23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

"นี่ๆๆๆ ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง" เอาอีกแล้วยูมิรู้อะไรมาอีกล่ะสิ
 
"เรื่องอะไรอีกล่ะ"
 
"ก็เรื่องของสวนสนุกที่มาเปิดใหม่นั่นไง"
 
"ทำไม...หรือว่า!!"
 
"เคยมีคนตายด้วย เรื่องนี้ก็เล่ากันมานานแล้วแหละตั้งแต่สวนสนุกเก่าปิดไปเมื่อห้าปีก่อน" นี่ยัยยูมิไม่มีเรื่องจะเล่าจนต้องหาประวัติของสวนสนุกมาเล่าเลยเหรอ
 
"ยูมิ ฉันว่านะมันก็คงเป็นแค่ข่าวลือนั่นแหละ"
 
"นี่ นามิ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะ" อ้าวเห้ย!!! ลบหลู่ตรงไหนฟะ
 
"เปล่า"
 
    ฉันก็ต้องทนนั่งฟังยัยยูมิเล่าว่า เมื่อห้าปีก่อนสวนสนุกที่เปิดใหม่ๆ ต่างมีคนมากมายที่เข้าไปลองเล่นเครื่องเล่น แต่เกิดเหตุไม่คาดฝันเมื่อเครื่องจักรทำงานผิดพลาด ทำให้เด็กที่ติดอยู่ในเครื่องเล่นโดนไฟคลอกตาย จากนั้นสวนสนุกก็ถูกปิด อีกสามเดือนต่อมา...มีสวนสนุกใหม่มาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ค่อยมีคนกล้าไปสักเท่าไหร่ แต่ผ่านไปสามเดือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจึงมีคนเข้าไปใช้บริการ เกิดเหตุไม่คาดฝันอีกครั้งเมื่อขี้เมาสองคนทะเลาะกันในสวนสนุก แทงกันตานคาที่ทั้งคู่ จากนั้นหลายวันสวนสนุกที่ถูกปิดตายมีเด็กซุกซนสามคนวิ่งเข้าไปนั่งเล่น เช้าวันต่อมาพบว่าตายคาที่คงเป็นเพราะปีนขึ้นไปเล่นบนเครื่องเล่นแล้วพลัดตกลงมา
 
"เป็นไง"
 
"ก็อาถรรพ์นะ...ฉันคงไม่กล้าไปหรอก"
 
"นามิ มีคนมาหา" ยัยฟางเรียกซะตกใจหมด
 
    ฉันเดินไปที่หน้าห้อง...นัตเตอร์มาหาฉันถึงที่นี่เลย สงสัยต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ หรือว่าหิมะจะตกในประเทศไทย
 
"มีอะไร"
 
"เอ่อ ช่วยฉันสืบคดีหน่อย"
 
"แล้วคุโระล่ะ"
 
"ไปเที่ยวกับครอบครัว คดีนี้ต้องใช้อิทธิพลของปู่เธอด้วย"
 
"คดีอะไรของนาย มันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ"
 
"ก็สวนสนุกที่มาเปิดใหม่นั่นแหละ"
 
      ฉันรู้ทันทีว่าเรื่องเป็นยังไง ที่นัตเตอร์บอกว่าต้องใช้อิทธิพลของปู่ฉันก็เพราะว่าอยากเข้าไปในช่วงที่สวนสนุกปิดแล้ว เรื่องแค่เนี๊ยะ
 
    วันนี้ฉันก็ขอร้องให้ปู่ช่วยจนได้.....
 
"ใครเป็นคนจ้าง แล้วจ้างให้สืบอะไร หรือว่าเรื่องที่เล่าว่ามีคนตายที่นี่บ่อยๆ"
 
"ข่าวนี้ถูกปิดไว้เป็นความลับ...มีผู้ชายขี้เมามาตายที่นี่ตรงกลางของสวนสนุก เขาเป็นนักข่าว"
 
"อ้าว แล้วใครจ้างนาย"
 
"ก็นักข่าวคนนั้นนั่นแหละ เขาบอกว่าเขามีข่าวสำคัญมากๆ ถ้าเขาตายให้ช่วยสืบหาตัวคนที่ฆ่าเขาให้ด้วย ตอนแรกก็จะไม่ทำหรอก แต่...มีเงินค่าจ้างส่งมาให้ห้าแสน"
 
"โห! เป็นคนรอบคอบดีเนอะ...ถ้าค่าจ้างถูกส่งมาที่หลังเขาก็ต้องรู้สิว่าเขาต้องตาย"
 
"ก็ใช่น่ะสิ"
 
    ฉันก็ต้องเดินตามนัตเตอร์ตลอดเลย เนื่องจากฉันกลัวผีจะโผล่ออกมาน่ะเซ่ ช่วงนี้สวนสนุกปิดแล้วมืดก็มืด จะมาสืบอะไรตอนนี้ยะ
 
"มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ"
 
"เอ่อ" เขาเป็นคนอ้วน มากๆ เลยแหละ
 
"ผมเป็นเจ้าของสวนสนุกนี้ครับ...หาของอะไรอยู่ครับ" เกือบลืมไปฉันหลอกเขาว่าจะเข้ามาหาของตอนที่สวนสนุกปิด
 
"ไม่เป็นไร...." นั่นมัน นักข่าวที่ตายหรือเปล่าทำไมปากฉีกอย่างนั้น...น่ากลัวสุดๆ ช่วยปรากฏตัวแบบธรรมดาบ้างได้มั้ยยะ เขาชี้ไปที่บ้านผีสิงอ่ะไม่นะฉันไม่อยากเข้าไปเลย "สงสัยคงจะอยู่ในบ้านผีสิง"
 
       ฉันดึงให้นัตเตอร์เข้ามาในนี้ด้วยกัน พร้อมกับเจ้าของสวนสนุกที่เดินตามมา ว่าแต่เขาจะให้ฉันเข้ามาทำไมเนี่ย...ไม่ตอบอีก เดินมาจนเกือบจะถึงทางออกแล้วนะ
 
    นักข่าวคนนั้นก็ปรากฏตัวต่อหน้าฉัน...ทันไดนั้นก็มีแฟ้มเอกสารตกลงมาตรงหน้าของฉัน นัตเตอร์ และเจ้าของสวนสนุก
 
"นี่แหละที่กำลังหา....นัตเตอร์หาของเจอแล้วไปกันเถอะ ขอบคุณนะคะ"
 
    ออกมาจากสวนสนุกได้.....
 
"อะไรของเธอ"
 
"ก็เป็นแฟ้มเอกสารของนักข่าวคนนั้นไม่ใช่เหรอ"
 
"รู้ได้ไง" นัตเตอร์แยกเอกสารจากมือฉันไปอ่าน เหมือนเขาจะอึ้งเล็กน้อย
 
"นี่...ถามจริงๆ ฉันสังเกตมานานแล้ว ทำไมเธอชอบทำหน้าตาตกใจทุกทีแล้วก็เจอหลักฐานสำคัญหรือไม่ก็รู้อะไรบางอย่างแบบนี้ตลอด" เอาแล้วไง แล้วฉันจะตอบยังไงล่ะ
 
"เอ่อ....ดึกแล้วกลับเถอะ"
 
"อย่าเฉไฉ"
 
"ในเอกสารมีอะไรบ้างเหรอ"
 
"ก็มีประวัติของคนสามคน แต่นั่นไม่ใช่คำตอบ" อ้าว...เวรล่ะสิ ฉันยังไม่พร้อมจะบอกอะไรเลยนะ ทำไงยังไม่มีใครมารับอีก
 
"เอ่อ...แล้วนายโทรหาคุโระหรือยัง"
 
"คำตอบ" เหมือนเขาจริงจังนะ
 
"ก็ได้ ก็ได้....ฉันเห็นผี พูดกับผีได้พอใจหรือยัง"
 
"เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"
 
"คุณนักสืบนี่มันดึกมากแล้วนะ แล้วมีประวัติของใครบ้าง"
 
      บรืนนนน~
 
     เอี๊ยดดดดด~