปัญญาจะซื้อข้าวกิงแล้วเหมือนน่อ!!จะมีหน้าไปดูแลชีวิตคนอื่นได้ไงทำไมไม่รู้จักมาตอนมีเงินละไอ้เม็ง!!

ซามะ:สงบสติอารมย์ก่อนสิ

ว่าแล้วซามะก็ลากคางุโระกลับมา

ซามะ:ว่าแต่คุณจะเอาเงินนั้นไปทำอะไรงั้นหรอ

คาโต้:ก็คือ...........1เดือนก่อนผมลาออกจากแก็งมานิวะจนไม่มีงานทำ

ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:อ่า.......

คาโต้:เมื่อ3สัปดาห์ก่อนโดนพวก17มงกุฏหลอกลวงเอาไปทั้งบ้านและที่ดินโดนยึดหมดน่ะครับ

ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:ฮะ..............

คาโต้:เมื่อ2สัปดาห์ก่อนเมียผมพาลูกชายหนีไปโดยที่ไม่ทิ้งจดหมายลาไว้เลยสักฉบับ

ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:โอ้....!!

คาโต้:เมื่ออาทิตที่แล้ว....

ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:โฮ้....!!!!!

......บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงจะทำให้ซึ้งพวกเอ็งพาเสียหมด

คาโต้:...................................

ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:................................

คาโต้:...................................//หยิบชามาดื่ม

ซามะ+คางูโระ+ยูนะ:จ้าก//ต่างคนต่างล้มไม่เป้นท่า

ยูนะ:ทำไมต้องหยุดเล่าตอนนี้ด้วย!!!!!!!ค้างคาใจสุดๆเลยทำไมสถานะการณ์ที่ถูกบีบทำไมต้องมาหยุดเอาตอนอาทิตที่แล้วด้วย!!

คางูโระ:แล้วเมื่ออาทิตที่แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่น่อ!!!

คาโต้:อยากฟังต่องั้นหรอครับ

 

ตัดฉากไปทันใด

 

ณ นอกบ้าน ทำไมต้อง ณ ด้วยฟระ!!

 

คางูโระ:จะเล่าต่อหลังเสร็จงานแล้วมันคืออะไรกันแน่น่อ...

ยูนะ:แบบนี้ก็เหมือนกับว่างานนี้ไม่มีทางทำสำเร็จได้อะสิ..

คาโต้:........เออคือแล้วจะไปไหนกันงั้นหรอครับ

ซามะ:อ่าวอะไรกันถ้าอยากได้เงิน ต้องไปหางานทำไม่ใช้หรือไง

พูดเสร็จซามะก็เลื่อนประตูที่ร้านอะไรสักอย่างแห่ง1

สาวน้อยปริศนา:ยินดีต้อนรับค่าาาาา...อ่าวอะไรกันพงกนายเองหรอกหรอ

คุณคามินะเป็นเจ้าของคลับคามินะและจำของบ้านที่ร้านรับจ้างโครตสารพัดของซามะที่ซามะเช่าอยู่ เห็นตัวเล็กเท่าเด็กม.ต้นแล้วหน้าตาน่ารักแบบนี้ตัวจริงโหดร้ายสุดๆ

คามินะ:อืมมม.....อย่างงั้นเองหรอเนี่ย

ชายปริศนา:จะบ้าหรือไงพวกแกถ้ามีวิธีแบบนี้โลกก็มีคนคนจนออกมาแล้วเจ้าพวกโง่ปัญญาอ่อนเอ่ย!!

คางูโระ:ลื่อเอ็งก็เป็นหัวขโฒยมาก่องไม่ใช้หรอไงน่อ!!

ยูนะ:จริงๆด้วยนะคะ

อเล็ก พนักงานในคลับแห่งนี้มาที่เมืองนี้เพื่อทำงานคัดดอก ถึงชื่อจะเป้นฝรั้งแต่หน้าตารับไม่ได้

คามินะ:แหม่......จะว่าไปก็มีวิธีอยุ่นะ

 

และสุดท้ายก็ตัดฉากมาที่คลินิกมืด

คุณหมอเถือน:เอาละคุณลุกค้าเลือกแบบไหนดีละครับ

พูดเสร็จก็ชี้ไปที่ป้ายที่เขียนว่าไต1ข้าง

คาโต้:เออ......แบบนี้มัน...

คามินะ:มีตั้ง2ข้างเหลือข้างเดียวก้ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนิเป็นลูกผู้ชายเรื่องแค่นี้สบายมาก

ยูนะ:แบบนี้มันไม่ไหวหรอกคะ- -

ณ นอกคลินิกมือ อย่าพูดณ นะเฟ้ยไอ้บ้า

ซามะ:อะไรกันไม่เห็นได้อย่างที่ปากว่าเลย ถ้าไม่แน่จริงแล้วอยากเป็นเศรษฐีมันไม่ได้หรอกนะ

ยูนะ:ไอ้แบบนั้นไม่มีใครทำได้หรอกคะ- -อะ!!?

จู่ๆก็มีอะไรบางอย่างตกลงมาบนพื่น มันคือ................แว่นตาเนี่ยนะ

ทุกคน:อ่า!!??

พอครางเสร็จก็มองด้านบนพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

หญิงสาวปริศนา:อ่าวทุกคนบังเอิญจังเนอะ

ซารุโทกิ อาซาเมะชื่อเล่นซารุจัง อตีดเป็นยอดนินจาสาว ถ้าไม่ได้ใส่แว่นจะมองอะไรไม่ชัดเลยแม้แต่นิด

ซารุจัง:เอ๋?........วิธีที่จะได้งเงินแบบเร่งด่วงอย่างงั้นหรอ

ยูนะ:ซารุจังคะรีบๆใส่แว่นดีกว่านะ- -แบบนี้คนอื่นเค้าจะเดือดร้อนเอานะคะ

คางูโระ:อั๊วว่าแค่เสียคาแลคเตอร์หน่อยก็บ่เป็ยหยังหรอกน่อ

ซารุจัง:พูดเรื่องอะไรกันหน่ะคนอย่างพวกเธอฉันไม่ได้สนใจแม้แต่นิดเดียวนะ.ที่ฉันสนใจก็คือ...

พูดเสร็จซารุจังก็ไปรีบคางของคาโต้สะงั้น

ซารุจัง:คุณเพียจคนเดียวเท่านั้นนะคะคุณซามะค่าาา

ยูนะ:ก็บอกแล้วไงว่าให้ใส่แว่นสะยายนี้!!

ณ นอกร้าน ณ อีกแล้วหรอทำไมต้องณ ฟระ!!

ซารุจัง:อ่าวเงินที่ว่านั้นไม่ใช้เงินที๋ฉันกับคุณซามะจะไปสร้างรังรักกันงั้นหรอ

ซามะ:ถ้ากับเธอละก็ไม่ต้องพูดถึงรังรักเลยแค่ให้เธอไปนั่งตามร้านข้างทางยังไม่อยากเลยนิ- -*

ซารุจัง:ยังเย็นชาไม่เปลี่ยนละนะ....แต่ว่าถ้าแค่นี้ละก็ฉันไม่มีวันท้อแท้หรอกคะ

ซามะ:จะว่าไปเอาชีสเน่ามาทำอะไร.....ถ้าคิดว่าถือแล้วสวมคาแลคเตอร์ละก็ผิดมหันต์แล้วละ

ซารุจัง:ตายแล้วที่คิดว่าฉันทำแบบนี้ฉันชอบมันมากนักหรือไง

ซามะ:เลิกพร่มได้แล้วเว้ย!!หาทางทำอะไรกับชีสเน่านั้นสะทียายผู้หญิงชีสเน่า!!

ซารุจัง:ว้าย!!

จู่ๆยายนี้ก็สะดุดอะไรบางอย่างจนล้มชีสเน่านั้นแปะที่หัวของซามะจัง

ซารุจัง:เอาสิอย่างงั้นแหละด่าฉันเยอะๆอย่างงั้นเลยสิคะ

ซามะ:....................//ชักของขึ้น

ยูนะ:อะไรเนี่ยเหม็นชะมัดเลย-y-

คางูโระ:นี้มันกลื่นชีสเน่าหรือว่ากลิ่นพวกซาดิสน่อ-y-

ซาโต้:เฮ้ยเหนื่อยใจจริง อะ!?

 

สิ่งที่คาโต้เห็นคืออะไรกันแน่โปรดติดตามตอนต่อไปเถอะ ง่วงนอนเว้ย!!!(ค่อยมาต่อพรุ่งนี้)

 

ซามะ:คนเขียน!!

ยูนะ:มัน!!

คางูโระ:ขี้เกียจโครตๆน่อ

คนเขียน:หนวกหูเฟ้ย!!เดียวก็มาต่อพรุ่งนี้ไงฟระแถมเรื่องเก่าด้วยะนเฟ้ยเอาให้จบไปเลย!!

ซามะ:เถอะถึงจะพูดแบบนั้นแต่แกก็ทำไม่ได้อยู่ดีนั้นแหละคงคิดจะลงนิยายเรื่องนี้ให้เสร้จและนิยายเรื่องเก่าลงสักครึ่งบทละสิ!!

คนเขียน:จะ!!เจ้านี้มันอ่านแผนการเราออกงั้นหรอ!!?

 

จบเถอะโยม