23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

       'เบเกอรี่ คับผม'
       
    ดูจากชื่อร้านแล้วไม่แน่ใจว่าฉันมาผิดร้านหรือเปล่า เพราะฉันจะมาจ้างนัตเตอร์ให้สืบเรื่องนี้แทนฉันที...เหนื่อยมากมาย ฉันยืนรออยู่หน้าร้านนานสองนานกว่าจะเดินเข้าไป
 
"มาทำไม" พอฉันเข้ามาปุ๊ปก็โดนถามอย่างนี้ซะงั้น
 
"เอ่อ..."
 
"อ้ำอึงอยู่ได้ บอกมาสิ"
 
"ฉันมาจ้างให้นายสืบคดีเมื่อสามเดือนก่อน" 
 
"เรื่องอะไร"
 
"นี่นายพูดกับผู้ว่าจ้างอย่างนั้นได้ไง" ฉันเริ่มไม่พอใจมากๆ
 
"ครับผม มีเรื่องอะไรคร้าบบบบ"
 
      ฉันเล่าตามที่ตลก (วิญญาณพวกเขานะ) ทั้งสามคนกระซิบ ความจริงพูดดังๆ ก็ไม่มีใครได้ยินหรอกมั้ง ฉันเล่าให้นัตเตอร์ฟังเหมือนเขาจะแปลกใจมากๆ ว่าทำไมฉันถึงไปยุ่งเกี่ยวกับตลกสามคนนั้นได้ แต่ก็ยอมรับงานนี้ (ง่ายดีวุ้ย)
 
"พรุ่งนี้ฉันจะติดต่อกลับไป"
 
"ได้ไง...ฉันจะไปด้วยย่ะ ห้ามปฏิเสธเพราะฉันเป็นคนจ้าง" ฉันพูดจบก็เดินออกมาเลย
 
    ในที่สุดฉันก็ได้มาที่คาเฟ่กับนัตเตอร์และคุโระ (คนที่ฉันมักจะลืมว่ามีเขาอยู่ด้วย) จากที่จะถามชาวบ้านที่มาคาเฟ่นี้บ่อยๆ รู้ว่าตลกสามคนเพิ่งจะได้ขึ้นเล่นตลกเมื่อสามเดือนก่อนที่ แจ็ค จ๊อด และจอนเสียชีวิต ก็เป็นเหตุจูงใจได้แต่ฉันว่าเขาคงไม่ทำอะไรเพื่อผลประโยชน์แค่นี้เนี่ยนะ เป็นแค่คาเฟ่เล็กๆ แต่ถึงกับฆ่ากันเนี่ยแปลกๆ
 
"คุโระ...นายไปตีสนิทกับสามคนนั้นให้ได้"
 
"โอเค" ช่างเป็นคำตอบที่ไม่ได้คิดอะไรซะเลย
 
     ตอนนี้คุโระตีซี้กับตลกทั้งสามได้แล้ว ตลกทั้งสามชื่อว่า เปา ปัง ป๊อด คล้องจองกันซะเหลือเกิน เป็นคนที่นิสัยดีพอสมควรดีจนไม่น่าจะฆ่าใครได้เลยนะ นัตเตอร์ถือโอกาสถามเรื่องของพวกแจ็ค ทั้งสามบอกว่าตอนแรกที่มาทำงานที่นี่พวกเขาโดนแกล้งตลอด
 
"ไปแกล้งเขาเหรอ" ฉันกระซิบถามจอนเบาๆ
 
"จริง" ฉันไม่แปลกใจแลยถ้าสามคนนี้จะฆ่าเขา
 
    นัตเตอร์สืบนานถึงสองวัน (นานไปมั๊ย) กว่าจะรู้ว่าทั้งสามมีนิสัยแตกต่างกันมากๆ เปา เป็นคนขี้ร้อนขี้โมโห ชอบทำลายข้าวของระบายอารมณ์ส่วนปังเป็นคนใจเย็นออกแนวเก็บกดถ้าทนไม่ไหวจะด่าระบายอารมณ์ส่วนป๊อดไม่แน่ใจว่าเป็นคนยังไงแต่รู้ว่าเขาเป็นคนแปลกๆ
 
     สามวันต่อมาระหว่างทางกลับบ้านฉันเหลือบไปเห็นป๊อดก็เลยสะกดรอยตามไป เขาไปไหว้ศพของตลกทั้งสามมันเกือบทำให้ฉันเชื่อแล้วว่าเขาไม่ใช่ฆาตรกรถ้าไม่มีคำพูดนี้...
 
"อโหสิกรรมให้ฉันด้วยนะ ทุกอย่างเป็นพี่ทำผมก่อน" ฉันแอบฟังอยู่ห่างพอที่จะได้ยินเสียง จนเขาเดินออกไปฉันถึงเดินแยกออกไปทางอื่น
 
    ฉันเล่าเรื่องนี้ให้นัตเตอร์ฟังแทนที่เขาจะสงสัยป๊อดแค่คนเดียวแต่ก็ยังสงสัยอีกว่าคนอื่นอาจจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดก็ได้ วันนั้นฉันไปที่คาเฟ่อีกครั้งแต่คนที่นั่นบอกว่าปังเป็นคนฆ่าตลกรุ่นพี่สามคน วันนี้เขาไปมอบตัวกับตำรวจด้วยตัวเอง นี่มันเรื่องอะไรกันทั้งที่เห็นชัดๆ ว่าป๊อดต้องเป็นคนฆ่าแน่ๆ แต่ก็มีอีกคนมามอบตัว
 
"ปัง...ไม่ได้ทำ" จอนพูดช้าๆ
 
"แล้วเขาจะมอบตัวทำไม" ฉันถามแบบงงสุดๆ เลยคราวนี้
 
"ฉันไม่รู้ แต่วันนั้นปังโดนรถชนอยู่ที่โรงพยาบาลเขามาฆ่าพวกเราไม่ได้หรอก" มันก็จริงอย่างที่เขาพูดนะ
 
      ที่สถานีตำรวจฉันมาถามว่าตลกทั้งสามคนตายยังไง ได้คำตอบแค่ว่าทั้งสามคนเมามากคงเพราะอย่างนี้ทำให้ลื่นล้มในห้องน้ำเสียชีวิตทันที ส่วนจอนที่ส่างเมาคงขับรถกลับบ้านเองระหว่างคงจอดนอนพักแต่ทำกุญแจตกไว้นอกรถ เป็นจริงอย่างที่จอนพูดวันนั้นปังอยู่ที่โรงพยาบาลทำให้หลุดจากผู้ต้องสงสัย ฉันกลับไปที่คาเฟ่ก็เจอนัตเตอร์นั่งอยู่ที่นี่แล้ว
 
"นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่" 
 
"มาตั้งนานแล้ว...จนรู้ว่าคืนที่ตลกทั้งสามถูกฆ่าตายเป็นวันเลี้ยงฉลองปีใหม่ มีแค่เปากับป๊อดที่นั่งดื่มด้วยกันจนเมาจากนั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"
 
     ฉันลองเดินไปดูที่ห้องน้ำ (แต่มันเป็นห้องน้ำชายฉันจะเข้าไปได้ยังไงล่ะ) ที่หน้าห้องน้ำฉันเห็นปังกับเปายืนคุยกันอยู่ก็เลยแอบฟัง (ฉันไม่ได้เจตนานะเผื่อว่ามันจะเกี่ยวกับคดี) และมันก็เกี่ยวกับคดีนี้จริงๆ ด้วยเหมือนทั้งสองคนจะรู้ว่าใครเป็นฆาตรกรหรืออาจเห็นฆาตกรก็ได้
 
"พี่ยังจะช่วยปิดเรื่องนี้ไว้อีกเหรอ...ผมรู้สึกผิด ผมไม่อยากทำแบบนี้"
 
"ถ้ารู้สึกผิดก็ไปไม่ต้องกลับมาอีกไอ้ป๊อดมันก็เพื่อนเรานะ"
 
"แต่ก็ไม่น่าถึงกับฆ่ากันเลยนะ ผมรู้ว่าเขาโกรธแต่พวกพี่แจ็คเขาหวังดีกับเรานะ" จากที่ฉันฟังก็แน่ใจได้เลยว่าฆาตกรต้องเป็นป๊อดแน่ๆ
 
    ดูท่าทางนัตเตอร์จะรู้อยู่เหมือนกันว่าใครเป็นฆาตกร คงรู้มานานแล้วด้วยแล้วทำไมไม่ยอมบอกฉันสักคำยะ ตอนนี้อีตาตลกทั้งสามก็หายหัวไปไหนกันหมดก็ไม้รู้ หรือว่าไปเกิดกันหมดแล้วหว่า และหลังจากนั้นฉันก็ได้เห็นพวกเขา
 
"ฉันจำได้แล้ว" จ๊อดที่อยู่ๆ ก็โผล่มาพูดจนน่าตกใจ
 
"จำอะไรได้"
 
"ก็วันนั้นพวกฉันไม่ได้ถูกใครฆ่าเลย"
 
"อะไรนะ...แต่ว่า...."
 
"พวกนั้นเข้าใจผิด จำได้ว่าวันนั้นในห้องน้ำลื่นมากๆ แจ็คเขาเป็นโรคหัวใจพอลื่นล้มก็ตายทันทีส่วนฉันลื่นล้มหัวฟาดพื้นจนตาย แต่ว่าจอนฉันไม่รู้ว่าเขาตายเพราะอะไร"
 
"ความจริงฉันคิดว่าพวกนายหลับก็เลยกลับไปนอนที่รถ...แต่ฉันเผลอทำกุญแจตกไว้นอกรถก็เลยออกมาจากรถไม่ได้" จอนเล่าด้วยน้ำเสียงเศร้า
 
        สรุปว่าที่ฉัน จ้างให้นัตเตอร์สืบเนี่ยมันไม่มีความหมายเลนใช่มั๊ยเพราะไม่มีใครเป็นฆาตกรเลยนี่นา
 
"แต่ฉันจำได้ว่าฉันเปิดประตูรถไว้นะ" จอนพูดอย่างสงสัย
 
         ฉันกลับมานั่งที่เดิม นัตเตอร์ยังคงจับตาดูป๊อดที่เล่นตลกอยู่บนเวที
 
"นายสงสัยเขาจริงๆ เหรอ"
 
"แน่นอน วันนั้นมีคนเห็นว่าเขาเดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ รถที่หนึ่งในตลกสามคนที่ตายไปนอนอยู่"
 
"หมายความว่าไง" ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง
 
"วันนี้ฉันไปที่โรงพยาบาลมา ทำให้รู้ว่ามีแค่ตลกที่ชื่อจอนคนเดียวเท่านั้นที่ตายเพราะแค่ทำกุญแจตกไว้นอกรถ ความจริงถ้ากุญแจตกนอกรถเขาจะรถไปได้ยังไง"
 
"ขับรถ..."
 
"ใช่เขาขับรถออกไปจากคาเฟ่ประมาณสามเมตร ก็เป็นตอนที่มีชาวบ้านเห็นป๊อดออกมาจากรถคันนั้นพอดี"
 
     ตอนนี้ฉันนั่งสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากๆ แต่อยู่ๆ ป๊อดก็มีอาการหลอนคงเพราะเห็นวิญญาณของจอนเขาคงกลัวมาก ๆจนสารภาพสิ่งที่เขาทำไว้ออกมาจนหมด ที่เขาต้องฆ่าจอนเป็นเพาะว่าจอนรู้ว่าเขาเป็นคนส่งยาบ้าถ้าเขาปล่อยจอนไว้อาจจะเป็นเขาเองที่ต้องเดือร้อน
 
          ผ่านไปหนึ่งวัน ตลกทั้งสามก็มาขอบใจที่ฉันช่วยพวกเขา ขืนไม่ช่วยฉันก็โดนก่อกวนล่ะสิ ฉันจ่ายค่าจ้างให้นัตเตอร์เป็นที่เรียบร้อยเขาไม่ยอมรับหรอกแต่ฉันให้คุโระเอาไปให้