Raining Blood. ฝนเลือด

    ระหว่างที่ นานา กับ มิ้ง  ได้รับหน้าที่ใหม่ ทางด้านโต้ กับ ลม ที่ยืนรออยู่นานก็เริ่มเกิดอาการหงุดหงิดโดยเฉพาะโต้ เวลาที่คอยอะไรนานๆสำหรับเขาแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่ดีเอาซะเลย
“เมื่อไรจะมาสักทีฟร่ะ” เขาบ่นอุบ
“ใจเย็น โต้”
“แต่นี้มันนานมากแล้วนะเฟ้ย”
“เอาน่าๆ คงกำลังยุ่ง”
“เออ อันนั้นใครก็รู้ แต่เราเองก็เหนื่อยน่ะ ตั้งแต่มาถึงที่นี้ก็ยังไม่ได้พักเลย”
“ก็จริงน่ะ”
“นายล่ะ ไม่เหนื่อยบ้างหรอ”
“ฉันเฉยๆ”
“เอ่อ ไอคนอึดมหาการณ์”
    ลมยิ้มเล็กน้อย เขายังคงเพ่งสมาธิไปข้างหน้าเพื่อมองหาผู้พันกิตติ คนที่จะมาเป็นหัวหน้าหน่วยจู่โจม แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นหน้า คนที่ยืนรอก็มีเป็นร้อยๆคน ต่างคนต่างจับคู่พูดคุยกันอย่างวุ่น วาย เหมือนเสียงเครื่องจักรที่กำลังทำงานร่วมกัน ลมหันมองไปทั่วเพื่อหาคนที่เขาอาจจะรู้จัก แต่ก็ไม่มีอยู่เลย บางคนก็เคยเห็นหน้ามาบ้างเพราะในนี้ก็มีคนที่หนีมาจากในตัวเมืองเหมือนๆกัน
แต่แล้วความเงียบก็เริ่มกลับมา ผู้พันกิตติเดินมาพร้อมกับทหารอีกสามสิบกว่านาย
“ขอให้คนที่มีรายชื่อตามนี้ ออกมาเข้าแถวตามที่กำหนดไว้” ผู้พันกิตติเดินมาถึง ก็หยิบกระดาษหนารายแผ่นออกมา
“ทำไมล่ะครับ” ชายรูปร่างใหญ่ อายุประมาณสามสิบพูดขึ้น
“อยากรู้อะไรค่อยถามทีหลัง ตอนนี้ให้ทำตามที่สั่งก่อน เอาละ กองจู่โจมจะแบ่งออกเป็นสิบห้าหน่วย โดยมีหัวหน้าหน่วยคอยควมคุมอีกที แต่ละหน่วยจะมีคนจำนวนสิบคน”
“แล้วใครจะมาเป็นหัวหน้าหน่วยละครับ” ชายอีกคนถาม
“คนที่จะมาเป็นหัวหน้าหน่วยนั้น จะต้องเป็นคนของกองทัพ หรือ คนที่ได้รับความเห็นชอบแล้วเท่านั้น”
     ทหารกว่าสามสิบนายที่เดินตามหลังนายพลกิตติมา เริ่มเดินออกมายืนข้างหน้าพร้อมกระดาษที่แบ่งรายชื่อมาเรียบร้อย
“ฉันเป็นหัวหน้าหน่วยที่หนึ่ง คนที่มีรายชื่อให้มาเข้าแถวตรงนี้ทันที นาย.....” จ่ารูปร่างสูงใหญ่แต่งกายด้วยชุดพรางสีเขียวเข้มออกมายืนพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
      คนที่มีรายชื่อแต่ละคนรีบวิ่งไปเข้าแถวต่อหน้าจ่าคนนั้น เมื่อครบสิบคน จ่าอีกคนก็มายืนแล้วบอกรายชื่อเช่นเดียวกับจ่าคนแรก หัวหน้าแต่ละหน่วยต่างมียศเป็นจ่ากันทั้งหมด เพราะต้องการคนที่มีประสบการณ์มาเป็นหัวหน้า สำหรับลมกับโต้นั้นก็ยังคงยืนรอต่อไป รายชื่อที่ได้มานั้นมาจากการลงทะเบียนที่โต๊ะลงทะเบียนด้านใน
“อีกนานไหมนั้น” โต้ ถามขึ้นเพราะเห็นผ่านมาหกหน่วยแล้วก็ยังไม่มีรายชื่อของพวกเขา
“เราเพิ่งจะลงชื่อเมื่อไม่นานนี้ คงจะอยู่ท้ายๆน่ะ” ลม พูด
       หน่วยเจ็ดและแปดก็ผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีรายชื่อของโต้ กับ ลม พอมาถึงหน่วยที่เก้า จ่าผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าหน่วยเดินออกมาด้วยอาการมึนๆ กลิ่นเหล้าลอยฟุ้งไปทั่วทั้งตัว รูปร่างเขาท้วมแต่หน้าเกลี้ยงเกลา ไม่มีหนวดเครา เขาหยิบกระดาษรายชื่อที่ดูยับเยินออกมา
“ใครอยู่กับจ่าคนนั้นคงซวยแย่ ท่าทางแกเมาจนหัวหมุนขนาดนั้น” โต้ กระซิบแซวจ่าที่อยู่ข้างหน้า
“อาจเป็นนายก็ได้”
“ไม่มีทางหรอกเฟ้ย”
จ่าร่างท้วมหยิบกระดาษขึ้นมาเพื่อจะอ่าน แต่ก็เพ่งอยู่นาน
“หน่วยเก้า คนที่มีชื่อมายืนตรงนี้  นายอุดม นายชาติชาย นายณัฐวุติ นายอนุสรณ์ นายเมฆา นาย....”
โต้ ถึงกับเอามือขึ้นมาจับหัว เพราะเขาดันมีรายชื่ออยู่ในหน่วยที่เก้าด้วย
“ฮ่าๆๆๆ นายเมฆา” ลม พูดแซว
“ชะตามันเล่นตลกชัดๆ” โต้ พูด
      ทั้งคู่รีบวิ่งออกไปเข้าแถวหน้าจ่าร่างท้วมคนนี้ ลม มองคนในแถวเพราะต้องการจะรู้หน้าคนที่จะมาร่วมหน่วยเดียวกัน แต่ละคนมีท่าทางแย่ๆพอกัน ที่สำคัญคือมีแต่คนอายุมากกว่าทั้งนั้น ระหว่างที่ลมกำลังทำความรู้จักกับหน้าของคนในหน่วยการแบ่งหน่วยก็เสร็จพอดี ทั้งหมดสิบห้าหน่วยหน่วยละสิบคนแต่ก็ยังมีคนเหลือที่ยังไม่มีหน่วยสังกัดอีกมาก
“ส่วนคนที่ไม่มีหน่วยสังกัด ให้ไปรวมกันเป็นหน่วยพิเศษที่ศูนย์” ผู้พันกิตติพูด “ส่วนใครที่มีคำถามอะไร ให้ถามกับหัวหน้าหน่วยของตัวเองได้ เท่านี้ละ แยกย้าย”
       แต่ละหน่วยต่างแยกย้ายกันเดินตามหัวหน้าหน่วยไป แต่หน่วยเก้าของลมกลับไม่เป็นอย่างนั้น จ่าร่างท้วมหัวหน้าหน่วยยกขวดเหล้าขึ้นมากินอย่างไม่สนใจใคร
“จะไหวไหมเนี้ย” โต้ หันไปถามลม
“ก็ไม่แน่ใจ”
“เราไม่รอดแน่เลย”
“ไม่แน่หรอก ในหนังน่ะคนนิสัยแบบนี้มักจะเก่งทั้งนั้นเลย” ลมยิ้ม
“ก็ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ”
จ่าร่างท้วมเดินมาด้วยท่าทางเมาค้าง หลังจากกระดกเหล้าไปอย่างเอร็ดอร่อย
“ฉันจ่าสิบโท.....ไม่สิ ชื่อจริงฉันมันยาวเรียกฉันสั้นๆว่า...จ่าแดงก็แล้วกัน”
ทุกคนต่างยืนมองหน้าผู้ซึ่งจะมาเป็นหัวหน้าหน่วยของตัวเอง ด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ทุกคนแนะนำตัวด้วยชื่อเล่น อาชีพ แล้วก็อายุ เอาล่ะเริ่มจากนาย” จ่าแดง เดินไปที่หัวแถว
“ผมชื่อตั้ม เป็นช่างไฟ อายุ26” ชายคนแรกรูปร่างสูงโปร่ง แนะนำตัวเองด้วยเสียงที่เฉื่อยชา
“ดูเหมือนนายจะง่วงนอนน่ะ คนต่อไป”
แต่ละคนแนะนำตัวเองเรื่อยมาจนถึง โต้ จ่าแดงมองหน้าเขาสักพักก่อนจะพูด
“เป็นทหารอยู่แล้วหรอนาย”
“เปล่าครับ แค่เปลี่ยนชุดมาเฉยๆ”
“งั้นตานายแนะนำตัวแล้ว”
“ผมโต้ นักเรียก เด็กเลวอันดับหนึ่ง” โต้ แนะนำตัวด้วยท่าทางกวนประสาท
“อายุเท่าไรล่ะ”
“17ครับ”
“ดูเหมือนนายจะตายเป็นคนแรกๆของหน่วยน่ะ”
โต้ ทำสีหน้าตกใจเล็กน้อย จ่าแดงทำท่าทางเป็นไม่สนใจแล้วเดินมาหาลม
“ตานายแนะนำตัวแล้ว ไอคนรักหมา”จ่าแดง เห็นตอนที่ลมถามคำถามเรื่องหมาเขาจึงพูดแหย่
“ผมลม นักเรียน อายุ17” ลมแนะนำตัวสั้นๆ
“นายเป็นคนที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครสิน่ะ”
“มันเรื่องของผม”
“ดูเหมือนนายจะตายเป็นคนที่สอง หลังจากไอคนชื่อโต้นั่น” จ่าแดงทำท่าจะเดินไปต่อ
“งั้นจ่าก็คงตายเป็นคนที่สามต่อจากผม” ลม พูดขึ้น
ทำเอาคนทั้งหน่วยหันมามอง
“ว่ายังไงน่ะ ไอเด็กน้อย” จ่าแดงพูดด้วยเสียงที่โมโห
“ก็อย่างที่ว่าครับ”
“นายจะลองของกับฉันหรอ”
“ได้ทุกเมื่อ” ลมรับคำท้า
ทั้งสองยืนจ้องหน้ากัน แล้วอยู่ๆก็โผเข้ากอดกัน
“มันเรื่องอะไรฟร่ะ” โต้ที่ยืนงงอยู่ถาม
“จ่าแดงน่ะ เป็นลูกน้องพ่อฉันเอง”ลม พูด..............