23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

          ที่สวนสนุก...
 
          ฉันยืนรอหลายนาทีกว่าดีน่าจะมาถึง เธอเล่าว่านักข่าวคนนั้นชอบปล่อยข่าวมั่วๆ ออกมาถ้าไม่อยากให้เขาปล่อยข่าวแบบนี้ดีน่าเคยให้เงินเขาไปถึงสามหมื่นแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้กับใครไว้บ้าง รู้สึกว่าเป็นคนที่ไม่น่าช่วยสักเท่าไหร่
 
"แต่....คืนที่เขาตายฉันเห็นเขาออกมาจากคอนโดของฉัน"
 
"ที่คอนโด"
 
"ใช่....ถ้าตำรวจตั้งใจสืบก็จะรู้ทันทีเพราะมีหลายคนที่เห็นเขาตอนนั้นเขายังไม่เมาหรอกนะ ยังมีสติดีอยู่มากๆ"
 
"ที่นั่นมีดาราคนอื่นพักอยู่หรือเปล่า"
 
"มี"
 
"...." ฉันยืนเงียบรอคำตอบ
 
"รัต นายแบบคนนั้นนั่นแหละ"
 
"ก็พวกคุณเคยมีข่าวด้วยกันนี่นาฉันไม่น่าถาม"
 
          หลังจากนั้น....
 
          ดีน่ากลับไปทำงาน ส่วนฉันต้องกลับบ้านเพราะแม่โทรตามให้กลับด่วน เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่แต่ฉันไม่มีของขวัญเตรียมไว้เลยสักอย่าง
 
          แม่ยืนกล่องอะไรก็ไม่รู้ให้ฉันบอกว่าให้รีบเอาไปคุณปู่....ฉันก็ทำตามแต่โดยดี เมื่อปู่ของฉันเปิดดูเขาชอบมากๆ กลายเป็นว่าตอนนี้ฉันขออะไรก็ได้ทุกอย่างเลย ต้องขอบคุณแม่นะเนี่ย
 
"แม่"
 
"อะไร"
 
"ของข้างในคืออะไรเหรอ"
 
"อยากรู้เหรอ"
 
"มากๆๆๆ" ฉันจากใจพูดเร็วๆๆๆ หลายๆ คำเพื่อนให้รู้ว่าฉันอยากรูมากจริงๆ
 
"ก็แค่กำไลที่เขาชอบนั่นแหละ"
 
 
          หลายวันต่อมา.....
 
"คุโระยังไม่กลับมาอีกเหรอ"
 
"ยัง"
 
"แล้วหาตัวคนร้ายได้หรือยัง"
 
"ยัง"
 
"แล้ว....."
 
"เลิกถามก่อนได้มั้ย...นี่ฉันพาเธอมาแอบถ่ายนายแบบที่ชื่อรัตนะ เขาน่าจะมีหลักฐานอะไรบ้าง หาทางเอากุญแจมาให้ได้เข้าใจมั้ย"
 
"รู้น่า"
 
          แผนนี้ฉันคิดมาทั้งคืนเลยนะยะ...ดูจากหนังประกอบด้วย ตอนที่เขากำลังเดินมาฉันแกล้งทำเป็นเดินชนแล้วก็ถือโอกาสแอบขโมยกุญแจที่ตกลงมาพอดีไปด้วยเลย เนียนมั้ยล่ะ แต่เขาคงคิดว่าเป็นกุญแจห้องฉันมากกว่า
 
          ตอนนี้ฉันกับนัตเตอร์เข้ามาอยู่ในห้องของรัตเรียบร้อย....
 
"ห้องสะอาดมาก"
 
"เป็นอะไรมากมั้ย รีบหาของน่าสงสัยดีกว่า"
 
"แล้วของน่าสงสัยที่นายว่ามันคืออะไรล่ะ"
 
"..."
 
          ฉันก็หาของที่ว่านั้นไปแบบไม่มีจุดหมาย ตอนนี้เจออะไรมันก็น่าสงสัยทั้งหมดนั่นแหละน่า แต่เหมือนจะโชคดีนะที่มีกระเป๋าใบหนึ่งตกลงมาตรงหน้าฉัน พยายามจะเปิดให้ได้แต่ก็มีรหัสปลดล็อกทำให้เปิดดูอะไรไม่ได้เลย ด้วยเหตุนี้จึงเอามาทั้งกระเป๋านี่แหละ
 
"อ้าว....กลับเข้ามาทำไม"
 
"เจ้าของห้องมา" บรรลัยล่ะสิ จะหนีไปหลบทางไหนล่ะแล้วทำไมต้องกลับมาตอนนี้ด้วยเนี่ย
 
          นัตเตอร์ตัดสินใจล็อคห้องเพราะยังไงเขาก็ไม่มีกุญแจ เป็นไปอย่างที่คาดไว้เขาเข้ามาในห้องไม่ได้และดูเหมือนเขาจะลงไปแจ้งพนักงานที่ชั้นล่างทำให้ฉันกับนัตเตอร์หนีออกมาได้อย่างปลอดภัย
 
"รอดไปได้"
 
"แล้วนายจะเปิดกระเป๋าได้ยังไง"
 
"เธอลองถามนักข่าวคนนั้นสิ"
 
"ก็..."
 
"อะไร"
 
"ฉันยังไม่เห็นเขาเลยนะ"
 
          
          หลังจากนั้น.....
 
          ผ่านไปหลายวันแล้วนัตเตอร์ก็ยังเปิดกระเป๋าไม่ได้ อีกอย่างเขาไม่กล้าจ้างให้ใครเป็นคนถอดรหัสนี้ด้วย แต่รหัสนี้จะสื่อถึงอะไรกันแน่ ขณะที่นัตเตอร์กำลังคิดถึงอะไรบางอย่าง อยู่ๆ เขาก็พูดออกมาว่า....
 
"ฉันรู้แล้ว"
 
"เดี๋ยว...นายรู้อะไร" ฉันรีบวิ่งไปตามเขา ยืนดูว่าเขาจะทำอะไร แต่เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อมากๆ เขาเปิดกระเป๋าออกมาได้แล้ว
 
"ได้แล้ว"
 
"นายรู้ได้ยังไง"
 
"ก็ลองเอาอายุของรัตกับวันเกิดของเขามา เขาคงพยายามเปิดกระเป๋านี้แต่คงคิดไม่ถึงว่าจะเจอรหัสที่เกี่ยวกับตัวเองแบบนี้"
 
"แล้วในนั้นมีอะไรบ้าง"
 
"หลักฐานที่บ่งบอกว่าเขามีความสัมพันธ์ลับกับดาราชื่อดัง การยักยอกเงินผู้จัดการ คลิปเสียงที่เขาชอบด่าคนขับรถ"
 
          คนเราเนี่ยดูจากภายนอกไม่ได้จริงๆ หลังจากนั้นไม่นานนัตเตอร์ก็ส่งหลักฐานนั้นกับตำรวจและรัตก็อย่างจับอย่างไม่มีทางเลี่ยง นอกจากจะถูกจับแล้วเขายังถูกผู้จัดการส่วนตัวทิ้ง ถูกสังคมประณาม 
 
          นี่แหละจุดจบของคนเห็นแก่ตัว...
 
"นามิ"
 
"ฟาง"
 
"ฉันมาชวนไปเที่ยวบ้านยายด้วยกัน"
 
"ที่บ้านนั้นเหรอ อยากไปเหมือนกันเดี๋ยวต้องขออนุญาตแม่ก่อน"
 
"จ้า"