Raining Blood. ฝนเลือด

       โต้ ปีนข้ามกำแพงบ้านหลังหนึ่ง อย่างคล่องแคล่ว เขาลงมายืนบนพื้นอย่างง่ายดายพร้อมปืนลูกซองยาวที่อยู่ในมือเขา ส่วน นานา กับ มิ้ง ที่ปีนกำแพงตามมาอย่างทุรักทุเร โต้ หันไปมองด้วยความกังวล เขาต้องรีบไปให้ถึงรถโดยเร็ว แต่ผู้หญิงสองคนที่ปีนกำแพงไม่เป็น เเละ ยังต้องถือกระ เป๋าที่ใส่ของกินของใช้ไว้อีก ทำให้พวกเขาล่าช้ามากขึ้น
        ส่วน ลม ที่กำลังซุ่มมองสัตว์ประหลาดยักษ์ อยู่ในบ้านก็เริ่มจะทนไม่ไหว เขาเหงื่อท่วมไปทั้งตัว ชุดทหารของเขาเริ่มเปียกชุ่ม ตอนนี้เขาถือปืนไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง รอจังหวะที่จะทำตามแผนที่เขาคิดไว้ 
        อ้าย!!!!
       เสียงร้องของ มิ้ง ดังขึ้นจนเเสบแก้วหู นานา กับ โต้ ถึงกับหน้าซีดที่อยู่ๆ มิ้ง ก็ร้องออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุ
        "เป็นไรฟร่ะ" โต้ ถาม
        "นะ..นะ...หนูอ่ะ" มิ้ง ตอบน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้
        โต้ ถึงกับเหงื่อตก ในสถานการณ์เเบบนี้ มิ้ง ยังจะมาร้องกลัวหนูอีกเเต่ที่เเย่ยิ่งกว่านั้นคือสัตว์ประหลาดยักษ์สองตัว พวกมันจะต้องได้ยินเสียงเเน่นอน โต้ รีบชักปืนลูกซองของตัวเองทันที
        "พวกเธอรีบไปที่รถเร็ว" โต้ ตะโกน
        นานา จับมือ มิ้ง เเล้วออกวิ่งทันที โต้ รีบวิ่งตามหลังเเล้วคอยหันมาดูอยู่ตลอด ส่วน ลม ที่ได้ยินเสียงร้องเหมือนกันถึงกับหน้าซีด สัตว์ประหลาดสองตัวนั้นหันมองไปทางที่พวก โต้ ไป 
        "เเย่ละสิ" ลม พูด
        เขาเปิดหน้าต่างเเล้วพุ่งตัวออกมานอกบ้าน อาศัยจังหวะที่พวกมันกำลังหันไปที่อื่นลม ไม่รีรอ รีบกระหน่ำยิงไปหลายนัด เเต่มันกลับไม่เป็นผล ผิวหนังของพวกมันไม่ระแคะระคายเลยเเม้เเต่น้อย ลม ชะงัก พวกมันหันมามองเขา เเล้วทำท่าจะพุ่งเข้ามาในบ้าน
        ตูม!!!!
       เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่ว เเสงสว่างเหมือนกับฟ้าผ่าทำให้ ลม มองไม่เห็นอะไรเลย เขาเอาเเขนทั้งสองข้างขึ้นมาบังตา
        "อะไรน่ะ" ลม พูด 
        "เป็นไรไหม" เสียงหาวๆ ตะโกนถามจากนอกบ้าน
        "ไม่ครับ พวกคุณ เป็นใคร"
        "ผมหมวด เอนก จากกองกำลังป้องกันตัวเอง" หมวด เดินออกมาด้วยสีหน้าเครียดๆ
        ลม ลุกขึ้นยืนเเล้วเดินเข้าไปหา ก็พบว่ามีทหารอีกสองคน ยืนอยู่ข้างหลังหมวดหนุ่ม
        "มีกันเเค่นี้หรอครับ" ลมถาม
        "ใช่ ตอนเราฝ่าเข้ามาต้องเสียคนไปหลายคน" หมวดเอนกตอบ "เเล้วนายอยู่คนเดียวหรอ"
        "ยังมีเพื่อนอีกสองคน" ลม พูดจบ
        โต้ ก็ขีรถกระบะสี่ประตู หลายพรางของทหารมาจอด เขารีบลงมาจากรถแล้วเดินเข้ามาหา ลม ทันที
        "เป็นไงบ้าง ฉันได้ยินเสียงระเบิด" โต้ ถาม
        "ไม่เป็นไร ทหารมาช่วยไว้น่ะ" 
        "ว่าเเต่พวกเธอมาจากหน่วยไหนกัน" หมวดเอนก ถาม
        "เอ๋" โต้ อุทาน 
        เขามองดูตัวเองกับ ลม ที่ลืมตัวไปว่ากำลังใส่ชุดทหารอยู่ 
        "เราไม่ใช่ทหารหรอกครับ" ลม พูดตามตรง "ชุดนี้เป็นของพ่อผม"
        "พ่อหรอ" หมวดเอนก หันไปมองลูกน้องตัวเองด้วยสีหน้างงๆ  "พ่อนายเป็นใคร"
        "พลโท สมิง" 
        พูดจบ หมวดเอนก ถึงกับเเสดงสีหน้าตกใจออกมาชัดเจน 
        "นี้นายเป็น ลูกของนายพลสมิง หรอ" หมวดเอนก พูด
        "ทำไมครับ" ลม ถามด้วยความสงสัย
        "นายพล สมิง เป็นที่รู้จักกันทั่ว" หมวดเอนก พูด "ในการปราบปรามคนเถื่อนแถบชายแดนไทย เวียดนาม เมื่อสิบห้าปีก่อน นายพล สมิง บุกโจมตีเข้าเขตุแดนศัตรูโดยมีทหารในหน่วยเพียง ห้าคน ก็ทำลายฐานศัตรูจนยับได้ นายพลสมิง จึงได้ฉายาว่า เสือคะนองศึก"
        "อ้อ" ลม พูด "ผมก็พอรู้มาบ้าง เเต่ช่างมันเถอะครับ เราจะเอาไงต่อกัน"
        "นั่นสิน่ะ" โต้ พูดเสริม "เสียงระเบิดเมื่อกี้จะนำพาพวกมันมาเเน่เลย"
        "ประชาชนจะต้องอพยพไปที่ไหนครับ" ลม ถาม
        "เรามีฐานทัพหลายที่ เเต่ที่มั่นคงที่สุดก็คือเขาใหญ่" หมวดเอนก พูด "ที่นั่นมีประชากรอพ ยพอยู่เยอะที่สุด เเละมีทหารป้องกันอยู่หนาเเน่น"
        "เข้าใจละ" ลม เอาปืนเก็บไว้ที่หลังเหมือนเดิม เเล้วเอามือขึ้นมากอดอก
        "หมวด จะไปกับเราไหมครับ" โต้ ถาม
        "นั่นสิ ตอนนี้เราเหลือกำลังไม่พอที่จะ ไปต่อเเล้ว" หมวดเอนก พูด
        "เอาไงครับหมวด ถอยก่อนไหมครับ กระสุนก็จะหมดเเล้ว" ทหารนายหนึ่งพูด
        "ก็ได้ เราจะไปด้วย" หมวดเอนก พยักหน้า
        ผั๊ว!!!!
        พูดจบ หมวดเอนกก็เปลี่ยวกระเด็นไปชนกับรถคันนึง ที่จอดอยู่บนถนน ไม่ทันได้ตั้งตัว ลม เองก็ถูกดีดกระเด็น ไปอยู่หลังรถกระบะที่ โต้ ขับมา ทหารสองนายรีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือ หมวดเอนก ที่ตอนนี้สลบไปกับพื้น
        "บ้าเอ้ย" โต้ พูด
        ตะขาบยักษ์ที่ฟาด ลม กับหมวดเอนก ยืนมอง โต้ ด้วยดวงตาใหญ่โต
        "ถอยออกมา" ทหารนายหนึ่ง ที่ยืนอยู่ข้าง หมวดเอนก ตะโกน
        โต้ รีบกระโดดถอยมาข้างหลัง  ทหารที่ตะโกนยกปืนกลเข้าสาดกระสุนไม่ยั้งผิวหนังของตะขาบยักษ์เป็นรูพรุน พร้อมกับเลือดสีเขียวที่ไหลเยิ้มออกมาจากรูกระสุน มันหันหน้าไปมอง เเล้วพุ่งตัวเข้าใส่ทันที ทหารนายนั้นถูกพุ่งเสียบติดกับกำแพงที่อยู่ด้านหลัง 
        "บ้าชิบ!!!" ทหารอีกนายพูด 
         เเต่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวใหญ่สองตัว มายืนอยู่ข้างตัวเขา เขารีบหันไปมอง เเต่เเล้วก็เหมือนโลกบิดเบี้ยวไป เขาไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่า หัวของเขาหลุดมากลิ้งอยู่กับพื้นซะเเล้ว 
        "โต้ ขึ้นรถเร็ว" ลม ตะโกน
         เขากระโดดขึ้นไปอยู่ท้ายกระบะตั้งเเต่เมื่อไรไม่รุ้ โต้ ที่ยังทำอะไรไม่ถูกรีบขึ้นรถทันที 
        "หมวดเอนก" ลม ตะโกน
         หมวดเอนก ที่สลบไปได้เเต่นั่งตกตะลึง กับศพลูกน้องของตัวเอง 
        "หมวด มาขึ้นรถเร็วเข้า" ลม พูด
        เขารีบลุกขึ้นวิ่งมาที่รถ เเต่สัตว์ประหลาดยักษ์เอาเเขนข้างที่เป็นดาบคมเเทงเข้าข้างหลัง ของหมวดเอนก เขาเดินเซไปมาจนต้องทรุดตัวลงกับพื้น
        ไม่ไหวเเล้ว เรามาได้เท่านี้ ขอโทษน่ะ ทุกคน เขาคิด
         "หมวด ส่งมือมา!!!" ลม ตะโกน 
        โต้ ขับรถวิ่งเข้ามาหาหมวดเอนก ส่วน ลม ก็ยื่นมือออกมาเพื่อจะจับเเขนของหมวดไว้ 
         "เร็วเข้า" ลม ทุบหลับคารถเพื่อเร่ง ให้โต้ขับเร็วขึ้น
         หมวดเอนก เอามือล่วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเเล้วโยนไปให้ ลม
         "เอานี้ไป ฝากให้เมียฉันด้วย" พูดจบ หมวดก็ล้มลงกองกับพื้น
         ลม รับกระดาษเเข็งที่ดูเก่าและขาด บางส่วนของกระดาษมีรอยเลือดติดอยู่ เขามองไปที่หมวดเอนก ที่ตอนนี้นอนนิ่งอยู่กับพื้น ส่วน โต้ ที่เห็นว่าไม่สามารถ จะช่วยได้ทันเขารีบหักพวงมา ลัยรถ เลี้ยวออกไปทันที 
         ส่วน นานา กับ มิ้ง ที่ได้เเต่นั่งหลบอยู่บนรถ ก็เอาเเต่ลุ้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย มีหลายโอกาศที่ นานา จะลงไปช่วย เเต่ โต้ บอกไว้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าลงจากรถ ทำให้ พวกเธอหงุดหงิดที่ได้เเต่นั่งดู
         ลม เห็นปืนกลกระบอกหนึ่ง หล่นอยู่กับพื้นข้างศพทหาร เขาก้มเอื้อมมือหยิบปืนขึ้นมา ในขณะที่รถยังวิ่ง สัตว์ประหลาดยักษ์สองตัว เห็นอย่างนั้น ก็รีบวิ่งตามรถพวกเขามา ลม ยิงปืนกราดหวังจะให้โดนตา ของสัตว์ประหลาดยักษ์ เเต่พวกมันเอาเเขนสองข้างขึ้นมาบังไว้......