[sweetheart]-แผนการเลิฟฉบับคู่รักซุปเปอร์สตาร์
เขียนโดย 
แพรรี่จัง
วันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.36 น.
แก้ไขเมื่อ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 11.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) การเริ่มต้นงานครั้งแรก..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เธอจะต้องตั้งทีมหรือที่ชื่อว่าชื่อทีมของเธอนั่นแหระเธอคิดออกรึยังว่าจะตั้งยังไง?"
เอ่อ...ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย เฮ้อ...ฉันกลุมขมับก่อนที่กำลังจะคิดว่าจะตั้งทีมชื่อ
อะไรดี... "นี่...ท่านประธานครับผมขอเสนอได้มั้ยครับ?"อยู่ๆคิมิยะก็พูดขึ้นว่ามีข้อเสนอ
พิเศษๆให้กับประธาน...
"อะไรล่ะ ว่ามาสิคิมิยะฉันเชื่อในข้อเสนอของเธอ"ประธานพูดสั้นๆ...ทำเอาใจฉันแทบเต้น
ไม่หยุดอ่ะเขาจะเสนออะไรนะ><
"คือผมอยากให้...โนแอลซุปเปอร์สตาร์คนใหม่มาอยู่ทีมเดียวกับผมครับท่านประธานขอความ
การุณาด้วยนะครับ!"คิมิยะน้อมตัวด้วยความเคารพประธานบริษัท...
"งั้นหรอ...อืมฉันจะขอคิดดูก่อนล่ะกันงั้นเธอสองคนเตรียมตัวไปจัดของด้วย"ประธานบอกฉัน
เพราะหลังจากที่ฉันผ่านออดิชั่นหรือการเดะบิ๊วมานั้นเราต้องมาเคลียร์เรื่องงานเยอะแยะกองเป็น
ภูเขาเลยทีเดียวT^Tและไหนงานที่โรงเรียนอีก! ไหนต้องสอบต้องติวเห้อ โนแอลคนนี้จะไหว
ไหมเนี่ยหลังจากที่ฉันกำลังเสียใจ 'ในใจ อยู่นั้น อยู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้น!
"ฮัลโหล ใครอ่ะ?"ฉันถามปลายสาย...
(โนแอลฉันยังรักเธออยู่นะได้โปรด...ช่วยคุยกับฉันทีฉันชอบเธอนะฉันรู้ว่าฉันทำผิดแต่ได้โปรด
อย่าทำเป็นเหมือนฉันไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้...)เมื่อฉันรับโทรศัพท์ฉันก็รู้ทันทีว่าเสียงๆนี้ เป็น
เสียงของใคร! - -
"นายจะโทรมาทำไมในเมื่อเรื่องของเรามันจบไปนานแล้วนายจะยุ่งอะไรกับฉันอีกฉันไม่มีอะไรจะ
คุย เลิกตอแยฉันเสียที! ฮันยอง!!!"ฉันโกรธจัดเกือบขว้างโทรศัพท์ด้วยซ้ำ!
(โนแอลท่าเธอไม่รักฉัน แต่ฉันขอได้มั้ยมาเจอกับฉันหน่อยได้มั้ยนะ โนแอลฉันขอร้องเธอเป็น
ครั้งสุดท้าย! ได้โปรด...แล้วมาคนเดียวนะฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องส่วนตัวของเรา) ของเรางั้น
หรอ...เหอะ!
"อืมๆ ฉันจะไปแค่ครั้งสุดท้ายแล้วไม่ต้องโทรมาอีก"ฉันรำคานสุดๆ ในตอนนี้
(โอเค ขอบคุณมากๆนะที่ให้โอกาสฉันอีกครั้งเรามาเจอกันที่หลังโรงเรียนนะที่ๆเราเคยตกลง
เป็นแฟนกันน่ะูู^^)
"อืมๆ ฉันรู้แล้ว แค่นี้แหระ!"ฉันพูดอย่างไม่สบอารมณ์
"แฟนเก่าโทรมาล่ะสิ!"อยู่ๆเสียงเข้มๆก็ทักขึ้น... "ใช่ เขาจะให้ฉันไปเจอที่หลังโรงเรียนวันนี้.."
ฉันตอบคิมิยะสั้นๆ "หรอ...อืม"หมอนี่ไม่มีอารมณ์สมทบเลยแฮะ! ...ฮึ่ม!
"นายช่วยอะไรฉันหน่อยสิ ฉันไม่อยากไปคนเดียวคนอย่างฮันยองน่ะมีเล่ห์เหลี่ยมจะตายนายช่วยฉันหน่อยนะ"ฉันทำท่าอ้อนวอนใส่เขาจนเขาใจอ่อน...สำเร็จ!
"อืมๆ ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะ"คิมิยะพูดเสร็จก็เดินไปที่ห้องน้ำ
หลังโรงเรียน...
"มาแล้วหรอ..ฉันคิดว่าเธอจะไม่มาเสียอีกโนแอล..."รอยยิ้มที่ดูเหมือนมีใจแต่ที่แท้คาบยาพิษ
ชัดๆ...
"อืมฉันมาแล้ว นายมีอะไร ว่ามา"ฉันไม่รีรอรีบพูดออกไป
"โนแอลฉันอยากบอกว่าฉันรักเธอจริงๆน่ะ ฉันรักเธอมากๆ เรื่องตอนนั้นก็แค่อุบัติเหตุ เฉยๆ เท่านั้น
แค่นี้เอง แต่ที่รู้ๆคือฉันรักเธอมากๆน่ะโนแอล ได้โปรด!" ฮันยองขอร้องอ้อนวอนฉัน แต่ผิดคลาดเพราะฉันไม่มีเยื่อใยต่อเขาอีกแล้ว...
"นายทำให้ฉันเลิกชอบนายตั้งแต่ตอนนั้นแล้วดังนั้นต่อให้นายอ้อนวอนกับฉันยังไงฉันก็ไม่กลับ
มาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วไปล่ะ"ฉันตอบเขาไป แต่แล้วไอ้หมอนั่นก็กระชากฉันเข้าไปหาตัวแล้วกำลังจะ...จูบฉัน!!
"อี้ อ่อย อั๊น อ๊ะ "(นี่ปล่อยฉันน่ะ)ฉันดิ้นอย่างสุดแรงเกิด..ใครก็ได้ช่วยฉันทีคิมิยะช่วยฉันด้วย!!
ปัก! "ปล่อย โนแอลซะ!"เสียงเข้มของชายคนหนึ่งดังขึ้น...ทำให้ฉันลืมตาขึ้นมา....
ปัก! ตุ้บ! อึก! "พอแล้วๆคิมิยะ พอได้แล้ว!"ฉันตะโกนอย่างสุดเสียง...และมันทำให้คิมิยะปล่ิอย
"เป็นอะไรตรงไหนรึเปล่า?"คิมิยะถามด้วยความเป็นห่วง...
"ไม่เป็นไร แล้วนายล่ะ"ฉันถามเขาแล้วเขาก็ส่ายหน้า
"พวกแก ฝากไว้ก่อนเถอะฉันจะมาเอาคืนคอยดู " ฮันยองที่ปากเปื้อนเลืิอดก็เดินจากไป
"กลับกันเถอะ"คิมิยะพูด ฉันพยักหน้าให้เขาแล้วเดินขึ้นรถ
พอฉันกลับมาถึงฉันก็นอนพักต่อ...ไม่เข้าใจเลยจริงๆไหนบอกว่ารักฉันแต่ทำไมถึงเคียดแค้นขนาด
นั้น...เฮ้อ...นอนดีกว่า ยังไงๆมันก็คืออุปสรรค...แหระนะ!
******ติดตามชมตอนต่อไปจ้าราตรีสวัสดิ์น๊าชาวนักเขียน******
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
