23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

          ฉันกับนัตเตอร์เดินทางมาถึงที่บ้านของผู้ชายคนนั้นทันที
 
"เขาชื่อนนท์อยู่ที่นี่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วตอนที่เขาถือกระเป๋ากลับมาก็จะออกจากบ้านทุกคืนไม่รู้เหมือนกันว่าออกไปทำอะไร" ลุงคนนั้นพูดเสียงดังฟังชัด
 
          ลุงที่กำลังพูดอยู่นั้นชื่อว่าลุงวันอาศัยอยู่บ้านข้างๆ ในซอยที่แบบว่าไฟรายทางแทบจะไม่มีเลยแถมข้างทางยังมีพงหญ้า เศษขยะเกลื่อนกลาดไปหมดอีกด้วย
 
"แล้วจะทำไงต่อล่ะ" ฉันถามนัตเตอร์ทันที
 
"ลุงพอจะมีรูปของเขาบ้างหรือเปล่าครับ" นัตเตอร์ถามทันที
 
"ไม่มีหรอก" เป็นคำตอบที่ใจร้ายเพราะสักหน่อยถ้าไม่มีรูปของเขาแล้วฉันกับนัตเตอร์จะตามหาพวกเขาได้จากที่ไหนล่ะ
 
"แล้วรูปร่าง หน้าตาของเขาล่ะครับจำได้หรือเปล่า" นัตเตอร์ยังคงถามต่อไป
 
"ถ้าอยากรู้คงต้องไปถามเจ้าของร้านโทรศัพท์ที่หน้าปากซอยโน่น ผู้หญิงคนนั้นสนิทกับนนท์มากเลยนะเห็นไปหากันทุกวัน" ลุงคนนั้นพูดพร้อมชี้นิ้วไปทางที่หน้าปากซอย
 
"ขอบคุณค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับดึงนัตเตอร์ให้เดินตามมาด้วยทันที
 
          ที่หน้าปากซอย....
 
          เจ้าของร้านโทรศัพท์ชื่อนัทหน้าตาดี หุ่นสวย ผมยาว (จะอธิบายทำไม) เมื่อเราลองถามถึงคนชื่อนนท์เธอก็ตอบทันทีว่าเคยรู้จักตอนสมัยเรียนบ้านเกิดของเขาอยู่ที่หัวหินและโชคดีมากๆ ที่เธอมีรูปของเขาหลายใบซะด้วย
 
          เพราะคำบอกเล่าจากนัททำให้เราเดินทางมาที่หัวหิน
 
"เขาจะอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ" ฉันถามด้วยความไม่มั่นใจเลยสักนิดเพราะถ้าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ก็เสียค่าเดินทางฟรีน่ะสิ (งกทั้งที่นัตเตอร์เป็นคนจ่ายตังค์)
 
"ลองถามคนแถวนี้ก่อนดีกว่า" นัตเตอร์พูดพลางเดินถือรูปของคนที่ชื่อนนท์ไปถามชาวบ้านแถวนี้
 
          ฉันกับนัตเตอร์แยกย้ายกันหาผู้ชายคนนี้แต่ก็ไม่ค่อยมีใครรู้จักเขาเลย จนล่วงเลยมาถึงตอนเที่ยงตรงซึ่งเป็นเวลาที่ฉันหิวมากและแดดก็ร้อนมากๆๆ ทำให้การตามหาครั้งนี้เริ่มมีอุปสรรค
 
"นี่นายเจอหรือเปล่า" ฉันถามทันทีเมื่อเดินมาเจอนัตเตอร์
 
"ยังเลย"
 
"ลองไปถามลุงคนนั้นเถอะ" ฉันชี้ไปที่ลุงที่กำลังจะเดินข้ามถนน
 
"ก็ได้"
 
          โชคดีที่ลุงคนนั้นรู้จักคนที่ชื่อนนท์ด้วยเขาเล่าว่า นนท์มีอาชีพเป็นช่างภาพอิสระลูกชายของชาวประมงซึ่งเป็นเพื่อนของลุงเขานั่นแหละ
 
          หลังจากที่รู้ว่าบ้านของนนท์อยู่ไหนฉันกับนัตเตอร์ก็มานั่งกินข้าวได้สักมีเมื่ออิ่มแล้วจึงมาแอบดูพฤติกรรมของคนที่ชื่อนนท์ต่อไป
 
"ฉันว่าเข้าไปถามเขาเลยดีมั้ย" ฉันพูดขึ้นในขณะที่ทุกอย่างเงียบสงบ
 
"ถ้าเขาหนีไปจะทำยังไง" นัตเตอร์ตอบอย่างใจเย็น
 
"ฉันลืมคิด"
 
          เรานั่งแอบดูนนท์มาถึงเวลาสามทุ่มซึ่งยุงก็ไม่รู้ว่ามาจากไหนทำให้ฉันเริ่มโมโหที่ถูกมันกัดอยู่คนเดียว นนท์เดินเข้ามาในป่าช้าซึ่งที่นี่มียุงเยอะกว่าที่อื่นเลยแล้วไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันถึงได้กัดฉันอยู่คนเดียว เฮ้อ น่าเบื่อ
 
"นัตเตอร์" ฉันพูดเสียงเบา
 
"มีอะไร"
 
"เขาจะเดินไปถึงไหนเนี่ยน่ากลัวจะตาย" ฉันบ่นทันที
 
"ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องตามมา" นัตเตอร์เริ่มพูดด้วยความเบื่อหน่าย
 
          ฉันกับนัตเตอร์หยุดเดินเพราะเขาเริ่มขุดหลุมเพื่อทำอะไรบางอย่างไม่นานนักเขาก็ทิ้งกระเป๋าลงไปในหลุมที่ขุดไว้แล้วก็รีบวิ่งออกจากป่าช้าอย่างรวดเร็ว
 
          เมื่อนนท์วิ่งกลับไปนัตเตอร์ก็รีบวิ่งมาขุดแล้วยกกระเป๋าขึ้นไม่รู้ว่าเพราะอะไรนัตเตอร์ถึงมีอาการแบบว่าจะยกกระเป๋าขึ้นมาไม่ได้
 
"กระเป๋ามันหนักเหรอ" ฉันถามด้วยความแปลกใจ
 
"ก็หนักน่ะสิ อย่างกับมีคนมานอน...เฮ้ย หรือว่า..." เขาพูดเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้แล้วก็รีบเปิดกระเป๋าออกมาทันที
 
"กรี๊ด" ฉันร้องเสียงดังเมื่อเห็นว่าในกระเป๋ามีทั้งเลือดและชิ้นส่วนของคนอยู่ในนั้น
 
          หลังจากนั้นตำรวจที่นัตเตอร์โทรเรียกก็มาถึง เราทั้งสองคนเล่าทุกอย่างให้ตำรวจฟัง....
 
"พรุ่งนี้ทุกอย่างก็จบ" นัตเตอร์พูดด้วยควายเหนื่อยใจ
 
"ทำไมนายพูดแบบนั้นล่ะ"
 
"เอาเถอะน่าเดี๋ยวเธอก็รู้เอง" นัตเตอร์พูดพร้อมเดินออกมาทันที
 
          เช้าวันต่อมา...
 
          ข่าวใหญ่เกี่ยวเศรษฐีที่จ้างให้นัตเตอร์สืบหากระเป๋าใบนั้นก็ออกมาทำให้รู้ความจริงว่าเธอสั่งฆ่าเมียน้อยของสามีตัวเองแล้วพยายามแยกชิ้นส่วนศพไว้ในกระเป๋าแต่ทุกอย่างก็พลาดเพราะนนท์ที่เข้าใจผิดว่าเป็นกระเป็าใส่อุปกรณ์ของตัวเองจึงหยิบติดมือไป
 
          ความจริงอีกหนึ่งเรื่องคือเธอกำลังถูกสั่งล้มละลายนี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่เธอสั่งฆ่าเมียน้อยคนนั้นเพราะสามีของเธอขู่ว่าจะหย่าและจะไปอยู่กินกับเมียน้อย
 
"เป็นถึงเศรษฐีไม่น่าทำแบบนี้เลย"
 
"ช่างเขาเถอะ" นัตเตอร์พูดแบบใจเย็นมากๆ
 
"พ่อพระจริงนะนายเนี่ย"
 
"น่าแปลกนะทำไมคราวนี้เธอถึงไม่เห็นผีเลยล่ะ" นัตเตอร์ถามฉันด้วยความแปลกใจ
 
"คงเป็นเพราะถูกแยกชิ้นส่วนมั้ง แล้วจะมาหาฉันยังไงล่ะละเอียดซะขนาดนั้น" ฉันพูดเมื่อนึกถึงศพที่เละจนแทบแยกไม่ออกว่าส่วนไหนเป็นส่วนไหน
 
          แต่ทุกอย่างก็จบลงด้วยดีนะ