Raining Blood. ฝนเลือด

            ควันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ปั้มน้ำมันที่เคยเป็นสีฟ้า สะอาดสวยงาม ตอนนี้กลายเป็นเพียงขี้เถ้า
ที่ลอยสู่ท้องฟ้า ภายในปั้ม เต็มไปด้วยรถที่ถูกไฟเผาจนไหม้เกรียม โต้ ค่อยๆขับรถเลี้ยวเข้าไปใน
ปั้มน้ำมัน เขากวาดสายตามองไปทั่ว เพื่อหาที่จอดที่ไม่สะดุดตา 
 
             "เราจะเติมน้ำมันยังไงละ" มิ้ง ที่นั่งอยู่เบาะหลังถาม
 
             "พวกเธอไปหาน้ำ อาหาร เเละ เสื้อผ้ามาเปลี่ยนก่อนเถอะ" โต้ พูด "เดี๋ยวฉันจะเข้าไป
หาถังน้ำมัน น่าจะพอมีอยู่บ้าง"
 
             โต้ ขับรถไปจอดไว้หน้าห้องน้ำ เขาหยิบปืนลูกซองที่วางอยู่บนเบาะ ที่นั่งข้างคนขับ โต้ 
หันมามอง นานา มิ้ง เเละ มีเซีย ด้วยสีหน้าจริงจัง
 
              "ฉันจะลงไปเช็คดูก่อน รอในรถน่ะ" โต้ พูดจบ ก็เปิดประตูรถเเล้วเดินลงมา
 
              เขายกปืนลองซอง แล้วกวาดสายตามองไปทั่ว ขึ้นชื่อว่าปั้มน้ำมันของ ปตท ย่อมมีร้าน
ค้าของขาย เเต่กลับไม่มีใครอยู่เลยสักคนเดียว โต้ เดินไปที่ร้านขายอาหารตามสั่ง ที่อยู่ใกล้กับ
ห้องน้ำ เขาลังเลสักพักก่อนจะเดินไปดู ภายในร้านโต๊ะ เเละ เก้าอี้กระจายเกลื่อนกลาด ไม่มีเเม้รอย
เลือดหรือศพคนอย่างที่ผ่านๆมา 
 
              "เป็นไงบ้าง" นานา ตะโกนถาม 
 
              "ok ปลอดภัย" โต้ ตะโกนตอบ 
 
              นานา กับ มิ้ง รีบลงจากรถ เเล้ว เดินตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที ส่วน โต้ กวาดสายตามอง
อีกครั้งเพื่อให้เเน่ใจ จนสายตาเขาไปสะดุดกับร้านขายของฝาก ที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของห้องน้ำ เขาเดิน
ไปที่ร้าน เเล้วหยิบกระหรี่ปั๊ปกล่องขึ้นมา เขารีบวางปืนพิงไว้ เเล้วแกะขนมออกมากิน
 
               อีกด้าน ลม ก็บิดมอเตอร์ไซค์ มาถึงชุมชนเล็กของเขาใหญ่ พอมาถึงก็ต้องเห็นซากรถ
ถังที่พังยับเยิน กับศพทหารที่นอนตายเกลื่อน ลม จอดรถทันทีที่เห็น เขาลังเลที่จะไปต่อ จนเมื่อมี
แสงส่องมากระทบหน้าเขา ลม หันมองไปทางที่เเสงส่องมา ก็พบกับมือใครสักคนโบกไปมาอยู่หลัง
รถจิ๊บของทหาร ที่สภาพยับเยินไม่ต่างจากคันอื่น 
 
               ลม รีบลงรถเเล้ววิ่งตรงเข้าไปหาทันที พอมาถึงก็พบกับทหารสองนาย ในชุดพรางสีน้ำ
ตาลนั่งยองๆอยู่สองนาย
 
                "หมอบลงๆ" ทหารนายหนึ่งกระซิบบอก
 
                ลม รีบนั่งยองๆหลบหลังรถ เช่นเดียวกับทหารสองนายนั้น 
 
                "นายเป็นทหารจากหน่วยไหน" ทหารอีกนายถาม
 
                "ผมไม่ใช่ทหาร เเค่เปลี่ยนชุดเฉยๆ" ลม ตอบ เขาหันมองไปทั่ว เเต่ก็ไม่พบทหารคน
อื่นเลย "ที่นี้เป็นฐานอพยพเเน่หรอ ทำไมไม่มีใครเลย"
 
                "ฐานอพยพต้องตรงเข้าไปอีก" ทหารนายเดิม ตอบ "เเต่เราจำเป็นต้องปิดทางเข้าข้าง
หนัาไว้"
 
                "เเล้วจะเข้าไปได้ไง" ลม เอามือขึ้นมาปาดเหงื่อ
 
                "ทุกๆสองชั่วโมง จะมีรถบรรทุกขับออกมารับคน" ทหารอีกนายพูด "อีกประมาณครึ่ง
ชั่วโมง จะออกมาอีก"
 
                 "เเล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมีแต่พวกสัตว์ประหลาดเต็มเมืองไปหมด" ลม ถามต่อ
 
                 ทหารสองนายหันมามองหน้ากัน เเล้วถอนหายใจยาว
 
                 "ตูก็ไม่รู้" ทหารนายเดิมพูด ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ฟังน่ะไอ้น้อง ตูเป็นทหารเกณฑ์
ที่กำลังอยู่ในช่วงหยุดพัก เเล้วต้องโดนเรียกมาสู้กับไอ้ตัวห่าอะไรไม่รู้ ครอบครัวตูเป็นยังไงบ้างก็ไม่
รู้ เพราะฉะนั้น อย่าถามอะไรอีก"
 
                 ลม พยักหน้าเพราะเข้าใจความรู้สึก เขาหันมองไปรอบๆอีกครั้ง เเล้วก็อดที่จะถามอีก
ไม่ได้
 
                  "ก่อนหน้านี้มีรถเก๊งผ่านมาถึงบ้างไหม" ลม ถาม
 
                  "นี้ตั้งใจจะกวนกันหรอ ห่ะ!!!" ทหารนายเดิมตะคอก
 
                  "ผมก็ไม่รู้หรอว่าคุณไปเจออะไรมาบ้าง" ลม ขึ้นเสียง "เเต่พูดได้เลยว่าเจอมาไม่แพ้
กันเเน่ เเละที่ผมถามก็เป็นเรื่องสำคัญ ถ้าไม่มีรถมาถึงที่นี้ก่อนผม ก็เเสดงว่าพวกเขายังอยู่ข้างนอก
นั้น"
 
                   ลม พูดจบ เล่นเอาทหารทั้งสองนายตะลึงไปเลย
 
                   "ไอ้น้อง แกชื่อไรวะ" ทหารนายเดิมถาม
 
                   "ผมชื่อลม" ลมตอบสั้นๆ
 
                   "ตูชื่อกอง ไอนั้นชื่อเต้" เขา พูดเเนะนำตัว เเละ ชี่ไปที่ทหารอีกนาย เพื่อนของเขา
 
                   "แล้วตกลงว่าไม่มีใครมาถึงก่อนหน้าผมเลยหรอ" ลม วกไปถามคำถามเดิม
 
                   "วันนี้ก็มีแกคนเเรกเนี้ย" ทหารกอง พูด
 
                   ลม นึกขึ้นได้ว่า โต้ จะต้องไปเเวะพักที่ปั้มน้ำมัน ที่เขาเคยบอกไปเเน่ เเต่ที่เขามา
ถึงก่อนก็เพราะไม่ได้เเวะเลยสักที่  
 
                    "ซืด...ซืด...ลมนายอยู่ไหน" วิทยุที่ ลม เเน๊บไว้ที่เข็มขัด
 
                    "มีไร นายอยู่ไหน" ลม ถอดวิทยุออกมาตอบกลับ
 
                    "ฉันมีปัญหาน่ะสิฟร่ะ" โต้ พูด
 
                    ตอนนี้ โต้ นานา มิ้ง เเละ มีเซีย กำลังหลบอยู่ในห้องครัว ของร้านขายอาหารตาม
สั่ง ภายในปั้มตอนนี้ เต็มไปด้วยตะขาบเกือบห้าสิบตัว มันพังของทุกอย่าง รวมทั้งรถที่ โต้ ขับมา
 
                    "นายอยู่ที่ไหน" ลม พูด
 
                    "อยู่ที่ปั้ม ที่นายเคยบอกนั้นเเหละ" โต้ พูด
 
                    "บ้าเอ้ย เเวะพักทำไม ในเมื่อนายได้รถเเล้วก็น่าจะตรงมาเลยสิ" ลม ตะคอก
 
                    "ไม่รู้เฟ้ย ก็แกเเนะนำนี้หว่า" โต้ ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงโมโห
 
                     ลม เอามือลูบหน้า เเล้ว หันไปมองทหารสองนาย กอง กับ เต้ 
 
                     "รออยู่ที่นั่น หลบให้นานที่สุด ฉันจะรีบไปช่วย" ลม พูด
 
                     "เห้ย ไอ้ลม แกจะกลับไปช่วยยังไงละ" ทหารกอง พูด
 
                     "ผมต้องการคนช่วย ได้ไหม พี่กอง" ลม พูดด้วยเสียงเรียบๆ เเต่ดูเคารพ
 
                     "จะทำได้ไงละ เราต้องเฝ้าประจำที่นี้" ทหารเต้ ที่เงียบไปนานพูดขึ้น
 
                     "อีกไม่กี่นาทีรถจะมารับ เราต้องเอารถนั้นไป" ลม พูด
 
                     "เห้ยๆ แกบ้าชัดๆเลยนี้หว่า" ทหารกอง บ่น
 
                     "ผมไม่มีทางเลือก" ลม พูด "ที่นั้นมีเด็กและผู้หญิงอีกสองคน ผมจะต้องกลับไป
ช่วยพวกเขา ขอร้องล่ะ"
 
                     เต้ กับ กอง มองหน้ากัน เเล้ว กองก็ยิ้ม
 
                    "ก็ได้ๆ ฉันเห็นใจแกที่รักเพื่อนมากน่ะเนี้ย" กอง พูด แล้วหัวเราะเบาๆ
 
                    "เห้ย ไอกอง เอาจริงดิ" เต้ ถาม
 
                    "เออดิ" กอง เอามือมาจับไหล่ เต้ เบาๆ "แล้วนายก็ต้องไปด้วย"
 
                    ลม ยิ้ม เเล้วหันไปมองถนนเบื้องหน้า เพื่อรอรถที่จะมาในไม่ช้า 
 
                    "ผมมีแผนเเล้ว" ลม พูดเเล้วหัวเราะเหมือนตัวโกงในละคร.............