23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

   เป็นเช้าที่สดใสของวันอังคาร...ฉันกำลังเข้าเรียนตามปกติ อยู่ก็เห็นผู้ชายสามคนมาเล่นตลกอยู่ ฉันก็ยืนขำกับพวกเขานะก็เป็นมุขที่ว่าใครตอบผิดโดนตีหัว (เก่ามากแล้วนะ) ฉันกำลังจะเข้าห้องเรียนก็เห็นพวกเขากำลังเล่นตลกให้ฉันดูอีก พอเข้ามาในห้องคราวนี้ชัดเจนเลยว่าพวกเขาไม่ใช่คนแน่ๆ เพราะนอกจากฉันแล้วก็ไม่มีใครเห็นพวกเขาทั้งสามเลย
 
"นามิ เป็นอะไร" ยัยฟางคงเห็นว่าฉันยืนเหม่อนานก็เลยทัก
 
"เปล่า...ไม่ได้เป็นอะไร"
 
"ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว"
 
"นี่ๆๆ พวกเธอฉันมีอะไรจะเล่าให้ฟัง" ยัยยูมิวิ่งเข้ามาหาฉันสองคนแบบหน้าตาตื่นมาก สงสัยจะเป็นเรื่องของชาวบ้านอีกตามเคย
 
"เรื่องอะไร" ยัยฟางถามอย่างเบื่อหน่าย
 
"ก็ที่คาเฟ่หน้าหมู่บ้านที่นามิเคยอยู่นั่นแหละ...มีข่าวว่ามีตลกตายไปสามคน คงเพราะทะเลาะกันเอง ข่าวจากตำรวจเลยนะเนี่ย ได้ข่าวว่าตายตั้งแต่สามเดือนก่อนแต่เฮี้ยนมาก"
 
"ไม่จริง!!!" เป็นเสียงของตลกทั้งสาม คงเป็นคนเดียวกับที่ยูมิเล่านั่นแหละ "พวกฉันไม่ได้ฆ่ากันเอง"
 
        ฉันตั้งใจเรียน (ทุกครั้งฉันไม่ค่อยตั้งใจเรียนนะวิชานี้) วิชาศิลปะตลอดการเรียนก็มีคนมาเล่นตลกให้ดูตลอดเวลาเคยถามบ้างมั้ยว่าฉันอยากดูหรือเปล่า หลังจากเลิกเรียนในเวลาที่ฉันอ่าหนังสือก็ยังมีตลกสามคนมาพูดข้างหูขอความช่วยเหลือจนน่ารำคาญมากๆ
 
"โอ๊ย!!! ไหนลองเล่าเรื่องเมื่อสามเดือนก่อนมาซิ"
 
"ฉันชื่อแจ็ค ส่วนนี่จ๊อด แล้วนี่ก็ จอน พวกเราสามคนเป็นตลกที่นั่นนานแล้ว อยู่ๆ ก็มีตลกใหม่เข้ามาพวกนั้นมันไม่ดังเท่าฉันหรอก มันคงแค้นก็เลยฆ่าฉันตาย" คนที่ชื่อแจ็คเล่าให้ฟัง
 
"เดี๋ยวนะ...รู้ได้ไงว่าตลกหน้าใหม่ที่ว่าเนี่ยเป็นคนฆ่าพวกพี่สามคน" ฉันถามอย่างสงสัย
 
"นอกจากพวกนั้นก็ไม่มีใครแล้ว" คนที่ชื่อจ๊อดพูด
 
       ฉันก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งนะ....ด้วยเหตุนี้ทำให้ฉันได้ไปที่คาเฟ่นั่นแหละ ที่นี่ก็มีคนมาไม่กี่คนคงเป็นเพราะข่าวที่ยัยยูมิเล่านั่นแหละ ไม่รู้ทำไมฉันต้องเห็นสิ่งที่คนอื่นไม่เห็นด้วยเนี่ย ตลกใหม่ที่แจ็คเล่าให้ฟังมีอยู่สามคนเหมือนกัน...หน้าดีมากกกกกก
 
"สั่งอะไรดีครับ" ผู้ชายอ้วนๆ เสียงทุ้มๆ เดินมาถามฉันอย่างสุภาพ (ซึ่งขัดกับหน้าตามากๆ)
 
"เอ่อ..." ฉันเปิดดูเมนูแล้วก็สั่งไปมั่วแค่สองสามอย่าง ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟก็มีคุณตลกทั้งสามเล่นตลกแข่งกับสามคนที่เล่นอยู่บนเวที เพื่ออะไรเล่นไปก็มีแต่ฉันคนเดียวที่มองเห็น
 
        วันต่อมา...ฉันกลับบ้านช้าทำให้โดนดุนิดหน่อย (ที่ยาวนานเป็นชั่วโมง) อีตาตลกสามคนบอกว่าถ้าตามหาคนที่ฆ่าพวกเขาไม่เจอจะไม่ยอมไปไหน....แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยยะ
 
         ในกลางดึกคืนหนึ่ง...ฉันทำรายงานกับเพื่อนที่โรงเรียนกว่าจะเสร็จก็สามทุ่มกว่าๆ วันนี้ที่โรงเรียนมืดมากไม่รู้ว่าจะประหยัดไฟไปถึงหน๊ายยยยยยยย!!! 
 
"ข่าวที่ว่ามีตลกตาย...ตำรวจสันนิษฐานว่าน่าจะมีคนจัดฉากเพราะมีลายนิ้วมือที่สาม" ยูมิพูดอย่างกับว่าตัวเองอยู่เหตุการณ์ตอนนั้นแหละ
 
"พูดเป็นหนังนักสืบเลยนะ" ฉันพูดแขวะเองแหละ
 
"ก็ตำรวจเขาเล่าแบบนั้นนี่นา...ได้ข่าวพรุ่งนี้จะไปตรวจลายนิ้วมือที่คาเฟ่ด้วยนะ"
 
"จ้า...พูดอย่างกะตัวเองเป็นตำรวจ"
 
               ฉันกลับบ้านได้โดยที่ไม่มีผีตลกทั้งสามคอยกวนใจซึ่งเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากๆ เลย.........
 
              วันนี้ก็เป็นเหมือนเดิม อีตาตลกทั้งสามก็กลับมาขอความช่วยเหลือจากฉันอีกเป็นเวลาเดียวกันที่ยูมิมาเล่าให้ฟังว่าตำรวจหาลายนิ้วมือที่สามไม่ได้ ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้วก็คงเหลือแค่ทางเดียวเท่านั้น!!!!