[sweetheart]-แผนการเลิฟฉบับคู่รักซุปเปอร์สตาร์

หลังจากที่ฉันรอวันนี้มาหลายครั้งแล้ว><...ในที่สุดความฝันของฉันก็จะได้สมหวังเสียที
ฉันกำลังนั่งเคลิ้มจนหวานเชื่อม...และก็มีอะไรทำให้ฉันสะดุ้ง!เฮือกก
"เอ่อ...นี่เธอจะนั่งเอ๋อไปถึงไหนห่ะ!"คิมิยะถามฉันจนสติฉันที่ร่องเลยกลับเข้าร่าง...-*-
"แหม่ก็คนมันตื่นเต้นนี่จะให้ทำยังไงล่ะก็นายไม่ได้ตื่นเต้นแทนฉันงั้นมาสลับร่างกันมั้ยล่ะ
จะได้รู้ว่าฉันตื่นเต้นมากแ่ค่ไหน!!!"จริงๆประชดอ่ะนะToTไม่กล้าทำหรอกเพราะถึงยังไง
ก็เป็นไปไม่ได้อ่ะ!
"เออๆใกล้จะตาเธอแล้วสู้ๆล่ะว่าแต่เธอชอบร้องเพลงไรล่ะ?"เขาถามฉันด้วยความสงสัย
"ฉันมีเพลงของฉันและกันหน่า..."ฉันตอบเขาไปด้วยท่าทางที่จะรำคานเขานิดหน่อย!!!
"ขอเชิณท่านต่อไปครับ!"ถึงตาฉันแล้วโนแอลสู้ๆไว้! ฉันฮึกเหิมเข้าไปด้วยท่าทางหนักแน่น
แต่จริงๆแล้วโครตตื่นเต้นอ่ะ
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ กรรณิการ์ พรอมล ค่ะ วันนี้ดิฉันจะมาร้องเพลงค่ะ"ฉันก้าวออกไป...ข้างหน้า
อีกสองก้าวก่อนที่จะเริ่มร้องส่วนคิมิยะอ่ะหรอนั่งท่าเซงๆอยู่ข้างนอกอ่ะแหละฉันว่า...
 
ในช่วงเวลาแห่งการจากลา เพียงแค่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน... 
ยังรู้สึกอึดอัด ที่ๆที่แค่นั่งอยู่ตรงข้ามกันในตอนนี้...
หากฉันเอ่ยปากพูดขึ้นมาก่อน อาจจะรั้งเธอเอาไว้ได้...
แต่ฉันกลับก้มหน้าและไม่พูดอะไรออกมาสักคำ...
ตอนนี้ ดูราวกับว่าการจากลาจะเหลือเพียงความเจ็บปวดทิ้งเอาไว้...
ฉันดูเหมือนกับคนโง่ ที่เพิ่งเคยพบเจอกับคำบอกลา...
ดังนั้นท่าฉันได้พูดความในใจของฉันออกไป...
ฉันก็อยากจะบอกว่า...
'ฉันรักเธอ'...
"โอ้ว มาย ก๊อดด เธอเสียงเพราะมากดังนั้นฉันให้เธอผ่าน!"><เย่ผ่านแล้ว!
"ร้องเพราะมากเลยฮ้า เจ๊ให้ผ่านฮ้า!"เหลืออีกคนเดียวฉันจะผ่านแล้ว>.<
"เสียงของเธอเพราะจริงๆทำนองก็สอดคล้อง...เป็นตัวของตัวเองดังนั้นฉันให้เธอผ่าน!"
ฉันอยากจะปล่อยน้ำตาที่เอ่อล้นด้วยความดีใจที่ฉันจะได้เป็นไอดอลแล้ว...แต่ที่ฉันรู้คือเรื่อง
หนึ่งฉันต้องเจออุปสรรคและผ่านพ้นไปให้ได้ฉันจะผ่านมันไปให้ได้!
หลังจากที่ฉันออกมาด้วยความดีใจก็พบว่า...
"โนแอลดีใจด้วยนะ^^ดีใจด้วยจริงๆ"ฮันยองที่โผล่มาทำให้ฉันถึงกับช็อกว่าเขามาอยู่ที่
นี่ได้ยังไง?
"นะ...นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฮันยอง!"ฉันถามเขาด้วยความตกใจ
"จะที่ไหนไหนฉันก็อยู่กับเธอแหระโนแอลฉันรักเธอเรากลับมารักกันเหมือนเดิมน่ะ"
ฮันยองขอร้องฉันแต่ท่าทางขอร้องของเขาฉันเห็นว่าเขาสำนึกผิดแต่ที่เขาทำฉันให้อภัยไม่ได้
จริงๆดังนั้นฉันจึงต้องยอมปล่อยเขา
"พอเหอะฮันยองอย่ายุ่งกับฉันอีกเลย!"ฉันเดินหนีและขึ้นรถไปหาคิมิยะและก็ออกรถ...
ฉันได้ยินเสียงฮันยองจากไกลๆ และก็ไม่มีเสียงฮันยองอีกเลย...ฉันไม่รู้ว่าฉันยังรักเขาอยู่
หรือเปล่า...แต่ตอนนี้เรื่องที่ฉันต้องคิดคือเรื่องงานเพราะฉันผ่านการเดะบิ๊วแล้วดังนั้นฉันควร
มุ่งหน้ากับงานที่ทำมุ่งมั่นกับงานให้มากๆเท่านั้น...ฉันตัดสินใจแล้ว!
       ****ติดตามตอนต่อไปจ้า****