บทเพลงนี้ขอมอบให้เธอ

"มิคุเราไปช็อปปิ้งกันเถอะ><"เสียงของเด็กสาวผมเหลืองพูดขึ้นพลางยิ้มกว้าง

"จ้าๆ"เด็กสาวผมสีฟ้าตอบตกลงในทันทีเธอหยิบกระเป๋าเป้รูปต้นห้อมสุดน่ารักไปด้วย"คราวนี้ใครเลี้ยงดีล่ะ"เด็กสาวถามเพื่อนรักเสียงใส

"มิคุ"เพื่อนสาวไม่รีรอรีบตอบทันที

"อีกเเล้วเหรอ"มิคุทำตาเหลือกใส่เพื่อนสาว"ครั้งที่เเล้วฉันก็เลี้ยงเธอไปเเล้วน่ะ0_o"

"น้ะ~"เพื่อนสาวส่งสายตาอ่อนวอนเหมือนเเมวน้อยขี้อ้อน

"ก็ได้ๆ เเต่สัญญาน่ะครั้งหน้าเธอจะต้องเลี้ยงฉัน"เด็กสาวเมื่อได้เห็นสายตาขี้อ้อนของเพื่อนสาวก็ต้องยอมเเพ้ไปในทันที

"เย้ มิคุใจดีที่สุดเลย"เพื่อนสาวกระโดดเข้ามากอดมิคุด้วยเสียงที่ร่าเริงเป็นที่สุด><

"เฮ้อ~"เด็กสาวได้เเต่ถอนหายใจนี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่เเล้วน่ะที่เธอเเพ้สายตาขี้อ้อนของเพื่อนรักคนนี้"อย่าลืมน่ะเราจะต้องปลอมตัวก่อน"เด็กสาวเตือนสติเพื่อนสาวพลางหยิบเเว่นดำขึ้นมาเเล้วมัดผมรวบเดียว

"จ้า"เพื่อนสาวก็ไม่รอช้าหยิบเเว่นดำเเล้วหยิบหมวกใบสีขาวๆมาใส่ในทันที"ไปช็อปปิ้งกันเถอะ"เพื่อนสาวพูดออกมาพลางฉีกยิ้ม

"อย่าใช้งบเกินตัวน่ะ"เด็กสาวกล่าวเตือนเพื่อนสาวก่อนจะเดินออกจากสตูดิโอ

"ค้า"

   สวัสดีค่ะฉันชื่อมิคุค่ะเป็นนักร้องวัยรุ่นหน้าใหม่^^วันนี้พวกเรามาถ่ายเเบบโฆษณากันน่ะค่ะส่วนเพื่อนสาวของฉันชื่อรินค่ะเธอเป็นเพื่อนรักของฉันค่ะอยู่ในวงการบันเทิงเหมือนฉันค่ะเธอมีคู่หูชื่อเลนเเต่2คนนี้มักจะกัดกันบ่อยๆน่ะค่ะ^^เจอทีไรเป็นว่าต้องกัดกันทุกทีหากไม่ได้กัดคงจะชักเเหง่วๆพวกเราอาศัยอยู่ในเมืองMDDค่ะเป็นเมืองใหม่ค่ะอยู่ในประเทศไทย

ณ ห้างสรรพสินค้าMDD

"ว้าวๆมิคุดูนี่สิโดโมะน่ารักจุงเบยกรี๊ดๆอยากได้อ่ะ"

"เดี๋ยวสิรินฉันบอกเธอกี่ครั้งเเล้วถ้าหากออกมาจากสถานีหรือสตูดิโอก็ตามให้เรียกฉันว่ามิคุนะ"ฉันกระซิบบอกเพื่อนสาวเบาๆ

"โอ๊ะโทษทีๆ"รินรีบขอโทษฉัน"เเล้วเธอก็อย่าลืมน่ะถ้าฉันออกมาจากสถานีเธอก็ต้องเรียกฉันว่ารินะ"รินชี้หน้าสั่งฉัน

"จ้าๆ^^*"ฉันตอบรับคำเเล้วปัดเอามือที่รินชี้มาที่ฉันลงในทันที

"ถ้าเข้าใจเเล้วช่วยซื้อโดโมะให้หน่อยสิ"รินทำหน้าเเป๋วเเว๋วใส่ฉันในทันที"น่ะน่ะ"รินยังคงทำตาเเป๋วเเว๋วเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเเปลง

"เเต่..."ฉันยอมเเพ้จ้าเเต่ก่อนที่จะซื้อต้องดูป้ายราคาเสียซะก่อน"หวังว่าคงไม่เเพงน่ะ-_-"ฉันพึมพัมกับตัวเอง

"เธอว่าไงน่ะ"รินถามฉัน

"เปล่า"เเล้วฉันก็หยิบตุ๊กตาโดโมะขึั้นมาทันทีไม่เห็นน่ารักเลยตุ๊กตารูปต้นหอมยังนารักกว่าตั้งเยอะ-_-*ฉันค่อยๆผลิกป้ายเเผ่นราคาขึ้นมาขอให้มันไม่เเพงทีเถอะในที่สุดฉันก็ผลิกป้ายเเผ่นราคาสำเร็จฉันจึงรีบอ่านราคาตุ๊กตา"พะพันเก้าร้อยห้าสิบเจ็ดบาท(1,957บาท)"เเพงจริงTTOTTซื้อตุ๊กตารูปตั้นหอมได้6,7,8ตัวเลยน่ะเนี่ย

"รินะ"ฉันชูป้ายราคาให้รินดูทันที

"เฮือก0_o"รินทำตาโตทันที"หนึงพันเก้าร้อยห้าสิบเจ็ดบาท!!"รินอุทานออกมาคะคงช็อคสิน่ะก็ดีเเล้วล่ะฉันจะได้ไม่ต้องมาเสียเงินซื้อตุ๊กตาไร้สาระเเพงๆให้ริน"ว้าวๆน่ารักสมกับราคาเลย*-*"รินทำตาโตดีใจ

"รินเเต่ว่า"

"ซื้อน่ะ"รินทำตาเเป๋วเเว๋วในทันที

"เเต่ว่า...มันเเพงเกินไปฉันว่าเธอเอาตุ๊กตารูปต้นหอมยังดีกว่าอีกน่ะ"ฉันเเนะนำรินก็มันเเพงจริงๆนี่นาโหซื้อตุ๊กตารูปต้นหอมได้ทั้ง8ตัว"ฉันยอมซื้อตุ๊กตารูปต้นหอมให้เธอถึง8ตัวเลยน่ะ"ยังไงๆมันก็ถูกกว่าร้อยสองร้อย-_-*เเพงไปไหนไม่รู้

"ฮึกๆ..เเง~"เฮ้ย!!0_oซวยเเล้วไงรินร้องซะเเล้ว

"โอ๋ๆอย่าร้องน่ะ"ฉันรีบห้ามปรามรินเอาไว้ยัยนี้ถ้าร้องเมื่อไหร่ล่ะก็เเก้วหูเเตกเเน่นอนเลยล่ะรับรองได้

"ฮือๆไม่เอาเขาจะเอาตุ๊กตาโดโมะเขาจะเอา"เเย่เล้วทุกๆคนมองฉันกันมาทางเดียวเลย

"รินะ-_-*"ฉันทำเสียงขู่รินเป็นสัญญาณว่าเดี๋ยวก็ถูกจับได้ซะหรอก

"เเงๆๆๆๆๆ"เฮ้ยหนักกว่าเดิมเเ้ลวไงไม่น่ะหมวกจะหล่นเเล้ว0_oไม่น่ะฉันไม่อยากวิ่งเเ้ล้วTTOTT"เเงๆๆๆ"

"ก็ได้ๆหยุดร้องเหอะน่ะ"

"จริงน่ะ"

"จริงสิ"

"เย้ๆๆๆมิคุใจดีที่สุดเลยยยย"เฮ้ย!!ยัยบ้ารินเเว่นตาหมวกหล่นหมดเเล้วที่สำคัญยังมาเรียกชื่อฉันเสียงดังอีกต่างหาก

"รินะ!!"ฉันตะโกน

"เเว้กโทษทีๆ"เเต่ยังไงๆมันก็ไม่ทันเเ้ลวล่ะTTOTT

"วิ่งงงงงงง"ฮึกถูกจับได้เเล้ววววสนุกอีกเเน่ๆเลยเรา

  ตอนนี้พวกเราวิ่งมาประมาณ10นาทีได้เเล้วเขาอยากพักอ่ะTTOTTนั่นไงตู้ลองเสื้อผ้าชายยยเข้าไปโลดขอให้รอดทีเถอะอยู่ๆก็มีมือปริศนามากอดพวกเราเอาไว้เเล้วพาเข้าไปข้างในห้องลองชุดของผู้ชาย

"ไออันอ่ะ"(ใครกันน่ะ)ฉันพูด"อิน"(ริน)รินรินๆอยู่ไหนทำไมฉันหารินไม่เจอเเล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหนกันเนี่ย+_+

"หู่~รอดเเล้ว"อ๊ะ!!เสียงของผู้ชายคนนึงพูดเบาๆกลิ่นตัวของเขาหอมมากเเล้วตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขา"เอ่อ...ขอโทษทีน่ะที่กอดเธอด้วยพละการเเบบนี้"ผู้ชายคนนั้นเริ่มคลายอ้อมกอดฉันหันไปประจันหน้ากับเขาก็รู้เลยว่าเขาคือ

"ไคโตะ!!"

"อ้าวรู้จักฉันด้วยเหรอมิคุ"

"อืมนายดังจะตายไป^^"ว้าวดีจังได้เจอไคโตะตัวเป็นๆด้วยไคโตะเองก็เป็นนักร้องชื่อดังเหมือนกับฉันนี่เเหละ"นายมากับใค.."ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบไคโตะก็พูดตัดหน้าฉันไปก่อนในทันที

"พวกผู้หญิงนี่ไม่ไหวเลยจริงๆน่ะมาเที่ยวทั้งทีดันทำให้ความลับเรื่องการเป็นดาราเเตกซะได้ทุกๆครั้งเลยที่ฉันมาห้างก็ต้องเจอเหตุการณ์เเบบนี้ฉันล่ะเบื่อจริงๆ"ฮ่ะ!!หมายความว่าอย่างไรกันไคโตะหนุ่มที่ถือว่าเป็นสุภาพบุรุษคนนั้นกลับมาทำนิสัยทรามๆเเบบนี้ได้ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ-_-*

"มันก็ไม่ใช่ทุกคนหรอกน่ะ"ฉันบอกไคโตะ

"อ้าวเเล้วนี้มันเรียกว่าอะไรล่ะ"หน็อยกวนประสาทชะมัดคิดว่าผู้หญิงมันน่ารำคาญนักรึไง