Raining Blood. ฝนเลือด

       ลม ลืมตาตื่นขึ้นจากการหลับใหล เขาเหลือบตามองไปที่นาฬิกา ก็พบว่าตอนนี้ผ่านมานาน มากเเล้วตั้งเเต่พวกเขามาถึงบ้าน ลม ค่อยๆทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น ภายในเวลาวันเดียวพวกเขาต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายมากมาย และต่อไปจากนี้จะต้องเจออะไรอีก สำหรับ ลม เขา สามารถรับเรื่องราวต่างๆได้เเน่นอน เเต่ที่เขากังวลคือ นานา กับ มิ้ง 

       ผู้หญิง บอบบางสองคน ต้องมาเผชิญกับโลกที่โหดร้าย ลม กลัวว่าสองคนนั้นจะทำเรื่องที่ต้องเสี่ยงอันตราย เขาส่ายหน้าสลัดความกังวลที่อยู่ในหัว เเล้วเดินออกมาจากห้อง เขาเดินมาตรงห้องโถง ที่ซึ่งทุกคนพักอยู่ 

       "ตื่นเเล้วหรอ พ่อขี้เซา" นานา ถาม 

       นานา นั่งอยู่บนพื้น ส่วน มิ้ง ขึ้นไปนอนหลับอยู่บนโซฟา 

       "โต้ ไปไหน" ลม ถาม 

       "ไปอาบน้ำน่ะ" นานา พูด 

       "เธอจะเอายังไงต่อ" ลม นั่งลงกับพื้นข้างๆ นานา

       "ไม่รู้สิ" นานา หันมามองหน้าลม

       "จะไม่กลับบ้านไปหาพ่อเเม่หรอ" 

       "ไม่ละ ฉันอยู่ที่บ้านกับน้า เเละ ฉันก็เกลียดเขา" นานา พูด เเล้วก้มหน้าลง

       "เเล้วมิ้งละ" ลม พูด เเล้วหันไปมองหน้า มิ้ง ที่ตอนนี้หลับสนิท

       "ฉันถามเเล้วล่ะ พ่อ เเม่ เธออยู่ต่างประเทศ เธอเลยยังไม่รู้จะทำยังไง"

       ลม เงียบ เเล้วพยายามคิดเเผนต่อไป นานา ที่เห็น ลม ทำหน้าเคร่งเครียด เธอก็รู้ทันทีว่า ลม กำลังใช้ความคิด

       "เราอยู่นี้นานไม่ได้สิน่ะ" นานา พูด อย่างรู้ทัน

       "ใช่ รู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไร" ลม ถามด้วยความสงสัย 

       "เดาเอา" นานา ยิ้ม

        บรรยากาศของทั้งคู่ตอนนี้ ดูเงียบสงบกว่าทุกทีเพราะ ปกติสองคนนี้จะต้องแหกปากตะโกนใส่กันทุกครั้ง โต้ ที่แอบฟังอยู่นานอมยิ้มกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วแกล้งเดินออกมา ทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็น

       "ลม ฉันยืมชุดพ่อแกมาใส่น่ะ" โต้ พูด แล้วนั่งลง

       "งั้นฉันไปอาบน้ำบ้างดีกว่า" ลม พูด เเล้วลุกเดินไปห้องน้ำ

        วันเวลาที่เเสนสงบกำลังไหลผ่านไป ค่ำคืนที่เหน็บหนาวกำลังเข้ามาเยือน ลม อาบน้ำเสร็จ ก็เดินออกมาปิดไฟในบ้านจนหมด 

       "นายปิดไฟทำไม" โต้ ถาม

       "ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เเถวนี้" ลม พูด เเล้วเดินไปปิดหน้าต่าง "ถ้าหากมีเเสงไฟจะเป็นจุดเด่นน่ะ"

        นานา ลุกขึ้นยืนเเล้วเดินเข้ามาหา ลม ที่ตอนนี้กำลังล็อคหน้าต่างให้เเน่นหนา

       "ฉันง่วงเเเล้วอ่ะ หาที่นอนให้มั้งสิ" นานา กระซิบ

       "ฉันคิดไว้เเล้วล่ะ จะให้เธอกับมิ้งไปนอนห้องพ่อฉัน"

       ลม เดินมาเปิดโคมไฟเล็กที่ตั้งอยู่ตรงมุมบ้าน นานา ก็เดินมาปลุก มิ้ง

       "นี่ ตื่นไปนอนในห้องเถอะ" นานา กระซิบ

       มิ้ง ที่กำลังงัวเงียได้เเต่พยักหน้า ส่วน ลม เดินมาสะกิด โต้ ที่ตอนนี้กำลังนั่งเงียบไม่พูดอะไร

       "นายพาสองคนนั้นไปห้องพ่อฉันที" ลม พูด

       "ได้ๆ" โต้ ตอบรับ เเล้วลุกเดินนำหน้า นานา กับ มิ้ง ไป

       หลังจากที่ โต้ พา นานา กับ มิ้ง ไปที่ห้องเเล้ว ลม กับ โต้ ก็มานั่งมองหน้า เหมือนพยายามจะหาเรื่องคุยกัน เเต่ต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ เเสงไฟอ่อนๆจากโคมไฟเล็กๆตรงมุมห้อง พอจะทำให้มองเห็นใบหน้าของทั้งคู่ โดยไม่พูดอะไร โต้ รีบลุกไปที่หน้าต่างเพ่งสายตามองไปมา สิ่งที่เขามองเห็นตอนนี้คือ สัตว์ประหลาดยักษ์ตาเดียว สองตัว ที่กำลังยืนอยู่หน้าบ้าน โต้ หันมามองหน้า ลม อีกครั้งด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ โต้ ค่อยๆเดินย่องเข้ามาหา ลม ที่ตอนนี้นั่งอยุ่บนโซฟา

       "นายรู้เเล้วทำไมไม่รีบบอก" โต้ กระซิบ

       "สองคนนั้นต้องพักผ่อน" ลม พูด "อีกอย่างถ้าเราไม่ส่งเสียงอะไร พวกมันไม่มีทางรู้หรอก เท่าที่ดู พวกมันเองก็กำลังจะนอนเหมือนกัน"

       "เเล้วจะเอาไง" 

       "รอดูไปก่อน ยังไงเราก็ไม่รู้จะหนียังไง เเละ หนีไปไหน"

       โต้ พยักหน้าเเล้วถามต่อ

       "นายมีแผนยังละ" 

       "เตรียมพร้อมไว้เเล้วกัน" ลม พูดสั้นๆ เเล้ว ยิ้ม

       โต้ ที่กำลังกังวลว่าพวกมันจะบุกเข้ามาได้เเต่เดินไปเดินมา จนเวลาล่วงเลยผ่านไป

        "นี้ก็ ตี 4 เเล้วน่ะ" โต้ กระซิบ

        ลม ที่ยืนมองอยู่ตรงหน้าต่าง หันหน้ามามองเขา ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

        "มันยังอยู่ ไม่ขยับไปไหนเลย" ลม พูด "ไปปลุกสองคนนั้น ไปเตรียมน้ำอาหารให้พร้อม เราจะหาโอกาศไปจากที่นี้"

        "ได้ๆ" โต้ รีบเดินไปทันที

        ลม ยืนมองพวกมันด้วยสายตาเย็นชา เหมือนพยายามจะหาอะไรบางอย่าง ส่วน โต้ ที่ไปปลุก นานา กับ มิ้ง เเล้วตอนนี้ทั้งสามคนรีบเข้าครัวไปเตรียมของ โต้ เดินเข้าห้องของพ่อ ลม อีกครั้ง เขามองไปทั่วห้องที่ดูเก่าห้องนี้ เเละก็เจอสิ่งที่เขาหา มันเป็นปืนลูกซองยาว ที่เเขวนอยู่บนผนังห้อง โต้ รีบเดินเข้าไปหยิบมันลงมา 

        เขาเปิดลิ้นชักทุกชั้นที่โต๊ะหัวเตียง เเล้วหยิบกระสุนปลอกสีแดงออกมาเเล้วรีบวิ่งออกจากห้องส่วน นานา กับ มิ้ง ที่เตรียมของใส่ในกระเป๋าทหารลายพรางใบใหญ่เสร็จ ก็รีบออกมายืนตรงห้องโถงพร้อมกับ โต้

        ลมหันมามองโต้ ที่ตอนนี้ถือลูกซองยาวพาดไหล่ไว้ 

       "หามาได้ไวจริงๆ ยิงดีๆละ ปืนมันถีบมาก" ลมพูด

        ลม ยื่นกุญเเจรถให้ โต้ เเล้วจับไหล่

       "นายพาสองคนนั้นอ้อมไปทางหลังบ้าน" ลม พูด "ถัดไปสองหลัง มีรถเเบบทหารอยู่คัน พ่อฉันเอาไปฝากไว้ ไปที่นั้นเเล้วเอารถ ออกมารับฉัน"

       "เเล้วนายจะทำอะไร" โต้ ถามด้วยความสงสัย

       "ฉันจะลองอะไรหน่อย" ลม พูดด้วยสีหน้านิ่งๆ

       โต้ เดินไปกระซิบบอก นานา กับ มิ้ง ทั้งสองมีท่าทางไม่พอใจ ถึง ลม จะไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกันเเต่ตอนนี้ ลม ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาสนใจที่จะตอบคำถามในใจเขา นั้นคือปืนสั้นของเขา จะทำอะไรพวกมันได้บ้างเเละจุดอ่อนพวกมันคืออะไร

       "นายเเน่ใจน่ะ" โต้ พูด

       "อืม ถ้าฉันไม่ตอบวิทยุกลับไป ให้นายไปได้เลย" 

       ตอนนี้ ลม ใส่ชุดทหารเหมือนกับทุกคน เเต่เขาก็ไม่ค่อยจะชอบชุดเเบบนี้สักเท่าไร

       "เเต่ว่า" โต้ จะพูดเเย้ง

       "ไม่เป็นไรหรอกน่า" 

       "งั้นฉันขอให้นายโชคดี และ หาสิ่งที่นายสงสัยพบเเล้วกัน" โต้ พูด เเล้วก็หันหลังเดินไป

       นานา ยืนมองมาที่เขาด้วยสีหน้าหงุดหงิด หลังจากที่ โต้ เดินนำไป นานา ก็รีบเดินไปทันที มิ้ง มองมาที่ ลม ด้วยสายตาเศร้าๆ เเล้วก็เดินไป

       "มองเเบบนั้นทำไมเนี้ย" ลม พูด "โต้ มันไปเล่าว่าอะไรวะ"

       สายลมเริ่มหยุดพัด เสียงลมหายใจ ของ ลม เริ่มดังขึ้น เขารู้สึกมือสั่นเเละกังวลจนเหงื่อตก รอเวลาที่ โต้ จะวิทยุมาบอกเเล้ว ลม ถึงจะเริ่มแผนที่คิดไว้ในหัว......