23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

8.6

เขียนโดย กุหลาบราตรี

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.21 น.

  23 คดี
  11 วิจารณ์
  31.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 เมษายน พ.ศ. 2557 18.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

20) กระเป๋าปริศนา (ตอนแรก)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          เช้าที่แสนสดใสเพราะวันนี้แม่ของฉันติดต่อกลับมาบอกว่าอาทิตย์หน้าจะให้ฉันไปอยู่ที่ต่างประเทศกับพวกเขาแล้วแต่ต้องไปพร้อมกับนัตเตอร์ (ซึ่งเป็นอะไรที่โชคร้ายมาก)

 

"นี่นัตเตอร์ช่วงนี้คุโระหายไปไหนไม่เห็นช่วยนายเหมือนเมื่อก่อนเลย" ฉันถามด้วยความสงสัยจริงๆ ย้ำว่าจริงๆ

 

"กลับไปหาพ่อแม่ที่ต่างประเทศ" เขาตอบสั้นๆ และนั่นทำให้ฉันตกใจมากเพราะคิดไม่ถึงว่าจะมีพ่อแม่อยู่ที่ต่างประเทศด้วย (ไม่ได้ดูถูกนะแค่คิดถึง ย้ำว่า แค่คิดไม่ถึงจริงๆ)

 

"ฉันกลับก่อนดีกว่าถึงบ้านเธอแล้วนี่" เขาพูดพร้อมเดินจากไป

 

"ทำไมล่ะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"

 

"ไม่มีอะไรหรอก" เขาตอบอย่างรีบร้อน

 

"นี่ถ้านายไม่ยอมบอกว่านายมีเรื่องอะไรฉันจะบอกกับคุณปู่และคุณแม่ว่านายดูแลฉันไม่ดี" ฉันพยายามหาทางให้เขาพูดความจริงและเป็นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้

 

"คือว่าฉันต้องไปสืบหากระเป๋าที่มีคนมาจ้างให้หาน่ะ" สุดท้ายเขาก็ยอมบอก โฮะๆๆ

 

"แค่กระเป๋าเนี่ยนะถึงกับจ้างนักสืบสงสัยจะสำคัญมากๆ เลยนะเนี่ย" ฉันพูดด้วยความแปลกใจแต่พวกคนรวยก็ชอบทำอะไรแปลกๆ อยู่แล้วยกตัวอย่างเช่นแม่ของฉัน

 

"ก็เพราะมันแปลกน่ะสิฉันถึงยอมรับงานนี้" เขาพูดเสียงเรียบและดูเหมือนว่ากำลังหัวเสียด้วยแหละไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นต้นเหตุ

 

          ด้วยเหตุนี้ฉันจึงขอตามนัตเตอร์มาด้วยเพราะอยู่บ้านก็ได้อยู่คนเดียวอยู่ดี (พอดีว่าช่วงนี้เบื่อบ้าน) จากที่เขาเล่ามาก็รู้ว่าเป็นกระเป๋าที่แฟนคนที่สองให้เธอมานั่นก็คือกิ๊กนั่นเองอีกอย่างกระเป๋าใบนี้ก็ราคาแพงมากๆ ด้วย

 

"คงสำคัญมากๆ เลยเนอะถึงกับจ้างนักสืบ" ฉันพูดลอยๆ จงใจให้ใครบางคนได้ยิน

 

"เขาบอกว่าครั้งสุดท้ายที่เห็นกระเป๋าใบนั้นก็ที่สถานีรถไฟ" เขาพูดเสียงเรียบ

 

"ถ้ามีคนเอาไปจริงๆ ทำไมไม่แจ้งตำรวจหรือไม่ก็ลงตามหน้าหนังสือพิมพ์เพื่อประกาศหาไปเลยล่ะ" ฉันพูดด้วยความแปลกใจ

 

"ก็เพราะเขาไม่อยากให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่"

 

"แล้วเขามีเหตุผลอะไรกันล่ะ" ฉันยังคงพูดด้วยความสงสัยเหมือนเดิม

 

 

          ในที่สุดเราก็เดินทางมาถึงสถานีรถไฟ....

 

          ทันทีที่มาถึงก็รีบถามถึงกระเป๋าที่ได้รูปมาจากเศรษฐีคนนั้นทันทีแต่ไม่ว่าจะถามใครก็ไม่มีใครเคยเห็นกระเป๋าใบนั้นเลยสักนิด

 

"ฉันว่าคงไม่มี..." ฉันยังพูดไม่จบก็มีคนพูดแทรกขึ้นมาว่า

 

"ผมเคยเห็นกระเป๋าใบนี้นะครับ" เป็นลุงวัยกลางคนพูดขึ้นมาหลังจากที่เห็นรูปกระเป๋าใบนั้น

 

"คุณลุงเคยเห็นเหรอคะแล้วเคยเห็นที่ไหนคะพาพวกเราไปได้หรือเปล่า" ฉันถามด้วยความดีใจมากมายหามาตั้งนานทำไมเพิ่งเจอลุงเนี่ย

 

ผมเคยเห็นคนข้างบ้านถือกระเป๋าใบนี้ครับ พอเข้าไปถามก็บอกว่าเก็บได้จากสถานีนี้แต่เขาบอกว่ากระเป๋าที่เก็บได้มันหนักมากๆ" 

 

          ด้วยเหตุนี้เราจึงออกเดินทางตามหาผู้ชายคนนั้น (พูดอย่างกะเป็นหนังผจญภัยเลยเนอะ)

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา